Με αφορμή την 46^η επέτειο της δολοφονίας του οραματιστή Αφροαμερικάνου πολιτικού, Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ήταν ένας γνήσιος αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οπαδός της μη βίας και της πολιτικής ανυπακοής. Ο αγώνας του, για τον οποίο τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ 50 χρόνια πριν, οδήγησε στην αναγνώριση των πολιτικών δικαιωμάτων στους «μαύρους» από το αμερικανικό Κογκρέσο και στην ψήφιση του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που εξουσιοδότησε την επιβολή της απάλειψης των φυλετικών διακρίσεων σε δημόσιους χώρους, από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ο ίδιος υποστήριξε σθεναρά όμως ότι οι νόμοι για την αναγνώριση των πολιτικών δικαιωμάτων είναι άχρηστοι, αν δεν συνοδεύονται από αναγνώριση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Ταυτόχρονα υπήρξε ένας γνήσιος ειρηνιστής που τάχθηκε ανοιχτά κατά του πολέμου του Βιετνάμ και του καθεστώτος της Νοτίου Αφρικής, αγωνιζόμενος παράλληλα για τη ριζική αναδιάρθρωση της κοινωνίας. Η εξάπλωση της εξέγερσης των μαύρων θορύβησε την καθεστηκυία τάξη και οδήγησε τελικά στη δολοφονία του. Δίδαξε έτσι σε όλους μας ότι: ”η  ελευθερία δεν δίνεται ποτέ εθελοντικά από τον καταπιεστή. Πρέπει να κατακτηθεί από τον καταπιεζόμενο”. Πάνω από όλα όμως έγινε σύμβολο της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί, όπως είπε: “Μπορεί να έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα”, δίνοντας την πλέον καίρια απάντηση στο ρατσισμό που ελλοχεύει στην κοινωνία διαχρονικά».

Για μία ακόμη φορά η Κυβέρνηση επιχειρεί την πολιτική εκμετάλλευση της επικαιρότητας προκειμένου να προωθήσει αντιδραστικές πολιτικές που στρέφονται ευθέως κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με αφορμή την παραβίαση των όρων της άδειας του Χριστόδουλου Ξηρού, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, κος Χ. Αθανασίου διατείνεται ότι θα καταθέσει στη Βουλή τροπολογία, σύμφωνα με την οποία «οι καταδικασθέντες για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση» δεν θα λαμβάνουν άδειες εξόδου από τις φυλακές, βάζοντας με τον τρόπο αυτό την οριστική ταφόπλακα στα δικαιώματα των κρατουμένων. Στην ίδια κατεύθυνση, οι δηλώσεις του αρμόδιου Υπουργού σχετικά με πειθαρχικό έλεγχο στο Τριμελές Συμβούλιο Φυλακών Κορυδαλλού, θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε οποιαδήποτε απόπειρα αδειοδότησης κρατουμένου στο μέλλον.

Περαιτέρω, προβλέπεται να χτιστούν νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας στη λογική των λευκών κελιών και της «φυλακής μέσα στη φυλακή», οι οποίες σε συνδυασμό με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στα ελληνικά σωφρονιστικά ιδρύματα  (ο υπερπληθυσμός κρατουμένων και ο συνεπαγόμενος   συνωστισμός σε κελιά με μια τουαλέτα για 60 ανθρώπους, οι εξοντωτικές -σε πολλές περιπτώσεις- ποινές και τα περιστατικά κακοποίησης και εγκληματικής αδιαφορίας για την υγεία των κρατουμένων), καθιστούν τη διαβίωση εντός των φυλακών ανυπόφορη. Ήδη η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει αρκετούς κρατούμενους στην απόγνωση, την αλόγιστη χρήση ναρκωτικών ουσιών και ψυχοφαρ­μάκων, ακόμα και στο θάνατο.

Ο θεσμός των αδειών είναι ιδιαίτερα σημαντικός, με την συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων που τους χορηγείται άδεια να συμμορφώνονται πλήρως με τους όρους που τους τίθενται (άνω του 97%), ενώ, σύμφωνα με την Ένωση Εισαγγελέων, «ο θεσμός –από πολλών δεκαετιών γνωστός στο Δυτικό νομικό κόσμο- (α) αποτελεί εγγενές τμήμα έκτισης της στερητικής της ελευθερίας ποινής, (β) συμβάλλει ουσιωδώς στην επάνοδο του καταδίκου στην ανοικτή κοινωνία και στην άμβλυνση των δυσμενών συνεπειών του εγκλεισμού, ενώ (γ) επιστημονικά και δεοντολογικά δεν πρέπει να καθίσταται αντικείμενο κριτικής και συλλήβδην απόρριψης, με αφορμή μεμονωμένες μόνον περιπτώσεις της επικαιρότητας, χωρίς να συνεκτιμάται η γενικότερη σημασία του». Περαιτέρω, σημαντικά στοιχεία του θεσμού αφορούν στο γεγονός ότι η αίτηση χορήγησης άδειας κρίνεται εξατομικευμένα, χωρίς σύνδεση με εξωνομικά ή με μη συναρτώμενα με τη συμπεριφορά του αιτούντος άδειας κρατουμένου κριτήρια. Επιπλέον  η άδεια χορηγείται στον κρατούμενο ύστερα από την έκτιση ενός μεγάλου μέρους της ποινής του, αποτελώντας με αυτό τον τρόπο τον προθάλαμο της αποφυλάκισης και της επανένταξής του στην κοινωνία.

Η εφαρμογή του σχετικού νόμου μάλιστα όχι μόνο δεν είναι διασταλτική αλλά αντιθέτως είναι αδικαιολόγητα συσταλτική από τις Επιτροπές, οι οποίες αν και σύμφωνα με το Σωφρονιστικό Κώδικα (άρθρο 54, παρ.5) όταν λαμβάνουν απορριπτικές αποφάσεις πρέπει να τις αιτιολογούν ειδικά. Εντούτοις, οι περισσότερες απορριπτικές αποφάσεις δεν διαθέτουν καν στοιχειώδη αιτιολογία, η οποία να εξειδικεύει με αναφορά σε συγκεκριμένα δεδομένα την εφαρμογή ή όχι του νόμου, με αποτέλεσμα κρατούμενοι, ενώ δικαιούνται άδεια, να μην την έχουν λάβει για μεγάλο χρονικό διάστημα που μπορεί να φθάσει και τα δέκα χρόνια. Περαιτέρω, ενώ σύμφωνα με τον νό­μο ο κρατούμενος έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για άδεια κάθε δύο μήνες εφόσον η αίτησή του για χορήγηση άδειας έχει απορριφθεί, στην περίπτωση που η αίτησή του γίνει δεκτή αλλά ασκηθεί έφεση κατά της απόφασης, τότε ο κρατούμενος χάνει το δικαίωμά του να υποβάλει εκ νέου αίτημα σε δύο μήνες και υποχρεούται να το υποβάλει σε έξι μήνες!

O σεβασμός της αξιοπρέπειας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των κρατουμένων, η μέριμνα για τη λειτουργική επανένταξη του προσώπου στον κοινωνικό ιστό – που αποτελεί βασική αρχή που υπηρετεί ο θεσμός της άδειας- καθώς και τα ζητήματα λειτουργίας και απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης, δεν μπορούν να γίνονται βορά στον μιντιακό κανιβαλισμό και τα συντηρητικά αντανακλαστικά της Κυβέρνησης.  Η κράτηση οφείλει να στοχεύει στο σωφρονισμό και την κοινωνική επανένταξη και όχι στη φυσική, ψυχική και ηθική εξόντωση των κρατουμένων. Σε σχετική Έκθεσή του ο Συνήγορος του Πολίτη τονίζει ότι η δημιουργία ή η διατήρηση οικογενειακών και ευρύτερων κοινωνικών σχέσεων, που προωθείται μέσω του συστήματος των αδειών, συμβάλλουν αφενός στην ομαλή διαβίωση στα σωφρονιστικά καταστήματα, αφετέρου στην ταχύτερη κοινωνική ένταξη, ενώ για τους ίδιους τους κρατούμενους, η χρήση του δικαιώματος άδειας (άρθρο 51 του ΣΚ) και η έξοδος από τους χώρους κράτησης είναι κρισιμότερη ακόμη και από τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους στους χώρους αυτούς[1].

Οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε:

–                   τη διατήρηση και ουσιαστική εφαρμογή του θεσμού των αδειών

–                   την εφαρμογή εναλλακτικών μορφών ποινής

–                   τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης

–                   και την ουσιαστική αποσυμφόρηση των φυλακών με την επανεξέταση του Ποινικού Κώδικα (λ.χ.  μείωση του χρόνου  της προφυλάκισης)

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η κοινωνική και πολιτική κρίση στη γειτονική Τουρκία αν και ξεκινά ως μία σύγκρουση εντός του κρατικού μηχανισμού και συγκεκριμένα των νέων και παλαιότερων τζακιών της τουρκικής ελίτ, αλλά  και την πιθανότατη ανάμειξη του ξένου παράγοντα, αποτελεί ταυτόχρονα αποτέλεσμα της αποσταθεροποίησης της Κυβέρνησης που ξεκίνησε από τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης. Η έρευνα για την εγχώρια διαφθορά, η οποία εμπλέκει κυβερνητικούς υπουργούς και τις οικογένειες τους, συμπεριλαμβανομένου του γιου του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, τους μεγιστάνες του κατασκευαστικού τομέα και της αγοράς ακινήτων, ξεκινά από εισαγγελείς  που ανήκουν στο Τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν, το οποίο στήριξε για μακρά περίοδο τον Ερντογάν και ενισχύεται από την  εμπλοκή ξένων δυνάμεων, ιδιαίτερα ΗΠΑ που έχουν  εδώ και καιρό θορυβηθεί από τις κινήσεις του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή και τις εξαγγελίες περί στροφής προς Ρωσία και Κίνα. Εντούτοις, το κίνημα του Γκεζί είναι αυτό που ουσιαστικά οδήγησε στην αμφισβήτηση κεντρικών πολιτικών που ασκούνται από το 2008 και αφορούν τόσο στην οικονομική πολιτική που ασκείται και εξειδικεύεται με το μοντέλο αστικής ανάπτυξης που έχει ακολουθηθεί (έργα ανάπλασης αστικού χώρου/τομέας οικοδομών), όσο και τη συντηρητική στροφή AKP προς ένα ξεκάθαρα αυταρχικό πρότυπο.

 Ο ιδιόμορφος λαϊκισμός του Ερντογάν, που χάνει τα χαρακτηριστικά ενός κεντρώου πολιτικού σχηματισμού και υιοθετεί το λόγο του παραδοσιακού ισλαμικού χώρου, συμπυκνώνεται στην πολιτικοποίηση ζητημάτων που άπτονται στην ιδιωτική σφαίρα και τη διείσδυση του κράτους σε αυτά (γάμος, σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα, θέση γυναίκας στην οικογένεια, χρήση αλκοόλ, δικαιώματα ΛΟΑΔ) από τη μία πλευρά και στην από-πολιτικοποίηση των εργασιακών διεκδικήσεων, από την άλλη. Έτσι το AKP παραβιάζοντας βασικές αρχές του νομικού φιλελευθερισμού που αφορούν στην την αξίωση απόλυτου αυτοκαθορισμού του ατόμου, οδηγεί ταυτόχρονα στην αποπολιτικοποίηση ταξικών ζητημάτων (φθηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό στις κατασκευαστικές βιομηχανίες, χωρίς βασική ασφάλιση, άθλιες συνθήκες εργασίας με αποτέλεσμα συχνά εργατικά ατυχήματα).

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι η λύση στη γειτονική Τουρκία δεν θα προέλθει από ένα νέο αντιπολιτευτικό μπλοκ πιο φιλικό με τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ από τον Ερντογάν, αλλά θα δοθεί από το κίνημα που δημιουργήθηκε με αφορμή το Γκεζί, στο οποίο παρουσιάζεται μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να θέσει τώρα τα αιτήματά του για μία ανοιχτή ελεύθερη δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη Τουρκία. Αιτήματα που ξεκινούν από την θέσπιση νέου Συντάγματος και επί μέρους θεσμικές μεταρρυθμίσεις (νέος εκλογικός νόμος και νέος νόμος περί πολιτικών κομμάτων) και καταλήγει σε ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον και στο δικαίωμα των πολιτών στους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Αιτήματα που θα διεκδικούν τη διεύρυνση των ατομικών ελευθεριών και την εξάλειψη της πολιτικής του φόβου και της καταστολής (να μην ξεχνάμε τους νεκρούς διαδηλωτές από συγκρούσεις με την αστυνομία) και θα καταλήγουν στη διεκδίκηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων με την κατάργηση των υπεργολαβιών και των επισφαλών σχέσεων εργασίας. Αιτήματα που θα περιλαμβάνουν το δικαίωμα εκπαίδευσης στα κουρδικά και την καθιέρωση των κουρδικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, καθώς και τη μεγαλύτερη αυτονομία του κουρδικού λαού.

Ήρθε ο καιρός να πάρει ο Τούρκικος λαός το μέλλον  στα χέρια του δίνοντας τη μοναδική απάντηση στη διαφθορά, τις μίζες, τον αυταρχισμό, την καταπάτηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και τη διαμάχη της ελίτ για τη νομή της εξουσίας:

Παντού Ταξίμ, Παντού Αντίσταση

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

και η Θεματική Ομάδα Διεθνών Σχέσεων

O Μάριος  Ζέρβας, συνελήφθη στις 11  Μαρτίου  του  2010  από  άνδρες  των  ΜΑΤ στην  πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που πραγματοποιήθηκε ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου. Ενώ λοιπόν η σκηνή της σύλληψής του είναι καταγεγραμμένη σε ερασιτεχνικές φωτογραφίες και βίντεο και ενώ υπάρχουν καταθέσεις αυτοπτών  μαρτύρων από τις οποίες αποδεικνύεται ότι ο ίδιος δεν προέβαλε αντίσταση, ούτε φορούσε κουκούλα, ούτε κρατούσε κάποιο αντικείμενο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει εναντίον των αστυνομικών και ενώ στο χώρο που συνελήφθη δεν υπήρχε ένταση, φορτώθηκε εντούτοις ένα παράλογο  κατηγορητήριο, προφυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε  τελικά μετά  από  43 μέρες κάτω  από  την  πίεση  και τις διαμαρτυρίες του κινήματος. Χαρακτηριστικά για την αποφυλάκιση του υπήρξε πανελλαδική κινητοποίηση αλληλεγγύης, με  την πραγματοποίηση μαζικών ειρηνικών πορειών (οι οποίες συχνά αντιμετωπίστηκαν βίαια από την αστυνομία) που δυναμικά διεκδίκησαν το αυτονόητο: Όχι στην κατασκευή ενόχων. Κανένας αθώος στη φυλακή.

Η δίκη του Μάριου Ζέρβα πραγματοποιείται την Παρασκευή 13/12 στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων και όχι στο μικτό ορκωτό δικαστήριο. Οι διατάξεις του «κουκουλονόμου» αφαίρεσαν από τους κατηγορούμενους το δικαίωμα να κρίνονται και από λαϊκούς δικαστές, θεωρώντας αξιόπιστους μόνο τους τακτικούς δικαστές. Η απόφαση αυτή δεν στερείται πολιτικής σκοπιμότητας, ενώ η διαδικασία μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρονοβόρα, προσθέτοντας και άλλη ταλαιπωρία, σε ένα νέο άνθρωπο που όλα τα στοιχεία συνηγορούν στην αθωότητά του.

