Η κοινωνική και πολιτική κρίση στη γειτονική Τουρκία αν και ξεκινά ως μία σύγκρουση εντός του κρατικού μηχανισμού και συγκεκριμένα των νέων και παλαιότερων τζακιών της τουρκικής ελίτ, αλλά και την πιθανότατη ανάμειξη του ξένου παράγοντα, αποτελεί ταυτόχρονα αποτέλεσμα της αποσταθεροποίησης της Κυβέρνησης που ξεκίνησε από τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης. Η έρευνα για την εγχώρια διαφθορά, η οποία εμπλέκει κυβερνητικούς υπουργούς και τις οικογένειες τους, συμπεριλαμβανομένου του γιου του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, τους μεγιστάνες του κατασκευαστικού τομέα και της αγοράς ακινήτων, ξεκινά από εισαγγελείς που ανήκουν στο Τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν, το οποίο στήριξε για μακρά περίοδο τον Ερντογάν και ενισχύεται από την εμπλοκή ξένων δυνάμεων, ιδιαίτερα ΗΠΑ που έχουν εδώ και καιρό θορυβηθεί από τις κινήσεις του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή και τις εξαγγελίες περί στροφής προς Ρωσία και Κίνα. Εντούτοις, το κίνημα του Γκεζί είναι αυτό που ουσιαστικά οδήγησε στην αμφισβήτηση κεντρικών πολιτικών που ασκούνται από το 2008 και αφορούν τόσο στην οικονομική πολιτική που ασκείται και εξειδικεύεται με το μοντέλο αστικής ανάπτυξης που έχει ακολουθηθεί (έργα ανάπλασης αστικού χώρου/τομέας οικοδομών), όσο και τη συντηρητική στροφή AKP προς ένα ξεκάθαρα αυταρχικό πρότυπο.
Ο ιδιόμορφος λαϊκισμός του Ερντογάν, που χάνει τα χαρακτηριστικά ενός κεντρώου πολιτικού σχηματισμού και υιοθετεί το λόγο του παραδοσιακού ισλαμικού χώρου, συμπυκνώνεται στην πολιτικοποίηση ζητημάτων που άπτονται στην ιδιωτική σφαίρα και τη διείσδυση του κράτους σε αυτά (γάμος, σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα, θέση γυναίκας στην οικογένεια, χρήση αλκοόλ, δικαιώματα ΛΟΑΔ) από τη μία πλευρά και στην από-πολιτικοποίηση των εργασιακών διεκδικήσεων, από την άλλη. Έτσι το AKP παραβιάζοντας βασικές αρχές του νομικού φιλελευθερισμού που αφορούν στην την αξίωση απόλυτου αυτοκαθορισμού του ατόμου, οδηγεί ταυτόχρονα στην αποπολιτικοποίηση ταξικών ζητημάτων (φθηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό στις κατασκευαστικές βιομηχανίες, χωρίς βασική ασφάλιση, άθλιες συνθήκες εργασίας με αποτέλεσμα συχνά εργατικά ατυχήματα).
Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι η λύση στη γειτονική Τουρκία δεν θα προέλθει από ένα νέο αντιπολιτευτικό μπλοκ πιο φιλικό με τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ από τον Ερντογάν, αλλά θα δοθεί από το κίνημα που δημιουργήθηκε με αφορμή το Γκεζί, στο οποίο παρουσιάζεται μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να θέσει τώρα τα αιτήματά του για μία ανοιχτή ελεύθερη δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη Τουρκία. Αιτήματα που ξεκινούν από την θέσπιση νέου Συντάγματος και επί μέρους θεσμικές μεταρρυθμίσεις (νέος εκλογικός νόμος και νέος νόμος περί πολιτικών κομμάτων) και καταλήγει σε ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον και στο δικαίωμα των πολιτών στους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Αιτήματα που θα διεκδικούν τη διεύρυνση των ατομικών ελευθεριών και την εξάλειψη της πολιτικής του φόβου και της καταστολής (να μην ξεχνάμε τους νεκρούς διαδηλωτές από συγκρούσεις με την αστυνομία) και θα καταλήγουν στη διεκδίκηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων με την κατάργηση των υπεργολαβιών και των επισφαλών σχέσεων εργασίας. Αιτήματα που θα περιλαμβάνουν το δικαίωμα εκπαίδευσης στα κουρδικά και την καθιέρωση των κουρδικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, καθώς και τη μεγαλύτερη αυτονομία του κουρδικού λαού.
Ήρθε ο καιρός να πάρει ο Τούρκικος λαός το μέλλον στα χέρια του δίνοντας τη μοναδική απάντηση στη διαφθορά, τις μίζες, τον αυταρχισμό, την καταπάτηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και τη διαμάχη της ελίτ για τη νομή της εξουσίας:
Παντού Ταξίμ, Παντού Αντίσταση
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
και η Θεματική Ομάδα Διεθνών Σχέσεων
Sorry, the comment form is closed at this time.