Η νέα επιχείρηση «σκούπα» που μόνο κατ΄ ευφημισμό μπορεί να ονομαστεί «Ξένιος Ζευς» με συλλήψεις και προσαγωγές στο κέντρο της Αθήνας και πρόσχημα την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, του παρεμπορίου και της διακίνησης ναρκωτικών διεξήχθη εχθές, Πέμπτη, την ίδια ημέρα που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για έλλειψη νομιμότητας στην κράτηση δύο αλλοδαπών. Η «διαβολική» σύμπτωση είναι ενδεικτική της βαρύτητας που δίνει η Ελληνική Κυβέρνηση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η νέα καταδίκη της Ελλάδας αφορά στις προσφυγές της Αϊσαγιάχ Ερλιάνα Χερμάν από την Ινδονησία και του Μπάρντι Σεραζαντίσχιβιλι από τη Γεωργία, που εκδικάστηκαν από κοινού. Οι προσφεύγοντες είχαν συλληφθεί διότι δεν διέθεταν άδεια παραμονής και κρατήθηκαν για ένα εξάμηνο στις φυλακές, ενώ οι αιτήσεις τους για χορήγηση ασύλου απορρίφθηκαν. Όταν έληξε η περιπέτεια τους προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ, με αποτέλεσμα την καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που απαγορεύει την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, καθώς και για παραβίαση του άρθρου 5, που αφορά στo δικαίωμα στηv πρoσωπική ελευθερία και ασφάλεια και συγκεκριμένα της παραγράφου 4 του εν λόγω άρθρου, βάσει του οποίου «κάθε πρόσωπo στερoύμεvo της ελευθερίας τoυ συvεπεία σύλληψης ή κρατήσεως έχει δικαίωμα πρoσφυγής εvώπιov δικαστηρίoυ το οποίο οφείλει να απoφασίσει εvτός βραχείας πρoθεσμίας επί τoυ voμίμoυ της κρατήσεώς τoυ και να διατάξει τηv απόλυσή τoυ σε περίπτωση παράνομης κράτησης».

Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για τη νομολογιακή προσαρμογή στη σωρεία αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που καταδικάζουν τη χώρα μας για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση εντός των -κατ΄ ευφημισμό- «κέντρων κράτησης». Αντιθέτως, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έπειτα από ερώτημα του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας εξέδωσε την πρωτοφανή για τα νομικά χρονικά υπ΄ αριθμ. 44/2014 γνωμοδότησή του βάσει της οποίας κάθε ένας από τους μη απελαθέντες αλλοδαπούς μπορεί να μην αφεθεί ελεύθερος «αλλά να του επιβληθεί αυτόματα ο περιοριστικός όρος υποχρεωτικής διαμονής του στο κέντρο προαναχωρησιακής κρατήσεως μέχρις ότου συνεργασθεί με τις αρμόδιες αρχές», δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την επ΄ αόριστον κράτηση και βαπτίζοντας την απόλυτη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας, περιοριστικό όρο.

Θυμίζουμε στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι ο βαθμός δεσμευτικότητας της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι αυξημένος, αφού η τελευταία προβλέπει και διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Επιπροσθέτως, τόσο η συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και η αναγνώριση του νομικού δεδικασμένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 53 της Σύμβασης, από το οποίο προκύπτει ότι οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ έχουν υποχρεωτική ισχύ για τα διάδικα συμβαλλόμενα Κράτη. Η συστηματική καταστρατήγηση του διεθνούς, αλλά και του εθνικού δικαίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκθέτει τη χώρα μας διεθνώς και δημιουργεί συνθήκες πραγματικής κόλασης για μία σημαντική μερίδα ανθρώπων, των οποίων η ζωή και η αξιοπρέπεια έχουν την ίδια αξία με τη δική μας.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά των στρατιωτικών δαπανών -14 Απριλίου

Τα λόγια του Αμερικάνου ιστορικού Howard Zinn ταιριάζουν «γάντι» στη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά των στρατιωτικών δαπανών. Δυστυχώς, οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες τα έτη 2013-2014 εκτοξεύθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη, με τις ΗΠΑ και την Κίνα να κατέχουν την πρώτη θέση και τη δεύτερη θέση αντίστοιχα, ενώ ο προϋπολογισμός των ΗΠΑ φθάνει τα 583 δις δολάρια το 2014, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του περιοδικού Jane’s. Στη «μικρή» Ελλάδα, οι δαπάνες για την άμυνα βαίνουν σταθερά μειούμενες, εντούτοις παραμένουν ιδιαιτέρως υψηλές ως ποσοστό του ΑΕΠ¹, ενώ η οικονομική κρίση δεν έχει παίξει τον αναμενόμενο ρόλο στην προσπάθεια για την αναμόρφωση των ενόπλων δυνάμεών της χώρας.

Το σύνηθες επιχείρημα της γειτνίασης με την Τουρκία και η επικοινωνιακή «διόγκωση» των απειλών, παρά τη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών την τελευταία δεκαετία, συνεισφέρουν τα μέγιστα στη διατήρηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών σε υψηλά επίπεδα. Κατά την περίοδο 2001-2011 και παρά τη μείωση των αμυντικών εξοπλιστικών δαπανών λόγω της κρίσης, η Ελλάδα αποτέλεσε τον πέμπτο μεγαλύτερο εισαγωγέα όπλων, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης γερμανικών όπλων και ο δεύτερος μεγαλύτερος πελάτης γαλλικών, την πενταετία 2007-2011 (Έκθεση SIPRI), αντιπροσωπεύοντας το 13% και το 10% του όγκου των εξαγωγών τους αντίστοιχα στα μεγάλα συμβατικά όπλα. Περαιτέρω, αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος της αρχικής προμήθειας ανεξάρτητα από το ύψος του, αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου, αφού ο μεγαλύτερος όγκος των δαπανών αναλογεί στη φάση λειτουργίας και υποστήριξης².

Τα ζητήματα της διαφάνειας και της αντιμετώπισης της διαφθοράς που συνδέονται με το εμπόριο όπλων και οπλικών συστημάτων, αποτελούν το ένα σκέλος του προβλήματος, ενώ το συνολικό ύψος των αμυντικών δαπανών είναι το «σημείο κλειδί». Στην κατεύθυνση αυτή, οι Οικολόγοι Πράσινοι³ με παρεμβάσεις στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατέδειξαν ότι η Ελλάδα από την περίοδο 1974-2011 έχει ξοδέψει συνολικά 218 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες, συνεισφέροντας έτσι στη διόγκωση του δημοσίου χρέους, ενώ θα μπορούσε να εξοικονομήσει το ποσό των 108,1 δισ. ευρώ αν απλώς ακολουθούσε στην αγορά όπλων το μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ. Έτσι, ακόμα και στην κορύφωση της κρίσης, ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, την ίδια περίοδο που διαπραγματεύονταν το πρώτο πακέτο στήριξης. Επίσης, με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου στο ευρωκοινοβούλιο⁴, οι Οικολόγοι Πράσινοι κατήγγειλαν ότι η προώθηση από χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία πολυδάπανων εξαγωγών όπλων προς την Ελλάδα αποτελεί, στις σημερινές συνθήκες, παραβίαση του ευρωπαϊκού «Κώδικα Συμπεριφοράς για τις Εξαγωγές Όπλων».

Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, «Η σκοτεινή πλευρά της λεγόμενης αλληλεγγύης των χωρών της Βόρειας Ευρώπης που εμφανίζουν το δανεισμό ως βοήθεια και απομυζούν τους πόρους και τις θέσεις εργασίας της χώρας, αλλά και η αδιέξοδη λογική του ανταγωνισμού των εξοπλισμών και της αντιπαράθεσης των αριθμών, πρέπει να τελειώσουν κάποτε. Ζητούμε να ξεκινήσει άμεσα εποικοδομητικός διάλογος με την Τουρκία για την εδραίωση κλίματος συνεργασίας και καλής γειτονίας στην ευρύτερη περιοχή με την παράλληλη διασφάλιση των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών συνόρων. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να προχωρήσουμε στον επανασχεδιασμό της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, ανταποκρινόμενοι στην παγκόσμια απαίτηση οι δημόσιοι πόροι να διατίθενται για κοινωνικούς σκοπούς και θέσεις εργασίας, με έμφαση  σε καινοτόμες τεχνολογίες που αφορούν τομείς όπως η πράσινη ενέργεια και κύριο σκοπό την εξυπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών. Η σύσταση μόνιμης κοινοβουλευτικής επιτροπής για τις εξοπλιστικές δαπάνες, η πλήρης διαφάνεια των ειδικών λογαριασμών και η κατάργηση των «μυστικών κονδυλίων» που λειτουργούν έξω από τη διαδικασία του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς και η στέρηση της κρατικής χρηματοδότησης για τουλάχιστον δύο χρόνια  σε όποιο κόμμα  αποδειχθεί ότι έλαβε «μαύρο» πολιτικό χρήμα σε συνδυασμό με την αλλαγή  του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ώστε να σταματήσει η ουσιαστική ασυλία τους, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις εξυγίανσης των αμυντικών δαπανών. Περαιτέρω, η δημοσιότητα και η διαφάνεια, ο έλεγχος από ειδική ανεξάρτητη αρχή των προμηθειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και η διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για τις πωλήσεις όπλων της Γερμανίας και της Γαλλίας για να εντοπιστούν αυτές που παραβιάζουν τον Κώδικα Δεοντολογίας, θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης πρέπει επίσης να γίνει σεβαστό και η Ελλάδα οφείλει να μην παραβιάζει τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η παράνοια της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία διαχρονικά δέχεται τον πόλεμο σαν μία φυσιολογική κατάσταση, αποτυπώνεται εύστοχα στα λόγια του Βολταίρου: “Απαγορεύεται να σκοτώνεις. Γι’ αυτό, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται, εκτός αν σκοτώνουν σε μεγάλους αριθμούς και υπό τον ήχο σαλπίγγων”. Αυτή την πραγματικότητα θα αλλάξουμε».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

1. Σύμφωνα με στοιχεία του διεθνούς Ινστιτούτου SIPRI, οι αμυντικές δαπάνες το 2010 έφθαναν στο 2,3% του ΑΕΠ ποσοστό ιδιαιτέρως υψηλό, ενώ αν πάμε μερικά χρόνια πριν, το 1988 είχαν φθάσει σε ποσοστό 4,2% του ΑΕΠ! (http://milexdata.sipri.org/result.php4)

2. Οι ταμειακές δαπάνες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων (συντήρηση, ανταλλακτικά και τεχνική υποστήριξη) ήταν 650 εκατ. ευρώ το 2013 και  583 εκατ. ευρώ το 2014.

3. http://goo.gl/Qh85yp

4. http://goo.gl/TKms6t

Για μία ακόμη φορά επιχειρείται ο περιορισμός θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, παρά την αυξημένη τυπική ισχύ που αυτά έχουν σύμφωνα με το Σύνταγμα. Σε αυτή τη λογική η Κυβέρνηση με μία -δυστυχώς όχι καινοφανή- απόφαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, αντί να προάγει το σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων την περίοδο της Προεδρίας της στην ΕΕ, εκθέτει για μια ακόμη φορά τη χώρα μας, απαγορεύοντας τις συγκεντρώσεις πολιτών εν όψει της συνόδου του Ecofin και του Eurogroup στο Ζάππειο για την Τρίτη και την Τετάρτη.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε κάθετα αντίθετοι σε κάθε προληπτική περιστολή δικαιώματος. Θυμίζουμε ότι το δικαίωμα του συνέρχεσθαι προστατεύεται συνταγματικά (Άρθρο 11 Σ.), αλλά και από διεθνείς συμβάσεις (άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και άρθρο 21 του Διεθνούς Συμφώνου Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων) και ανήκει στις θεμελιώδεις ελευθερίες που αποτελούν τη βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι περιορισμοί στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι επιτρεπτοί μόνο κατά την περίπτωση στην οποία προβλέπονται από το ίδιο το Σύνταγμα ή από νόμο, εφόσον  συμφωνούν με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25, παράγραφος 1 του Συντάγματος).

Η προληπτική απαγόρευση της ελεύθερης συγκέντρωσης προσώπων δεν είναι σύμφωνη ούτε με το πνεύμα του Συντάγματος, ούτε με το διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι οι απαγορεύσεις συναθροίσεων και συγκεντρώσεων βασίζονται στο νομοθετικό διάταγμα 794/1971 που εκδόθηκε επί της χουντικής κυβέρνησης της 21ης Απριλίου. Στην ίδια φιλοσοφία το άρθρο 171 του Ποινικού Κώδικα ορίζει ότι «όποιος μετέχει σε δημόσια συνάθροιση – που απαγορεύτηκε νόμιμα από την αρμόδια αρχή – τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών ή με χρηματική ποινή», χωρίς ο νομοθέτης να δίνει στο δικαστήριο την αρμοδιότητα να κρίνει τη σκοπιμότητα της απαγόρευσης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι κρούουμε των κώδωνα του κινδύνου για τον  περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, πόσο μάλλον όταν είναι προληπτικός και δεν ακολουθεί τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Παράλληλα, ζητούμε την άμεση κατάργηση του νομοθετικού διατάγματος, καθώς και κάθε διάταξης που είναι αντίθετη με το πνεύμα του Συντάγματος αναφορικά με την προστασία των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων. 

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ενώ διενεργείται  προανακριτική εξέταση για τις συνθήκες θανάτου του Ιλί Καρέλι, που βρέθηκε νεκρός στο κελί όπου κρατείτο και η ιατροδικαστική εξέταση αποδεικνύει ότι ο θάνατός του δεν προήλθε από παθολογικά αίτια αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο «τερατούργημα» για τις νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν την άμεση απόσυρση του εν λόγω νομοσχεδίου, με το οποίο καταργούνται θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας, ενώ επιχειρείται μία απαράδεκτη τροποποίηση τόσο του σωφρονιστικού κώδικα, όσο και του κώδικα ποινικής δικονομίας. Θυμίζουμε ότι ο σωφρονιστικός κώδικας στο άρθρο 3 απαγορεύει κάθε διακριτική μεταχείριση εις βάρος των κρατουμένων, ενώ στο άρθρο 4 ορίζει ρητά ότι κατά την εκτέλεση της ποινής δεν παραβιάζεται κανένα δικαίωμα του κρατουμένου, εκτός από τον περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας. Εντούτοις, με το νέο νομοσχέδιο, το οποίο δεν είναι γενικό και αφηρημένο  – όπως οφείλει να είναι ένας κανόνας δικαίου- αλλά ειδικό και συγκεκριμένο και αφορά κυρίως όσους διώκονται με το άρθρο 187^Α  του Ποινικού Κώδικα (συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση), δημιουργείται ένα ιδιότυπο καθεστώς κράτησης, βάσει του οποίου θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα καταπατώνται.

Συγκεκριμένα κατάδικοι αλλά  και υπόδικοι που διώκονται για συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις και όσοι στασιάζουν οργανωμένα κατά τη διάρκεια της κράτησής τους θα κρατούνται πλέον σε φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄. Επιχειρείται συνεπώς μια ανεπίτρεπτη ταύτιση του υπόδικου με τον κατάδικο, με την κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, ενώ ποινικοποιείται με τον πλέον επικίνδυνο τρόπο ο αγώνας των κρατουμένων για καλύτερες συνθήκες κράτησης.

 Οι φυλακές χωρίζονται πλέον σε τρεις κατηγορίες, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο καθεστώς «φυλακής μέσα στη φυλακή». Στο πλαίσιο αυτό,  οι κρατούμενοι αυτής της κατηγορίας στερούνται τα δικαιώματα των άλλων φυλακισμένων (άδειες, αναστολές, εργασία κ.ά.), ενώ εκτίουν ολόκληρη την ποινή τους, χωρίς να υπολογίζεται κανένα ευεργετικό μέτρο για τη μείωσή της. Έτσι, κρατούνται σε αυτό το καθεστώς για τουλάχιστον 10 χρόνια, ενώ οι καταδικασμένοι σε ισόβια με το άρθρο 187^Α δεν θα έχουν το δικαίωμα της απόλυσης υπό όρους αν δεν εκτίσουν τουλάχιστον 20 έτη ποινής. Το καθεστώς απομόνωσής τους ολοκληρώνεται με τον περιορισμό τόσο στα επισκεπτήρια, όσο και στην εν γένει  επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.

Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο εισάγει δύο άκρως επικίνδυνες καινοτομίες: Η πρώτη αφορά στη φρούρηση εντός και εκτός σωφρονιστικών καταστημάτων από την Ελληνική αστυνομία, με ελαστικότερους όρους για την οπλοχρησία. Το σώμα αυτό όχι μόνο δεν θα υπάγεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά θα λειτουργεί βάσει απόρρητης απόφασης του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Η δεύτερη αφορά  στην ευνοϊκή ποινική μεταχείριση κρατουμένων, οι οποίοι θα συμβάλουν με πληροφορίες στην εξάρθρωση ένοπλης οργάνωσης, θεσμοθετώντας με αυτό τον τρόπο τον δωσιλογισμό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Μάλιστα, η νομική ρύθμιση για τον παρέχοντα πληροφορίες, μπορεί να οδηγεί ακόμα και στην απόλυσή του ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της ποινής την οποία εκτίει.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε τη ριζική αναμόρφωση των φυλακών με έμφαση στην αποσυμφόρησή τους, την εφαρμογή μέτρων εναλλακτικών της κράτησης, την ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων και την παροχή ολοκληρωμένης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Πέραν τούτου, η χορήγηση αδειών στους κρατουμένους και η διευκόλυνση της επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο είναι απαραίτητη για την ψυχική τους υγεία, ενώ η δημιουργική απασχόληση, η δυνατότητα εργασίας και εκπαίδευσης εντός των φυλακών, συμβάλλουν ουσιαστικά στην κοινωνική τους επανένταξη. Οι διάρκεια της ποινής δεν πρέπει να είναι εξοντωτική σε καμία περίπτωση, ενώ η απομόνωση συνιστά ανεπίτρεπτο βασανιστήριο. Τα προβλήματα που προκύπτουν εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων θα πρέπει να λύνονται με διαβούλευση με τους κρατουμένους, που είναι όλοι –ανεξαιρέτως- φορείς δικαιωμάτων και κανένας διαχωρισμός μεταξύ τους, πόσο μάλλον με κριτήρια πολιτικών φρονημάτων, δεν μπορεί να γίνει ανεκτός.

