Πρωτοσυνάντησα τον Χρήστο Ριγανά το 2010, ως εισηγήτρια της Συμμαχίας «Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά» στο αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ της Αθήνας. Τότε, ο Χρήστος κατέθεσε τη δική του εμπειρία από τη χρήση κάνναβης, καταλήγοντας ότι «είμαστε πολλοί, για να χωρέσουμε στις φυλακές τους». Κι όμως, ο ίδιος έχει χωρέσει πολλές φορές σ’ αυτές τις φυλακές, αν και το μόνο του «έγκλημα» είναι πως δεν κρύβει ότι είναι χρήστης, άρα και εύκολος στόχος, κάθε φορά που η τοπική αστυνομία στην Κέρκυρα καλείται να δείξει έργο στην πάταξη των ναρκωτικών. Ο Χρήστος, όμως, δεν είναι απλώς ένας ακόμα χρήστης. Είναι μια ζωντανή απόδειξη πως η κάνναβη έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. Τόσο «ζωντανή», που βοά. Πρώτη φορά μπήκε στη φυλακή τη δεκαετία του ’90. Τότε η χρήση σε έβαζε από μόνη της μέσα. Εκεί διαπίστωσε πως είναι φορέας του AIDS. Διάλεξε, όμως, άλλη θεραπεία από αυτήν που του συνέστησαν επισήμως οι γιατροί: αντί για αντιρετροϊκή αγωγή, καταναλώνει ινδική κάνναβη, κατόπιν ιατρικής σύστασης που του δόθηκε ανεπίσημα. Γι’ αυτήν την ινδική κάνναβη, για το φάρμακό του, έκανε τέσσερις φορές από τότε φυλακή. Κάθε φορά που έμπαινε, έβγαινε με κλονισμένη την υγεία του, αλλά αμέσως συνέχιζε την κάνναβη. Και πήγαινε καλύτερα. Και παρ’ όλα αυτά, γνωστά στην τοπική κοινωνία της Κέρκυρας, τον συνελάμβαναν και πάλι. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Χρήστος είναι και πάλι κρατούμενος. Για πέμπτη φορά. Ίσως φταίει η ποσότητα των δενδρυλλίων του: χρειάζεται δέκα γραμμάρια την ημέρα. Ίσως, πάλι, φταίει η γενικότερη κατάσταση στην πολιτική για τα ναρκωτικά: οι σκέψεις για μείωση της βλάβης και ριζοσπαστικές αλλαγές στο νόμο έμειναν στα συρτάρια. Ποιος νοιάζεται για τον χρήστη στην κοινωνία της δημοσιονομικής εκτροπής;
Όμως, τα πράγματα έχουν πια αλλάξει. Ο νόμος για τα ναρκωτικά, όπως έχει πρόσφατα τροποποιηθεί, στην πρώτη εφαρμογή του ερμηνεύεται ορθά και η ποσότητα της κάνναβης δεν αποτελεί επαρκή λόγο για την κακουργηματική μορφή της κατοχής της. Ιδίως, σε περιπτώσεις ασθενών που κάνουν χρήση για φαρμακευτικούς λόγους, η ποσότητα που καλλιεργείται δικαιολογείται να είναι αντίστοιχη των ημερησίων αναγκών του χρήστη. Επίσης, με δεδομένο ότι πρόκειται για οροθετικό άτομο, είναι αυτονόητο ότι, υπό το πρίσμα της νομολογίας του ευρωπαϊκού δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου, δεν μπορεί να προφυλακιστεί. Το κυριότερο, όμως, είναι πως η ινδική κάνναβη σήμερα όχι μόνο αποτελεί αναγνωρισμένο και εγκεκριμένο φάρμακο για την αντιμετώπιση της ναυτίας και της ανορεξίας για τους ασθενείς με AIDS και καρκίνο σε πολλές χώρες του κόσμου, αλλά, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, φαίνεται πως δρα ανασταλτικά και στην επέκταση του ιού.
Στην περίπτωση του Χρήστου Ριγανά δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης στο να ερμηνεύσει τη νέα νομοθεσία, αλλά και τη γενικότερη στάση της επιστημονικής κοινότητας διεθνώς- για το θέμα των απαγορευμένων ουσιών.
* Η Ελεάννα Ιωαννίδου είναι δικηγόρος
Sorry, the comment form is closed at this time.