Η Δικαιοσύνη οφείλει να επιτελέσει το έργο της με αμεροληψία και αντικειμενικότητα, εξετάζοντας ενδελεχώς όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, μακρυά από την εσωστρεφή νοοτροπία ακραίων συντηρητικών αντανακλαστικών που σε αρκετές περιπτώσεις έχει επικρατήσει. Η κατασκευή ενόχων -αποδιοπομπαίων τράγων- (και των πάντα “μεμονωμένων περιστατικών” όπως η υπόθεση ζαρντινιέρα, πράσινα παπούτσια κτλ) που λειτουργούν παραδειγματικά για τους πολίτες με απώτερο στόχο τον εκφοβισμό και την αποθάρρυνση της συμμετοχής τους στα κινήματα, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Ούτε η καταστροφή της ζωής ενός νέου ανθρώπου που το παρουσιαστικό του αποτέλεσε το μοναδικό λόγο στοχοποίησής του, μπορεί να γίνει αποδεκτή στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Εκτός και αν δεν ζούμε σε τέτοια…

Εκφράζουμε την υποστήριξη και αλληλεγγύη μας στον Μάριο Ζέρβα

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος  με αφορμή την καταδικαστική  απόφαση από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης για τον δημοσιογράφο Στρ. Μπαλάσκα εναντίον του οποίου είχε καταθέσει μήνυση ο διευθυντής του 6ου Γυμνασίου Μυτιλήνης εξαιτίας δημοσιεύματος του στην εφημερίδα “Εμπρός” που τον αποκαλούσε νεοναζί παρόλο που ο ίδιος διευθυντής δηλώνει περήφανος που είναι “εθνικοσοσιαλιστής” και διατυπώνει  δημόσια τις απόψεις του αυτές, δήλωσε:

«Πραγματικό σοκ αποτελεί η καταδίκη του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης .

Το δικαστήριο  ενώ δέχτηκε ότι όσα είχε δημοσιεύσει ο δημοσιογράφος για τον εθνικοσοσιαλιστή καθηγητή της Μυτιλήνης ήταν αληθινά και τον απάλλαξε από την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης με ένα εντελώς ακατανόητο τρόπο τον καταδίκασε  για απλή δυσφήμηση. Και ενώ θεωρητικά οι αποφάσεις των δικαστηρίων δε σχολιάζονται δε μπορεί ο δημοκρατικός κόσμος να αποδεχθεί ότι ένας κατά δήλωσή του εθνικοσοσιαλιστής  που επιτίθεται σε  «Εβραιογάλλους, Εβραιογερμανούς  “φιλοσόφους”», υποστηρίζει τη Χρυσή Αυγή, εγκωμιάζει τους δικτάτορες Μεταξά και Παπαδόπουλο και βρίζει το δολοφονημένο καθηγητή Τεμπονέρα , σήμερα διδάσκει τη νέα γενιά.

Το υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να εξετάσει κατά πόσο τα περιστατικά που έγιναν αποδεκτά ως αληθή είναι συμβατά με τα καθήκοντά του και την εκπαιδευτική του ιδιότητα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτίθενται να θέσουν το γεγονός στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να εξεταστεί το κατά πόσον μία τέτοια «προστασία» του εθνικοσοσιαλισμού  από επικριτικούς  χαρακτηρισμούς είναι συμβατή με την ευρωπαϊκή έννομη τάξη».

