Η σύλληψη μελών και στελεχών της Χ.Α. είναι πιθανόν να αποτελέσει σημαντικό πλήγμα έναντι του ναζισμού , μπορεί και όχι. Δεν αρκεί. Η απάντηση οφείλει και πρέπει να είναι πρώτιστα πολιτική.
Δεν πρέπει να δημιουργείται η εντύπωση της εξάρθρωσής της μόνο μέσω της δικαστικής οδού της (περιμένουμε τα αποτελέσματα) και να εφησυχάζουμε απέναντι σε μια ναζιστική οργάνωση που λειτουργούσε υπό καθεστώς προστασίας τόσα χρόνια εκπαιδεύοντας πολίτες αυτής της χώρας στο μίσος και το έγκλημα.
Το τι πραγματικά θα συμβεί θα εξαρτηθεί από την πραγματική δυναμική του πολιτικού συστήματος και από την δυνατότητα του να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τα περιθωριοποιημένα και εγκαταλελειμμένα από το ίδιο αυτό σύστημα κοινωνικά στρώματα.
Δεν μπορεί να περηφανευόμαστε για υγιή αντιφασιστικά – αντιναζιστικά αντανακλαστικά σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο ( όχι ότι δεν υπήρχαν κάποιων οι φωνές και οι αντιστάσεις αλλά πέρα έβρεχε…) όταν χρειάστηκε να χυθεί το αίμα του παλικαριού Παύλου Φύσσα για να αφυπνιστεί σοκαριζόμενη η ελληνική κοινωνία και χρειάστηκαν οι Κυβερνώντες και ιδιαίτερα η Ν.Δ. να νιώσει την ανάσα της Χ.Α. (επεισόδια στο Μελιγαλά Μεσσηνίας, εκλογική περιφέρεια και πάτρια χώματα του Πρωθυπουργού) και να δεχθεί έξωθεν πιέσεις για να ξεκινήσει η επεξεργασία της Κυβερνητικής ατζέντας εναντίον της Χ.Α.
Η Ν.Δ. και ο Πρωθυπουργός με τις ενέργειες των τελευταίων ημερών ελπίζει να εμφανιστεί ως ηγέτης – τιμωρός, ως εγγυητής της σταθερότητας, για να πείσει σε συνδυασμό με το success story κάποιους «ευκολόπιστους» ενώ παράλληλα ελπίζει να διασπάσει τον χώρο υποστήριξης της Χ.Α. με το να επαναπατριστεί ένα μέρος της, να ουδετεροποιήσει ένα άλλο και να συντηρήσει εκτός νόμου ένα υπόλοιπο (για τους ίδιους λόγους για τους οποίους επέτρεψε την ανάπτυξη της). Είναι χαρακτηριστική η εγκληματική ολιγωρία των Κυβερνώντων όπως και η δήλωση του βουλευτή της Χ.Α. ότι χρειάστηκε να ξηλωθεί η μισή ΕΥΠ και η ΕΛΑΣ (το πόσο επιτυχώς θα φανεί στην συνέχεια) για να τους συλλάβουν … Όμως εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον, υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες για βασανισμούς πολιτών από αστυνομικούς που δήλωναν Χρυσαυγίτες μέσα στην ΓΑΔΑ! και η Κυβέρνηση κώφευε, με τον υπουργό Δένδια να παρέχει κάλυψη και να απειλεί με μηνύσεις που δεν έκανε ποτέ.
Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση – για να είμαστε και δίκαιοι όταν χρειάζεται – αλλά και μικρότερα δημοκρατικά προοδευτικά αντιπολιτευτικά κόμματα όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαν έγκαιρα μιλήσει για την Χ.Α. και κράτησαν ώριμη και ψύχραιμη στάση μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Σε αυτό το κλίμα η Ν.Δ. – με προκλητικές και απαράδεκτες δηλώσεις τύπου Φ. Κρανιδιώτη – δεν θα χάσει την ευκαιρία να ενισχύσει ένα πολιτικό άλλοθι, το οποίο θα της επιτρέψει να αντιμετωπίσει τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο – αν όχι σκληρότερο – τις κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις που προβάλλονται σε σχέση με την εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική (οι πολίτες που αγωνίζονται στις σκουριές κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με στόχο την αποτροπή της επένδυσης!)
Γιατί σήμερα οι άνθρωποι και ο πλανήτης – μην το ξεχνάμε – απειλούνται από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού που σκορπά δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση καταστρέφοντας ανθρώπινους και φυσικούς πόρους με ιδιαίτερα σκληρό και βίαιο τρόπο.
Όμως καμιά εκτίμηση , καμιά κριτική, στην στάση της Κυβέρνησης δεν μπορεί να αποκτήσει αξιοπιστία αν αυτοί που την ασκούν από την άλλη , την δική μας πλευρά, δεν κάνουν την αυτοκριτική τους.
Φασίστας δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι.
Αυτοί το ξέρανε . Στρατολογούσαν 14άχρονα παιδιά , με πλέον των 25 χρόνων δράση η Χ.Α. … σα κάτι να μη κάναμε καλά και εμείς να σταματήσουμε την κατάντια και αφήσαμε στα νύχια της τόσα παιδιά …
Αν δεν αναγνωριστεί ότι χάθηκε η επαφή με την περιθωριοποιημένη φτωχολογιά , ότι δεν καταφέραμε να της προσφέρουμε ένα ισχυρό και αποτελεσματικό δίχτυ προστασίας μέσω κοινωνικών και αλληλέγγυων δράσεων δεν θα καταφέρουμε να σταματήσουμε αυτή την ολέθρια εκκόλαψη.
Δεν μηδενίζω τις προσπάθειες που πολλοί μπορούν να προτάξουν ως ανταπάντηση, αυτές τις αναγνωρίζω αλλά με βάση την εμπειρία του καθενός –μιας αλλά και εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι αυτές οι προσπάθειες απευθύνονται σε κοινωνικά στρώματα που δυσκολεύονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους αλλά όχι σε αυτούς που έχουν βρεθεί για τα καλά στο περιθώριο…
Η αντιμετώπιση της Χ.Α. απαιτεί σήμερα περισσότερο από ποτέ την ανάπτυξη ενός ισχυρού κοινωνικού ιστού που θα εξασφάλιζε την κοινωνική ελπίδα από τις δυνάμεις που φιλοδοξούν να ανατρέψουν την σημερινή κατάσταση για ένα καλύτερο μέλλον.
Τα περιθώρια για εξουσιομανία, αλαζονεία και κομματικούς εγωισμούς, όχι απλώς έχουν στενέψει, αλλά δεν υπάρχουν σε καμία περίπτωση πια…
Sorry, the comment form is closed at this time.