Η ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, είναι ένα θέμα διαρκώς επίκαιρο, κυρίως ενόψει εκλογών, όπου τα πολιτικά κόμματα διεκδικούν εναγωνίως τη γυναικεία ψήφο. Εντούτοις η «ευαισθησία» που επιδεικνύουν είναι πέρα για πέρα προσχηματική. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στους δύο μεγαλύτερους Δήμους της Ελλάδος, Αθήνας και Θεσσαλονίκης αντιστοιχεί μόλις μία γυναικεία υποψηφιότητα σε έκαστο Δήμο.
Η αναγκαιότητα της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, αναγνωρίστηκε, ως πολιτικό δικαίωμα, ήδη από την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1948), ενώ τομή υπήρξε η Συνθήκη του Άμστερνταμ (1997), η οποία ενέταξε στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις πολιτικές της (gender mainstreaming). Στην Ελλάδα, η εισαγωγή ποσοστώσεων από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (ν.2910/2001 (Α΄ 91), βάσει του οποίου καθιερώθηκε η υποχρεωτική σε ποσοστό 1/3 -κατ’ ελάχιστο- συμμετοχή από κάθε φύλο ως υποψηφίων στα ψηφοδέλτια των (τότε) Νομαρχιακών και Δημοτικών εκλογών και παραμένει σε ισχύ και στο νόμο Καλλικράτη 3852/2010 (Α΄ 87)) συνιστά απαραίτητο εργαλείο και θετική διάκριση, που αντιμετωπίζει όμως μόνο εν μέρει την ελλιπή παρουσία των γυναικών στην πολιτική ζωή.
Για τους Οικολόγους Πράσινους η συμμετοχή των υποψηφίων γυναικών στα πράσινα ψηφοδέλτια δεν είναι απλή διακήρυξη, αλλά πράξη. Συναισθανόμενοι την ανάγκη της ίσης εκπροσώπησης του μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού στην κοινωνική και πολιτική ζωή, εντάξαμε τη διάσταση του φύλου στα κριτήρια για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων μας, τόσο για τις ευρωεκλογές, όσο και για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ενώ υποστηρίζουμε τις μοναδικές γυναικείες υποψηφιότητες στους Δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Παράλληλα όμως έχουμε καθιερώσει ποσόστωση και στη σύνθεση όλων των οργάνων του κόμματος, ενώ η μία εκ των δύο εκπρόσωπων τύπου είναι απαραίτητα γυναίκα. Με αυτό τον τρόπο ενθαρρύνουμε στην πράξη την προσπάθεια των γυναικών να εμπλακούν στην πολιτική ζωή, ωθώντας παράλληλα περισσότερες γυναίκες να συμμετέχουν ως υποψήφιες.
Η περιθωριοποίηση των γυναικών στην πολιτική και δημόσια ζωή συνιστά σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα, ενώ υπονομεύει κάθε προσπάθεια για την προώθηση μιας συμμετοχικής δημοκρατίας χωρίς αποκλεισμούς. Ο ρόλος όλων των πολιτικών κομμάτων, αλλά και του ίδιου του εκλογικού σώματος που οφείλει να δείξει εμπιστοσύνη σε γυναικείες υποψηφιότητες, αποδεικνύεται καίριος και τα ευχολόγια με τις «καλές προθέσεις» είναι ανεπαρκή και δεν πείθουν κανέναν και καμία.
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Sorry, the comment form is closed at this time.