Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου, επισκεφθήκαμε το Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θήβας. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τις κρατούμενες, να ενημερωθούμε για τις συνθήκες διαβίωσής τους και να ανταλλάξουμε σκέψεις για μια σειρά από θέματα τα οποία δεν αφορούσαν αποκλειστικά το χώρο της φυλακής. Ανάμεσα στα ζητήματα που τέθηκαν από τις κρατούμενες ήταν η συχνή απόρριψη αιτημάτων για απόλυση υπό όρους, οι συνεχιζόμενοι σωματικοί έλεγχοι σε κρατούμενες που επανέρχονται ύστερα από άδεια, η απουσία πλήρους κάλυψης των φαρμακευτικών εξόδων, οι συνθήκες μεταφοράς και κράτησης κατά τη διάρκεια μεταγωγών καθώς και παρατυπίες στη χορήγηση των νόμιμων αδειών που δικαιούνται. Τέλος επισημάνθηκε η απουσία ιατρικής φροντίδας σε καθημερινή βάση στις εγκαταστάσεις του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Συναντηθήκαμε επίσης με τη διοίκηση του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ. και ενημερωθήκαμε για ζητήματα που σχετίζονται με τη λειτουργία του Καταστήματος Κράτησης. Ανάμεσα στα θέματα που συζητήσαμε ήταν η εξέταση της δυνατότητας διάθεσης ιατρών που βρίσκονται σε υπηρεσία υπαίθρου (αγροτικό) για την κάλυψη των αναγκών του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ. καθώς και η διάθεση θαλάμου ψυχιατρικής κλινικής σε συνεργασία με νοσοκομειακό ίδρυμα της Αττικής. Από τις συζητήσεις με το προσωπικό του Κέντρου διαπιστώσαμε, τέλος, δυσχέρειες που σχετίζονται με την τοποθεσία του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ. τόσο σε ότι αφορά τη μετακίνηση των υπαλλήλων από και προς την εργασία τους όσο και ως προς τη μετακίνηση των αποφυλακισθέντων, αφού δεν υπάρχει τακτική συγκοινωνία με τα πλησιέστερα αστικά κέντρα.
Το αμέσως επόμενο διάστημα, αξιοποιώντας την εμπειρία της επίσκεψής μας, σκοπεύουμε να αναλάβουμε μια σειρά από πρωτοβουλίες προς τις αρμόδιες υπηρεσίες για την επίλυση ορισμένων από τα προβλήματα που διαπιστώσαμε.
Είναι πολλά εκείνα που θα θέλαμε να μοιραστούμε φεύγοντας από τη Θήβα. Στο δρόμο της επιστροφής διαβάσαμε το χαρτί που μας έδωσε η Γωγώ. Έγραφε:
«Είμαστε τρομοκρατημένες. Τρομοκρατημένες από το ίδιο το γεγονός της αντίληψης ότι έχουμε τρομοκρατηθεί από κάτι απειλητικό -αόρατο- καταστροφικό που νιώθουμε να μας περικυκλώνει απειλητικά και υπερβαίνει και αυτή την ίδια την τρομοκρατία!
Δε φοβόμαστε τον εγκλεισμό, το θάνατο…Φοβόμαστε να ονειρευτούμε πώς θα ζήσουμε σε μια κοινωνία, που δεν έχει προοπτική, δεν έχει αύριο, δεν έχει ζωή και άρα μέλλον.
Αυτή είναι η σημερινή ύψιστη «επί της ουσίας» τρομοκρατία!
Δεν υπάρχει Πίστη πια!! Δεν υπάρχει ανάστημα!Είμαστε λαός νάνων!
Υπάρχει κάποιος να επαναπροσδιορίσει την Αλήθεια; Υπάρχει;»
Κρατούμενη Γεωργία Παπαργυρίου
Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Sorry, the comment form is closed at this time.