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανεξιθρησκείας (16 Νοεμβρίου) μας υπενθυμίζει ότι αν και είναι αξιοσημείωτη η πρόοδος που έχει σημειώσει η Ελλάδα στο ζήτημα της ανεξιθρησκείας και της ευρύτερης αυτής θρησκευτικής ελευθερίας, εντούτοις  ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς.  Η εμφανής ύπαρξη συμβόλων της «επικρατούσας» κατά το Σύνταγμα θρησκείας σε δημόσια κτίρια, δεν συμβιβάζεται με τη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους. Το μάθημα των θρησκευτικών εξακολουθεί να έχει κατηχητικό – ομολογιακό χαρακτήρα, ενώ η απόφαση της Συνόδου της Ελλαδικής Εκκλησίας να ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας τη συμμετοχή εκπροσώπου της Εκκλησίας στην Επιτροπή Σύνταξης των σχολικών βιβλίων στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις. Περαιτέρω, η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων εις βάρος κυρίως Μαρτύρων του Ιεχωβά σε θέματα προσηλυτισμού, ίδρυσης και λειτουργίας ναών και ευκτήριων οίκων και άμεσων διακρίσεων (όπως λ.χ. απόδοση επιμέλειας τέκνου) βρισκόταν για αρκετά χρόνια -και σε κάποιο βαθμό εξακολουθεί να βρίσκεται- στον αντίποδα της θρησκευτικής ελευθερίας και της ανεξιθρησκείας, με συνέπεια σημαντικό αριθμό καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

 Σημαντικά βήματα όμως έχουν γίνει και τα αναγνωρίζουμε: Ο αντισυνταγματικός νόμος περί προσηλυτισμού έχει καταστεί στην πράξη ανενεργός, η απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες ήταν αναμφίβολα ένα κομβικό σημείο, η διαδικασία χορήγησης άδειας ίδρυσης και λειτουργίας ναών ευκτήριων οίκων έχει τροποποιηθεί προς το απλούστερο με τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του ΣτΕ, η πλειονότητα των αιτήσεων για την εναλλακτική θητεία για θρησκευτικούς λόγους γίνεται αποδεκτή, ενώ η διαδικασία ορκοδοσίας στο πλαίσιο της ποινικής δίκης έχει ήδη τροποποιηθεί με το ν. 4055/2012[1]. Βεβαίως οι περισσότερες από τις εξελίξεις αυτές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με προγενέστερες καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος της Ελλάδος από το ΕΔΔΑ και την υποχρέωση συμμόρφωσης στη νομολογία του. Αντίστοιχα θετική υπήρξε και η συνεισφορά του ν.3304/2005 για την καταπολέμηση των διακρίσεων, μεταξύ άλλων, και λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας, που όμως και εδώ η θέσπισή του ήταν υποχρέωση της χώρας για την ενσωμάτωση κοινοτικής οδηγίας.

Στην κατεύθυνση της πληρέστερης προστασίας του δικαιώματος της ανεξιθρησκείας, οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η Πολιτεία οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην:

-τροποποίηση του άρθρου 33 παρ.2 του Συντάγματος που προβλέπει  θρησκευτικό όρκο του Προέδρου της Δημοκρατίας αποκλείοντας από το αξίωμα τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και προσθήκη πολιτικού τύπου όρκου στο άρθρο 59 του Συντάγματος, που αφορά στον όρκο των βουλευτών

-κατάργηση του αντισυνταγματικού νόμου περί προσηλυτισμού

– έμφαση στον πλουραλιστικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης που συνδέεται άρρηκτα με τα γνωρίσματα ενός κοσμικού, φιλελεύθερου και δημοκρατικού πολιτεύματος και αντικατάσταση των θρησκευτικών από ένα μάθημα θρησκειολογίας το οποίο θα κρατά ίσες αποστάσεις από όλες τις θρησκείες. Όσον αφορά στην επικουρική θρησκευτική διαπαιδαγώγηση (εκκλησιασμός και προσευχή): θέσπιση διαδικασίας εξαίρεσης των μαθητών που δεν ασπάζονται την κρατούσα θρησκεία, η οποία πρέπει να είναι τέτοια ώστε οι τελευταίοι να μην εξαναγκάζονται να αποκαλύψουν έμμεσα ή άμεσα τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις

– κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσια κτίρια

– επέκταση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και σε άλλους τομείς πέρα από την απασχόληση

– κατάργηση των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικά περί κακόβουλης βλασφημίας. Σε διαφορετική περίπτωση η Πολιτεία οφείλει να θεσπίσει αυστηρότερους όρους στην εφαρμογή του ώστε να μην υπάρχει, όπως παρατηρείται σήμερα, παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, αλλά και την επέκταση του πεδίου προστασίας σε όλες τις γνωστές και όχι απλά τις ανεκτές θρησκείες, για να ικανοποιηθεί η αρχή της θρησκευτικής ισότητας. Διότι έως σήμερα, όπως αποδεικνύεται περίτρανα από τη νομολογία, προστατεύεται από τις εν λόγω ποινικές διατάξεις στην πράξη αποκλειστικά η «επικρατούσα» θρησκεία

– κατάργηση του ισόκυρου  θρησκευτικού και πολιτικού γάμου. Ο πολιτικός γάμος πρέπει να είναι υποχρεωτικός και προαιρετικός ο θρησκευτικός

– κατάργηση της δυνατότητας επιλογής θρησκευτικού όρκου στα δικαστήρια και θεσμοθέτηση ενιαίου πολιτικού όρκου για όλους, ώστε οι διάδικοι να μην αποκαλύπτουν, ούτε εμμέσως, το ενδιάθετο φρόνημα τους, το οποίο δεν αφορά τα ελληνικά δικαστήρια

 Στη σύγχρονη Ελλάδα που η ανέγερση ενός τζαμιού θυμίζει περισσότερο το Γεφύρι της Άρτας και οι δυνάμεις της συντήρησης και της μισαλλοδοξίας είναι ορατές, η επίτευξη τόσο της de jure, όσο της de facto θρησκευτικής ελευθερίας και ισότητας θα πρέπει να αποτελεί στόχο όλων μας.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η έκθεση του Proasyl, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα με τίτλο «Pushed back» αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά παράνομων επαναπροωθήσεων από ένοπλες μονάδες ειδικών δυνάμεων στο χώρο του Αιγαίου και στην περιοχή του Έβρου, την περίοδο από το Οκτώβριο του 2012 έως και τον Αύγουστο του 2013, από τα ελληνικά στα Τούρκικα θαλάσσια και χερσαία σύνορα.

Οι συγκεκριμένες μαρτυρίες που πάρθηκαν μέσω συνεντεύξεων από Σύριους, Αφγανούς, Σομαλούς και Ερυθραίους πρόσφυγες καταδεικνύουν μία συγκεκριμένη πρακτική που φαίνεται να εφαρμόζεται συστηματικά στη θάλασσα μέσω τεχνητού κυματισμού ή ρυμούλκησης των πλαστικών σκαφών με σχοινί και  επαναπροώθησή τους στα τουρκικά ύδατα.

 Στην καλύτερη των περιπτώσεων, σύμφωνα με την έκθεση, οι πρόσφυγες αφήνονται να παλεύουν με τα κύματα χωρίς μηχανή και χωρίς κουπιά, προσπαθώντας να προσεγγίσουν την τούρκικη ακτή είτε κάνοντας κουπί με τα χέρια, είτε κάποιοι να πέφτουν στη θάλασσα και κολυμπώντας να προσπαθούν να την οδηγήσουν στη στεριά. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στις πλαστικές βάρκες υπάρχουν αρκετά άτομα, γυναίκες και παιδιά, άνθρωποι ηλικιωμένοι και άρρωστοι που έμειναν στη θάλασσα έως και 24 ώρες χαροπαλεύοντας, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήξεραν καν κολύμπι.

 Στη χειρότερη περίπτωση, αναφέρονται στην έκθεση περιστατικά απανωτού ξυλοδαρμού, βασανισμών διαφόρων ειδών, εξαναγκασμοί σε γύμνωση, κλοπή των χρημάτων, κινητών τηλεφώνων, πέταγμα των προσωπικών ειδών των προσφύγων στη θάλασσα, προσβολή της προσωπικότητάς τους μέσω άμεσων απειλών και χυδαίου υβρεολογίου με προτεταμένα όπλα ακόμα και απέναντι σε γυναίκες και παιδιά, από άντρες που επιβαίνουν σε σκάφη του λιμενικού σώματος και φορούν μαύρες κουκούλες στο πρόσωπο για να είναι αδύνατη η αναγνώρισή τους.

 Οι πρόσφυγες που δέχτηκαν να μιλήσουν στην έκθεση του Proasyl, αναφέρονται σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, τοποθεσίες και έχουν δώσει  ακριβή  περιγραφή τόσο των σκαφών, όσο και των  χαρακτηριστικών κάποιων επιβαινόντων στα σκάφη.

 Σε αυτές τις συγκεκριμένες καταγγελίες οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε:

 α. Να απαντήσει επίσημα η Ελληνική κυβέρνηση για τα περιστατικά στην περιοχή του Αιγαίου,  στο Φαρμακονήσι και στον Έβρο μετά από πλήρη και εξονυχιστική έρευνα των καταγγελιών.

 β. Να απαντήσει συγκεκριμένα η Frontex αν έχει γνώση για τα καταγγελθέντα περιστατικά, τα περισσότερα εκ των οποίων  έγιναν στην περιοχή ευθύνης της και αν είχε συμμετοχή σε αυτά.

 γ. Να σταματήσουν οποιεσδήποτε πρακτικές παράνομης επαναπροώθησης που εφαρμόζονται στην περιοχή του Αιγαίου και στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία.

 δ. Η μεταχείριση των προσφύγων και των μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα να είναι σύμφωνη με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τα ειδικότερα δικαιώματα των προσφύγων.

 Με δεδομένο ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ από 1η Ιανουαρίου 2014, οι καταγγελίες της έκθεσης θα πρέπει να εξεταστούν διεξοδικά και να απαντηθούν ανά περιστατικό με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα.

 Σε όσα καταμαρτυρούνται στην έκθεση του Proasyl, δεν χωρούν συγκαλύψεις και αποσιωπήσεις. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η βασική κατηγορία που διατυπώνεται είναι ότι πρόκειται για συστηματική πρακτική που εφαρμόζεται στα σύνορα και στόχο έχει την βίαιη επαναπροώθηση των προσφύγων και μεταναστών με τρόπο που είναι αντίθετος σε οποιοδήποτε συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θέτει σε άμεσο κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

 Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων και

Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων

Συνέντευξη Τύπου την Τετάρτη 16.10, 12.00, στο ραδιομέγαρο

Πρωτοβουλία για διέξοδο στο θέμα της ΕΡΤ αναλαμβάνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, ενόψει και της επικείμενης ψηφοφορίας στη Βουλή για την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.

Παράλληλα με την έκκλησή τους προς τους βουλευτές να καταψηφίσουν τη σχετική τροπολογία και προς την κυβέρνηση να μην επιδιώξει εισαγγελική παραγγελία για εκκένωση του ραδιομεγάρου, οι Οικολόγοι Πράσινοι επεξεργάστηκαν και καταθέτουν εναλλακτική πρόταση «για μια παράλληλη, ανοικτή και κοινωνική ΕΡΤ».

Η παρουσίαση της πρότασης των Οικολόγων Πράσινων θα γίνει σε συνέντευξη Τύπου-συζήτηση την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου, 12 το μεσημέρι στο ραδιομέγαρο της Αγίας  Παρασκευής, Μεσογείων 432.

                                                                           Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων