Η απόφαση που προέκυψε σε πρώτο βαθμό από την εκδίκαση της υπόθεσης της Κ. Κούνεβα, γραμματέως της Παναττικής Ενωσης Καθαριστριών με σοβαρή συνδικαλιστική δράση, για τη γνωστή σε όλους μας δολοφονική επίθεση με βιτριόλι που συνέβη στις 22 Δεκεμβρίου του 2008, αποτελεί μία πρώτη αλλά σημαντική νίκη. Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση 250.000 ευρώ στην παθούσα από την εταιρεία «Οικομέτ», ποσό από το οποίο μπορεί να εισπράξει μόνο ένα μέρος μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση. Το πιο σημαντικό στοιχείο της απόφασης είναι ότι το Δικαστήριο δέχτηκε ότι η εργολάβος εταιρεία καθαρισμού των σταθμών του ΗΣΑΠ «Οικομέτ» φέρει ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση και ότι το συγκεκριμένο περιστατικό εμπίπτει στην κατηγορία του «εργατικού ατυχήματος». Το Δικαστήριο στην απόφαση του υιοθέτησε το σκεπτικό ότι η επίθεση εναντίον της παθούσας πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την αποχώρησή της από την εργασία της και ενώ η ίδια είχε ζητήσει επίμονα από τους εργοδότες της, την εταιρεία καθαρισμού «Οικομέτ», αλλαγή βάρδιας από νύχτα σε πρωί και την τοποθέτηση της σε σταθμό πιο κοντά στην κατοικία της, έχοντας επισημάνει τις διαδοχικές απειλές που δεχόταν για τη ζωή της λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης. Τα αιτήματα δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ και η αδιαφορία που επέδειξε η εταιρεία ήταν πλήρης.
Η δολοφονική επίθεση της οποίας η αγριότητα ήταν παροιμιώδης, θυμίζουμε ότι όχι μόνο περιέλουσαν την Κ. Κουνεβα με βιτριόλι, αλλά της άνοιξαν το στόμα και την πότισαν με το ίδιο καυστικό υγρό προκαλώντας σοβαρότατες βλάβες στα ζωτικά της όργανα που έως σήμερα δεν έχουν ιαθεί, έκανε γνωστό σε όλους μας με τον πλέον αποτρόπαιο τρόπο «παρακράτος» που είχαν στήσει πολλές εταιρείες καθαρισμού. Εταιρείες που καταπατούν συστηματικά τα εργασιακά δικαιώματα, που συνάπτουν εικονικές συμβάσεις με τους εργαζόμενους και καταβάλλουν μικρότερες ή καθόλου ασφαλιστικές εισφορές και χαμηλότερες αμοιβές από αυτές που καθορίζει ο νόμος. Εταιρείες που έχουν ως κύριο πελάτη το Δημόσιο, το οποίο όμως δεν τις ελέγχει. Εταιρείες που λειτουργούν ως «νταβατζήδες» μπαίνοντας ανάμεσα στον εργοδότη «Δημόσιο» και στον εργαζόμενο, χωρίς να παρέχουν κανένα ουσιαστικό έργο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για πολλές εταιρείες καθαρισμού. Αυτήν την πραγματικότητα το κράτος πρέπει να την αλλάξει, διεξάγοντας ελέγχους και συνάπτοντας συμβάσεις απευθείας με τους εργαζόμενους και όχι με τις εταιρείες καθαρισμού. Δυστυχώς είμαστε ακόμα μακρυά από μία τέτοια εξέλιξη. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και οι δηλώσεις του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξεως κου Μ. Χρυσοχοϊδη ότι «είναι ένα στοίχημα να πιάσουμε αυτόν που πέταξε το υγρό αλλά και αυτούς που έδωσαν την εντολή», ουδέποτε μετουσιώθηκαν σε πράξη, ενώ το Δημόσιο συνεχίζει να συνάπτει συμβάσεις με εταιρείες καθαρισμού, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα…
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Sorry, the comment form is closed at this time.