Η φυσική και ψυχολογική εξόντωση των κρατουμένων και η θεσμοθέτηση της απομόνωσής τους που επιχειρείται με το παρόν νομοσχέδιο, παραβιάζει βάναυσα την αρχή του Κράτους Δικαίου και ισοδυναμεί με βασανιστήριο, που απαγορεύεται τόσο από το άρθρο 7 του Συντάγματος, όσο και από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η «φυλακή- άβατο» στην οποία θα εντοιχίζονται όσοι βαπτίζονται «εσωτερικοί εχθροί» με τις γενικές και αόριστες διατάξεις του 187 και 187^Α σκοπεί να αποτελέσει σωφρονιστικό παράδειγμα στην κοινωνία, δημιουργώντας φόβο για μία οιονεί απειλή. Η τυχόν ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου θα οξύνει την ήδη τεταμένη κατάσταση στο χώρο των φυλακών προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις, ενώ η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχειρείται, θα εκθέσει τη χώρα μας διεθνώς. Η Κυβέρνηση έχει ήδη δώσει σαφή δείγματα της -ακροδεξιάς-της γραφής.  Εναπόκειται πλέον σε όλους εμάς να την εμποδίσουμε να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ανοικτή επιστολή, υπογεγραμμένη από τη Θεματική Ομάδα για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απέστειλαν οι Οικολόγοι Πράσινοι στους Υπουργούς  Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αίτημα την κατάθεση τροπολογίας βάσει της οποίας θα δίδεται άδεια διαμονής στα θύματα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων, εμπορίας ανθρώπων µε σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση και στα θύματα διακρίσεων για λόγους εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής, η οποία θα ανανεώνεται προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας. Το πλήρες περιεχόμενό της είναι το ακόλουθο :

 Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Εσωτερικών,

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες της αλματώδους αύξησης των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα. Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που κατά πολλούς δεν αποτέλεσε έκπληξη, αλλά δυστυχώς μία προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη πορεία, η Δικαιοσύνη, έστω και καθυστερημένα, επιχειρεί την ποινική αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

 Μία από τις πτυχές της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, αλλά και όσων ασπάζονται την ιδεολογία της ακροδεξιάς, είναι το ρατσιστικό έγκλημα. Δυστυχώς αν και τα κρούσματα είναι εκατοντάδες, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες[1], ελάχιστα καταγγέλλονται στις αρμόδιες αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Και τούτο διότι τα θύματα, αλλά και οι μάρτυρες των περιστατικών ρατσιστικής βίας ή διάκρισης για λόγους εθνοτικούς ή φυλετικούς που ανήκουν στην κατηγορία των υπηκόων τρίτων χωρών που δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, διστάζουν να προβούν σε καταγγελία, διότι τούτο ισοδυναμεί με τη διοικητική τους απέλαση.

Εντούτοις, το γεγονός αυτό, αν και ιδιαιτέρως σοβαρό, δεν έχει απασχολήσει στο βαθμό που θα έπρεπε τα αρμόδια Υπουργεία. Έτσι, σχετική προστατευτική διάταξη δεν υφίσταται ούτε στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας, ούτε στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις άδειες παραμονής και εργασίας του Υπουργείου Εσωτερικών.

 Προστατευτική διάταξη υφίσταται όμως στο νόμο 3386/2005 (ΦΕΚ 212/Α/23-8-2005) «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια», για τα θύματα εμπορίας ανθρώπων (θύματα trafficking). Συγκεκριμένα, όπως ορίζεται στα άρθρα 46-52 του ν.3386/2005 χορηγείται άδεια διαμονής διάρκειας δώδεκα μηνών σε υπήκοο τρίτης χώρας που έχει χαρακτηρισθεί θύμα εμπορίας ανθρώπων με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα, εφόσον συνεργάζεται στην καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, η οποία ανανεώνεται κάθε φορά για ισόχρονο διάστημα προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας.

 Κατ΄αναλογία, το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω προστατευτικής διάταξης θα πρέπει να επεκταθεί στα θύματα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων, εμπορίας ανθρώπων µε σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση και  διακρίσεων για λόγους εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής, η οποία θα ανανεώνεται προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα άδεια παραμονής έως την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας πρέπει να χορηγείται και στους ουσιώδεις μάρτυρες των εν λόγω περιστατικών με σκοπό τη διευκόλυνση της διαδικασίας, ενώ στα θύματα ρατσιστικής βίας και βασανιστηρίων, η νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούμε να υιοθετήσετε άμεσα τις εν λόγω προτάσεις, με την προσθήκη τροπολογίας σε σχέδιο νόμου, διότι θα διευκολύνουν τα μέγιστα στη διερεύνηση των ρατσιστικών επιθέσεων, στην απονομή Δικαιοσύνης και στην αποτροπή νέων κρουσμάτων. Ταυτόχρονα ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί υπέρτατη αξία, στην οποία καμία έκπτωση δεν είναι ανεκτή.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία και αναμένουμε τις περαιτέρω ενέργειες από τη δική σας πλευρά.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι συνθήκες κράτησης τόσο εντός των φυλακών, όσο και στα νοσοκομεία όπου περιθάλπονται κρατούμενοι, είναι τριτοκοσμικές και επικίνδυνες για την υγεία τους. Εντούτοις, η καταγγελία αυτή από κρατούμενο στο νοσοκομείο του «Αγίου Παύλου», ο οποίος μέσω του κινητού τηλεφώνου του έστειλε σοκαριστικές φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, κινητοποίησαν τη Δικαιοσύνη προς την αντίθετη από την αναμενόμενη κατεύθυνση.  

Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι κρατούμενοι στον «Αγιο Παύλο» βρίσκονται σε αποχή από το συσσίτιο από τις 17 Φεβρουαρίου – η οποία έχει ήδη εξελιχθεί και τυπικά σε απεργία πείνας- καταγγέλλοντας τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στο νοσοκομείο (έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, υπεράριθμοι ασθενείς, κρούσματα φυματίωσης σε οροθετικούς, αδυναμία διενέργειας ιατρικών εξετάσεων), η αντίδραση της Δικαιοσύνης συνίσταται στην άσκηση πειθαρχικής δίωξης εναντίον κρατούμενου που πάσχει από λευχαιμία για τη χρήση κινητού. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, αυτό που κινητοποίησε πραγματικά την εισαγγελία δεν ήταν άλλο από τη διαρροή της «ενοχλητικής»πληροφορίας.

Για τους Οικολόγους Πράσινους οι καταγγελλόμενες συνθήκες κράτησης και «περίθαλψης», συνιστούν βάναυση καταπάτηση των θεμελιωδών κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, όπως το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην υγεία (άρθρο 21 παρ. 3 Σ.), βάσει του οποίου ο πολίτης αξιώνει από το  κράτος τη λήψη θετικών μέτρων προστασίας της υγείας, σε συνδυασμό με την καταπάτηση του επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη και πρέπει να γίνεται σεβαστή και να προστατεύεται ως θεμελιώδες δικαίωμα που, στην περίπτωση των κρατουμένων, μεταφράζεται σε σωστές και αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και περίθαλψης, καθώς και αξιοπρεπή αντιμετώπιση των κρατουμένων από τους υπαλλήλους των σωφρονιστικών ιδρυμάτων.

Όταν οι κρατούμενοι φθάνουν στο σημείο να χρησιμοποιούν την ίδια τους τη ζωή ως το μοναδικό τρόπο διαμαρτυρίας, τότε σίγουρα βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι. Τότε η συντεταγμένη Πολιτεία δίνει το μήνυμα ότι η ανθρώπινη ζωή, η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στην υγεία δεν αποτελούν πανανθρώπινα δικαιώματα, αλλά γίνονται σεβαστά μόνο επιλεκτικά σε προνομιούχες κοινωνικές κατηγορίες, θέτοντας -στην ουσία- εαυτόν εκτός συνταγματικού πλαισίου.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Λίγες ημέρες μετά την αναστάτωση που δημιούργησε το έγγραφο της Διεύθυνσης Αστυνομίας Βορειοανατολικής Αττικής σχετικά με την καταγραφή σχολείων και την πραγματοποίηση επαφών με αρμόδιους σχολικούς φορείς, το οποίο προβλήθηκε ως μέρος της γενικότερης πρωτοβουλίας της Αστυνομίας για τη διαμόρφωση κατάλληλων προϋποθέσεων συνεργασίας με την εκπαιδευτική κοινότητα, έρχεται στην επιφάνεια ένα δεύτερο περιστατικό που αναδεικνύει το εύρος της εμπλοκής της Αστυνομίας στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Έτσι, ενώ σύμφωνα με ανακοινώσεις από πλευράς Αστυνομίας, το εν λόγω έγγραφο αφορούσε αποκλειστικά υποθέσεις που ανήκουν στο πεδίο αρμοδιότητας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη γενικά και της Ελληνικής Αστυνομίας ειδικότερα και σχετίζονται με τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα και τα τροχαία ατυχήματα σε βάρος μαθητών, η παρούσα εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ. στα σχολικά δρώμενα στο Κερατσίνι δείχνει ότι τα πλοκάμια της Αστυνομίας είναι σαφώς μακρύτερα. Και πώς αλλιώς θα ήταν άλλωστε;

Για τους Οικολόγους Πράσινους η προκαταρκτική εξέταση μαθητών -ύστερα από εισαγγελική παραγγελία – για την εξακρίβωση των αδικημάτων της παράνομης βίας, της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκων, της διατάραξη οικιακής ειρήνης, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και των διακεκριμένων περιπτώσεων φθοράς, σε σχολεία που τελούσαν στο παρελθόν υπό κατάληψη, έχει σαφέστατα φρονηματικό χαρακτήρα και σκοπεί στον εκφοβισμό των μαθητών και στην αποτροπή νέων κινητοποιήσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχουν κληθεί προς απολογία οκτώ ανήλικοι μαθητές για τη συμμετοχή τους σε κατάληψη σε λύκειο του Κερατσινίου, κατά τη διάρκεια οποίας δεν σημειώθηκαν υλικές φθορές στο σχολείο.

Τόσο η εξέταση ανηλίκων από αστυνομικούς, με τις συνεπακόλουθες συνέπειες που ένα τέτοιο γεγονός έχει στην ευαίσθητη ψυχοσύνθεση των παιδιών, όσο και το ίδιο το αντικείμενο της εξέτασης- θυμίζουμε ότι ασκείται δίωξη για κατάληψη σχολείου στο οποίο οι μαθητές ζητούσαν τα στοιχειώδη:  σχολικά βιβλία, επαρκή στελέχωση από εκπαιδευτικούς, θέρμανση, σίτιση και ασφαλή και καθαρά κτίρια -υποδηλώνουν το βαθύτατα αντιδραστικό και αντιπαιδαγωγικό ρόλο που καλείται να παίξει η Αστυνομία. Από τα παιδιά ζητήθηκαν μάλιστα πληροφορίες για τους καθηγητές τους, καθώς και για τη συμμετοχή άλλων συμμαθητών τους στην κατάληψη του σχολείου, προωθώντας το πλέον αντιπαιδαγωγικό πρότυπο του «χαφιεδισμού».
Δυστυχώς για την Κυβέρνηση τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν κρύβονται κάτω από κανένα χαλί και καμία εισαγγελική παραγγελία δεν μπορεί να καλύψει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στην  Παιδεία στην εντελεχειακή της μορφή και στην Παιδεία στη σημερινή Ελλάδα με τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και εκπαιδευτικό προσωπικό. Η εμπλοκή της Αστυνομίας με την εκπαιδευτική κοινότητα υπονομεύει το βασικό ρόλο της Παιδείας, που σε μία δημοκρατική κοινωνία οφείλει να ποιεί ήθος και να δημιουργεί ελευθέρους, υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες και όχι υποτελείς, αμέτοχους και παθητικούς υπηκόους, ευχερώς χειραγωγήσιμους από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η «ελεύθερη πτώση» στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα αναφορικά με την ελευθερία της πληροφόρησης, ιδιαίτερα μετά το οριστικό λουκέτο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση με τη μονομερή, αυταρχική και ανιστόρητη απόφαση της κυβέρνησης, αποτυπώνεται σκληρά στην ετήσια έρευνα για την ελευθερία του τύπου της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα». Έτσι, η Ελλάδα σε σύνολο 180 χωρών, ενώ ξεκίνησε το 2002 από τη 19η βρίσκεται πλέον στην 99η θέση.

Η δημοσιοποίηση της εν λόγω έρευνας όχι μόνο δεν οδήγησε σε προβληματισμό και διορθωτικές κινήσεις, αλλά μόλις εχθές σημειώθηκε ένα ακόμη πλήγμα κατά της ελεύθερης και αδέσμευτης δημοσιογραφίας. Όπως έγινε γνωστό, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος εναντίον  δημοσιογράφου για τη δημοσίευση καταγγελίας σχετικά με τη φύλαξη «ευαίσθητων στόχων» από άνδρες του Λιμενικού, θέτοντας με αυτό τον τρόπο –ευθέως- εν αμφιβόλω το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην πληροφόρηση. Είχαν προηγηθεί, όπως η ίδια η δημοσιογράφος καταγγέλλει, πιέσεις για την απόσυρση του σχετικού άρθρου από την ιστοσελίδα της δημοσιογράφου. Σχεδόν ταυτόχρονα, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας, απείλησε ότι θα προβεί σε μήνυση κατά της εκπομπής «Ελληνοφρένεια», θεωρώντας ότι θίγεται από τη σάτιρα που της ασκείται, ενώ την ίδια ημέρα η Δικαιοσύνη αποπειράθηκε να παρέμβει στη μετάδοση άλλης δημοσιογραφικής τηλεοπτικής εκπομπής.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουν ότι η συνταγματικά κατοχυρωμένη «ελευθερία της έκφρασης», της οποίας ειδικότερες εκφάνσεις αποτελούν τόσο η ελευθερία του τύπου και της πληροφόρησης, όσο και η ελευθερία της τέχνης, στην οποία περιλαμβάνεται σαφώς και η σάτιρα, περιορίζονται ανεπίτρεπτα από τέτοιες ενέργειες. Για τη μεν ελευθερία της τέχνης, ο νομοθέτης είναι σαφής και προτάσσει την ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία που προστατεύεται από το άρθρο 16 παρ.1 του Συντάγματος, καλύπτοντας ακόμα και προσβολές του δικαιώματος της προσωπικότητας που τυχόν ενυπάρχουν κατά την άσκησή της (στην προκειμένη περίπτωση των αστυνομικών), επειδή αποσκοπεί στη διαφύλαξη υψίστων κοινωνικών αγαθών. Για τη δε ελευθερία του τύπου, το άρθρο 14Σ. απαγορεύει τόσο τη λογοκρισία, όσο και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο, επιτρέποντας κατ΄ εξαίρεση την κατάσχεση όταν πρόκειται για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων. Εντούτοις, στην περίπτωση της ποινικής δίωξης της δημοσιογράφου, η ίδια η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θεωρήθηκε εντελώς αυθαίρετα «διαβαθμισμένο απόρρητο έγγραφο».

Η συστηματική παραβίαση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που επιχειρείται τόσο με την προσπάθεια «φίμωσης» του τύπου, όσο και με την έμμεση λογοκρισία που ασκείται στη σάτιρα, συνιστούν καίριο πλήγμα στην Δημοκρατία. Δημοκρατία χωρίς πολυφωνία, ελευθεροτυπία και πολιτική σάτιρα, είναι  ένα πολίτευμα αποστερημένο από τις βασικές αρχές του.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι αντίθετοι με την τροπολογία που κατατέθηκε σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με την οποία καταργούνται οι διατάξεις του ν.3838/2010 που αφορούν στο δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογή οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, τόσο των ομογενών, όσο και των νομίμως διαμενόντων μεταναστών (κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις που όριζε ο νόμος), αλλά και των πολιτών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών.

Αν και η κυβέρνηση διατείνεται ότι η κατάργηση των εν λόγω διατάξεων επέρχεται προς συμμόρφωση με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που τις έκρινε αντισυνταγματικές, η αλήθεια είναι ότι η ίδια είχε εξαγγείλει την απόσυρσή τους πολύ πιο πριν. Αν και έως σήμερα μόλις 12.583 άτομα κυρίως ομογενείς και κατά δεύτερο λόγο υπήκοοι τρίτων χωρών έχουν συμμετάσχει στις δημοτικές εκλογές ο «κίνδυνος αλλοίωσης του εκλογικού σώματος» υπήρξε μόνιμη επωδός για τη Νέα Δημοκρατία που διαχρονικά και σταθερά αλληθωρίζει προς την ακροδεξιά. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή ήταν αυτή που ήδη από τις 9.7.2012 είχε καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του νόμου αυτού, ώστε «να φανεί ξεκάθαρα ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι αυτές που έχουν εσκεμμένα μετατρέψει την χώρα σε σκουπιδότοπο της Γης». Και τούτο πριν από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Η έννοια της ισότητας, της ισοπολιτείας και της δημοκρατίας, αλλά και μία ενεργητική πολιτική ενσωμάτωσης που θέτει ως στόχο την αναγνώριση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και τη διασφάλιση της δίκαιης μεταχείρισης των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια (σύμφωνα με τις βασικές αρχές που έθεσε το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης το οποίο υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2009), θυσιάζονται από μία κυβέρνηση της οποίας ο πολιτικός λόγος και οι πράξεις βρίσκονται στον αντίποδα αυτών των αρχών. Η  απονομή του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι (έως το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου), χαρακτηρίσθηκε από το νομοθέτη ως ο καίριος ενδιάμεσος σταθμός στην ενταξιακή πορεία από το καθεστώς του μετανάστη προς αυτό του πολίτη, με τη σταδιακή ενθάρρυνση δικαιωμάτων συλλογικής δράσης που οδηγούν σε διαρκή εμβάθυνση της συμμετοχής στη δημόσια ζωή. Υπό την έννοια αυτή, αν και το δικαίωμα ήταν αυστηρά περιορισμένο από το νόμο σε συγκεκριμένες κατηγορίες υπηκόων τρίτων χωρών, εντούτοις έδινε τη δυνατότητα λόγου για τα τεκταινόμενα της περιοχής σε ανθρώπους που ζουν, εργάζονται, στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο και συμμετέχουν στα συλλογικά βάρη, πληρώνοντας φόρους και δημοτικά τέλη.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η παρούσα απόφαση της Κυβέρνησης εντάσσεται σε μία γενικότερη προσπάθεια απομόνωσης των υπηκόων τρίτων χωρών, ακόμη και των ομογενών, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως φορείς δικαιωμάτων και δεν τους επιτρέπεται η συμμετοχή στη διαμόρφωση αποφάσεων σε κανένα επίπεδο, ούτε καν στο τοπικό. Η προσπάθεια αυτή, της οποίας η πιο ακραία έκφανση αποτυπώνεται γλαφυρά στη φράση «κάντε τους το βίο αβίωτο» του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., είναι εμφανής σε όλες τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. 

«Η ακροδεξιά επιβάλλει την ατζέντα της!», δηλώνει ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος και συνεχίζει: «Για εμάς η ευημερία, η ανάπτυξη και η ομαλή συμβίωση μεταξύ των μελών μίας κοινωνίας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την αναγνώριση δικαιωμάτων και την κοινωνική ένταξη, χωρίς αποκλεισμούς. Στον αντίποδα, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η μισαλλοδοξία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση τμημάτων του πληθυσμού, δεν έχουν καμία θέση σε μία αληθινή Δημοκρατία, όπως και το “δίκαιο του αίματος”».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων