Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε σε φυλάκιση 25 χρόνων για συμμετοχή στη ληστεία της Alpha Bank της Πάρου και απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα αθωώθηκε για οποιαδήποτε εμπλοκή με την τρομοκρατία. Η εν λόγω απόφαση φαίνεται -από τα στοιχεία της δικογραφίας- να είναι προβληματική από δικονομικής άποψης. Είναι, επίσης, επόμενο να εγείρονται ερωτήματα από το γεγονός ότι, από ότι φαίνεται, η φιλική σχέση του Τ. Θεοφίλου με τον Κ. Σακκά θεωρείται ως επιβαρυντικό στοιχείο σε μία ποινική υπόθεση. Αν όμως η ιδεολογία και οι κοινωνικές συναναστροφές αρκούν για να μπει κάποιος στο στόχαστρο της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, μήπως τελικά βαδίζουμε σε επικίνδυνες ατραπούς;
Μια καταδίκη για μια ληστεία, χωρίς καμία αναγνώριση από αυτόπτες μάρτυρες, η οποία βασίζεται σε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα. Μία καταδικαστική απόφαση που φαίνεται να βασίζεται αποκλειστικά σε ενδείξεις -ισχνότατες κι αυτές- και όχι σε αποδείξεις. Τα στοιχεία από τη δικογραφία είναι αποκαλυπτικά: το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο που υπάρχει είναι το DNA σε ένα καπέλο, το οποίο όμως δεν περιλαμβάνεται στην επιτόπου φωτογράφηση των πειστηρίων στον τόπο της συμπλοκής, δεν είναι εγγεγραμμένο στην έκθεση κατάσχεσης ενώ μόνο μία εκ των μαρτύρων ρωτήθηκε γι΄ αυτό, η οποία και περιέγραψε ένα εντελώς διαφορετικό καπέλο από αυτό που φέρεται ότι ανήκει στον κατηγορούμενο. Από την άλλη πλευρά, το βιολογικό υλικό που άφησαν οι δράστες στην τράπεζα δεν υπάρχει στη δικογραφία.
Το γεγονός ότι θεωρήθηκε ενοχοποιητικό στοιχείο σε μια τέτοιου τύπου υπόθεση μια τσάντα, στην οποία αναγράφεται η λέξη «Πάρος» και ταυτόχρονα τίθεται σε αμφισβήτηση η αρχή της ίσης αντιμετώπισης ενοχής και αθωότητας του κατηγορουμένου, καθώς και το γεγονός ότι η δικαστική απόφαση δεν φαίνεται να βασίζεται σε ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, όπως απαιτεί το ισχύον νομικό σύστημα, γεννούν ερωτηματικά.
Η τυχόν καταδίκη ανθρώπων των οποίων η ενοχή δεν έχει αποδειχθεί και η παραβίαση της αρχής της αμεροληψίας και αντικειμενικότητας του δικαστή και της επαρκούς θεμελίωσης της δικαστικής απόφασης, συνιστούν έκπτωση στο νομικό μας πολιτισμό και στην αρχή του κράτους δικαίου. Οι Οικολόγοι Πράσινοι υπενθυμίζουμε ότι το διατακτικό μίας δικαστικής απόφασης σε μία Δημοκρατία είναι απολύτως σεβαστό. Το αιτιολογικό όμως της απόφασης και τα στοιχεία τα οποία που λαμβάνονται υπόψη για τη θεμελίωσή της, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται να γίνονται αντικείμενο κριτικής, γιατί μόνο έτσι εμπεδώνεται το αίσθημα δικαιοσύνης σε μία Δημοκρατία.
Το περίφημο «γερμανικό φθινόπωρο» που γλαφυρά περιγράφεται στη «Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ» είναι η απεικόνιση μίας σκληρής ιστορικής πραγματικότητας που τραυμάτισε τη Γερμανία και δεν θα θέλαμε να τη δούμε και στην Ελλάδα.
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Sorry, the comment form is closed at this time.