Η υποκατάσταση του κοσμικού δικαίου από τους Ιερούς Κανόνες συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Το ακανθώδες ζήτημα της εφαρμογής της ισλαμικής Σαρία στους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, επανέφερε με πρόσφατη απόφασή του ο Άρειος Πάγος, ο οποίος αναιρώντας σχετική απόφαση του Εφετείου Θράκης απεφάνθη ότι στις σχέσεις μεταξύ μουσουλμάνων στο κληρονομικό δίκαιο εφαρμόζεται η Σαρία, βάσει της οποίας απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να συντάξουν δημόσια διαθήκη. Με την απόφαση αυτή, ο Άρειος Πάγος ανέτρεψε τα δεδομένα που ισχύουν από το 1946, καθιστώντας ουσιαστικά άκυρες τις διαθήκες που συντάσσονται στην Θράκη από μουσουλμάνους. Όπως αναμενόταν, η σύζυγος του θανόντος προσέφυγε κατά της απόφασης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), από το οποίο αναμένεται η πλήρης δικαίωσή της με την καταδίκη της Ελλάδος για μία ακόμη φορά.

Η εν λόγω απόφαση είναι αποκαλυπτική ως προς τις προθέσεις της ελληνικής πλευράς, η οποία ουδόλως προτίθεται να καταργήσει τη Σαρία, αλλά εξακολουθεί να την νομιμοποιεί και ηθικά μέσα από τους θεσμούς της. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι το Δικαστήριο εκφέρει κρίση για το θρήσκευμα του θανόντος, χρησιμοποιώντας ως μόνο κριτήριο στοιχεία θρησκεύματος από το δημοτολόγιο και υιοθετώντας αυθαίρετα την άποψη ότι ο θανών ασπάζεται τη Σαρία, αποτελεί συνταγματικά ανεπίτρεπτη εισβολή στη σφαίρα του θρησκεύματος του ατόμου και καταπάτηση του ατομικού δικαιώματος του θρησκευτικού αυτοπροσδιορισμού. Περαιτέρω και μόνο εκ του γεγονότος ότι ο θανών έκανε δημόσια διαθήκη, συνεπάγεται ότι όσο ζούσε δεν ασπαζόταν τη Σαρία.

Το πρόβλημα όμως με την εφαρμογή της ισλαμικής Σαρία ξεπερνά την εν λόγω απόφαση. Οι Οικολόγοι Πράσινοι με ερώτηση του ευρωβουλευτή Μιχάλη Τρεμόπουλου[1], είχαμε ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαντήσει κατά πόσο είναι συμβατή με την ευρωπαϊκή νομοθεσία η υποχρεωτική επιβολή της Σαρία σε περιφέρεια χώρας μέλους. Πολλώ δε μάλλον όταν η ισχύουσα Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία εγγυάται, μεταξύ άλλων, την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και ρυθμίζει την προστασία της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα, δεν επιτάσσει ρητά την εφαρμογή του Ιερού Νόμου ή τη λειτουργία των Ιεροδικείων για τα μέλη της μειονότητας.

Η εφαρμογή της ισλαμικής Σαρία, η οποία στο βαθμό  που καταπατά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, βρίσκεται σε αντίθεση με το ελληνικό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν επιτρέπει την υποκατάσταση του εθνικού (κοσμικού) δικαίου της από τους Ιερούς Κανόνες οποιασδήποτε θρησκείας, μας προκαλούν σοβαρό προβληματισμό. Πόσο μάλλον όταν το ίδιο το ΕΔΔΑ έχει ήδη αποφανθεί ότι το άρθρο 9 της ΕΣΔΑ που αφορά στη θρησκευτική ελευθερία, δεν απαιτεί από τα κράτη να προσδώσουν έννομες συνέπειες στις αποφάσεις των θρησκευτικών δικαστηρίων.

Έτσι, στην Ελλάδα επικρατεί το «παράδοξο» να οδηγούνται στα δικαστήρια εκλεγμένοι μουφτήδες για αντιποίηση αρχής χωρίς να ασκούν διοικητικά και δικαιοδοτικά καθήκοντα, αλλά να επιτρέπεται η άσκησή τους από τους διορισμένους μουφτήδες. Η χώρα μας καταδικάστηκε επανειλημμένα από το ΕΔΔΑ για τη στάση της αυτή. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν θεωρούμε ότι η νομική κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης θα πρέπει να συνεπάγεται την υπαγωγή της σε ειδική δικαιοδοσία, αλλά αντίθετα πως επιτυγχάνεται με το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων που απορρέουν τόσο από το άρθρο 13 του Συντάγματος που αφορά στη θρησκευτική ελευθερία, όσο και μέσω του άρθρου 5 παρ.2 που αφορά στην προστασία ζωής και ελευθερίας ανεξαρτήτως διακρίσεων βασισμένων στη θρησκεία, καθώς και του άρθρου 4 παρ.1 που αφορά στην αρχή της ισότητας. Οι δικαιοδοτικές αρμοδιότητες  του Μουφτή πρέπει να καταργηθούν γιατί έρχονται σε αντίθεση με το Ελληνικό Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, αμφισβητώντας εν τοις πράγμασι την καθολική εφαρμογή των τελευταίων στην ελληνική επικράτεια. Για εμάς αλλά και για κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη, η υποκατάσταση της κοσμικής εξουσίας από Ιερούς Κανόνες αποτελεί ανεπίτρεπτο σκοταδισμό που πλήττει τα ανθρώπινα δικαιώματα –πρωτίστως- των μελών της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων