Ο θεσμικός ρατσισμός που βρήκε τον καλύτερο εκφραστή του στην απαράδεκτη τροπολογία του άρθρου 19 του μεταναστευτικού κώδικα, βάζει την οριστική ταφόπλακα σε κάθε προσπάθεια καταπολέμησης του ρατσιστικού εγκλήματος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις πλήρους αμνηστίας στους δράστες.
Την τροπολογία επιχείρησε ανεπιτυχώς να φέρει στη Βουλή προς ψήφιση η κυβέρνηση, αλλά επιφυλάχθηκε να την επαναφέρει εν ευθέτω χρόνο. Τί κι αν ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μούιζνιεκς καταδίκασε την τροποποίηση, καλώντας την ελληνική Βουλή να την καταψηφίσει και την ελληνική κυβέρνηση να υιοθετήσει επιτέλους έναν ανεξάρτητο και αποτελεσματικό μηχανισμό έλεγχου της αστυνομίας; Η κυβέρνηση εξακολουθεί να κωφεύει, αφήνοντας τα θύματα της ρατσιστικής βίας χωρίς ουσιαστική πρόσβαση σε έννομη προστασία, αφού μετακυλύεται σε αυτά το βάρος της απόδειξης και καθίστανται υπόλογα για την πιθανή έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, παρά το γεγονός ότι η τελευταία μπορεί κάλλιστα να οφείλεται στην ανικανότητα ή την απροθυμία των διωκτικών αρχών να ερευνήσουν επαρκώς τα καταγγελλόμενα περιστατικά.
Στο πλαίσιο της πολιτικής συγκάλυψης του ρατσιστικού εγκλήματος και διαιώνισης της ατιμωρησίας, ασκήθηκε αυτεπάγγελτα από την Εισαγγελία, δίωξη στον πατέρα του δολοφονηθέντος Σαχτζάτ Λουκμάν για υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης και χρήση πλαστού εγγράφου. Αντικείμενο της έρευνας αποτέλεσε το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης που προσκόμισαν οι γονείς από το ληξιαρχείο του Πακιστάν. Και τούτο διότι η παρουσία των γονιών του Λουκμάν στην Ελλάδα προφανώς ενοχλεί, γιατί υπενθυμίζει ότι τα θύματα της ρατσιστικής βίας έχουν πρόσωπο, έχουν οικογένειες και πρέπει να έχουν φωνή.
Η επιλεκτική ευαισθησία της Δικαιοσύνης, απέναντι στη λειτουργία των πακιστανικών αρχών καθιστά τα θύματα θύτες, χωρίς δική τους υπαιτιότητα. Γεγονός που είναι μη αποδεκτό, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι κανένας εκπρόσωπος της Εισαγγελίας δεν προθυμοποιήθηκε αντίστοιχα να κινηθεί αυτεπάγγελτα για να συσχετίσει μεταξύ τους τις δεκάδες δικογραφίες για ρατσιστικές επιθέσεις για να προχωρήσει σε βάθος την έρευνα.
Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, όπου το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εκδίδει την πρωτοφανή γνωμοδότηση βάσει της οποίας οι χιλιάδες αλλοδαποί που βρίσκονται έγκλειστοι στα –κατ΄ ευφημισμό- «κέντρα κράτησης» μπορούν να κρατηθούν επ΄ αόριστο, μετακυλίοντας σε αυτούς εξ ολοκλήρου την αδυναμία επιστροφής / απέλασής τους και βαπτίζοντας την στέρηση της προσωπικής ελευθερίας «περιοριστικό όρο», όλα είναι πιθανά. Στο χέρι όλων μας είναι να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές, οι οποίες κινούνται έξω από το διεθνές, αλλά και το εθνικό πλαίσιο προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων, διεκδικώντας ό,τι διεκδικούν και οι γονείς του Λουκμάν.
Ζητούμε το αυτονόητο: Δικαιοσύνη
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Sorry, the comment form is closed at this time.