Αφορά τη δίωξη του Μουράτ Κανατλί, γεν.γραμματέα του Κόμματος Νέας Κύπρου

Δήλωση συμπαράστασης προς τον Τουρκοκύπριο ακτιβιστή και πολιτικό Μουράτ Κανατλί, για τη δίωξη που αντιμετωπίζει ως αντιρρησίας συνείδησης, έστειλε σήμερα ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος. Ο Μουράτ Κανατλί, γενικός γραμματέας του Κόμματος Νέας Κύπρου (YKP)  που συνεργάζεται στενά με το Πράσινο Κόμμα των Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, επρόκειτο σήμερα να δικαστεί σε «τουρκοκυπριακό στρατιωτικό δικαστήριο» για την άρνησή του να συμμετάσχει στα ετήσια γυμνάσια που επιβάλλονται για όλους τους εφέδρους της

τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Ολόκληρη η δήλωση του Μιχάλη Τρεμόπουλου είναι η ακόλουθη:

«Για εμάς τους Πράσινους, η άρνηση στράτευσης για λόγους συνείδησης δεν αποτελεί μόνο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά και ενεργή συνεισφορά στην οικοδόμηση της ειρήνης. Ιδιαίτερα σε περιοχές με προβλήματα, όπως η Κύπρος που συνεχίζει να πληρώνει βαρύ τίμημα στην παράλογη κληρονομιά των εθνικισμών και στο μιλιταρισμό, η χειρονομία του Μουράτ Κανατλί να αρνηθεί τη συμμετοχή του σε στρατιωτικά γυμνάσια είναι μια πράξη γενναιότητας και εντιμότητας. Δηλώνοντας αντιρρησίας συνείδησης αρκετά χρόνια μετά το τέλος της βασικής στρατιωτικής του εκπαίδευσης και τείνοντας το χέρι προς τους αντιμιλιταριστές της υποτιθέμενης «αντίπαλης» πλευράς, των Ελληνοκύπριων, επιτελεί μια πράξη ευθύνης προς τις αξίες της ειρήνης, της μη βίας, της συμφιλίωσης, της βιωσιμότητας, αλλά και προς την ευρωπαϊκή προοπτική τόσο του υπολειπόμενου τμήματος της Κύπρου όσο και της Τουρκίας.

Ανάλογη χειρονομία έχω κάνει και εγώ στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980, δηλώνοντας αντιρρησίας μετά την εκπλήρωση της θητείας μου, σε μια εποχή που το ελληνικό κίνημα των αντιρρησιών συνείδησης έκανε τα πρώτα του βήματα. Βαθιές αλλαγές έχουν προχωρήσει από τότε, καθώς η αντίρρηση συνείδησης αναγνωρίζεται πλέον επίσημα ως ανθρώπινο δικαίωμα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ενώ η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία διατηρείται πλέον σε ελάχιστες μόνο ευρωπαϊκές χώρες.

Υπάρχουν όμως πλήθος βήματα που πρέπει να γίνουν ακόμη, όπως δείχνει και η σημερινή  διαδικασία κατά του Μουράτ Κανατλί. Από τα πιο προφανή, είναι να σταματήσουν να υπάγονται οι αντιρρησίες συνείδησης στη δικαιοδοσία στρατιωτικών δικαστηρίων, που εξ ορισμού αδυνατούν να κατανοήσουν και να αποτιμήσουν νηφάλια τα κίνητρα ατόμων που αντιτίθενται στο μιλιταρισμό.

Το Μουράτ Κανατλί, είχα τη χαρά να τον γνωρίσω και προσωπικά, σε μια από τις επισκέψεις μου στην Κύπρο ως Πράσινος ευρωβουλευτής. Από το Στρασβούργο, όπου πρέπει να βρίσκομαι για την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του εκφράζω την πλήρη αλληλεγγύη μου με την ελπίδα ότι η δίωξή του θα σταματήσει. Στην περίπτωσή όμως που θαρραλέοι άνθρωποι όπως αυτός αντιμετωπίσουν την προοπτική φυλάκισης, θα κάνω τα πάντα για να κινητοποιηθούν και οι  άλλοι Πράσινοι ευρωβουλευτές και να δείξουμε σε όλους ότι κάθε δίωξη αντιρρησιών συνείδησης αποτελεί κατευθείαν πλήγμα στις βασικές ευρωπαϊκές μας αξίες».

Στρασβούργο 29 Σεπτεμβρίου 2011

Μιχάλης Τρεμόπουλος

Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων

Ερώτηση των Οικολόγων Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο για τη σημερινή δίκη του αντιρρησία συνείδησης Αγγελή Μιχαλόπουλου

Στο ευρωκοινοβούλιο φέρνουν και πάλι οι Οικολόγοι Πράσινοι το θέμα της τήρησης από τη χώρα μας των διεθνών συμβάσεων που κατοχυρώνουν τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης. Με αφορμή τη σημερινή δίκη, για δεύτερη φορά, του αντιρρησία συνείδησης Αγγελή Μιχαλόπουλου, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος κατέθεσε ερώτηση προς την Κομισιόν.

Στην ερώτηση επισημαίνεται ότι ο συγκεκριμένος αντιρρησίας συνείδησης δικάζεται για δεύτερη φορά για την άρνησή του να στρατευθεί, ενώ τονίζεται και η

τιμωρητική διάρκεια της μη στρατιωτικής εναλλακτικής υπηρεσίας. Η παραπομπή του σε δίκη παραβιάζει μεταξύ άλλων το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».

«Το πράσινο κίνημα υπερασπίζεται τους αντιρρησίες συνείδησης σε όλο τον κόσμο, γιατί εμπνέεται από τις αξίες της μη βίας και θεωρεί την άρνηση στράτευσης όχι μόνο ατομικό δικαίωμα, αλλά και θετική συνεισφορά στην υπόθεση της ειρήνης», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος.«Έχω επανειλημμένα υπερασπιστεί αντιρρησίες συνείδησης σε γειτονικές χώρες, και λυπάμαι που παραβιάσεις δικαιωμάτων τους εξακολουθούν και στην Ελλάδα. Τέτοιες παραβιάσεις εκθέτουν τη χώρα μας και διεθνώς, τη στιγμή ακριβώς που χρειάζεται να βελτιώσουμε την εικόνα μας. Αποτελεί πραγματικό παραλογισμό να καλείται στρατιωτικό δικαστήριο, που είναι λογικό να έχει τις δικές του ιδιαίτερες αξίες, να κρίνει για την αθώωση ή την καταδίκη ανθρώπων που αρνούνται ακριβώς τις αξίες αυτές. Είναι στοιχειώδης επιταγή να τηρήσει επιτέλους και η Ελλάδα τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να σταματήσει τις διώξεις των αντιρρησιών. Οι τελευταίοι μήνες έχουν άλλωστε αποδείξει ότι οι κύριες απειλές για τη χώρα ΔΕΝ είναι στρατιωτικές».

(ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχάλη Τρεμόπουλου)

Θέμα: Δίκη αντιρρησία συνείδησης στην Ελλάδα

Σήμερα, Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011, το αναθεωρητικό στρατοδικείο πρόκειται να δικάσει σε δεύτερο βαθμό τον αντιρρησία συνείδησης και μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης Ευάγγελο (Αγγελή) Μιχαλόπουλο, επειδή αρνήθηκε επικαλούμενος τη συνείδησή του τόσο να καταταγεί στο στρατό όσο και να εκπληρώσει μια άδικη και τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Πρωτόδικα καταδικάστηκε για ανυποταξία σε 8μηνη ποινή φυλάκισης με τριετή αναστολή από το Στρατοδικείο Αθηνών, στις 19.2.2010. Με τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, η Ελλάδα παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας». Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αποτελεί βασικό στοιχείο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας (Άρθρα 13 και 14), καθώς και στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Άρθρο 18), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Άρθρο 18), στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Άρθρο 9) και στην Αμερικανική Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Άρθρα 12 και 13). Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αναγνωρίζεται ρητά και στη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. (Άρθρο 10.2)

