Όχι στη στοχοποίηση των Ρομά με αφορμή την υπόθεση της μικρής Μαρίας

 Η υπόθεση της μικρής Μαρίας, που βρέθηκε τυχαία μετά από αστυνομική επιχείρηση σε καταυλισμό Ρομά στα Φάρσαλα και εν συνεχεία αποδείχθηκε ότι οι φερόμενοι γονείς της δεν ήταν οι φυσικοί της γονείς, είναι ιδιαιτέρως σοβαρή. Η σοβαρότητα μιας τέτοιας υπόθεσης παραμένει, με διαφοροποίηση βέβαια ως προς την ποινική της απαξία, είτε πρόκειται για αρπαγή ανηλίκου, όπως ερευνά η αστυνομία, είτε πρόκειται για παράνομη υιοθεσία με τη συγκατάθεση των βιολογικών γονέων, όπως ισχυρίζονται οι «θετοί» γονείς. Ανάλογη της σοβαρότητας της υπόθεσης όμως, θα πρέπει να είναι και η αντιμετώπισή της.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουμε τον έντονο προβληματισμό μας σε δύο σημεία: Στη «μιντιακή» αντιμετώπιση του ζητήματος, με ό,τι αυτή συνεπάγεται και στην πάγια επιλογή της Πολιτείας της καταστολής αντί της ένταξης για τους Ρομά, την οποία έχουμε πολλές φορές επισημάνει. Η «μιντιακή» αντιμετώπιση κάθε σοβαρού ζητήματος, είναι η θλιβερή απόρροια του λαϊκισμού της «κοινωνίας του θεάματος» και οδηγεί στον ευτελισμό των σοβαρών ζητημάτων, στο φανατισμό των πολιτών-τηλεθεατών, οι οποίοι δέχονται μονομερή πληροφόρηση και τελικά στην απόδοση συλλογικής ευθύνης, που αποτελεί τη μήτρα του ρατσισμού. Αντίστοιχα, η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου κοινωνικής ένταξης των Ρομά, συνδέεται άμεσα με την περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή παραβατικότητα, για την οποία η εύκολη «λύση» που υιοθετεί κάθε φορά η Πολιτεία είναι η καταστολή.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι διεκδικούμε  η προστασία της ανηλικότητας να τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα από την Πολιτεία, ώστε να μην επαναληφθούν ανάλογα περιστατικά. Η αστυνομική εξιχνίαση της εν λόγω υπόθεσης, με σεβασμό στην αξιοπρέπεια και στο ψυχισμό του  παιδιού και η απόδοση ευθυνών από τη Δικαιοσύνη, με την απαρέγκλιτη τήρηση των όρων της δίκαιης δίκης, είναι ζητούμενο. Και ασφαλώς αν πίσω από την υπόθεση αυτή αποδειχθεί ότι υπάρχει κύκλωμα εμπορίας παιδιών και δεν είναι ένα μεμονωμένο συμβάν και διαπιστωθεί έμμεση ή άμεση εμπλοκή ή πλημμέλεια καθήκοντος εκ μέρους του κρατικού μηχανισμού, κάτι που είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε με ασφάλεια, τότε θα πρέπει η Πολιτεία να λάβει σοβαρά μέτρα. Στα οποία όμως δεν εντάσσεται σε καμία περίπτωση το πογκρόμ κατά των καταυλισμών Ρομά.

Αντιθέτως, η αντιμετώπιση των αιτιών και όχι των συμπτωμάτων με την επιλογή τόσο της ένταξης των Ρομά στον κοινωνικό ιστό με έμφαση στους τομείς της υγείας, της απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας σύμφωνα με τις επιταγές της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, όσο και της ομαλούς ένταξης των παιδιών Ρομά στα σχολεία, ζήτημα για το οποίο η Ελλάδα έχει κατ΄ επανάληψη καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, θα συμβάλει καίρια, εκτός των άλλων και στην καταπολέμηση ανάλογων φαινομένων. Αντίθετα, οι ευρείες αστυνομικές επιχειρήσεις, που έχουμε και στο παρελθόν καταγγείλει και εντάθηκαν με αφορμή το εν λόγω περιστατικό, θα προσθέσουν περισσότερη βία, τρόμο και κοινωνικό στιγματισμό στη ζωή παιδιών που διαμένουν σε καταυλισμούς, τα οποία υποτίθεται ότι προστατεύουν.

Το τρίπτυχο της πολιτικής: θέαμα, φανατισμός, καταστολή, το γνωρίζουμε όλοι καλά και έδρεψε τους καρπούς του. Καιρός να αλλάξουμε πλεύση.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Με αφορμή την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη μη ανάκτηση των παράνομων ενισχύσεων στην «Ελληνικός Χρυσός», ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Θανάσης Μακρής, δήλωσε:

“Ο Πρωθυπουργός επικαλείται τη νομιμότητα ενάντια στους αντιδρώντες στην επένδυση κατοίκους προσχηματικά και επιμένει πάση θυσία να τάσσεται υπέρ της επένδυσης που παράνομα «έλαβε» τεράστιας αξίας δημόσια περιουσία με συμβολικό αντίτιμο και εξαιτίας της σκανδαλώδους αντιμετώπισής της η χώρα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αν εννοεί την επιβολή της νομιμότητας που επικαλείται, τότε πρέπει να στραφεί τόσο απέναντι στην εταιρεία, όσο και σε όποιον από πλευράς Πολιτείας το ενορχήστρωσε (μήπως τον κ. Πάχτα;) και να διεκδικήσει την πραγματική αξία προς όφελος του Δημοσίου. Αν εννοεί και τα περί πατριωτισμού που αναφέρει, θα πρέπει – αντί να τους σέρνει στα δικαστήρια – να σταθεί δίπλα στους κατοίκους και να διασφαλίσει την υγεία, την ευημερία των Ελλήνων πολιτών και τον πραγματικό πλούτο της χώρας”

Η δίωξη του συντονιστή της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), Πέτρου Κωνσταντίνου είναι ένα μελανό, αλλά αναμενόμενο, δείγμα γραφής της Ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία επί  χρόνια επεδείκνυε μία επικίνδυνη ανοχή στην ανομία των νεοναζί και έχει τεράστιες ευθύνες για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και τις δολοφονικές συνέπειές της. Από την άλλη πλευρά όχι μόνο τώρα, αλλά και στο παρελθόν τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης, υπήρξαν ιδιαίτερα «ευαίσθητα» στη δίωξη αντιφασιστών (περίπτωση Σ.Μιχαήλ, Κ.Μουτζούρη).

 Η σημερινή δίωξη συνδέεται με κατηγορίες «για διασπορά ψευδών ειδήσεων», που αφορούν σε δημοσιεύματα του ΚΕΕΡΦΑ για την εξέγερση στην Αμυγδαλέζα,την εκτέλεση Αλβανών δραπετών και την αναπαραγωγή μίας καταγγελίας της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη». Τα ερωτήματα που γεννιούνται -σε σχέση με την πολιτική σκοπιμότητα της δίωξης και την εμπλοκή της ναζιστικής οργάνωσης σ΄ αυτήν-  είναι αμείλικτα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν: α) στα στοιχεία της δικογραφίας υπάρχει δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής, στο οποίο αναπαράγονται δημοσιεύματα της ΚΕΕΡΦΑ και β) τη μία εκ των μηνύσεων την έχει υποβάλει γνωστός δικηγόρος της Χρυσής Αυγής.

 Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται εδώ, αφορά στην ουσία της Δημοκρατίας και δεν είναι άλλο από την ελευθερία της έκφρασης. Η ελευθερία της έκφρασης, κομβικό σημείο στην οργάνωση του συνταγματικού αυτοκαθορισμού, κατοχυρώνεται τόσο από διατάξεις του προστατεύουν την ελευθερία του τύπου και απαγορεύουν τη λογοκρισία, όσο και από τις διατάξεις που αφορούν στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Περαιτέρω, κατοχυρώνεται από το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για  Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία προστατεύει, μεταξύ άλλων, την ελευθερία λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την επέμβαση των δημοσίων αρχών. Θεωρούμε επομένως αυτονόητο ότι το Σύνταγμα και οι διεθνείς Συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα, έχουσες υπερνομοθετική ισχύ, εφαρμόζονται απαρέγκλιτα και ότι την κύρια ευθύνη για την εφαρμογή τους τη φέρει η δικαστική εξουσία, η οποία δεν νοείται να τις καταπατά. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει μία χώρα στην οποία τα ατομικά δικαιώματα είναι σεβαστά και ο ρόλος της Δικαιοσύνης σε αυτή την κατεύθυνση είναι καίριος: Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό πρέπει να βρει τη Δικαιοσύνη αρωγό και όχι τιμωρό και η δίωξη του Πέτρου Κωνσταντίνου να μπει εκεί που ανήκει-στο αρχείο.

 Για τους λόγους αυτούς οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράσαμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας στον Πέτρο Κωνσταντίνου συμμετέχοντας στην εκδήλωση που διοργάνωσε το ΚΕΕΡΦΑ, όπου το μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων, Ορέστης Κολοκούρης απηύθυνε χαιρετισμό, δηλώνοντας ότι «η σημερινή εξέλιξη αποδεικνύει εμπράκτως ότι οι διώξεις  αγωνιστών- αντιφασιστών από το κράτος συνεχίζονται παρά τη δηλούμενη αλλαγή πλεύσης με τις συλλήψεις των νεοναζιστών».

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ν. Χρυσόγελος: Η Ελλάδα συνεχίζει να μην διερευνά τις 64 προσγειώσεις αεροσκαφών

Ένα χρόνο μετά την έκθεση της Πράσινης Ευρωβουλευτού Hélène Flautre σχετικά με την ευρωπαϊκή συνενοχή στην παράνομη μεταφορά και μυστική κράτηση κρατουμένων από την CIA, μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε το σχετικό ψήφισμα, πρωτοβουλία της Ομάδας των Πράσινων, που καταψηφίστηκε όμως από το Λαϊκό Κόμμα, τους Συντηρητικούς Μεταρρυθμιστές και τους ακροδεξιούς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ).

 Από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, αρκετές εκατοντάδες ύποπτοι “τρομοκρατίας” εκτιμάται ότι έχουν απαχθεί και κρατούνται από την Αμερικάνικη Υπηρεσία CIA. Σε μυστικές φυλακές, οι ύποπτοι κρατήθηκαν για μήνες σε απομόνωση, όπου βασανίστηκαν και ανακρίθηκαν. Αυτές οι ενέργειες αποτελούν πολλαπλές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων της παράνομης και αυθαίρετης κράτησης, των βασανιστηρίων και άλλων μορφών κακομεταχείρισης, καθώς και την εξαναγκαστική εξαφάνιση ανθρώπων.

Όταν οι αναφορές σχετικά με την ευρωπαϊκή συνενοχή στα παράνομα προγράμματα της CIA και τα μυστικά κέντρα κράτησης έγιναν πρωτοσέλιδα των εφημερίδων το 2005, η είδηση συγκλόνισε συθέμελα την Ευρώπη. Στις αρχές του 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκρότησε μια προσωρινή εξεταστική επιτροπή για να διερευνήσει το ρόλο της Ευρώπης στην παράνομη μεταφορά και κράτηση κρατουμένων. Η έκθεση της προσωρινής επιτροπής τόνισε το γεγονός ότι το πρόγραμμα της CIA είχε εφαρμοστεί στην Ευρώπη με συμμετοχή τουλάχιστον 12 Κρατών Μελών, ενώ κατονόμασε περισσότερα από 20 θύματα των έκνομων μεταγωγών και περισσότερες από 1000 ύποπτες πτήσεις που χρησιμοποίησαν τον εναέριο χώρο της ΕΕ.

