Πρόσφατο περιστατικό στο κέντρο της Αθήνας[1] απέδειξε για μία ακόμη φορά την «αγαστή συνεργασία» Αστυνομίας και ακροδεξιών στοιχείων. Αντιφασίστες που μοίραζαν προκηρύξεις καλώντας σε διαδήλωση «ενάντια στα κρατικά πογκρόμ του Ξένιου Δία» στις 11 Ιανουαρίου, δέχτηκαν την προκλητική επίθεση –όπως ακριβώς είχε γίνει ένα χρόνο πριν- από ακροδεξιούς, γνωστούς για τη δράση τους στην περιοχή, οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως δήθεν αγανακτισμένοι πολίτες. Ακολούθησε έντονος διαπληκτισμός μεταξύ τους, που οδήγησε- μετά από τις υποδείξεις των ακροδεξιών στην Αστυνομία- σε συλλήψεις αντιφασιστών. Οι αντιφασίστες οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ, όπου κρατήθηκαν χωρίς νερό και φαγητό και τους ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό πλημμελήματος, ενώ ένας εξ αυτών κρατείται ακόμη στην Πέτρου Ράλλη με τον κίνδυνο διοικητικής απέλασης, αν και βρίσκεται νόμιμα στη χώρα.

Η νόμιμη πολιτική δράση, που συνίσταται στο μοίρασμα προκηρύξεων με πρόταγμα το κλείσιμο των κέντρων κράτησης μεταναστών, ουσιαστικά ποινικοποιείται. Γιατί πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι η  αστυνομία δεν προστατεύει τους αντιφασίστες που μοιράζουν προκηρύξεις, αλλά επιλέγει να προστατεύσει τους ακροδεξιούς που προκαλούν και μετά -σε πλήρη συνεργασία με τους ακροδεξιούς- συλλαμβάνει δώδεκα άτομα, χρησιμοποιώντας μάλιστα και ενδυματολογικά κριτήρια για τις συλλήψεις αυτές; Και πόσο αυθαίρετη μπορεί να είναι μία διάταξη που δίνει πράσινο φως στη διοικητική απέλαση ενός αλλοδαπού με το πρόσχημα της «επικινδυνότητάς του», ποινικοποιώντας στην ουσία την πολιτική του δράση; Και τελικά πόσο τυχαίο -και όχι καλοστημένη παγίδα- μπορεί να θεωρηθεί το περιστατικό αυτό και ποιο ρόλο παίζει η πολιτική ταυτότητα τόσο των συλληφθέντων, όσο και αυτών που προκάλεσαν το επεισόδιο; Η αντιφασιστική δράση φαίνεται ότι ενοχλεί. Ενοχλεί τους φασίστες, ενοχλεί όμως και την Αστυνομία. Η προσπάθεια απαλλαγής της Αστυνομίας από τα «σταγονίδια» της Χρυσής Αυγής, ήταν εντελώς προσχηματική, όπως -δυστυχώς- αποδεικνύεται καθημερινά. Ίσως γιατί δεν υπήρξε ποτέ ειλικρινής πρόθεση για κάτι τέτοιο.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

[1] http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/syllipseis-antifasiston-%E2%80%A8me-ypodeikseis-akrodeksion-toy-dimitri-aggelidi

Το πρόβλημα με τις δηλώσεις του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ δεν είναι ότι υπέδειξε στους αξιωματικούς και λοιπούς υπηρετούντες την ελληνική αστυνομία τρόπους έτσι ώστε να μετατρέπουν τη ζωή των μεταναστών σε βίο αβίωτο με κύριο στόχο με αυτή την στυγνά κατασταλτική πολιτική να τους εκδιώξουν από τη χώρα. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι ξέρουν ότι αυτή είναι η επίσημη κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση των μεταναστών και προσφύγων.

Η πολιτική αυτή μετουσιώνεται σε κέντρα κράτησης-κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζα και Κορίνθου με σοβαρά εμπόδια στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο και την πρόσβαση των κρατουμένων σε νομική βοήθεια, κοινωνικούς λειτουργούς και σε διερμηνείς. Στη σχετική νομοθεσία που δίνει το δικαίωμα σε κράτηση 18μηνη ακόμα και για πρόσφυγες από εμπόλεμες χώρες που αιτούνται άσυλο. Στην εκτεταμένη πρακτική πολύμηνης κράτησης μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα (και ανηλίκων, εγκύων, άρρωστων και λοιπών ευπαθών ομάδων), στην μόλις πρόσφατη λειτουργία με πολλές ελλείψεις της υπηρεσίας ασύλου. Στους 3 νεκρούς από ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης και πολλούς άλλους, σιωπηρά θύματα βασανισμού για ένα έγκλημα που δεν ποτέ διέπραξαν. Στη συνεχιζόμενη ατιμωρησία των δραστών ρατσιστικών εγκλημάτων. Στις συνεχείς καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανισμούς και πρακτικές στα θαλάσσια σύνορα που βάζουν ανθρώπινες ζωές σε άμεσο κίνδυνο. Χαρακτηριστικά η Κυβέρνηση ακόμα δεν έχει απαντήσει στις κατηγορίες της έκθεσης της γερμανικής ΜΚΟ proasyl που τον Οκτώβριο 2013 έφερε στο φως δεκάδες μαρτυρίες μεταναστών που επαναπροωθήθηκαν με παράνομο τρόπο στις τουρκικές ακτές. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν προχωράει καν στην ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου που τον πάει από αναβολή σε αναβολή.

Στην πράξη λοιπόν ο στόχος έχει επιτευχθεί, η κατάσταση για τους μετανάστες και πρόσφυγες εδώ και χρόνια είναι «βίος αβίωτος». Τα δημόσια καλέσματα του Πρωθυπουργού “πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας” και οι δηλώσεις του ακροδεξιού Υπουργού Υγείας πριν από λίγους μήνες με τις οποίες διεμήνυε ότι “πρέπει να κάνουμε τη ζωή δύσκολη στους μετανάστες” δεν είναι γραφικότητες και ακροδεξιά φλερτ αλλά η επίσημη κρατική πολιτική.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε

α. Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να σταματήσουν να εφαρμόζουν ωμές κατασταλτικές λογικές που στην περίπτωση των μεταναστών έχουν κριθεί επανειλημμένα ανεπαρκείς και προβληματικές αφήνοντας χώρο στο φίδι του ρατσισμού να απλωθεί πατώντας στη βία και στην ξενοφοβία που αυτή η πολιτική προάγει.

β.  Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να προχωρήσουν άμεσα στην κατάθεση προς ψήφιση του νέου αντιρατσιστικού νόμου και τη διόρθωσή του, σύμφωνα με τις επισημάνσεις των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα

γ. Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να σεβαστούν έστω υποτυπωδώς τις ευρωπαϊκές και διεθνές συνθήκες που οδηγούν σε συνεχείς καταδίκες της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης αιτούντων άσυλο και πολιτικών προσφύγων.

Ας μας πει τέλος επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση. Υιοθετεί ή όχι τις προτροπές του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ περί «βίου αβίωτου» στην πρακτική αντιμετώπισης των μεταναστών;

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την 18^η Δεκέμβρη «Ημέρα του Μετανάστη»

Η φετινή «Ημέρα του Μετανάστη» εορτάζεται φέτος κάτω από συνθήκες κατάφορης παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων που θεωρητικά διασφαλίζονται από το Ελληνικό Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις. Στην πράξη όμως το δικαίωμα στην τιμή, την ελευθερία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς και η απαγόρευση βασανιστηρίων, τίθενται εν αμφιβόλω από τη λειτουργία των σύγχρονων κολαστηρίων που μόνο κατ΄ευφημισμό μπορούν να ονομαστούν «κέντρα κράτησης μεταναστών».

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχοντας αποτύχει να εφαρμόσει μία δίκαιη μεταναστευτική πολιτική, με τεράστια ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατέφυγε στο απάνθρωπο και πλήρως αναποτελεσματικό μέτρο των κέντρων κράτησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν εμπειρικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η προοπτική της κράτησης αποθαρρύνει την παράτυπη μετανάστευση. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες αναφορικά με τους αιτούντες άσυλο,  οι απειλές κατά της ζωής ή της ελευθερίας στις χώρες καταγωγής τους αποτελούν μεγαλύτερο κίνητρο για τη φυγή τους, από τα «αντικίνητρα» της κράτησης. Και ενώ η πρακτική της συστηματικής κράτησης είναι αντίθετη με τις αρχές της αναγκαιότητας, του εύλογου και της αναλογικότητας, εφαρμόζεται ακόµη και σε περιπτώσεις που η απέλαση είναι ανέφικτη, αποδεικνύοντας περίτρανα την πλήρη αναποτελεσματικότητά της.

Έτσι δίπλα μας λειτουργούν κέντρα κράτησης όπου πρόσφυγες και μετανάστες κρατούνται σε ακατάλληλες συνθήκες που υπολείπονται κατά πολύ των διεθνών προδιαγραφών για τα ανθρώπινα δικαιώματα:
Υπάρχουν σοβαρά εμπόδια στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο και την πρόσβαση των κρατουμένων σε νομική βοήθεια, κοινωνικούς λειτουργούς και σε διερμηνείς που μπορεί να οδηγήσει στην αποτυχία ταυτοποίησης ατόμων που χρήζουν διεθνούς προστασίας ή ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες ή έχουν ανάγκη  ιατρικής περίθαλψης και  κοινωνικής μέριμνας. Παράλληλα από όλους τους φορείς και τις οργανώσεις που επισκέφθηκαν τους χώρους διαπιστώθηκαν προβλήματα που αφορούν σε ανεπαρκή και ακατάλληλη σίτιση και ρουχισμό, πολύ σοβαρές ελλείψεις σε είδη υγιεινής, στρώματα και κλινοσκεπάσματα, καθώς και  σπάνιο προαυλισμό των κρατούμενων. Αξίζει να προσθέσουμε ότι σε αυτούς τους κρατούμενους επιβάλλεται τιμωρία, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί κατηγορία και χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Και η τιμωρία επιβάλλεται για χρονική διάρκεια που σήμερα φθάνει τους 18 μήνες, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την εξέγερση στα κέντρα κράτησης τον Αύγουστο.

Σήμερα στα κέντρα κράτησης υπάρχουν θύματα βασανιστηρίων ή εμπορίας ανθρώπων, έγκυες γυναίκες, αλλά και παιδιά τα οποία λόγω του  νομοθετικού  πλαισίου για την κράτηση των μεταναστών, σε συνδυασμό με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής κρατούνται μαζί με ενήλικες. Ήδη η Ελλάδα μεταξύ των ετών 2009 και 2012 έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ σε 11 περιπτώσεις που αφορούν τις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών που κρατούνται σε κέντρα κράτησης μεταναστών ή σταθμούς συνοριοφυλακής.

Έως σήμερα θρηνούμε 3 νεκρούς από ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης και πολλούς άλλους, σιωπηρά θύματα βασανισμού για ένα έγκλημα που δεν ποτέ διέπραξαν. Κανείς δε δικαιούται να σιωπά.

Καλούμε όλους /όλες στη συγκέντρωση-Πορεία της Πρωτοβουλίας ενάντια στα Κέντρα Κράτησης,

την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου, στις 5μ.μ. στην Ομόνοια 

και στη Θεσσαλονίκη στις 6 μ.μ. στο άγαλμα του Βενιζέλου 

με σύνθημα:

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Συζήτηση στην Επιτροπή Περιβάλλοντος και Δημόσιας Υγείας του Ευρωκοινοβουλίου

“Ένας στους 4, δηλαδή 85 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, και πάνω από 300.000.000 σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν κάνει ή εξακολουθούν να κάνουν χρήση παράνομων ουσιών. Μπορούμε να αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς ως εγκληματίες; Τα κέρδη από το παράνομο εμπόριο ψυχοτρόπων (ναρκωτικών) ουσιών έχουν ξεπεράσει τα 400 δις σε ετήσια βάση. Μπορεί να θεωρούμε ότι πετυχαίνει η κατασταλτική πολιτική; Ο αριθμός των νέων ψυχοτρόπων ουσιών που κοινοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στα Ηνωμένα Έθνη αυξήθηκε κατά 50% από το 2009 μέχρι το 2012. Μπορούμε να αγνοούμε ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της αδιάκοπης προσπάθειας να ξεφύγουν από το γράμμα του νόμου που τις καθιστά παράνομες και μη ελέγξιμες, και της εναλλαγής των χρηστών από την μία ουσία στην άλλη, κυρίως λόγω των απαγορεύσεων;” δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος εισηγητής των Πράσινων στη συζήτηση δυο εκθέσεων για τις ψυχότροπες ουσίες, στην  Επιτροπή Περιβάλλοντος, Ασφάλειας Τροφίμων και Δημόσιας Υγείας, την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου.

 Και συνέχισε στη δήλωσή του: “Η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και η τοξικομανία αποτελούν σημαντικές απειλές για τη δημόσια υγεία στην ΕΕ, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, επηρεάζουν δε τον κοινωνικό και τον οικονομικό ιστό και υπονομεύουν την ποιότητα ζωής των πολιτών. Μπορούμε να θεωρούμε πετυχημένες τις απαγορευτικές πολιτικές όταν οι ποσότητες παράνομων ψυχοτρόπων ουσιών που καταναλώνονται είναι πιο πολλές από ποτέ, ενώ από τις κυβερνήσεις δαπανώνται υπέρογκα ποσά σε μια πολιτική αστυνόμευσης και ελέγχου, με το 80% των συνολικών δαπανών να στοχεύει στην αστυνόμευση και μόνο το 20% στη θεραπεία και πρόληψη; Δεν είναι καιρός, λοιπόν, να βρούμε πιο ανθρώπινους, δίκαιους και αποτελεσματικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τη χρήση και την εξάρτηση από ουσίες, αξιοποιώντας την υπάρχουσα εμπειρία και τη γνώση από πιλοτικά προγράμματα, δίνοντας έμφαση περισσότερο στην πρόληψη, στον περιορισμό της βλάβης, στην προστασία της υγείας και της κοινωνίας, στη μείωση της εγκληματικότητας, σε ένα πλαίσιο εναλλακτικής νόμιμης ρύθμισης;” Διαβάστε περισσότερα… »

Κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της χώρας άσκησε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος κατά το χαιρετισμό του στη 12η Εθνική Στρογγυλή Τράπεζα κατά των Διακρίσεων.

Όπως τόνισε, είναι ανεπαρκές το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο τόσο για τη χορήγηση ασύλου, όσο και για την κράτηση. Και χαρακτήρισε τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των αλλοδαπών στα κέντρα κράτησης αλλά και στα αστυνομικά τμήματα ως «τραγικές».

Επικαλέστηκε και διεθνείς εκθέσεις που καταγγέλλουν την κατάσταση διαβίωσης των μεταναστών και ειδικά των παιδιών.

«Το νομοθετικό πλαίσιο για την κράτηση των μεταναστών, μαζί με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής όπου θα μπορούσαν να μεταφερθούν τα ασυνόδευτα παιδιά, έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις όπου τέτοια παιδιά κρατούνται επί μακρόν σε ανεπαρκείς ή κακές συνθήκες», είπε χαρακτηριστικά.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Μιχάλης Τρεμόπουλος χαρακτήρισε τις παθογένειες όσον αφορά στην υποδοχή και κράτηση των μεταναστών «διαχρονικό πρόβλημα».

«Έχουν εκφραστεί επανειλημμένως ανησυχίες για την αποτυχία των ελληνικών αρχών να σεβαστούν τα διεθνή πρότυπα όσον αφορά την κράτηση των παράτυπων μεταναστών και των αιτούντων άσυλο, συμπεριλαμβανομένων και των ασυνόδευτων παιδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φορείς της κοινωνίας των πολιτών εξακολουθούν να λαμβάνουν καταγγελίες για κακομεταχείριση από το λιμενικό σώμα και την αστυνομία, καθώς και καταγγελίες για απάνθρωπη μεταχείριση κατά τη μεταγωγή από το ένα κέντρο κράτησης στο άλλο» σημείωσε, ζητώντας αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Κέντο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία» ΑΝΤΙΓΟΝΗ, με ευρεία συμμετοχή από στελέχη κοινωνικών οργανώσεων και προσφύγων, τα οποία κατέθεσαν την εμπειρία τους και έκαναν πολλές ερωτήσεις.

Κατά τη διάρκεια αυτής προβλήθηκε και βίντεο σχετικά με τη συμπεριφορά των λιμενικών προς τους αιτούντες άσυλο πάνω σε βάρκες. Στο βίντεο εμφανίστηκε και η Ρεμπέκα Χάρμς, συμπρόεδρος της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών, που έχει επισκεφτεί και το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας και τα παραμεθόρια νησιά.

 Ολόκληρη η ομιλία του Μιχάλη Τρεμόπουλου εδώ: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=5218

Συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη ταυτόχρονα στο Α.Τ. Ομόνοιας και στην ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, στην οποία συμμετέχουν συλλογικότητες και κόμματα μεταξύ των οποίων και οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας- με όλο το συμβολισμό που εμπεριέχει η επιλογή αυτού του χώρου για την απάνθρωπη κράτηση μεταναστών και προσφύγων- τον πρώτο λόγο είχαν μετανάστες πρώην κρατούμενοι των λεγόμενων «κέντρων κράτησης» που κατέθεσαν τη μαρτυρία τους. Από τους ομιλητές τονίστηκε ότι ο εγκλεισμός κάτω από αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες είναι έγκλημα που συντελείται για πολιτικούς λόγους με στόχο τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και ενώ μία ημέρα πριν τιμούσαμε την επέτειο της παγκόσμιας Ημέρας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ελλάδα αριθμούσε ήδη 13 καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για κακές συνθήκες κράτησης. Ταυτόχρονα τονίστηκε ότι η παράνομη είσοδος στη χώρα που αποτελεί διοικητικό παράπτωμα, δεν είναι δυνατό να τιμωρείται με εγκλεισμό για χρονικό διάστημα που φθάνει σε ορισμένες περιπτώσεις τους 18 μήνες, εθίζοντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη στην ιδέα ότι μπορεί στη σύγχρονη Ελλάδα να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Από πλευράς Οικολόγων Πράσινων, η εκπρόσωπος Τύπου Μάγκυ Δούση εξέφρασε την έμπρακτη και διαρκή αλληλεγγύη και συμμετοχή των ΟΠ στην καμπάνια ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, των οποίων η λειτουργία αποτελεί όνειδος για τον πολιτισμό μας.

Ταυτόχρονα, στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη για την προώθηση της καμπάνιας «Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών» η Ελεάννα Ιωαννίδου, συντονίστρια της θεματικής ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της διεύρυνσης της καμπάνιας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, διότι παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα αθώων ανθρώπων που στοιβάζονται κρατούμενοι, χωρίς προηγούμενη δίκη με άθλιες συνθήκες διαβίωσης κάτι που  θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό κεκτημένο της δημοκρατίας. Η κ. Ιωαννίδου επεσήμανε την ανάγκη κατάργησης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, κάτι που αποτελεί πολιτική προτεραιότητα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και τόνισε ότι χρειαζόμαστε πραγματικά κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών, και κέντρα φιλοξενίας όπου θα παρέχεται μέριμνα για τους ανθρώπους και  κάθε δυνατή βοήθεια.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας με αμέσως επόμενη την πορεία ενάντια στα Κέντρα Κράτησης που θα πραγματοποιηθεί στις 18 Δεκεμβρίου την «Ημέρα του Μετανάστη».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ν. Χρυσόγελος: Ντροπή η απόρριψη της έκθεσης για θέματα σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας και δικαιωμάτων των γυναικών

«Οι κεντροδεξιοί και ακροδεξιοί ευρωβουλευτές ντρόπιασαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον μακροχρόνιο ρόλο του στην προώθηση βασικών δικαιωμάτων. Εκτός από την ιδεολογική μυωπία της απόρριψης της έκθεσης Estrela, οι άσχημες σκηνές γύρω από την χτεσινή ψηφοφορία, με τα σφυρίγματα και τα γιουχαΐσματα από δεξιούς και ακροδεξιούς ευρωβουλευτές, δείχνουν την περιφρόνησή τους για τα δικαιώματα των γυναικών και το χαμηλό τους επίπεδό γενικότερα. 

Ήρθαν σε πλήρη αντίφαση αφού πέρυσι η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών είχε υπερψηφίσει παρόμοια έκθεση», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, σχολιάζοντας την απόρριψη, με ελάχιστους ψήφους διαφορά, από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2012,  της έκθεσης της ευρωβουλευτού Estrela  (Σοσιαλιστές και Δημοκράτες, Πορτογαλία) σχετικά με την «σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία και τα δικαιώματα των γυναικών».

«Η έκθεση δεν θα είχε χαρακτήρα νομοθετικού κειμένου αλλά προτροπής προς τα κράτη μέλη, στη βάση συστάσεων του ΟΗΕ ή του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η απόρριψη της έκθεσης ήρθε μερικές μόλις μέρες μετά την απονομή από το Ευρωκοινοβούλιο του βραβείου Ζαχάρωφ στην Malala Yousafsai, του νεαρού κοριτσιού που προσπάθησαν να δολοφονήσουν, πυροβολώντας την, οι φανατικοί Ταλιμπάν, επειδή αγωνίζονταν για την εκπαίδευση των κοριτσιών. Φανατικοί Ταλιμπάν κάθε είδους, όμως, δεν υπάρχουν μόνο στο Αφγανιστάν ή το Πακιστάν αλλά και στην Ευρώπη, και συχνά φοράνε κουστούμι με γραβάτα ή ταγέρ», συνέχισε ο Νίκος Χρυσόγελος.

«Ο συμβολισμός προκαλεί θλίψη. Τη  μέρα που είναι αφιερωμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, ένας αριθμός ευρωβουλευτών υπέκυψε στον λαϊκισμό, εν όψει πιθανά και των ευρωεκλογών του 2014,  και ψήφισαν υπέρ ενός απαράδεκτου εναλλακτικού ψηφίσματος των κεντροδεξιών πολιτικών ομάδων με δυο παραγράφους, το οποίο είχε απλά σαν στόχο να θάψει το θέμα.

Οι πολίτες πρέπει να προσέξουν ποιους θα στείλουν στο ευρωκοινοβούλιο στις Ευρωεκλογές 2014. Υπάρχουν πολιτικά κόμματα και πολιτικοί που πιστεύουν ότι πρέπει αυτοί ή το κράτος να επιβάλουν τις απόψεις τους για τις σεξουαλικές επιλογές των γυναικών και των κοριτσιών, ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι αποκλειστικά ευθύνη των γονιών, αντιτίθενται με φανατισμό σε μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, ενώ θεωρούν την έκτρωση ως το απόλυτο κακό, αν και οι ίδιοι συχνά υποστηρίζουν την θανατική ποινή και την εκτέλεση ή αντιτίθενται στην χρηματοδότηση του οικογενειακού προγραμματισμού. Προτιμούν να διαδίδονται τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα παρά να υπάρχει πρόνοια για πρόληψη.

Λαϊκιστές, ακροδεξιοί, εθνικιστές, ευρωσκεπτικιστές χαϊδεύουν τα αυτά των πολιτών αλλά στην πραγματικότητα είναι σταθερά εναντίον των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολύ περισσότερο αν αφορούν τις γυναίκες και τα κορίτσια. Αντιτίθενται φανατικά στην υποχρέωση να εκπροσωπούνται οι γυναίκες στις ανώτατες θέσεις στα συμβούλια επιχειρήσεων, δεν δέχονται κοινά, υψηλά στάνταρντ κοινωνικών δικαιωμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.  Τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Δεν θα συμβάλει στην καλυτέρευση της ζωής μας αν στο κοινοβούλιο αυξηθεί ο αριθμός των ευρωβουλευτών που είναι σκοταδιστές, που πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα «παραχωρούνται κατά περίπτωση». Θεωρούν ως τον μεγαλύτερο εχθρό τους την ενοποίηση της Ευρώπης  στη βάση αξιών, αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής», συμπλήρωσε ο Νίκος Χρυσόγελος. Διαβάστε περισσότερα… »

Οι Οικολόγοι Πράσινοι  για τη 10^η Δεκεμβρίου

Σημαντική ενίσχυση του διεθνούς κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξε η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που έθεσε τους θεμελιώδεις κανόνες ως προς τα βασικά ατομικά, πολιτικά , οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα που όλοι οι άνθρωποι πρέπει να απολαμβάνουν. Παρόλο που δεν αποτελεί ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο, η Οικουμενική Διακήρυξη, υπήρξε η βάση τόσο για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όσο και για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα  και αποτέλεσε μαζί με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τη ραχοκοκαλιά του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στην Ελλάδα, η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση της καθημερινής παραβίασής τους. Αν και η χώρα μας έχει ενσωματώσει διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της δίκαιο, προσδίδοντας τους υπερνομοθετική ισχύ σε συνδυασμό με την παροχή συνταγματικής προστασίας, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τη θεσμική αποτύπωσή της. Έτσι, ενώ το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα προβλέπει υποχρεώσεις που τα κράτη δεσμεύονται να σεβαστούν, η Ελληνική Πολιτεία εμφανίζεται ανίκανη να αντιμετωπίσει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η φτώχεια, θεωρείται η σοβαρότερη πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο. Στη σύγχρονη Ελλάδα η καταπολέμηση της φτώχειας και του  κοινωνικού αποκλεισμού θα πρέπει να αποτελέσει πλέον προτεραιότητα της Πολιτείας, ενώ θα πρέπει να αρθούν άμεσα τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες ομάδες, όπως οι Ρομά στην πρόσβασή τους στην εργασία, τη στέγαση, την υγειονομική μέριμνα και την παιδεία.
 Παράλληλα, οι συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχονται από κρατικούς φορείς όπως τα κρούσματα κακομεταχείρισης από μέλη των σωμάτων ασφαλείας, ο εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών σε κέντρα κράτησης, οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, η καταπάτηση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, ο εξοντωτικός χρόνος προφυλάκισης, δεν συνάδουν με την έννοια του Κράτος Δικαίου. Όταν η Ελληνική Πολιτεία σταματήσει να παραβιάζει τους νόμους που η ίδια έχει θεσπίσει, όταν παρθούν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, τόσο για την εξάλειψη των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων (όπως λ.χ. η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης και η συνεχιζόμενη εφαρμογή του εθιμικού δικαίου της Σαρία στη Δ. Θράκη), όσο και για την ικανοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων που στοχεύουν στην εξασφάλιση παροχών προς τους πολίτες για την ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών, τότε ίσως η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να αποτελέσει ημέρα εορτασμού. Έως τότε αποτελεί ημέρα βαθύτατου προβληματισμού για όλους/όλες μας.                                                                                     

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων