Ανάγκη ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα δικαιώματα των πεζών- Ερώτηση Ευρωβουλευτή Μ.Τρεμόπουλου προς την Επιτροπή

Στις 12.10.1988 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε υιοθετήσει τη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των Πεζών. Δύο δεκαετίες μετά, μεγάλο μέρος από τις προβλέψεις της μένει ανεφάρμοστο σε αρκετά κράτη μέλη.

Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα θέματα αυτά δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα να συγχρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. έργα που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των πεζών, όπως οδικοί άξονες με πεζοδρόμια πλάτους μερικών δεκάδων εκατοστών[1]. Ακόμη και το ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης για την αστική κινητικότητα ελάχιστα αναφέρεται σε θέματα ασφάλειας των πεζών. Σε σχετικές καταγγελίες οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών προς την Επιτροπή[2] δίνεται η απάντηση[3] ότι τα θέματα αυτά ανήκουν στην αρμοδιότητα των εθνικών και περιφερειακών αρχών.

 

Ερωτάται η Επιτροπή:

 

1.    Αποτιμά ως ικανοποιητικό το σημερινό επίπεδο διασφάλισης των δικαιωμάτων των πεζών με βάση το σημερινό νομικό καθεστώς;

 

2.    Σε ποιο ποσοστό από τις εκστρατείες συμπεριφοράς βιώσιμης κινητικότητας που συγχρηματοδοτούνται από την Ε.Ε., και σε ποιες χώρες, περιλαμβάνουν σκέλος ενημέρωσης για τα δικαιώματα και την ασφάλεια των πεζών;

 

3.    Κατά την αξιολόγηση των ευρωπαϊκών πολιτικών για την οδική ασφάλεια, το κλίμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, συνυπολογίζεται και το επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων των πεζών στα κράτη μέλη;

 

4.    Έχουν κατατεθεί από ελληνικούς δήμους σχέδια βιώσιμης αστικής κινητικότητας με προβλέψεις για διαμόρφωση περιβάλλοντος φιλικού προς τους πεζούς;

 

5.    Σκοπεύει να προτείνει ευρωπαϊκή νομοθεσία για κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πεζών, βασισμένη στην προαναφερόμενη διακήρυξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;