Ερωτάται η Επιτροπή κατά πόσο θεωρεί σύμφωνες με το Ευρωπαϊκό δίκαιο και τις διεθνής συμβάσεις, τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα, που συνεχίζει να διατηρεί το θεσμό υπό στρατιωτική αρχή, να δικάζει τους αντιρρησίες συνείδησης σε στρατοδικεία και μάλιστα επανειλημμένα για την ίδια πράξη, και να έχει εναλλακτική υπηρεσία τιμωρητικού χαρακτήρα για τη συντριπτική πλειονότητα των στρατεύσιμων.

Η από 14-11-2011 απάντηση της κας Reding εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Εσωτερικά …σύνορα σε Αχαΐα και Θεσπρωτία ορίζει αστυνομική εγκύκλιος. Στο Eυρωκοινοβούλιο το θέμα από τους Οικολόγους Πράσινους, που ζητούν αναθεώρηση της συνθήκης “Δουβλίνο ΙΙ”.

Εγκύκλιο της Ελληνικής Αστυνομίας που ουσιαστικά ορίζει εσωτερικά σύνορα σε ελληνικό έδαφος για την αποτροπή της εξόδου προσφύγων και μεταναστών χωρίς χαρτιά από τη χώρα μας προς την Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη, φέρνουν σήμερα στη δημοσιότητα οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Η εγκύκλιος που εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 2007, επί Νέας Δημοκρατίας και εξακολουθεί να διατηρείται σε ισχύ και από το ΠΑΣΟΚ, ζητά από τις κατά τόπους αστυνομικές αρχές να προσθέτουν περιοριστικό όρο για αποκλεισμό διαμονής στους νομούς Αχαΐας και Θεσπρωτίας, στις διοικητικές αποφάσεις για αλλοδαπούς των οποίων η απέλαση δεν είναι άμεσα εφικτή. Η εγκύκλιος, που έχει αναρτηθεί από τους Οικολόγους Πράσινους στο http://www.ecogreens-gr.org/Docs/scans/Scan_Pic0048.jpg, δε φαίνεται να έχει αποτρέψει τη δημιουργία προβλημάτων στην Πάτρα και την Ηγουμενίτσα από την απουσία μεταναστευτικής πολιτικής.

Στην ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου τονίζεται προς την Κομισιόν ότι τέτοια διοικητικά μέτρα αποτελούν προληπτικούς περιορισμούς στην ελευθερία κίνησης στο εσωτερικό χώρας μέλους και τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η επιβολή τους επιτρέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία και την Ευρωπαϊκή Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Σημειώνεται επίσης ότι, με την τραγική ελληνική υστέρηση στα θέματα ασύλου, χιλιάδες πρόσφυγες που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα χάνουν την προστασία που θα είχαν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μέλος. Η ερώτηση ζητά, τέλος, την αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, ώστε οι αιτούντες άσυλο να επιλέγουν οι ίδιοι τη χώρα μέλος στην οποία θα απευθύνουν την αίτησή τους: με τα σημερινά δεδομένα, το 90% των παράτυπων εισόδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση γίνονται πλέον από την Ελλάδα και δεν είναι λογικό όλες αυτές οι αιτήσεις να εξετάζονται από μια μόνο χώρα.

«Αποτελεί παραλογισμό να φρουρεί η Ελλάδα την… Ευρώπη-Φρούριο», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Η Ευρώπη χρειάζεται μια κοινή μεταναστευτική πολιτική, και πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της για τους πρόσφυγες, το άσυλο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στο εσωτερικό της δε μπορεί να έχουν θέση ούτε τείχη μεταξύ των χωρών μελών ούτε, πολύ περισσότερο, εσωτερικά σύνορα μέσα στην ίδια χώρα. Οι σημερινές ρυθμίσεις του «Δουβλίνου ΙΙ», που ουσιαστικά εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες στην περιφέρεια της Ευρώπης, πρέπει επειγόντως να αλλάξουν. Θέση των Πράσινων, αλλά και επιταγή κοινής λογικής, είναι η Ευρώπη να αποτελεί κοινό χώρο ασύλου και κάθε πρόσφυγας να επιλέγει ο ίδιος τη χώρα-μέλος στην οποία θα απευθύνει την αίτησή του».

Aκολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχάλη Τρεμόπουλου

Θέμα: Ελευθερία μετακίνησης στο εσωτερικό χώρας μέλους

Εσωτερική εγκύκλιος διαταγή της Ελληνικής Αστυνομίας (1) για τους αλλοδαπούς, για τους οποίους εκδίδεται απόφαση απέλασης χωρίς κράτηση (ειδικά για υπηκόους Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνης κ.α., για τους οποίους η απέλαση δεν είναι εφικτό ή είναι δύσκολο να εκτελεστεί), ορίζει ότι στις αποφάσεις αυτές θα πρέπει να υπάρχει περιοριστικός όρος μη διαμονής τους στους νομούς Αχαΐας και Θεσπρωτίας, όπου υπάρχουν λιμάνια με επιβατικές γραμμές προς Ιταλία.

Εκεί συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός ατόμων  χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα που θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους για άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αποτελούν τον τελικό τους προορισμό, συνήθως όμως εγκλωβίζονται παρά τη θέλησή τους στην Ελλάδα. Διοικητικά μέτρα όπως η ανωτέρω εγκύκλιος επιχειρούν να ανακόψουν το ρεύμα αυτό, επιβάλλοντας προληπτικούς περιορισμούς στην ελευθερία κίνησης.

Με δεδομένη και την τραγική ελληνική υστέρηση σε θέματα ασύλου, μεγάλος αριθμός προσφύγων που κατά πάσα πιθανότητα θα ετύγχαναν ασύλου στις πιο πολλές χώρες μέλη, χάνει τη δυνατότητα προστασίας και διαβιώνει σε συνθήκες που έχουν επανειλημμένα καταδικαστεί από ελληνικούς και διεθνείς οργανισμούς (2).

Από την άλλη πλευρά, η συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, που απαιτεί εξέταση της αίτησης ασύλου «από την πρώτη ασφαλή χώρα άφιξης», θα οδηγούσε το 90% των αιτήσεων ασύλου να εξετάζονται από μια μόνο χώρα μέλος, δεδομένου ότι αντίστοιχο ποσοστό των παράτυπων εισόδων σε ευρωπαϊκό έδαφος αφορούν την Ελλάδα. (3)

Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

• Θεωρεί νόμιμα και σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τη Χάρτα Θεμελιωδών Ελευθεριών, διοικητικά μέτρα προληπτικού περιορισμού της ελεύθερης κίνησης στο εσωτερικό των χωρών μελών;
• Είναι διατεθειμένη, υπό το φως των ανωτέρω δεδομένων να προτείνει αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, ώστε να υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή διαδικασία και οι αιτούντες άσυλο να επιλέγουν οι ίδιοι τη χώρα μέλος στην οποία θα απευθύνουν την αίτησή τους;

(1)  Στοιχεία της εγκυκλίου: 6634/1-525507, 1^ο Τμήμα Μετανάστευσης & Διοικητικών Μέτρων/Γραφείο 3^ο, της 18.12.2007. Ανηρτημένη από τους Οικολόγους Πράσινους στοhttp://www.ecogreens-gr.org/Docs/scans/Scan_Pic0048.jpg

(2)  Βλ. σΣΔημόσια Δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων, 15.3.2011, Αυτοψία Συνήγορου του Πολίτη και Ε.Ε.Δ.Α., Ετήσια Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας 2011, κ.α. Επίσης βλ. τις πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: M.S.S. κατά Βελγίου και Ελλάδας και R.U. κατά Ελλάδας

(3)  Βλ. «Η κατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα-Διαπιστώσεις και προτάσεις της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες» (2011).

Το θέμα της πρωτοφανούς χρήσης χημικών όπλων και ανεξέλεγκτης βίας από την Ελληνική Αστυνομία τις τελευταίες μέρες στην Πλατεία Συντάγματος εναντίον διαδηλωτών, φέρνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Στην ερώτηση τονίζεται ότι εκατοντάδες φιάλες του χημικού αερίου CS (Orthochlorobenzalmalononitrile), του οποίου απαγορεύεται η στρατιωτική χρήση καθώς θεωρείται χημικό όπλο, χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των διαδηλωτών και συνέβαλαν να δημιουργηθεί αποπνικτική και άκρως επικίνδυνη ατμόσφαιρα για χιλιάδες πολίτες όλων των ηλικιών, ενώ υπήρξε άκρως επικίνδυνη χρήση εναντίον πολιτών μέσα σε κλειστό χώρο, στο σταθμό Σύνταγμα του μετρό.

Τα χημικά όπλα CS, ιδιαίτερα στις υψηλές συγκεντρώσεις που χρησιμοποιήθηκαν στο Σύνταγμα, έχουν αποδεδειγμένα πολύ αρνητικές συνέπειες για την δημόσια υγεία.

• Το εγχειρίδιο χημείας του γερμανικού στρατού αναφέρει για τις άμεσες συνέπειες της χρήσης του χημικού όπλου CS ότι «Προκαλεί έντονο ερεθισμό στα μάτια και τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα. Μέσα σε δευτερόλεπτα δημιουργείται έντονο κάψιμο, πόνος και φλεγμονή. Όταν η δηλητηρίαση είναι πιο έντονη, τότε προκαλείται πανικός, ο οποίος επιτείνει τα συμπτώματα και το άτομο δεν είναι ικανό ούτε να εισπνεύσει ούτε να εκπνεύσει. Η έκθεση του ατόμου σε υψηλές συγκεντρώσεις CS προκαλεί ερύθημα και φουσκάλες».
• Οι μακροχρόνιες συνέπειες περιγράφονται από το Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας και Ασφάλειας της Γαλλίας ως εξής «Ερεθισμός του δέρματος, των οφθαλμών και της αναπνευστικής οδού, πεπτικές διαταραχές, πονοκέφαλος, πιθανή αλλεργική αντίδραση, δερματικά εγκαύματα. Σε περίπτωση χρόνιας τοξικότητας αναφέρονται: καρκινογόνο, έλκη στο δέρμα και στο ρινικό διάφραγμα, νεφρικές βλάβες (κατόπιν κατάποσης)».
• Η χρήση τους έχει επικριθεί ακόμη και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  στην μελέτη «Crowd Control techniques: An appraisal of technologies for political control» (Λουξεμβούργο, Ιούνιος 2000).
• Στις διεθνείς συμβάσεις υπάρχουν ρητές διατάξεις (Πρωτόκολλο της Γενεύης 1925, Απόφαση του ΟΗΕ 2603/16-12-1969, Σύμβαση του Παρισιού 1993) που απαγορεύουν τη χρήση τους εν καιρώ πολέμου.

«Αέρια που απαγορεύεται να χρησιμοποιηθούν σε στρατιωτική αναμέτρηση, είναι αδιανόητο να χρησιμοποιούνται από μια κυβέρνηση κατά των πολιτών της», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Πρόκειται για θέμα υγείας, δικαιωμάτων, αλλά και δημοκρατίας. Ουσιαστικά η εξουσία πιάνει όμηρο την αναπνοή μας, στην προσπάθεια της να τερματίσει αυθαίρετα νόμιμες συγκεντρώσεις. Επιπλέον πλήττει και όσους άλλους βρίσκονται εκεί, ως εργαζόμενοι, επισκέπτες ή περαστικοί, συχνά σε ευαίσθητες ηλικίες ή με προβλήματα υγείας. Τα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες στην Αθήνα, με σαρωτική χρήση ακόμη και σε κλειστούς χώρους όπως το μετρό, είναι επείγουσα ανάγκη να ερευνηθούν πλήρως και να αποδοθούν ευθύνες. Παράλληλα όμως υπάρχει και η ευρωπαϊκή διάσταση: όταν παραβιάζονται ευρωπαϊκές και διεθνείς συμβάσεις, η Κομισιόν είναι υποχρεωμένη να φροντίσει για την τήρησή τους».

Aκολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχ. Τρεμόπουλου

Θέμα:  Χρήση χημικών αερίων εναντίον πολιτών

Στις 28 και 29.6.2011 οι πολίτες της Αθήνας που διαδηλώνουν ειρηνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με πρωτοφανή χρήση χημικών και ανεξέλεγκτη αστυνομική βία. Εκατοντάδες φιάλες του χημικού όπλου CS (1) χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των διαδηλωτών και συνέβαλαν να δημιουργηθεί αποπνικτική και άκρως επικίνδυνη ατμόσφαιρα για χιλιάδες πολίτες όλων των ηλικιών. Χρήση εναντίον πολιτών έγινε και σε κλειστό χώρο, στο σταθμό Σύνταγμα του μετρό. Αναλυτική αναφορά για τις άμεσες συνέπειες της χρήσης του χημικού όπλου CS υπάρχουν στο εγχειρίδιο χημείας του γερμανικού στρατού (2)  ενώ οι μακροχρόνιες συνέπειες περιγράφονται από το Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας και Ασφάλειας της Γαλλίας (3). Η χρήση τους έχει επικριθεί ακόμη και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο . Στις διεθνείς συμβάσεις υπάρχουν ρητές διατάξεις (Πρωτόκολλο της Γενεύης 1925, Απόφαση του ΟΗΕ 2603/16-12-1969, Σύμβαση του Παρισιού 1993) που απαγορεύουν τη χρήση τους εν καιρώ πολέμου.

Ερωτάται η Επιτροπή:

1. Σε ποια νομική ή λογική βάση το χημικό όπλο που απαγορεύεται μεταξύ εμπόλεμων κρατών, όπου ο κίνδυνος είναι εντονότερος για την κρατική υπόσταση, είναι δυνατόν να επιτρέπεται για την αντιμετώπιση «κινδύνων» στο εσωτερικό ενός κράτους, όπως οι ειρηνικές διαδηλώσεις πολιτών;

2. Εφόσον η χημική ουσία CS έχει κριθεί κατ’ επανάληψη επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία από τους επιστήμονες, γιατί δεν έχει ταξινομηθεί ως τέτοια από την Ε.Ε;

3. Θεωρεί ότι η ανεξέλεγκτη χρήση του εν λόγω χημικού όπλου εν καιρό ειρήνης συνάδει με τα άρθρα 1, 2, 3, 11 και 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών , με τα άρθρα 1, 2, 3, 4, 11 και 12 του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ (2000/C 364/01) , καθώς και με τα άρθρα 19, 21 και 22 του Διεθνές Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών ;

Orthochlorobenzalmalononitrile

«Προκαλεί έντονο ερεθισμό στα μάτια και τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα. Μέσα σε δευτερόλεπτα δημιουργείται έντονο κάψιμο, πόνος και φλεγμονή. Όταν η δηλητηρίαση είναι πιο έντονη, τότε προκαλείται πανικός, ο οποίος επιτείνει τα συμπτώματα και το άτομο δεν είναι ικανό ούτε να εισπνεύσει ούτε να εκπνεύσει».

«Ερεθισμός του δέρματος, των οφθαλμών και της αναπνευστικής οδού, πεπτικές διαταραχές, πονοκέφαλος, πιθανή αλλεργική αντίδραση, δερματικά εγκαύματα. Σε περίπτωση χρόνιας τοξικότητας αναφέρονται: καρκινογόνο, έλκη στο δέρμα και στο ρινικό διάφραγμα, νεφρικές βλάβες (κατόπιν κατάποσης)».

«Crowd Control techniques: An appraisal of technologies for political control», Λουξεμβούργο, Ιούνιος 2000, http://www.europarl.europa.eu/stoa/publications/studies/19991401a_en.pdf

http://conventions.coe.int/treaty/en/Treaties/Html/005.htm

http://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_en.pdf

http://www.hrweb.org/legal/cpr.html

Αναφέρεται στα γεγονότα της 13ης Ιουνίου και την παρενόχληση του επισκόπου Καρπασίας Χριστόφορου

Μετά από σχετική έκκληση του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, ο Ευρωβουλευτής της Ομάδας των Πρασίνων Μιχάλης Τρεμόπουλος, κατέθεσε γραπτή ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με τις προσβλητικές και προκλητικές ενέργειες των κατοχικών αρχών κατά του Επισκόπου Καρπασίας Χριστόφορου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση των Οικολόγων, στην ερώτηση του ο κ. Τρεμόπουλος αναφέρεται στα γεγονότα της 13ης Ιουνίου (Γιορτή του Αγίου Πνεύματος) στην Αγία Τριάδα Καρπασίας όπου οι κατοχικές αρχές απαγόρευσαν στον επίσκοπο Καρπασίας να φέρει τα αρχιερατικά άμφια και να συμμετάσχει στη Θεία Λειτουργία.

Ο κ. Τρεμόπουλος υπενθύμισε τα παρόμοια γεγονότα των Χριστουγέννων του 2010 και τις υποχρεώσεις της κατοχικής δύναμης όπως προκύπτουν από τη Συμφωνία της Βιέννης, ζητώντας, τέλος, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρέμβει προς τις κατοχικές αρχές και την Τουρκία ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιου είδους γεγονότα.

Ολόκληρο το κείμενο της Ερώτησης:

Θέμα: Νέα παραβίαση θρησκευτικών ελευθεριών στην Κύπρο

Στις 13.6.2011 στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, στην Καρπασία της Κύπρου, δυνάμεις της μη αναγνωρισμένης τουρκοκυπριακής αστυνομίας εμπόδισαν τον επίσκοπο Καρπασίας κ. Χριστόφορο να συμμετάσχει στη λειτουργία και να φέρει τα αρχιερατικά του άμφια. Ανάλογο περιστατικό είχε συμβεί, σε βάρος του ίδιου επισκόπου, κατά την εορτή του Αγίου Ανδρέα στο ομώνυμο μοναστήρι, στις 30.11.2010.

Παρόμοια ενέργεια, τα Χριστούγεννα του 2010, στο Ριζοκάρπασο της Κύπρου, είχαν καταδικάσει με δηλώσεις τους κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος(1) και ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο(2).

Η Καρπασία βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, που κατέχεται από τον τουρκικό στρατό. Με τη Συμφωνία της Βιέννης, το 1975, μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής είχαν εξαιρεθεί από τον αναγκαστικό εκτοπισμό λαμβάνοντας εγγυήσεις για την παραμονή τους, μεταξύ των οποίων και εγγυήσεις για την άσκηση των θρησκευτικών ελευθεριών.

Η θρησκευτική ελευθερία περιλαμβάνεται στα δικαιώματα που κατοχυρώνονται με την Ευρωπαϊκή Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

EL

E-006645/2011

Απάντηση του κ. Füle

εξ ονόματος της Επιτροπής

(31.8.2011)

Η Επιτροπή γνωρίζει το περιστατικό της 13 Ιουνίου 2011 στο οποίο αναφέρεται το Αξιότιμο Μέλος.

Η Επιτροπή θίγει τακτικά το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας με τους συνομιλητές της από την τουρκοκυπριακή πλευρά και θα συνεχίσει να το θίγει σε κατάλληλες περιπτώσεις τονίζοντας την υπέρτατη σημασία του σεβασμού της ελευθερίας θρησκεύματος και πεποιθήσεων.

Το συμβάν τονίζει εκ νέου την ανάγκη εξεύρεσης ταχείας και ολοκληρωμένης διευθέτησης του Κυπριακού, η οποία θα έλυνε επίσης αποτελεσματικά το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας.