Και ξαφνικά, στις 17 Απριλίου 2013, η κοινή γνώμη και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος “συγκλονίστηκε” από την αγριότητα στη Μανωλάδα! Και αυτό γιατί το “κοινό μυστικό” ξέφυγε από τα ασφαλή όρια. Η μικρή αυτή κωμόπολη της Ηλείας αποτελεί πραγματικά την επιτομή της παραβίασης δικαιωμάτων, ανθρώπινων, κοινωνικών, εργασιακών. Συνιστά τη συμπυκνωμένη εικόνα μιας Ελλάδας που βουλιάζει στο σκοτάδι και βαδίζει προς την ηθική και κοινωνική κατάρρευση. Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι μόνο τα ίδια τα γεγονότα αλλά και η ένταση, η αγριότητα των εγκλημάτων και η εκτεταμένη συγκάλυψη και χρόνια σιωπή. Από το 2008 έρχονται στο φως τα πρώτα στοιχεία για το καθεστώς σκλαβιάς των εργατών γης στην περιοχή. Σκληρή εργασιακή εκμετάλλευση, ανασφάλιστοι εργάτες, εργοδοτική ασυδοσία, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, τιμωρίες και βασανισμοί των αλλοδαπών εργαζομένων όταν ζητούν τα δεδουλευμένα τους, κατάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας, ιεραρχικά μαφιόζικη οργάνωση των εργοδοτών, μπράβοι, απειλές, βιαιοπραγίες εναντίων δημοσιογράφων που τολμούν να “ψάξουν”. Και για όλα αυτά όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς (παρά τις πάνω από 200 επίσημες καταγγελίες τα τελευταία χρόνια) αλλά έχουμε δράστες ελεύθερους και θύματα υπό απέλαση! Οι πυροβολισμοί της 17ης Απριλίου εναντίον των αλλοδαπών εργατών ήταν απλώς η φυσική κατάληξη της ολισθηρής, ανεξέλεγκτης πορείας μιας κοινωνίας με μάτια και αυτιά κλειστά. Μιας πολιτείας που κωφεύει, τοπικών παραγόντων που συναινούν σιωπώντας για χρόνια, μιας αστυνομίας που αλληθωρίζει καταδιώκοντας εξαθλιωμένους μετανάστες και αφήνοντας τη τοπική μαφία να δρα ανενόχλητη. Η “συγκλονισμένη” κοινή γνώμη από την εικόνα του Αιγύπτιου εργάτη, τον οποίο έσερναν τα αφεντικά του για ένα χιλιόμετρο με το αυτοκίνητο μήνες πριν, δεν απέτρεψε τους πυροβολισμούς εναντίων των εργατών την 18η Απριλίου. Aυτό το συμβάν με τη σειρά του, και ο αποτροπιασμός που προκάλεσε, δεν αποσόβησε την επίθεση με μαχαίρι εναντίον άλλων δύο εργατών στις 9 Μαΐου. Κι αυτό γιατί η ομερτά, η συγκάλυψη και η ατιμωρησία συνεχίζουν να οπλίζουν τα χέρια των δραστών. Οι ρατσιστικές, εγκληματικές επιθέσεις θα συνεχίζονται όσο ακόμη η πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων θα είναι εκκωφαντικά απούσα και θα συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε καθημερινά με την ίδια έκπληξη ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός”.
Μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερή συνθήκη ξεπήδησε ένα άλλο «κοινό μυστικό» της περιοχής που αφορά στην εμπορία γυναικών και τη σεξουαλική τους εκμετάλλευση το οποίο όπως αναμενόταν πέρασε στα ψιλά. Το trafficking γυναικών στη Μανωλάδα καλά κρατεί, μαρτυρίες στοιχειοθετούν καθεστώς σκλαβιάς γι αυτές τις γυναίκες τις οποίες οι μαστροποί (Έλληνες και αλλοδαποί), αφού τις εκθέσουν ως εμπόρευμα στην κεντρική πλατεία της πόλης τις ημέρες που πληρώνονται (όταν πληρώνονται) οι αλλοδαποί εργάτες, στη συνέχεια τις εξαναγκάζουν στην πορνεία. Το ότι χρήστες αυτών των υπηρεσιών είναι και οι αλλοδαποί εργάτες οι οποίοι οι ίδιοι είναι θύματα άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης από τους ντόπιους τσιφλικάδες καταδεικνύει το φαύλο κύκλο της κοινωνικής σήψης και αλλοτρίωσης αλλά αυτό το στοιχείο δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει από την συνεπή και απαρέγκλιτη καταδίκη της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν αποκρύπτουμε λοιπόν ούτε υποβαθμίζουμε το ένα έγκλημα επειδή σε αυτό μπορεί να συμμετέχουν (ως θύτες) τα θύματα του άλλου. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να σχετίζεται με τέτοια “προκρούστεια” λογική. Εξάλλου πίσω από αυτά τα εγκλήματα βρίσκονται οι ίδιοι σκοτεινοί κύκλοι (και η ασυλία που απολαμβάνουν) οι οποίοι εμπορεύονται ανθρώπους είτε για εργασιακή είτε για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Πόση φρίκη άραγε μπορεί να απορροφήσει και να μεταβολίσει μια τόσο μικρή κοινωνία; Όση αναλογικά όλη η επικράτεια! Γιατί η Μανωλάδα δεν είναι μια ιδιότυπη μεμονωμένη περίπτωση, όπως υποστηρίζουν κάποιοι/ες, αλλά η μεγεθυμένη αντανάκλαση της Ελλάδας του 2013. Η Ελλάδα της πλήρους εργασιακής απορρύθμισης και του 40% των ανασφάλιστων εργαζομένων, της ατιμώρητης καθημερινής ρατσιστικής βίας (και λόγω απουσίας επαρκούς, αποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου), της συγκάλυψης και ατιμωρησίας κυκλωμάτων trafficking, της ρητορικής του μίσους, του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας, της δυσανεξίας προς κάθε τι διαφορετικό, της άγριας εκμετάλλευσης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων από άλλες, της περιφρόνησης της δημοκρατίας. Διάσπαρτες μανωλάδες συνθέτουν την εικόνα του σήμερα, όπου ρατσισμός, σεξισμός και παραβίαση ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων βρίσκονται σε σφιχτό εναγκαλισμό και συνιστούν τον κανόνα. Η Μανωλάδα είναι ο καθρέφτης μας…Aνατριχιαστικά συμπυκνωμένο εκεί μέσα βλέπουμε το είδωλο μας και ξαφνικά τρομάζουμε!
Eυαγγελία Κιρκινέ
Sorry, the comment form is closed at this time.