Σήμερα, το Άσυλο Ανιάτων, το οποίο αξίζει να σημειωθεί ότι δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση και η λειτουργία του στηρίζεται αποκλειστικά σε προσφορές ιδιωτών, αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας αλλά και στο νοσήλιο του ΕΟΠΠΥ για τους ανίατους ασφαλισμένους, κινδυνεύει να κλείσει οριστικά εξαιτίας των αδικαιολόγητων καθυστερήσεων των οφειλομένων νοσηλίων σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες φορολογικές απαιτήσεις του κράτους. Ανάλογη είναι και η εικόνα σε δεκάδες Ιδρύματα που βρίσκονται μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας»  εξαιτίας αυτής της πολιτικής.

Η πολιτική κοινωνικής αναλγησίας έχει όμως καταδικαστεί από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Θυμίζουμε ότι σε πολύ πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη για λογαριασμό της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), ένα ποσοστό 88,2% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι το σημαντικότερο εμπόδιο στην αξιοπρεπή ζωή των ΑΜΕΑ είναι η ανεπάρκεια των υποδομών του κράτους. Εντούτοις, η Κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά τις ανάγκες των Ατόμων με Αναπηρία, που επιπλέον πλήττονται από την  οικονομική κρίση η οποία έχει δημιουργήσει πρόσθετες, ανυπέρβλητες δυσκολίες στη ζωή τους. Στο δυσμενές πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής, η επιλογή εξοικονόμησης πόρων με τον περιορισμό του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και της δυνατότητας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων να έχουν την απαιτούμενη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη συνιστά καταδικαστέα, κοινωνικά άδικη και προκλητική πολιτική. Η αξιοπιστία και η νομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής, τίθεται για πολλοστή φορά εν αμφιβόλω και η άμεση αποκατάσταση του αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης είναι επιτακτική.

Η Θεματική Ομάδα για τα Άτομα με  Αναπηρία