Αντίθετη με κάθε έννοια Κράτους Δικαίου η ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας απέναντι στην άσκηση βίας από αστυνομικά όργανα

Εκφράζουμε την ιδιαίτερη ανησυχία μας απέναντι στα πολυάριθμα κρούσματα αστυνομικής βίας, τα οποία εκτός από άμεσα θύματα, έχουν πλέον και έμμεσα, τους ευαισθητοποιημένους πολίτες που προσπαθούν να τα αποτρέψουν.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του δημοσίου υπάλληλου Πέτρου Καπετανόπουλου, που στην προσπάθεια του να αποτρέψει την άσκηση αστυνομικής βίας σε βάρος μετανάστη, ύποπτου για αρπαγή τσάντας, βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατηγορία συνέργειας σε ληστεία.

Η κρατική αυθαιρεσία που ξεκίνησε με τη χρήση βίας κατά μετανάστη και συμπληρώθηκε από τις ψευδείς καταθέσεις αστυνομικών και το αστήρικτο κατηγορητήριο από πλευράς εισαγγελέως, ολοκληρώθηκε τελικά με τη διάταξη του ν.4093/12, η οποία θέτει τους δημοσίους υπαλλήλους σε αργία από την παραπομπή τους και μόνο στο αρμόδιο δικαστήριο για κακούργημα, ανεξάρτητα από το αδίκημα που φέρεται να έχουν διαπράξει.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούμε την κατάργηση της εν λόγω διάταξης διότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη δημοκρατική λειτουργία του Πολιτεύματος, αφού στην ουσία καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας, με την προκαταβολική τιμωρία των δημοσίων υπαλλήλων με την ποινή της αργίας, πριν την τελική κρίση της Δικαιοσύνης.

Αναρωτιόμαστε αν τελικά στόχος μίας Δημοκρατικής Πολιτείας θα πρέπει να είναι η δημιουργία πολιτών φοβικών ή πραγματικά αλληλέγγυων. Αν η ιδιότητα του Πολίτη πρέπει να ενισχύεται ή να ευτελίζεται. Ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης εν τω μεταξύ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας ότι ο περιορισμός που υφίστανται οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των μεταναστών πρέπει να σταματήσει. (http://humanrightscomment.org/2012/12/19/restrictions-on-defenders-of-migrants-rights-should-stop/)

Και η Ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου…

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

“Η χώρας μας χρειάζεται μια μεταναστευτική πολιτική που να είναι ανθρωπιστική, ρεαλιστική και συνεκτική, που θα είναι προς όφελος και των μεταναστών και των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας, μιλάνε ελληνικά, οι φίλοι και η ζωή τους είναι εδώ, να μην μπορούν να έχουν την ιδιότητα των πολίτη και την ελληνική ιθαγένεια, αν και πιθανά δεν έχουν ρίζες πουθενά αλλού. Να συλλαμβάνονται με τον κίνδυνο απέλασης αν και δεν έχουν που αλλού να πάνε. Δεν είναι δυνατόν να εφευρίσκονται γραφειοκρατικά εμπόδια και δικαιολογίες για να γίνονται “αόρατοι” οι φίλοι των παιδιών μας ή και τα παιδιά μας”, επισήμανε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, στην ημερίδα με θέμα «Γεφυρώνοντας το κενό. Από τη νόμιμη διαμονή στην ιδιότητα του πολίτη» που διοργάνωσε το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών σε συνεργασία με το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων και την υποστήριξη του Ελληνικού Παραρτήματος του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Δικτύου (ENAR GREECE).

Στην ημερίδα που έγινε την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012, στο γραφείο του Ελληνικού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα του προγράμματος «Ενδυνάμωση των νέων με μεταναστευτική καταγωγή» που υλοποίησε το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών με την ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Στην παρέμβασή του ο Νίκος Χρυσόγελος υποστήριξε μεταξύ άλλων:

” Η έλλειψη ενός συγκροτημένου σχεδίου, μιας στρατηγικής για την ένταξη των μεταναστών οδηγεί σε σύγχυση την κοινωνία. Ένα τμήμα της έχει την ψευδαίσθηση, που ακραίες και ανεύθυνες φωνές καλλιεργούν στην Ελλάδα, ότι μπορεί να σταματήσει η μετανάστευση, ότι μπορούμε να κλείσουμε τα σύνορα για να μην μπαίνει στη χώρα κανείς ή ότι μπορούμε να διώξουμε όλους τους μετανάστες ή να δημιουργήσουμε τόσο άσχημες συνθήκες γι αυτούς ώστε να φύγουν μόνοι τους. Πέρα από ανεύθυνο και αντίθετο στις διεθνείς μας υποχρεώσεις και το διεθνές δίκαιο, είναι εξωπραγματικό να πιστεύουμε ότι μπορούμε να “λύσουμε” το πρόβλημα της μετανάστευσης με αυτούς τους τρόπους.

Είναι ανάγκη να ενημερωθεί με συντονισμένο τρόπο η ελληνική κοινωνία για τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων και για υπαρκτές λύσεις. Λύσεις που μπορεί να προωθηθούν με αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων. Η Ελλάδα δεν τους αξιοποιεί επαρκώς, όπως έχω διαπιστώσει και από τις απαντήσεις της Κομισιόν σε σχετικές ερωτήσεις μου. Θα μπορούσε να αξιοποιήσει πάνω από 200.000.000 ευρώ από αδιάθετους πόρους για να δημιουργήσει κατάλληλες κοινωνικές δομές και υποδομές υποδοχής, ιατρικού ελέγχου, διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών στο πλαίσιο πολιτικών και πρακτικών που θα είναι προς όφελος και των μεταναστών – προσφύγων και των κατοίκων περιοχών σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Στο πλαίσιο μιας συγκροτημένης πολιτικής μετανάστευσης θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ευρωπαϊκοί πόροι για μετανάστες και αιτούντες άσυλο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας τόσο για νέους ελληνικής καταγωγής όσο και για μετανάστες και αιτούντες άσυλο μέσα από νόμιμους δρόμους. Κάτι τέτοιο θα ενισχύσει και τα ασφαλιστικά ταμεία και τα έσοδα του κράτους από δίκαιη φορολόγηση. Θα μπορούσαν, επίσης, να στηριχθούν δομές υγείας και νοσοκομεία για ιατρικές εξέτασεις μεταναστών, βελτιώνοντας έτσι και τα έσοδα και τη βιωσιμότητά τους για όλους τους πολίτες. Δίκαιες, αξιοπρεπείς και βιώσιμες λύσεις υπάρχουν, δεν είναι σίγουρο, όμως, ότι υπάρχει πολιτική βούληση, σχέδιο και κατάλληλη οργάνωση.

Ας μην ξεχνάμε ότι ισχυρές σήμερα χώρες, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, το Βέλγιο, οφείλουν σε σημαντικό βαθμό την ευημερία τους και στη μεταναστευτική τους πολιτική. Εκατομμύρια Έλληνες συμμετείχαν ως μετανάστες στην αναγέννηση αυτών των χωρών ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και την ήττα του ναζισμού και φασισμού. Σήμερα ελληνικής καταγωγής πολίτες, παιδιά μεταναστών ή και νέοι μετανάστες, παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην πολιτική, κοινωνική, ερευνητική και οικονομική ζωή αυτών των χωρών, συμμετέχουν στις κυβερνήσεις, στη διοίκηση των δήμων, έχουν πλήρη δικαιώματα ως πολίτες των χωρών όπου ζουν. Και η δική μας χώρας θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια τέτοια πολιτική για να βγει από την κρίση.

Η απουσία συγκροτημένης πολιτικής δημιουργεί προβλήματα και στις τοπικές κοινωνίες και στους μετανάστες κι αιτούντες άσυλο. Οι μόνοι που διευκολύνονται είναι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται τα κενά και τα προβλήματα που δημιουργούνται για να κερδίσουν εκλογική επιρροή βασιζόμενοι σε βάρβαρες, εξωπραγματικές, ρατσιστικές και φοβικές αντιλήψεις. Ο ρατσισμός και ο τρόμος χτίζονται στα κενά που αφήνει το κράτος με την αδυναμία του να λύσει ακόμα κι απλά προβλήματα, όπως είναι η φροντίδα και το αίσθημα κοινωνικής ασφάλειας κοινωνικά ευάλωτων ομάδων όπως είναι οι ηλικιωμένοι. Αντί για τυχοδιώκτες, δήθεν προστάτες των ηλικιωμένων, σε περιοχές όπως ο Αγ. Παντελεήμονας, ο Δήμος ή η κεντρική διοίκηση θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ευνοϊκό έδαφος για δομές αλληλεγγύης και στήριξης των ηλικιωμένων, με τη συμμετοχή ανέργων ελλήνων αλλά και μεταναστών που έχουν σχετικές γνώσεις και ικανότητες, καθώς και οικολογικής αναβάθμισης των γειτονιών, της ποιότητας ζωής και του αισθήματος ασφάλειας των κατοίκων των περιοχών αυτών αξιοποιώντας ευρωπαϊκούς πόρους. Με τον τρόπο αυτό, οι μετανάστες αντί να θεωρούνται μέρος του προβλήματος, μπορούν να γίνουν μέρος της λύσης.

Στην πρόσφατη συνάντησή μας με την ευρωπαία Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων Σεσίλια Μάλστρομ επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά μια τέτοια δυνατότητα, εφόσον υποβληθούν κατάλληλα σχεδιασμένα προγράμματα . Η χώρα δεν πρέπει λοιπόν να χάνει παρόμοιες ευκαιρίες και δυνατότητες.

Είναι περισσότερο από επείγον να διαμορφωθεί ένα σχέδιο και ένα μοντέλο ένταξης των παιδιών μεταναστών, της μεταναστών δεύτερης γενιάς, στην ελληνική κοινωνία, κάτι που θα είναι προς όφελος και των νέων αυτών και της χώρας που έχει επενδύσει στην εκπαίδευσή τους αλλά αδυνατεί να αναγνωρίσει ότι είναι πολίτες με πλήρη δικαιώματα”, παρότι είναι παιδιά της”.

Σχετικά με την εκδήλωση:

Ένα εναλλακτικό μοντέλο ένταξης της δεύτερης γενιάς μεταναστών στην ελληνική κοινωνία συζητήθηκε στην ημερίδα «Ενδυνάμωση των νέων με μεταναστευτική καταγωγή». Την παρουσίαση των αποτελεσμάτων έκανε η κα Αναστασία Γεωργίου, επιστημονική υπεύθυνη του προγράμματος και τη συζήτηση συντόνισε η κα Μαρία Δεληθανάση. Την ημερίδα χαιρέτισαν οι Γιώργος Καμίνης, Δήμαρχος Αθηναίων (μέσω εκπροσώπου του), Μοαβία Αχμέντ, Προεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, Μαρία Κουβέλη, Πρόεδρος του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων καθώς και η Μυρτώ Ξανθοπούλου, εκπρόσωπους του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Παρενέβησαν με εισηγήσεις τους οι Χαράλαμπος Αθανασίου, αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, καθώς και οι ευρωβουλευτές Μαριλένα Κοππά και Άννυ Ποδηματά του ΠΑΣΟΚ, καθώς και ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην εκδήλωση παρενέβησαν, επίσης, και πήραν τον λόγο εκπαιδευτικοί, μετανάστες δεύτερης γενιάς, εκπρόσωποι μεταναστευτικών κοινοτήτων, ο Γιώργος Ντάσης, Πρόεδρος της ομάδας εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Έ.Ο.Κ.Έ.) καθώς και ο π. Τιμόθεος Άνθης, Αρχιμανδρίτης-Διευθυντής του Κέντρου Συμπαράστασης Παλιννοστούντων και Μεταναστών, Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων.

Για το μοντέλο ένταξης μεταναστών μίλησαν ο Δρ. Νίκος Ξυπολυτάς, κοινωνιολόγος, και ο κ. Δημήτρης Χριστόπουλος, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Ο Δρ. Ξυπολυτάς αναφέρθηκε στον κοινωνικό αποκλεισμό και στην ελληνική ερευνητική εμπειρία, εστιάζοντας στη αγορά εργασίας φθηνού εργατικού δυναμικού που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα η οποία παράγει και αναπαράγει τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Ο κ. Χριστόπουλος αναφέρθηκε στο σημερινό μοντέλο που απαιτεί όχι ένταξη αλλά πλήρη αφομοίωση του μετανάστη. Τόνισε ότι το μοντέλο είναι ξεπερασμένο, όχι μόνο γιατί καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και γιατί η Ελλάδα της κρίσης δεν μπορεί να δώσει κοινωνικό κύρος ούτε πλήρη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά. Καθώς η κοινωνική κινητικότητα περιορίζεται, εξίσου για μετανάστες και Έλληνες, η ελληνική κοινωνία χρειάζεται ένα νέο μοντέλο ένταξης των μεταναστών.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.youthforum.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=Greek

http://www.unhcr.gr/

http://www.migrant.gr/cgi-bin/pages/page3.pl?arlang=greek&arcode=110709211551&argenkat=Draseis%20tou%20Forum

Έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2010-2011)

Το Ευρωκοινοβούλιο καταδίκασε την προσπάθεια ορισμένων πολιτικών ομάδων να μειωθεί η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με σημαντική πλειοψηφία υιοθέτησε την έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση της FlasikovaBenova , την οποία υποστήριξαν οι σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι, οι φιλελεύθεροι και η αριστερά (ψήφοι 308 υπέρ, 229 κατά). Η έκθεση περιλαμβάνει πολλές από τις τροπολογίες και προτάσεις που είχαν καταθέσει οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο. Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισε, επίσης, την έκθεση του Πράσινου ευρωβουλευτή Rui Tavares για την “ανανέωση της στρατηγικής της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα” (έκθεση A7-0378/2012), την “Ετήσια αναφορά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στον κόσμο το 2011 και την Ευρωπαϊκή Πολιτική στο θέμα αυτό” (έκθεση Dοnskis A7-0377/2012) καθώς και την έκθεση για το “πολυετές πλαίσιο για το Ευρωπαϊκό Γραφείο της ΕΕ για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα για το 2013-2017” (έκθεση ZdanokaA7-0361/2012) απoδεικνύοντας ότι παραμένει υπερασπιστής των θεμελιωδών, ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η Έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση της FlasikovaBenova, ευρωβουλευτή, (S&D, Σλοβακία), αφορά στο 2010 και 2011. Η Έκθεση που έχει Πράσινο χρώμα αφού έχει υιοθετήσει τις περισσότερες από τις προτάσεις και τροποποιήσεις των Πράσινων, είναι σημαντική γιατί εδραιώνει τις θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σκοπός της είναι να νομιμοποιήσει τον έλεγχο για παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κάθε χώρα και να αντιμετωπίσει την έλλειψη μόνιμου μηχανισμού παρακολούθησης και λογοδοσίας των κρατών μελών της Ε.Ε.

Η Έκθεση ασχολείται με θέματα διακρίσεων, ίσων ευκαιριών, σεξουαλικής προτίμησης, δικαιωμάτων νέων ανθρώπων, ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία, προστασίας δεδομένων, μεταναστών και προσφύγων, δικαιωμάτων των παιδιών, δικαιωμάτων των θυμάτων, πρόσβασης στη δικαιοσύνη, καθώς και δικαιωμάτων υπηκοότητας. Ζητά, επίσης, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να περιγράφει με ετήσιες εκθέσεις την κατάσταση αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στα κράτη μέλη, και έτσι επαναφέρει το θέμα του ελέγχου της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κάθε χώρα μαζί με τον θεματικό έλεγχο.

Οι Συντηρητικοί και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν στήριξαν θέσεις που αφορούν στο δικαίωμα σε ασφαλή και νόμιμη έκτρωση, οικογενειακό σχεδιασμό, αναγνώριση του γάμου σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων, κλπ.

Με τη Έκθεση του πράσινου ευρωβουλευτή Ρούι Ταβάρες καλείται, μεταξύ άλλων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συντάξει και να παρουσιάσει κατάλογο με ευρωπαϊκές εταιρίες που συνεργάζονται με δικτατορικά καθεστώτα, τους πουλάνε προϊόντα ή υπηρεσίες τους, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο δήλωσε: «Το Ευρωκοινοβούλιο υπερψηφίζοντας στην Ολομέλεια του Δεκεμβρίου μια σειρά εκθέσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα απέδειξε ότι παρά τις πιέσεις για οπισθοχώρηση και την κρίση παραμένει σταθερός υπερασπιστής τους. Η υπερψήφιση των εκθέσεων αυτών – που περιλαμβάνουν πολλές θέσεις και προτάσεις των πράσινων – ήρθε να συμπληρώσει ένα σημαντικό, επίσης, συμβολισμό: την απονομή του βραβείου Ζαχάρωφ 2012 στους Ιρανούς αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη δικηγόρο Νασρίν Σοτουντέχ και τον σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί, που βρίσκονται έγκλειστοι στις ιρανικές φυλακές για την ελευθερία της σκέψης τους και την υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ιρανών πολιτών. Η σθεναρή στάση του Ευρωκοινοβουλίου ενθαρρύνει όσους και όσες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες αγωνίζονται να πείσουν ότι η αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο με σεβασμό των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων και με ενίσχυση της δημοκρατίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο όνομα της κρίσης ή της αντιμετώπισης της κρίσης να επικρατήσουν βάρβαρες συμπεριφορές που γυρίζουν τις κοινωνίες σε άλλες εποχές, βίας, τρομοκρατίας, ακραίων ή και νεοναζιστικών συμπεριφορών και πρακτικών. Η κινητοποίηση φορέων το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ας μετατραπεί σε μια κινητοποίηση της κοινωνίας από τα κάτω για να πούμε ένα ισχυρό ΟΧΙ στην αποδόμηση αξιών και δικαιωμάτων, και ένα ισχυρό ΝΑΙ στην εμβάθυνση της δημοκρατίας και τον διαποτισμό της καθημερινής, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής με τις αξίες της αλληλεγγύης και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων που με κόπο, αγώνες και θυσίες κατέκτησε η ανθρωπότητα».

Παρέμβαση του Ν. Χρυσόγελου κι άλλων Πράσινων ευρωβουλευτών στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου

“H Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τα Κράτη -Μέλη χρειάζεται να αναλάβουν από κοινού μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης και να προστατέψουν τα δικαιώματα των προσφύγων από την Συρία”, τόνισε στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη σχετική συζήτηση, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο. “Πάνω από 500.000 πολίτες από την Συρία έχουν λάβει επίσημα καθεστώς πρόσφυγα ή έχουν ζητήσει να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες”.

“Συνολικά όμως πάνω από 1.200.000 άτομα έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια και τη χώρα τους εξαιτίας των βάρβαρων επιθέσεων του καθεστώτος, των βομβαρδισμών και των συγκρούσεων. Οι γειτονικές στη Συρία χώρες έχουν αναλάβει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης, με τον Λίβανο να φιλοξενεί 113.545 άτομα, την Ιορδανία 102.199 άτομα, το Ιράκ 64.773, την Τουρκία 136.810 άτομα, ενώ σημαντικός αριθμός προσφύγων έχει βρει προσωρινή φιλοξενία στην Αίγυπτο και σε χώρες της Νότιας Αφρικής. Προς το παρόν οι περισσότεροι πρόσφυγες μένουν σε κατασκηνώσεις με την υποστήριξη διεθνών οργανισμών και της ΕΕ. Το 20% των αναγνωρισμένων προσφύγων είναι παιδιά μέχρι 4 χρόνων, το 20% παιδιά ηλικίας 5-11 ετών, και το 14% παιδιά ηλικίας 12-17 ετών. Υπάρχουν, όμως, και εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους αλλά δεν έχουν ζητήσει επίσημα άσυλο, ελπίζοντας να επιστρέψουν πίσω σύντομα στη χώρα τους. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στη Μυτιλήνη διαπίστωσα και προσωπικά ότι Σύριοι επιχειρούν να μπουν στη χώρα μας στην προσπάθειά τους να φτάσουν σε άτομα της οικογένειάς τους που ζουν ήδη σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα και δεν ζητάνε άσυλο”.

“Μέχρι τώρα μόνο 25.000 Σύριοι έχουν ζητήσει αναγνώριση του καθεστώτος πρόσφυγα σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα, σύμφωνα με τη Eurostat, αν και άλλοι υπολογισμοί ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε 60.000. Ο χειμώνας που έρχεται, η αδυναμία των γειτονικών χωρών να ανταποκριθούν σε μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και η παρατεινόμενη σύγκρουση είναι πιθανόν να αυξήσει σύντομα τα κύματα προσφύγων από τη Συρία προς την Ευρώπη. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πράγματι αναγνωρίσει την ανάγκη προστασίας των Σύρων πολιτών που εγκαταλείπουν τη χώρα τους. Αλλά συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Κράτη Μέλη δεν έχουν προετοιμαστεί για μαζική εισροή προσφύγων από τη Συρία. Για να διαχειριστούν μια τέτοια πιθανή κρίση, δεν επαρκεί να υπάρχουν χρήματα για τις ανάγκες των προσφύγων – η ΕΕ έχει προβλέψει ένα ποσό 9 δισ Ευρώ, η ΕΕ και τα κράτη -μέλη είναι απαραίτητο να προετοιμαστούν από κοινού καλύτερα και να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες, διασφαλίζοντας τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο, εφαρμόζοντας τις σχετικές ρυθμίσεις που προβλέπει η διεθνής νομοθεσία σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Σεσίλια Μάλστρομ επιβεβαίωσε πρόσφατα σε ερώτησή μου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να παράσχει στην Ελλάδα 4 εκατομμύρια ευρώ για τους πρόσφυγες από Συρία αν το ζητήσει. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για μαζικότερα κύματα προσφύγων από Συρία, αλλά και να σταματήσει τις επαναπροωθήσεις Σύριων που έχουν τις προϋποθέσεις να τύχουν της προστασίας που προβλέπουν οι συνθήκες για πρόσφυγες”.

“Από την άλλη, η Ελλάδα και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες της περιοχής δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν μόνες τους ένα θέμα που ξεπερνάει τις δυνατότητές τους αλλά και τις ευθύνες χωρών στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αναλάβουν μερίδιο της ευθύνης και να δεχθούν ένα αριθμό προσφύγων από τη Συρία. Είναι αναγκαίο, όμως, να βρεθούν κι άλλοι τρόποι προστασίας των προσφύγων, ευέλικτοι και αποτελεσματικοί, όπως είναι για παράδειγμα η γρήγορη επανένωση προσφύγων με τις οικογένειες τους που ζουν ήδη σε ευρωπαϊκές χώρες”.