Κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της χώρας άσκησε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος κατά το χαιρετισμό του στη 12η Εθνική Στρογγυλή Τράπεζα κατά των Διακρίσεων.

Όπως τόνισε, είναι ανεπαρκές το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο τόσο για τη χορήγηση ασύλου, όσο και για την κράτηση. Και χαρακτήρισε τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των αλλοδαπών στα κέντρα κράτησης αλλά και στα αστυνομικά τμήματα ως «τραγικές».

Επικαλέστηκε και διεθνείς εκθέσεις που καταγγέλλουν την κατάσταση διαβίωσης των μεταναστών και ειδικά των παιδιών.

«Το νομοθετικό πλαίσιο για την κράτηση των μεταναστών, μαζί με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής όπου θα μπορούσαν να μεταφερθούν τα ασυνόδευτα παιδιά, έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις όπου τέτοια παιδιά κρατούνται επί μακρόν σε ανεπαρκείς ή κακές συνθήκες», είπε χαρακτηριστικά.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Μιχάλης Τρεμόπουλος χαρακτήρισε τις παθογένειες όσον αφορά στην υποδοχή και κράτηση των μεταναστών «διαχρονικό πρόβλημα».

«Έχουν εκφραστεί επανειλημμένως ανησυχίες για την αποτυχία των ελληνικών αρχών να σεβαστούν τα διεθνή πρότυπα όσον αφορά την κράτηση των παράτυπων μεταναστών και των αιτούντων άσυλο, συμπεριλαμβανομένων και των ασυνόδευτων παιδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φορείς της κοινωνίας των πολιτών εξακολουθούν να λαμβάνουν καταγγελίες για κακομεταχείριση από το λιμενικό σώμα και την αστυνομία, καθώς και καταγγελίες για απάνθρωπη μεταχείριση κατά τη μεταγωγή από το ένα κέντρο κράτησης στο άλλο» σημείωσε, ζητώντας αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Κέντο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία» ΑΝΤΙΓΟΝΗ, με ευρεία συμμετοχή από στελέχη κοινωνικών οργανώσεων και προσφύγων, τα οποία κατέθεσαν την εμπειρία τους και έκαναν πολλές ερωτήσεις.

Κατά τη διάρκεια αυτής προβλήθηκε και βίντεο σχετικά με τη συμπεριφορά των λιμενικών προς τους αιτούντες άσυλο πάνω σε βάρκες. Στο βίντεο εμφανίστηκε και η Ρεμπέκα Χάρμς, συμπρόεδρος της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών, που έχει επισκεφτεί και το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας και τα παραμεθόρια νησιά.

 Ολόκληρη η ομιλία του Μιχάλη Τρεμόπουλου εδώ: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=5218

Συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη ταυτόχρονα στο Α.Τ. Ομόνοιας και στην ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, στην οποία συμμετέχουν συλλογικότητες και κόμματα μεταξύ των οποίων και οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας- με όλο το συμβολισμό που εμπεριέχει η επιλογή αυτού του χώρου για την απάνθρωπη κράτηση μεταναστών και προσφύγων- τον πρώτο λόγο είχαν μετανάστες πρώην κρατούμενοι των λεγόμενων «κέντρων κράτησης» που κατέθεσαν τη μαρτυρία τους. Από τους ομιλητές τονίστηκε ότι ο εγκλεισμός κάτω από αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες είναι έγκλημα που συντελείται για πολιτικούς λόγους με στόχο τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και ενώ μία ημέρα πριν τιμούσαμε την επέτειο της παγκόσμιας Ημέρας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ελλάδα αριθμούσε ήδη 13 καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για κακές συνθήκες κράτησης. Ταυτόχρονα τονίστηκε ότι η παράνομη είσοδος στη χώρα που αποτελεί διοικητικό παράπτωμα, δεν είναι δυνατό να τιμωρείται με εγκλεισμό για χρονικό διάστημα που φθάνει σε ορισμένες περιπτώσεις τους 18 μήνες, εθίζοντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη στην ιδέα ότι μπορεί στη σύγχρονη Ελλάδα να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Από πλευράς Οικολόγων Πράσινων, η εκπρόσωπος Τύπου Μάγκυ Δούση εξέφρασε την έμπρακτη και διαρκή αλληλεγγύη και συμμετοχή των ΟΠ στην καμπάνια ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, των οποίων η λειτουργία αποτελεί όνειδος για τον πολιτισμό μας.

Ταυτόχρονα, στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη για την προώθηση της καμπάνιας «Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών» η Ελεάννα Ιωαννίδου, συντονίστρια της θεματικής ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της διεύρυνσης της καμπάνιας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, διότι παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα αθώων ανθρώπων που στοιβάζονται κρατούμενοι, χωρίς προηγούμενη δίκη με άθλιες συνθήκες διαβίωσης κάτι που  θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό κεκτημένο της δημοκρατίας. Η κ. Ιωαννίδου επεσήμανε την ανάγκη κατάργησης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, κάτι που αποτελεί πολιτική προτεραιότητα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και τόνισε ότι χρειαζόμαστε πραγματικά κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών, και κέντρα φιλοξενίας όπου θα παρέχεται μέριμνα για τους ανθρώπους και  κάθε δυνατή βοήθεια.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας με αμέσως επόμενη την πορεία ενάντια στα Κέντρα Κράτησης που θα πραγματοποιηθεί στις 18 Δεκεμβρίου την «Ημέρα του Μετανάστη».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι  για τη 10^η Δεκεμβρίου

Σημαντική ενίσχυση του διεθνούς κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξε η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που έθεσε τους θεμελιώδεις κανόνες ως προς τα βασικά ατομικά, πολιτικά , οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα που όλοι οι άνθρωποι πρέπει να απολαμβάνουν. Παρόλο που δεν αποτελεί ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο, η Οικουμενική Διακήρυξη, υπήρξε η βάση τόσο για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όσο και για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα  και αποτέλεσε μαζί με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τη ραχοκοκαλιά του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στην Ελλάδα, η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση της καθημερινής παραβίασής τους. Αν και η χώρα μας έχει ενσωματώσει διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της δίκαιο, προσδίδοντας τους υπερνομοθετική ισχύ σε συνδυασμό με την παροχή συνταγματικής προστασίας, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τη θεσμική αποτύπωσή της. Έτσι, ενώ το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα προβλέπει υποχρεώσεις που τα κράτη δεσμεύονται να σεβαστούν, η Ελληνική Πολιτεία εμφανίζεται ανίκανη να αντιμετωπίσει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η φτώχεια, θεωρείται η σοβαρότερη πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο. Στη σύγχρονη Ελλάδα η καταπολέμηση της φτώχειας και του  κοινωνικού αποκλεισμού θα πρέπει να αποτελέσει πλέον προτεραιότητα της Πολιτείας, ενώ θα πρέπει να αρθούν άμεσα τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες ομάδες, όπως οι Ρομά στην πρόσβασή τους στην εργασία, τη στέγαση, την υγειονομική μέριμνα και την παιδεία.
 Παράλληλα, οι συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχονται από κρατικούς φορείς όπως τα κρούσματα κακομεταχείρισης από μέλη των σωμάτων ασφαλείας, ο εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών σε κέντρα κράτησης, οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, η καταπάτηση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, ο εξοντωτικός χρόνος προφυλάκισης, δεν συνάδουν με την έννοια του Κράτος Δικαίου. Όταν η Ελληνική Πολιτεία σταματήσει να παραβιάζει τους νόμους που η ίδια έχει θεσπίσει, όταν παρθούν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, τόσο για την εξάλειψη των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων (όπως λ.χ. η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης και η συνεχιζόμενη εφαρμογή του εθιμικού δικαίου της Σαρία στη Δ. Θράκη), όσο και για την ικανοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων που στοχεύουν στην εξασφάλιση παροχών προς τους πολίτες για την ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών, τότε ίσως η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να αποτελέσει ημέρα εορτασμού. Έως τότε αποτελεί ημέρα βαθύτατου προβληματισμού για όλους/όλες μας.                                                                                     

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η κατάθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ικανοποίησε μόνο εν μέρει το πάγιο αίτημα της κοινωνίας και του προοδευτικού πολιτικού κόσμου για την αναμόρφωση του αντιρατσιστικού θεσμικού πλαισίου. Το κατατεθέν νομοσχέδιο λαμβάνει υπόψη μεν το αίτημα των Οικολόγων Πράσινων και της ΕΣΑμεΑ για τη συμπερίληψη προστατευτικής διάταξης για την «αναπηρία», δεν συμπεριλαμβάνει όμως καμία προστατευτική διάταξη για την «ταυτότητα φύλου» και το «γενετήσιο προσανατολισμό». Επιπλέον, η απόσυρση της τροπολογίας για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια κινείται ακριβώς στην ίδια συντηρητική κατεύθυνση.

Περαιτέρω, δεν ικανοποιήθηκε το πάγιο αίτημα των Οικολόγων Πράσινων για την προστασία των θυμάτων της ρατσιστικής βίας, με την απονομή του καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων σε όσους κινδυνεύουν με απέλαση. Το τελευταίο σημείο είναι ίσως το πιο σημαντικό, γιατί οδηγεί στην ουσιαστική ατιμωρησία των δραστών, η οποία ενδημεί στην Ελλάδα. Όσον αφορά στα εγκλήματα πολέμου, η απουσία συμπερίληψης ρήτρας που να αφορά έστω την αναγνώρισή τους από αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο, μπορεί να προκαλέσει ανεπίτρεπτη προσβολή του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση, ενώ και η εξαίρεση των Νομικών Προσώπων που ανήκουν στον δημόσιο τομέα, δεν έχει καμία αιτιολογική βάση.

Αλγεινή εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι σχεδόν ταυτόχρονα με την επεξεργασία του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων απαίτησε από μειονοτικό δημοσιογράφο να μιλήσει ελληνικά, απειλώντας ότι θα αποχωρήσει -όπως και έκανε- από συνέδριο που διοργανώθηκε στην Κομοτηνή από το ΕΛΙΑΜΕΠ και το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης των Παιδιών της Μουσουλμανικής Μειονότητας, αν και υπήρχε διερμηνέας στην αίθουσα. Το «Μίλα ελληνικά ή σώπα» αποτελεί λοιπόν τη στάση της επίσημης ελληνικής πολιτείας… Αναρωτιόμαστε εύλογα πόσο προσχηματική και υποκριτική μπορεί να είναι η κατάθεση και ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου, όταν ο θεσμικός ρατσισμός είναι πια εκτός ελέγχου.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ελικόπτερα, ρομποτικά αεροπλάνα και δορυφόροι, έχουν αρχίσει ήδη να συλλέγουν στοιχεία για να “ταΐσουν” το σύστημα ενοποιημένης ηλεκτρονικής παρακολούθησης των ευρωπαϊκών συνόρων, γνωστό και ως Eurosur. Το σύστημα Eurosur ψηφίστηκε πριν λίγο καιρό από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά τη σαφή αντίθεση των Πράσινων και ισχύει επίσημα εδώ και μερικές μέρες. Ο ρόλος του συστήματος Eurosur συνίσταται στην ενημέρωση -σε πραγματικό χρόνο- της Frontex για οποιαδήποτε κίνηση παρουσιαστεί στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης. Στοιχεία παρέχουν οι ίδιες οι χώρες στην Frontex, ενώ έχουν και την δυνατότητα να ανταλλάξουν μεταξύ τους στοιχεία με διμερείς συμφωνίες. Συμπεραίνουμε εύλογα ότι η έννοια της αποτροπής παίρνει πλέον άλλη διάσταση, αφού ο τεράστιος χάρτης της Ευρώπης στα κεντρικά γραφεία της Frontex, ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο με πληροφορίες για τις κινήσεις των σκαφών επιτρέποντας την ηλεκτρονική παρακολούθηση των θαλασσίων συνόρων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουμε την αντίθεσή μας με το σύστημα Eurosur, που θα στοιχίσει 144 δις ευρώ στους Ευρωπαίους φορολογούμενους μέχρι το 2020, ενώ δεν στοχεύει στη διάσωση μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα, όπως μάταια διατείνονται αρκετοί Ευρωπαίοι ιθύνοντες.

Επισημαίνουμε επίσης τα ακόλουθα σημεία:

α. Δεν έχουν αναπτυχθεί ικανά συστήματα έγκαιρης διάσωσης βασισμένα στην χρήση των νέων ηλεκτρονικών δεδομένων. Όσα υπάρχουν, βρίσκονται ακόμη σε «εμβρυακό» στάδιο.

β. Ο προσανατολισμός της Frontex παραμένει η αποτροπή των μεταναστευτικών ροών και όχι η διάσωση στη θάλασσα.

γ. Ο τεράστιος όγκος των δεδομένων που ήδη συλλέγει το Eurosur είναι αξιοποιήσιμος για στρατιωτικούς, εξοπλιστικούς και άλλους σκοπούς, κάτι που δικαιολογεί και τον υπέρογκο προϋπολογισμό των 144 δις ευρώ. Διαβάστε περισσότερα… »

Η καταδίκη δύο λιμενικών από το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιά σε 3 και 6 χρόνια κάθειρξης με αναστολή, οι οποίοι κατηγορούνταν για βασανισμό δύο Μαροκινών σε σκάφος που τους μετέφερε στο λιμάνι της Χίου το 2007, ήταν η ελάχιστη δικαίωση για τους δύο μετανάστες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τους βασανιστές τους. Θυμίζουμε ότι η καταγγελία αφορούσε βασανιστήρια με τη μέθοδο του αποκλεισμού της αναπνοής έως τα όρια του πνιγμού και της ασφυξίας (εικονικός πνιγμός), χρήση γκλομπ, χτυπήματα στο κεφάλι στα κάγκελα του πλοίου, ηλεκτροσόκ με όπλο τέιζερ και εικονικές εκτελέσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν καταγραφεί τόσο στην έκθεση της οργάνωσης Proasyl, όσο και στην έκθεση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, που τους εκπροσωπούσε.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίζουμε την απόφαση της στρατιωτικής δικαιοσύνης, που δημιουργεί δεδικασμένο για πολλές ανάλογες υποθέσεις βασανισμού, που έως σήμερα παραμένουν ατιμώρητες. Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη χρήση μεθόδων βασανισμού, είναι ιδιαίτερα συχνή τόσο κατά τον εγκλεισμό μεταναστών και προσφύγων σε κέντρα κράτησης ή σε Αστυνομικά Τμήματα, όσο και κατά τη διενέργεια παράνομων επαναπροωθήσεων. Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα, συνυπάρχει και άμεση απειλή για τη ζωή των ανθρώπων αυτών. Ευελπιστούμε ότι η εν λόγω απόφαση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στο μέλλον. Για να συμβεί όμως αυτό, τα θύματα των βασανιστηρίων πρέπει να προστατεύονται και να ενθαρρύνονται για να προβούν σε καταγγελία (λ.χ. με την απονομή καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων), οι αρμόδιες υπηρεσίες να διενεργούν ανεξάρτητες και αξιόπιστες ΕΔΕ και η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των λιμενικών να τεθούν ως προτεραιότητα. Η Δικαιοσύνη που έχει τον τελευταίο λόγο, αν και εφόσον οι καταγγελίες φθάσουν στο ακροατήριο -γεγονός σπάνιο- οφείλει με τη σειρά της να είναι αντικειμενική. Διότι η ανοχή που πολλές φορές φθάνει στη συγκάλυψη εγκλημάτων, είναι και αυτή με τη σειρά της εγκληματική.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το νέο ναυάγιο στην Λευκάδα αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία για τους κύριους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης να περιφέρουν στα ΜΜΕ τα κροκοδείλια δάκρυά τους. Η «Ευρώπη φρούριο» είναι απόρροια των αποφάσεων  της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οικοδομούν μία σκληρή πολιτική αποτροπής εισόδου, με κύριο σκοπό την προστασία των βόρειων χωρών- μελών, που αποτελούν συνήθη προορισμό των προσφύγων και μεταναστών. Στα πλαίσια αυτής της εγκληματικής πολιτικής έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, πάνω από 25.000 άνθρωποι προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη από θαλάσσια οδό, εκ των οποίων οι 1.700 χάθηκαν μόλις κατά το προηγούμενο έτος.

Στην πρόσφατη συνέλευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά την τραγωδία στη Λαμπεντούζα, αποφασίστηκε ακόμα πιο σκληρή πολιτική αποτροπής με γενναία αύξηση του προϋπολογισμού της Frontex και επίσημη έναρξη του συστήματος EUROSUR. Με βάση τα νέα δεδομένα αλλάζει άμεσα η λειτουργία των λιμενικών υπηρεσιών των 25 κρατών-μελών που θα εγκαταστήσουν τα νέα, πανάκριβα συστήματα παρακολούθησης, έτσι ώστε να καταστεί δυνατό να παρέχουν πληροφορίες για την κίνηση των σκαφών στην Frontex σε πραγματικό χρόνο. Επίσημα, οι πληροφορίες προβλέπεται να αξιοποιηθούν για την απόκρουση των μεταναστευτικών ροών. Κάποιοι λοιπόν κάνουν «business» με το μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ την ίδια ώρα, κυνηγημένοι από τον πόλεμο άνθρωποι, πνίγονται στη θάλασσα.

Στην ίδια συνεδρίαση είχαν απορριφτεί οι προτάσεις των Πράσινων για την αλλαγή του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης σχετικά με τη διευκόλυνση της διάσωσης στην θάλασσα, καθώς και την  αλλαγή προτεραιοτήτων με στόχο την οικοδόμηση ευρωπαϊκής πολιτικής προληπτικών μέτρων για  την αποφυγή των ναυαγίων πρωταρχικά και σε δεύτερη φάση μόνο την αποτροπή της εισόδου. Επίσης οι ηγέτες της ΕΕ εντέχνως απέφυγαν να συζητήσουν την πρόταση της Ιταλίας για την αλλαγή της νομοθεσίας για το άσυλο, που θα διευκόλυνε τους πρόσφυγες να φτάσουν στις χώρες που επιθυμούν.

Στο εσωτερικό της χώρας ο κος Κεδίκογλου, ακολουθώντας την φρασεολογία του πρωθυπουργού, κάνει  χρήση του υποτιμητικού όρου «λαθρομετανάστες» και εντοπίζει την ευθύνη μόνο στους λαθρέμπορους που «κερδοσκοπούν πάνω στη ζωή απελπισμένων ανθρώπων». Επίσης, παρά τις πρόσφατες σοβαρές καταγγελίες της έκθεσης της ΜΚΟ Proasyl που αναδείξαμε μόλις χθες σε σχετικό Δελτίο Τύπου και που δεν έχουν απαντηθεί επίσημα, η Κυβέρνηση συνεχίζει να «σφυρίζει αδιάφορα». Στο Δελτίο Τύπου είχαμε αναφερθεί στις σοβαρές καταγγελίες για τη συστηματική παράνομη επαναπροώθηση σκαφών στην Τουρκία, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι εγκαταλείπονται σε βάρκες χωρίς μηχανή και κουπιά, ενώ υπάρχουν κατηγορίες για βασανισμούς και παρακράτηση χρημάτων και ταξιδιωτικών εγγράφων από άντρες ειδικών δυνάμεων που διατηρούν καλυμμένο το πρόσωπο τους για να μην αναγνωρίζονται.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι φοβόμαστε ότι δυστυχώς και άλλα ναυάγια έρχονται και άλλους νεκρούς θα θρηνήσουμε όσο η σκληρή πολιτική αποτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαλυβδώνεται και η ανυπαρξία της κυβερνητικής μεταναστευτικής πολιτικής συνεχίζεται.

Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων και

Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Επίσκεψη στο  κέντρο κράτησης μεταναστών στη Μόρια πραγματοποίησε κλιμάκιο των Οικολόγων Πράσινων Λέσβου την Δευτέρα 21/10 για την ενημέρωση τους επί του τρόπου λειτουργίας του κέντρου κράτησης. Δέκα κοντέινερς στη σειρά, επτά για τους μετανάστες και τρία για Frontex, αστυνομικούς, υπηρεσία ασύλου, μεταφραστές, γιατρούς του κόσμου, ύπατη αρμοστεία και άλλες υπηρεσίες που συνυπάρχουν στο χώρο. Το κάθε κοντέινερ διαθέτει χώρο για παρασκευή φαγητού και ατομικό ντουζ με θερμοσίφωνα ενώ έχει προγραμματιστεί να τοποθετηθούν κλιματιστικά σύμφωνα με την ενημέρωση από τον συντονιστή του κέντρου.

Την μέρα της επίσκεψης των Οικολόγων Πράσινων στο κέντρο κρατούνταν 66 μετανάστες. Τους παρέχεται φαγητό 3 φορές την ημέρα (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό) και υπάρχει καθαρίστρια που φροντίζει για την καθαριότητα των χώρων. Ο χώρος προαυλισμού είναι ενιαίος με μήκος περίπου 3,5 μέτρα που ορίζεται από ψηλό συρματόπλεγμα. Δεν υπάρχουν στέγαστρα ούτε πρόβλεψη για να τοποθετηθούν, οπότε στις βροχοπτώσεις δεν θα υπάρχει η δυνατότητα προαυλισμού.

Αν θεωρούσαμε ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι κρατούμενοι, άξιοι εγκλεισμού τότε ίσως να είχε νόημα μία τοποθέτηση μας για τις συνθήκες κράτησης. 

Η πολιτική εκτίμηση των Οικολόγων Πράσινων  είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι σε διωγμό, δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος εγκλεισμού, δεν έχουν προβεί, ούτε δικαστεί για κάποιο αδίκημα και είναι ανεπίτρεπτο να κρατούνται πίσω από συρματοπλέγματα, σαν παραβάτες χωρίς παράβαση, έχοντας τελέσει το αδίκημα της παράνομης εισόδου στη χώρα. Πόσο μάλλον όταν έρχονται από πόλεμο και την αναγκαστική βίαιη αναχώρηση από την χώρα τους την υποβάλει η ανάγκη για την προστασία της ζωής της δικής τους και της οικογένειας τους.

Επιπλέον, όταν οι συνεχόμενες ροές ανεβάσουν τον αριθμό των μεταναστών που κρατούνται στο κέντρο πολύ πάνω από την σημερινή συνολική χωρητικότητα των 98 ατόμων, αυτό που θα συμβεί είναι ότι τα κοντέινερς θα γεμίσουν ασφυκτικά κάνοντας τις συνθήκες διαμονής ανυπόφορες και δείχνοντας την προχειρότητα της όλης αντιμετώπισης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν ότι η πολιτική της καταστολής και του εγκλεισμού δεν οδηγεί σε τίποτα παραπάνω από κονδύλια για εργολάβους για βιαστικές και χωρίς επαρκή σχεδιασμό λύσεις και αμυντικά πολυέξοδα συστήματα παρακολούθησης “αποτροπής” ενός ρεύματος που οι συνεχόμενες συρράξεις στις χώρες προέλευσης δεν αφήνουν περιθώρια να ανακοπεί.

Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε πάντα ψηφοθηρικά από τις κυβερνήσεις με αποτέλεσμα πάνω από 20 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση μεταναστών να μην έχουμε επεξεργαστεί ακόμα υποτυπώδη μεταναστευτική πολιτική. Στα πλαίσια αυτά λύσεις ανάγκης σαν το κέντρο κράτησης στην περιοχή της Μόριας περισσότερο υπογραμμίζουν παρά λύνουν κάποιο πρόβλημα.

Η θεσμοθέτηση ανοιχτών κέντρων υποδοχής, φιλοξενίας και βραχείας διαμονής μεταναστών και προσφύγων, χωρίς συρματοπλέγματα και με παρούσα την κοινωνία των πολιτών, οι γρήγορες διαδικασίες έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων, η ανατροπή των πολιτικών της συμφωνίας εγκλωβισμού στην περιφέρεια των μεταναστών του Δουβλίνου ΙΙ, οι ρυθμίσεις στο διεθνές δίκαιο που επιτρέπουν την διάσωση μεταναστών σε κίνδυνο στη θάλασσα, η αλλαγή των διαδικασιών ασύλου, ιθαγένειας, έκδοσης αδειών παραμονής, ενσωμάτωσης στην κοινωνία, η παύση της μακροχρόνιας κράτησης για τους μετανάστες χωρίς “χαρτιά” και η δυνατότητα νομιμοποίησης για όσους διαμένουν αποδεδειγμένα για πολλά χρόνια στη χώρα αποτελούν βασικές προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την μεταχείριση των μεταναστών και προσφύγων.

ΠΚ Λέσβου των Οικολόγων Πράσινων,

Νίκος Χρυσόγελος:  ανάγκη για κοινή Ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική και από κοινού ανάληψη ευθυνών

«Η τραγωδία στην Λαμπεντούσα είναι η κορυφή του παγόβουνου στις τραγωδίες των ανθρώπων που στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από συνθήκες που απειλούν τη ζωή τους ή αναζητώντας καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, βρήκαν τον θάνατο», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος,  ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

 «Στην Λαμπεντούσα βρήκαν τραγικό θάνατο πάνω από 400 μετανάστες μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι, παιδιά και γυναίκες. Αλλά τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στη Μεσόγειο κάθε χρόνο χάνονται 1500 έως 2000 άτομα στην προσπάθειά τους να βρουν άσυλο ή να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Στο  Αιγαίο, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μέσα σε έναν χρόνο, από τις 6 Σεπτεμβρίου 2012 έως τις 10 Οκτωβρίου 2013, βρήκαν το θάνατο 117 μετανάστες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Τα στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά», υπενθυμίζει ο Νίκος Χρυσόγελος.

 «Η τραγωδία στην Λαμπεντούσα πρέπει να αφυπνίσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ώστε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και να συμφωνήσουν για την προώθηση μιας κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που θα βασίζεται σε ανθρωπιστικές αρχές, σε επιμερισμό ευθυνών ώστε να μην αντιμετωπίζεται το θέμα ως υπόθεση μόνο των χωρών στα σύνορα, καθώς και σε πολιτικές ένταξης και φιλοξενίας. Μπορεί οι νεοναζί και οι ακροδεξιοί να πιστεύουν ότι οι μετανάστες είναι υπάνθρωποι και βάρβαροι, αλλά σχεδόν όλες οι κοινωνίες έχουν ζήσει τη διπλή πραγματικότητα.  Άλλοτε ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο τμήμα τους μετανάστευε σε άλλες χώρες, άλλοτε υποδέχονταν μετανάστες και πρόσφυγες από τρίτες χώρες. Μερικές κοινωνίες, όπως τώρα η ελληνική, έζησαν ή ζουν ταυτοχρόνως και τις δυο όψεις της μετανάστευσης. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει όλοι μας να σκεφτόμαστε πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, αν τυχόν μεταναστεύαμε ή ζητούσαμε άσυλο οι ίδιοι ή τα παιδιά μας. Η οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, νόμιμες είσοδοι για τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες καθώς και στοχευμένη πολιτική κοινωνικής ένταξης μπορούν να περιορίσουν τα προβλήματα και να μετατρέψουν το θέμα της μετανάστευσης από ένα αντικείμενο που εκμεταλλεύονται οι ρατσιστικές δυνάμεις σε ευκαιρία που αξιοποιούν κατάλληλα οι κοινωνίες υποδοχής των μεταναστών. Ας σκεφτούμε, πώς θα ήταν οι ΗΠΑ, η Ευρώπη, η Αυστραλία χωρίς τους μετανάστες;

Παράλληλα, όμως, με την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής είναι υποχρέωση των χωρών και της ΕΕ να μην κλείνουν τα μάτια μπροστά στις καθημερινές τραγωδίες στη Μεσόγειο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν μπλοκάρει επανειλημμένα ακόμα και τις προσπάθειες βοήθειας σε σκάφη μεταναστών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Είναι γνωστό ότι τρία αλιευτικά σκάφη που βρίσκονταν κοντά στο ναυάγιο, στην Λαμπεντούσα, δεν προσέτρεξαν προς βοήθεια, ίσως από φόβο τιμωρίας, δεδομένου ότι η ιταλική νομοθεσία προβλέπει αυστηρές ποινές σε περίπτωση βοήθειας προς μετανάστες.

Βασική προτεραιότητα του συστήματος επίβλεψης των συνόρων (EUROSUR) που προωθεί η ΕΕ θα έπρεπε να είναι η συμβολή στη διάσωση μεταναστών και άλλων ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Δεν είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις να παραμένουν με σταυρωμένα χέρια και μετά να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την απώλεια αθώων ζωών μεταναστών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά την πρώτη Ολομέλεια του Οκτωβρίου και το Συμβούλιο συζητούν νέους κανόνες για την επίβλεψη των εξωτερικών θαλάσσιων συνόρων, αλλά οι κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζουν πάλι για περιορισμούς αναφορικά με την παροχή βοήθειας σε περίπτωση ανάγκης, παρότι δημοσίως εξέφρασαν τη “συγκίνησή” τους για την τραγωδία στην Λαμπεντούσα. Στο πλαίσιο του EUROSUR, τα κράτη μέλη πρέπει να ενημερώνουν άλλα κράτη μέλη και την FRONTEX εάν διαπιστώνουν  ότι πρόσφυγες ή μετανάστες βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Αυτό, όμως, δεν συνδέεται με υποχρέωσή τους να προστρέξουν, για παράδειγμα, σκάφη του λιμενικού ή ναυτικού, προς διάσωση αυτών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Πώς, όμως, τότε θα αποτραπούν οι επόμενες τραγωδίες τύπου Λαμπεντούσα;»