Η επιλογή του Γιάννη Αντετοκούμπο στην υψηλότερη θέση που έχει καταλάβει Έλληνας μπασκετμπολίστας στο ντραφτ του NBA (Νο 15), έγινε αμέσως είδηση στα ΜΜΕ, τα οποία, όπως θυμόμαστε πολύ καλά, ήταν πάντα ιδιαίτερα επιφυλακτικά στο θέμα της απονομής ιθαγένειας. Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που είχε κάνει σημαία την κατάργηση του ν.3838/2010 για την ιθαγένεια πριν ακόμα την οριστική απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, βρήκε τώρα την ευκαιρία να κάνει ανέξοδη προπαγάνδα για την ελληνική επιτυχία, αλλά και να επιδείξει ταυτόχρονα ένα αντιρατσιστικό προσωπείο, εντός και εκτός Ελλάδος, ιδιαίτερα μετά την έντονη αμφισβήτηση που είχε δεχθεί, μεταξύ άλλων, και λόγω της απόσυρσης του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου.
Μετά τη χαρά και την υπερηφάνεια που σε όλους μας, εκτός από τους νεοναζί, προκαλεί αυτή η διάκριση ενός νέου και ταλαντούχου παιδιού, πρέπει να αναλογιστούμε τί ακολουθεί. Διότι όταν φύγουν τα φώτα της δημοσιότητας, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει στην ουσία. Θα παραμένουν 200.000 παιδιά μεταναστών μετέωρα, εγκλωβισμένα σε ένα φαύλο κύκλο ανυπαρξίας στον οποίο τα έχει καταδικάσει η Ελληνική Πολιτεία. Η Ελληνική Πολιτεία που τους αρνείται την ενσωμάτωση, την εθνική ταυτότητα, την ασφάλεια και τη δυνατότητα να εργασθούν νόμιμα στη μόνη πατρίδα που έχουν γνωρίσει.
Ο νόμος 3838/2010 αποτέλεσε σημαντική τομή διότι ευθυγραμμίζονταν με την κυρίαρχη ευρωπαϊκή τάση που προβλέπει την κοινωνική συνοχή και ένταξη, προκρίνοντας ταυτόχρονα το δίκαιο του εδάφους έναντι του δικαίου του αίματος, ως βασικό κριτήριο απόκτησης της ιδιότητας του πολίτη. Το «πάγωμα» του ν .3838/2010, μετά την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, ήταν η χειρότερη δυνατή εξέλιξη, διότι οδήγησε σε συνακόλουθο «πάγωμα» κάθε διαδικασίας απονομής ιθαγένειας.
Τα παιδιά της β΄ γενιάς μεταναστών έχουν όλα, γνωστά ή άγνωστα, διάσημα ή άσημα, δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια. Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε σε μία ανοιχτή κοινωνία που η έννοια της διαπολιτισμικής συμβίωσης θα γίνει επιτέλους πράξη και τα μέλη της, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας ή φυλής θα έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν ελεύθερα, χωρίς φόβο, να δημιουργήσουν, να διακριθούν και πολύ περισσότερο να ονειρεύονται.
Σε μία κοινωνία που δεν στερεί από τα παιδιά την ελπίδα.
Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων