Ενώ εντείνεται η ανθρωπιστική κρίση στη Σύρια, η οποία έχει λάβει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις με δύο εκατομμύρια πρόσφυγες, εκ των οποίων το ένα εκατομμύριο είναι παιδιά ηλικίας κάτω των έντεκα ετών, η Ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, το έτος 2012 μόλις δύο Σύριοι πολίτες εντάχθηκαν στο καθεστώς διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, στα θαλάσσια σύνορά μας οι Σύριοι πολίτες συχνά χάνουν τη ζωή τους ή επαναπροωθούνται παράνομα από την ελληνική ακτοφυλακή και συνοριοφυλακή[1]. Όσοι «τυχεροί» καταφέρνουν να εισέλθουν στη χώρα, αντιμετωπίζουν την έλλειψη υποδομής του ελληνικού κράτους, αφού δεν λειτουργούν, ως οφείλουν, τα κέντρα πρώτης φιλοξενίας, ενώ υπάρχουν περιστατικά παράνομης σύλληψης και κράτησης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Όσο δεν επιτυγχάνεται η -αυτονόητη- άμεση εκεχειρία στη Σύρια και η επιλογή πολιτικής λύσης που θα δώσει ένα τέλος στην ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει, όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος οφείλουν να παρέχουν άσυλο στους πρόσφυγες, καθώς και βασικές δομές για την πρώτη φιλοξενία τους. Ταυτόχρονα και η διεθνής κοινότητα οφείλει να στηρίξει τις χώρες που υποδέχονται τους πρόσφυγες[2]. Κανένα όμως επιχείρημα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική πλευρά για την κωλυσιεργία που παρατηρείται στη διαδικασία απονομής ασύλου, αλλά και την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς και εθνικού δικαίου που επιβάλλει την προστασία των προσφύγων, απαγορεύοντας ταυτόχρονα τόσο την κράτηση, όσο και την επαναπροώθησή τους.
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Sorry, the comment form is closed at this time.