 Μετά την ψηφοφορία, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, δήλωσε: “Το ζήτημα της παράνομης προσαγωγής, μεταφοράς και κράτησης εκατοντάδων υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες από τη CIA με τη βοήθεια πολλών μυστικών υπηρεσιών από διάφορες χώρες, απασχόλησε και την ελληνική κοινή γνώμη πριν μερικά χρόνια χωρίς όμως να έχουν αποδοθεί ευθύνες για την τότε Κυβέρνηση και το ρόλο που έπαιξε σε αυτή τη πολύ σημαντική υπόθεση που βρίθει σωρίας παραβάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση από το Open Society Foundation η CIA είχε βοήθεια στις απαγωγές υπόπτων χωρίς να τηρηθεί καμία νόμιμη διαδικασία, από 54 χώρες, ανάμεσα στις οποίες Ελλάδα και Κύπρος. Περισσότεροι από 136 άνθρωποι “εξαφανίστηκαν” ξαφνικά και παραδόθηκαν στις Αμερικάνικες αρχές, περνώντας απ΄ αυτές τις χώρες. Σύμφωνα με Έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν 64 προσγειώσεις αεροσκαφών της CIA – στην Κύπρο 57 – τα οποία αποδεδειγμένα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά υπόπτων για τρομοκρατία. Το ψήφισμα του Κοινοβουλίου με πρωτοβουλία της Ομάδας των Πράσινων δίνει ένα ηχηρό μήνυμα στις Κυβερνήσεις των Κρατών Μελών και την ΕΕ να ακολουθήσουν το δρόμο της διαφάνειας και της δικαιοσύνης για να αποκαταστήσουμε την χαμένη αξιοπιστία της ΕΕ σε αυτό το θέμα.”

 Η Hélène Flautre, ευρωβουλευτής των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εισηγήτρια για το θέμα αυτό δήλωσε: “Οι Πράσινοι χαιρετίζουν την έγκριση του ψηφίσματος σε συνέχεια των συστάσεων που υιοθέτησε το ΕΚ πέρυσι. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο κρύβονται πίσω από μια υποτιθέμενη έλλειψη νομικών αρμοδιοτήτων και είναι πλέον σαφές ότι δεν έχουν κάνει τίποτα προς αυτή τη κατεύθυνση. Τα Κράτη Μέλη στρουθοκαμηλίζουν και αυτή η προσέγγιση παραμένει κυρίαρχη στην ΕΕ. Όμως η υπόθεση δεν έχει κλείσει ακόμα. Πριν από ένα χρόνο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR) καταδίκασε την ΠΓΔΜ για παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε ότι αφορά την έκτακτη έκδοση του Khaled El – Masri και βρίσκεται σε ετοιμότητα να αποφασίσει για άλλες υποθέσεις που αφορούν την Πολωνία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία και την Ιταλία. Θύματα παράνομων απαγωγών και κρατήσεων έχουν κάνει καταγγελίες στη Λιθουανία και την Πολωνία, ενώ τα ιταλικά δικαστήρια έχουν ήδη καταδικαστεί πράκτορες της CIA και Ιταλούς πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών στη βάση μιας έρευνας που ξεκίνησε στη Φινλανδία. Όλα αυτά είναι παραδείγματα της υποχρέωσης των Κρατών Μελών και της ΕΕ να συνεχίσουν την αναζήτηση για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Με τη Λιθουανία να είναι μία από τις χώρες που είναι πιο βαθειά μπλεγμένη σε αυτή την υπόθεση, η Λιθουανική Προεδρία θα πρέπει να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τη λογοδοσία, τις αποζημιώσεις των θυμάτων και την απόδοση ευθυνών. Η Λιθουανία δεν μπορεί συνεχίσει απρόσκοπτη τη Προεδρία της ΕΕ, ενώ συνεχίζει να αγνοεί αυτά τα θέματα. Η ανάδειξη και επίλυση αυτών των ζητημάτων θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, το ψήφισμα καλεί το επόμενο Κοινοβούλιο να συνεχίσει πλήρως το έργο αυτό, να είναι συνεπής και να αποδείξει ότι η ΕΕ μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ότι αφορά την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων.”

Νίκος Χρυσόγελος:  ανάγκη για κοινή Ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική και από κοινού ανάληψη ευθυνών

«Η τραγωδία στην Λαμπεντούσα είναι η κορυφή του παγόβουνου στις τραγωδίες των ανθρώπων που στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από συνθήκες που απειλούν τη ζωή τους ή αναζητώντας καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, βρήκαν τον θάνατο», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος,  ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

 «Στην Λαμπεντούσα βρήκαν τραγικό θάνατο πάνω από 400 μετανάστες μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι, παιδιά και γυναίκες. Αλλά τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στη Μεσόγειο κάθε χρόνο χάνονται 1500 έως 2000 άτομα στην προσπάθειά τους να βρουν άσυλο ή να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Στο  Αιγαίο, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μέσα σε έναν χρόνο, από τις 6 Σεπτεμβρίου 2012 έως τις 10 Οκτωβρίου 2013, βρήκαν το θάνατο 117 μετανάστες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Τα στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά», υπενθυμίζει ο Νίκος Χρυσόγελος.

 «Η τραγωδία στην Λαμπεντούσα πρέπει να αφυπνίσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ώστε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και να συμφωνήσουν για την προώθηση μιας κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που θα βασίζεται σε ανθρωπιστικές αρχές, σε επιμερισμό ευθυνών ώστε να μην αντιμετωπίζεται το θέμα ως υπόθεση μόνο των χωρών στα σύνορα, καθώς και σε πολιτικές ένταξης και φιλοξενίας. Μπορεί οι νεοναζί και οι ακροδεξιοί να πιστεύουν ότι οι μετανάστες είναι υπάνθρωποι και βάρβαροι, αλλά σχεδόν όλες οι κοινωνίες έχουν ζήσει τη διπλή πραγματικότητα.  Άλλοτε ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο τμήμα τους μετανάστευε σε άλλες χώρες, άλλοτε υποδέχονταν μετανάστες και πρόσφυγες από τρίτες χώρες. Μερικές κοινωνίες, όπως τώρα η ελληνική, έζησαν ή ζουν ταυτοχρόνως και τις δυο όψεις της μετανάστευσης. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει όλοι μας να σκεφτόμαστε πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, αν τυχόν μεταναστεύαμε ή ζητούσαμε άσυλο οι ίδιοι ή τα παιδιά μας. Η οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, νόμιμες είσοδοι για τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες καθώς και στοχευμένη πολιτική κοινωνικής ένταξης μπορούν να περιορίσουν τα προβλήματα και να μετατρέψουν το θέμα της μετανάστευσης από ένα αντικείμενο που εκμεταλλεύονται οι ρατσιστικές δυνάμεις σε ευκαιρία που αξιοποιούν κατάλληλα οι κοινωνίες υποδοχής των μεταναστών. Ας σκεφτούμε, πώς θα ήταν οι ΗΠΑ, η Ευρώπη, η Αυστραλία χωρίς τους μετανάστες;

Παράλληλα, όμως, με την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής είναι υποχρέωση των χωρών και της ΕΕ να μην κλείνουν τα μάτια μπροστά στις καθημερινές τραγωδίες στη Μεσόγειο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν μπλοκάρει επανειλημμένα ακόμα και τις προσπάθειες βοήθειας σε σκάφη μεταναστών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Είναι γνωστό ότι τρία αλιευτικά σκάφη που βρίσκονταν κοντά στο ναυάγιο, στην Λαμπεντούσα, δεν προσέτρεξαν προς βοήθεια, ίσως από φόβο τιμωρίας, δεδομένου ότι η ιταλική νομοθεσία προβλέπει αυστηρές ποινές σε περίπτωση βοήθειας προς μετανάστες.

Βασική προτεραιότητα του συστήματος επίβλεψης των συνόρων (EUROSUR) που προωθεί η ΕΕ θα έπρεπε να είναι η συμβολή στη διάσωση μεταναστών και άλλων ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Δεν είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις να παραμένουν με σταυρωμένα χέρια και μετά να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την απώλεια αθώων ζωών μεταναστών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά την πρώτη Ολομέλεια του Οκτωβρίου και το Συμβούλιο συζητούν νέους κανόνες για την επίβλεψη των εξωτερικών θαλάσσιων συνόρων, αλλά οι κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζουν πάλι για περιορισμούς αναφορικά με την παροχή βοήθειας σε περίπτωση ανάγκης, παρότι δημοσίως εξέφρασαν τη “συγκίνησή” τους για την τραγωδία στην Λαμπεντούσα. Στο πλαίσιο του EUROSUR, τα κράτη μέλη πρέπει να ενημερώνουν άλλα κράτη μέλη και την FRONTEX εάν διαπιστώνουν  ότι πρόσφυγες ή μετανάστες βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Αυτό, όμως, δεν συνδέεται με υποχρέωσή τους να προστρέξουν, για παράδειγμα, σκάφη του λιμενικού ή ναυτικού, προς διάσωση αυτών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Πώς, όμως, τότε θα αποτραπούν οι επόμενες τραγωδίες τύπου Λαμπεντούσα;»

Πρόσκληση του Νίκου Χρυσόγελου για ενεργή συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Τοπικής Δημοκρατίας 14-20 Οκτωβρίου – Συμμετέχετε χωρίς μίσος

 Πρόσκληση σε φορείς και πολίτες, ιδιαίτερα νέους, απευθύνει ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο να συμμετάσχουν το διάστημα 14-20 Οκτωβρίου στην ευρωπαϊκή εβδομάδα Τοπικής Δημοκρατίας και στην καμπάνια κατά της ρητορικής μίσους.

 Η καμπάνια κατά της ρητορικής μίσους, που αποτελεί πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης, εντάσσεται στο πλαίσιο της ενέργειας «Οι Νέοι Καταπολεμούν τη ρητορική μίσους στο διαδίκτυο» που έχει σχεδιαστεί για την περίοδο 2012 – 2014 και έχει ως στόχο την προώθηση της ισότητας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της διαφορετικότητας. Πρόκειται για μία προσπάθεια καταπολέμησης του ρατσισμού και των διακρίσεων κατά την έκφραση και διάδοσή τους στο διαδίκτυο μέσω της καλλιέργειας των κατάλληλων γνώσεων και δεξιοτήτων σε νέους ανθρώπους και εκπροσώπους οργανώσεων νεολαίας, ώστε να αναγνωρίζουν και να ενεργούν κατά αυτών των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συμμετοχή στην καμπάνια μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Ήδη οργανώνονται σε όλη την Ευρώπη πολυάριθμες δράσεις και  εκδηλώσεις διαδικτυακά ή στην γειτονιά και σε χώρους σπουδών ή εργασίας.

 Η ρητορική μίσους, όπως ορίζεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης, συνίσταται σε όλες της μορφές έκφρασης που διαδίδουν, προτρέπουν, προωθούν ή δικαιολογούν το φυλετικό μίσος, τη ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό ή οποιαδήποτε άλλη μορφή μη ανοχής της διαφορετικότητας, συμπεριλαμβανομένης της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού, των διακρίσεων και της εχθρότητας κατά των μειονοτικών ομάδων και των μεταναστών.

 Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / ομάδα των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε: «Η ρητορική μίσους δεν είναι καινούριο ζήτημα που τίθεται για πρώτη φορά, ωστόσο οι διαστάσεις που αποκτά, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας και την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων στη χώρα μας και συνολικά στην Ευρώπη, αποτελεί έναν ακόμα λόγο να δράσουμε, να αντιδράσουμε δημιουργικά και δημοκρατικά για να αντιμετωπίσουμε το ρατσισμό και τις νεοναζιστικές αντιλήψεις.

 Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εγώ προσωπικά έχουμε επανειλημμένα εκφράσει την ανησυχία μας για αυτά τα φαινόμενα. Η άνοδος του ακροδεξιού εξτρεμισμού στην Ευρώπη και οι πολυάριθμες επιθέσεις, εκφοβισμοί, τραυματισμοί και δολοφονίες μεταναστών στη χώρα μας καταδεικνύουν το μέγεθος και τη σπουδαιότητα του προβλήματος. Δεν χρειάζεται μόνο αποτελεσματική νομοθεσία και εφαρμογή του νόμου, χρειάζεται αφύπνιση των κοινωνιών. Ιδίως σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία όχι μόνο δέχεται μετανάστες, αλλά και στέλνει, θα έπρεπε να είμαστε ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια θέματα, διότι κανένας μας δεν θα ήθελε ο ίδιος ή οι οικείοι του να πέσουν θύματα στερεοτύπων, ρητορικής και πολύ περισσότερο εγκλημάτων μίσους. Η διάχυτη οργή που επικρατεί τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης και των αναποτελεσματικών πολιτικών, δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για ανοχή σε τέτοιου είδους πρακτικές. Ωστόσο, η οικονομική και κοινωνική κρίση δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη διολίσθηση στο ρατσισμό και τον νεοναζισμό. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να θρηνήσουμε άλλα θύματα ρατσιστική βίας από νεοναζί, όπως ο Παύλος Φύσσας, ο Θεόδωρος Βουλγαρίδης στη Γερμανία, αλλά και αναρίθμητοι μετανάστες στη χώρα μας και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

 Η καμπάνια κατά της ρητορικής μίσους δεν αποσκοπεί στην επιβολή λογοκρισίας και τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης στο διαδίκτυο. Μέσα από την εκπαίδευση των νέων στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ενεργό συμμετοχή τους, επιδιώκει να περιορίσει τη ρητορική μίσους σε όλες τις μορφές της, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνο-εκφοβισμού. Μέσα από τη συνεχή ενημέρωση αναφορικά με τις επιπτώσεις της ρητορικής μίσους στη δημοκρατία και τα άτομα, τη στήριξη των νέων που εναντιώνονται στα κηρύγματα μίσους αλλά των ατόμων που είναι αποδέκτες αυτών, την κινητοποίηση, εκπαίδευση και δικτύωση ακτιβιστών και οργανώσεων νεολαίας, την παρακολούθηση των κηρυγμάτων μίσους και την ανάπτυξη εργαλείων για συντονισμένη αντίδραση, αλλά και τη συμβολή στην περαιτέρω ανάπτυξη των ευρωπαϊκών πολιτικών για καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, επιχειρείται η ενίσχυση του αγώνα κατά της βίας και των διακρίσεων που βασίζονται στην προκατάληψη και το μίσος.

Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες μίας σοβαρής αλλαγής στάσης απέναντι στους πολιτικούς πρόσφυγες που προέρχονται από την Τουρκία και ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Η νέα σκληρή πολιτική, εντοπίζεται χρονικά μετά την επίσκεψη Σαμαρά στην Τουρκία και συνδέεται με σωρεία αιτημάτων προς τις ελληνικές αρχές για έκδοση στην Τουρκία, τούρκων πολιτικών προσφύγων, τα οποία κατά κανόνα ικανοποιούνται. Η πρόσφατη απαγωγή του Bulut Yayla με όχημα που έφερε πινακίδες της ελληνικής αστυνομίας, από το κέντρο της Αθήνας και η μεταφορά του στην Τουρκία σε συνεργασία με τις τουρκικές και αμερικάνικες υπηρεσίες, ήταν η κορυφή του παγόβουνου.

 Σήμερα η συνέχιση αυτής της πολιτικής γίνεται ορατή με την ανάκληση του πολιτικού ασύλου και την προφυλάκιση της  Havva Suicmez (Emine), καθώς  και τις αποφάσεις έκδοσης των Ahmet Düzgün Yüksel, Erdğan Çakır και Hasan Biber στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τουρκία αντίστοιχα για πολιτική δράση. Οι τρεις τελευταίοι μάλιστα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας μετά την έκδοση των σχετικών αποφάσεων. Η Emine από την πλευρά της χρειάστηκε να αλλάξει το όνομά της, καθώς κινδύνευε η ζωή της όταν ήρθε στην Ελλάδα πριν από 15 χρόνια και συνελήφθη, μετά από αίτημα της τουρκικής Ιντερπόλ, στις 23 Μαρτίου στο κέντρο της Αθήνας με μέθοδο που θύμιζε απαγωγή. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ ήταν γνωστή στις αρχές και είχε γνωστή διαμονή, εντούτοις εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εις βάρος της ως «αγνώστου διαμονής».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταδικάζουμε τη συντονισμένη προσπάθεια εκφοβισμού των πολιτικών προσφύγων και τη διαφαινόμενη συνεργασία ελληνικών και τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας εις βάρος τους. Η a priori αποδοχή κατηγοριών που συχνά κατασκευάζουν οι τουρκικές υπηρεσίες από τις ελληνικές αρχές, οδηγεί την έκδοση των πολιτικών προσφύγων, των οποίων η ζωή, η ασφάλεια, αλλά και το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, τίθενται έτσι σε άμεσο κίνδυνο. Παράλληλα, η τακτική που καταγγέλλεται ότι εφαρμόζουν οι ελληνικές αρχές με τη σύλληψη και φυλάκιση πολιτικών προσφύγων, όταν οι τελευταίοι  επισκέπτονται το Τμήμα Αλλοδαπών για να ανανεώσουν την άδεια παραμονής τους και ενώ έχουν προηγηθεί εντάλματα σύλληψης από την Ιντερπόλ τα οποία εκδίδονται λίγες μόνο  μέρες πριν την ανανέωση ταυτότητας ή άλλων διαδικασιών για ζητήματα ασύλου, είναι απόλυτα καταδικαστέα. Ταυτόχρονα, η διαδικασία  αναγνώρισης της προσφυγικής ιδιότητας είναι κοστοβόρα και δύσκολη και όταν απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν ήδη υποστεί άδικες διώξεις και βασανιστήρια στις Τούρκικες φυλακές, είναι απάνθρωπη.

Η Emine είναι γνωστή. Βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και 15 χρόνια ως πολιτικός πρόσφυγας και, όπως και οι άλλοι πολιτικοί πρόσφυγες, έχει ενεργό συμμετοχή στο κίνημα συμπαράστασης στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία, αλλά και στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό αγώνα. Η υποκριτική διακήρυξη της ελληνικής κυβέρνησης για το σεβασμό των πολιτικών προσφύγων και για την τήρηση των υποχρεώσεων της χώρας που απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις, δεν πείθει ούτε τον πλέον αδαή. Είμαστε στο πλευρό των ανθρώπων που αγωνίζονται για την ελευθερία και τη δημοκρατία και υποστηρίζουμε το δικαίωμα στην πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική δράση, για την οποία διώκονται στη χώρα τους. Το πολιτικό άσυλο είναι αναφαίρετο δικαίωμα και η προάσπισή του δική μας υποχρέωση. 

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων