O Μάριος Ζέρβας, συνελήφθη στις 11 Μαρτίου του 2010 από άνδρες των ΜΑΤ στην πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που πραγματοποιήθηκε ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου. Ενώ λοιπόν η σκηνή της σύλληψής του είναι καταγεγραμμένη σε ερασιτεχνικές φωτογραφίες και βίντεο και ενώ υπάρχουν καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων από τις οποίες αποδεικνύεται ότι ο ίδιος δεν προέβαλε αντίσταση, ούτε φορούσε κουκούλα, ούτε κρατούσε κάποιο αντικείμενο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει εναντίον των αστυνομικών και ενώ στο χώρο που συνελήφθη δεν υπήρχε ένταση, φορτώθηκε εντούτοις ένα παράλογο κατηγορητήριο, προφυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε τελικά μετά από 43 μέρες κάτω από την πίεση και τις διαμαρτυρίες του κινήματος. Χαρακτηριστικά για την αποφυλάκιση του υπήρξε πανελλαδική κινητοποίηση αλληλεγγύης, με την πραγματοποίηση μαζικών ειρηνικών πορειών (οι οποίες συχνά αντιμετωπίστηκαν βίαια από την αστυνομία) που δυναμικά διεκδίκησαν το αυτονόητο: Όχι στην κατασκευή ενόχων. Κανένας αθώος στη φυλακή.
Η δίκη του Μάριου Ζέρβα πραγματοποιείται την Παρασκευή 13/12 στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων και όχι στο μικτό ορκωτό δικαστήριο. Οι διατάξεις του «κουκουλονόμου» αφαίρεσαν από τους κατηγορούμενους το δικαίωμα να κρίνονται και από λαϊκούς δικαστές, θεωρώντας αξιόπιστους μόνο τους τακτικούς δικαστές. Η απόφαση αυτή δεν στερείται πολιτικής σκοπιμότητας, ενώ η διαδικασία μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρονοβόρα, προσθέτοντας και άλλη ταλαιπωρία, σε ένα νέο άνθρωπο που όλα τα στοιχεία συνηγορούν στην αθωότητά του.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να επιτελέσει το έργο της με αμεροληψία και αντικειμενικότητα, εξετάζοντας ενδελεχώς όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, μακρυά από την εσωστρεφή νοοτροπία ακραίων συντηρητικών αντανακλαστικών που σε αρκετές περιπτώσεις έχει επικρατήσει. Η κατασκευή ενόχων -αποδιοπομπαίων τράγων- (και των πάντα “μεμονωμένων περιστατικών” όπως η υπόθεση ζαρντινιέρα, πράσινα παπούτσια κτλ) που λειτουργούν παραδειγματικά για τους πολίτες με απώτερο στόχο τον εκφοβισμό και την αποθάρρυνση της συμμετοχής τους στα κινήματα, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ούτε η καταστροφή της ζωής ενός νέου ανθρώπου που το παρουσιαστικό του αποτέλεσε το μοναδικό λόγο στοχοποίησής του, μπορεί να γίνει αποδεκτή στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Εκτός και αν δεν ζούμε σε τέτοια…
Εκφράζουμε την υποστήριξη και αλληλεγγύη μας στον Μάριο Ζέρβα
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Sorry, the comment form is closed at this time.