Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους ηθοποιούς που είχαν συλληφθεί σε ώρα πρόβας καθώς και στο εγχείρημα του «ελεύθερου αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου Εμπρός».

Η δίκη αναβλήθηκε για τρίτη φορά και, παρά την έκκληση των δικηγόρων να γίνει σύντομα, αυτή θα γίνει στις 12/10/2015.

Το ΤΑΙΠΕΔ βιάζεται να κατοχυρώσει άλλο ένα ακίνητο προς πώληση. Το «Εμπρός», όμως, είναι μνημείο και είναι πράγματι ένα κοινό αγαθό για την πόλη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δηλώνουν ότι το «Εμπρός» δεν πρέπει να πουληθεί και θα βρίσκονται δίπλα σε όσους αντιστέκονται. Διαβάστε περισσότερα… »

Λίγες ημέρες μετά την αναστάτωση που δημιούργησε το έγγραφο της Διεύθυνσης Αστυνομίας Βορειοανατολικής Αττικής σχετικά με την καταγραφή σχολείων και την πραγματοποίηση επαφών με αρμόδιους σχολικούς φορείς, το οποίο προβλήθηκε ως μέρος της γενικότερης πρωτοβουλίας της Αστυνομίας για τη διαμόρφωση κατάλληλων προϋποθέσεων συνεργασίας με την εκπαιδευτική κοινότητα, έρχεται στην επιφάνεια ένα δεύτερο περιστατικό που αναδεικνύει το εύρος της εμπλοκής της Αστυνομίας στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Έτσι, ενώ σύμφωνα με ανακοινώσεις από πλευράς Αστυνομίας, το εν λόγω έγγραφο αφορούσε αποκλειστικά υποθέσεις που ανήκουν στο πεδίο αρμοδιότητας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη γενικά και της Ελληνικής Αστυνομίας ειδικότερα και σχετίζονται με τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα και τα τροχαία ατυχήματα σε βάρος μαθητών, η παρούσα εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ. στα σχολικά δρώμενα στο Κερατσίνι δείχνει ότι τα πλοκάμια της Αστυνομίας είναι σαφώς μακρύτερα. Και πώς αλλιώς θα ήταν άλλωστε;

Για τους Οικολόγους Πράσινους η προκαταρκτική εξέταση μαθητών -ύστερα από εισαγγελική παραγγελία – για την εξακρίβωση των αδικημάτων της παράνομης βίας, της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκων, της διατάραξη οικιακής ειρήνης, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και των διακεκριμένων περιπτώσεων φθοράς, σε σχολεία που τελούσαν στο παρελθόν υπό κατάληψη, έχει σαφέστατα φρονηματικό χαρακτήρα και σκοπεί στον εκφοβισμό των μαθητών και στην αποτροπή νέων κινητοποιήσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχουν κληθεί προς απολογία οκτώ ανήλικοι μαθητές για τη συμμετοχή τους σε κατάληψη σε λύκειο του Κερατσινίου, κατά τη διάρκεια οποίας δεν σημειώθηκαν υλικές φθορές στο σχολείο.

Τόσο η εξέταση ανηλίκων από αστυνομικούς, με τις συνεπακόλουθες συνέπειες που ένα τέτοιο γεγονός έχει στην ευαίσθητη ψυχοσύνθεση των παιδιών, όσο και το ίδιο το αντικείμενο της εξέτασης- θυμίζουμε ότι ασκείται δίωξη για κατάληψη σχολείου στο οποίο οι μαθητές ζητούσαν τα στοιχειώδη:  σχολικά βιβλία, επαρκή στελέχωση από εκπαιδευτικούς, θέρμανση, σίτιση και ασφαλή και καθαρά κτίρια -υποδηλώνουν το βαθύτατα αντιδραστικό και αντιπαιδαγωγικό ρόλο που καλείται να παίξει η Αστυνομία. Από τα παιδιά ζητήθηκαν μάλιστα πληροφορίες για τους καθηγητές τους, καθώς και για τη συμμετοχή άλλων συμμαθητών τους στην κατάληψη του σχολείου, προωθώντας το πλέον αντιπαιδαγωγικό πρότυπο του «χαφιεδισμού».
Δυστυχώς για την Κυβέρνηση τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν κρύβονται κάτω από κανένα χαλί και καμία εισαγγελική παραγγελία δεν μπορεί να καλύψει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στην  Παιδεία στην εντελεχειακή της μορφή και στην Παιδεία στη σημερινή Ελλάδα με τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και εκπαιδευτικό προσωπικό. Η εμπλοκή της Αστυνομίας με την εκπαιδευτική κοινότητα υπονομεύει το βασικό ρόλο της Παιδείας, που σε μία δημοκρατική κοινωνία οφείλει να ποιεί ήθος και να δημιουργεί ελευθέρους, υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες και όχι υποτελείς, αμέτοχους και παθητικούς υπηκόους, ευχερώς χειραγωγήσιμους από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η «ελεύθερη πτώση» στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα αναφορικά με την ελευθερία της πληροφόρησης, ιδιαίτερα μετά το οριστικό λουκέτο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση με τη μονομερή, αυταρχική και ανιστόρητη απόφαση της κυβέρνησης, αποτυπώνεται σκληρά στην ετήσια έρευνα για την ελευθερία του τύπου της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα». Έτσι, η Ελλάδα σε σύνολο 180 χωρών, ενώ ξεκίνησε το 2002 από τη 19η βρίσκεται πλέον στην 99η θέση.

Η δημοσιοποίηση της εν λόγω έρευνας όχι μόνο δεν οδήγησε σε προβληματισμό και διορθωτικές κινήσεις, αλλά μόλις εχθές σημειώθηκε ένα ακόμη πλήγμα κατά της ελεύθερης και αδέσμευτης δημοσιογραφίας. Όπως έγινε γνωστό, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος εναντίον  δημοσιογράφου για τη δημοσίευση καταγγελίας σχετικά με τη φύλαξη «ευαίσθητων στόχων» από άνδρες του Λιμενικού, θέτοντας με αυτό τον τρόπο –ευθέως- εν αμφιβόλω το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην πληροφόρηση. Είχαν προηγηθεί, όπως η ίδια η δημοσιογράφος καταγγέλλει, πιέσεις για την απόσυρση του σχετικού άρθρου από την ιστοσελίδα της δημοσιογράφου. Σχεδόν ταυτόχρονα, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας, απείλησε ότι θα προβεί σε μήνυση κατά της εκπομπής «Ελληνοφρένεια», θεωρώντας ότι θίγεται από τη σάτιρα που της ασκείται, ενώ την ίδια ημέρα η Δικαιοσύνη αποπειράθηκε να παρέμβει στη μετάδοση άλλης δημοσιογραφικής τηλεοπτικής εκπομπής.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουν ότι η συνταγματικά κατοχυρωμένη «ελευθερία της έκφρασης», της οποίας ειδικότερες εκφάνσεις αποτελούν τόσο η ελευθερία του τύπου και της πληροφόρησης, όσο και η ελευθερία της τέχνης, στην οποία περιλαμβάνεται σαφώς και η σάτιρα, περιορίζονται ανεπίτρεπτα από τέτοιες ενέργειες. Για τη μεν ελευθερία της τέχνης, ο νομοθέτης είναι σαφής και προτάσσει την ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία που προστατεύεται από το άρθρο 16 παρ.1 του Συντάγματος, καλύπτοντας ακόμα και προσβολές του δικαιώματος της προσωπικότητας που τυχόν ενυπάρχουν κατά την άσκησή της (στην προκειμένη περίπτωση των αστυνομικών), επειδή αποσκοπεί στη διαφύλαξη υψίστων κοινωνικών αγαθών. Για τη δε ελευθερία του τύπου, το άρθρο 14Σ. απαγορεύει τόσο τη λογοκρισία, όσο και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο, επιτρέποντας κατ΄ εξαίρεση την κατάσχεση όταν πρόκειται για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων. Εντούτοις, στην περίπτωση της ποινικής δίωξης της δημοσιογράφου, η ίδια η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θεωρήθηκε εντελώς αυθαίρετα «διαβαθμισμένο απόρρητο έγγραφο».

Η συστηματική παραβίαση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που επιχειρείται τόσο με την προσπάθεια «φίμωσης» του τύπου, όσο και με την έμμεση λογοκρισία που ασκείται στη σάτιρα, συνιστούν καίριο πλήγμα στην Δημοκρατία. Δημοκρατία χωρίς πολυφωνία, ελευθεροτυπία και πολιτική σάτιρα, είναι  ένα πολίτευμα αποστερημένο από τις βασικές αρχές του.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό η υπόθεση του 27χρονου χρήστη του διαδικτύου, Φίλιππου Λοΐζου που ξεκίνησε κατόπιν καταγγελιών της Χρυσής Αυγής. Ο 27χρονος κατηγορήθηκε επειδή διατηρούσε λογαριασμό σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης στην οποία σατίριζε γνωστό ορθόδοξο μοναχό, τον Γέροντα Παΐσιο. Προηγήθηκε έρευνα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στο σπίτι του κατηγορούμενου και σύλληψή, ενώ με την πρόσφατη απόφασή του το δικαστήριο τον καταδίκασε σε δέκα μήνες φυλάκιση για «κατ’ εξακολούθηση καθύβριση θρησκεύματος».

Και ενώ η θρησκευτική ελευθερία κατοχυρώνεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (άρθρο 9), αλλά και με το άρθρο 13 του Συντάγματος έναντι επεμβάσεων του κράτους, αλλά και πλείστες συνταγματικές διατάξεις (θυμίζουμε ενδεικτικά την θεμελιώδη αρχή της ισότητας άρθρο 4, παρ.1 Σ., το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας άρθρο 2 παρ. 1 Σ. και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας άρθρο 5 παρ. 1 Σ.), εντούτοις η καταπάτηση του δικαιώματος δεν είναι σπάνια, με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει το θλιβερό προνόμιο των περισσότερων καταδικών σε θέματα θρησκευτικής ελευθερίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η σημερινή μάλιστα απόφαση συνδέεται άμεσα με το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, κομβικό σημείο στην οργάνωση του συνταγματικού αυτοκαθορισμού, στην οποία η θρησκευτική ελευθερία αποτελεί lex specialis.
Τα επίμαχα άρθρα 198 και 199 του Ποινικού Κώδικά, που αποτέλεσαν τη βάση για την καταδίκη, αφορούν στην επιβολή της θρησκευτικής ειρήνης και απαγορεύουν για το λόγο αυτό τόσο την κακόβουλη βλασφημία, όσο και την καθύβριση θρησκευμάτων. Τα άρθρα αυτά πρέπει να καταργηθούν γιατί αφενός λειτουργούν περιοριστικά στην ελευθερία της έκφρασης, αφετέρου παραβιάζουν τη θρησκευτική ισότητα αφού «προστατεύουν» μόνο κάθε ανεκτή θρησκεία (δίνοντας με τον τρόπο αυτό τη δικαιοδοσία στο δικαστή να ορίσει ο ίδιος αν μία θρησκεία θεωρείται ανεκτή), σε αντίθεση με τη συνταγματική διάταξη που αναφέρεται σε κάθε γνωστή  θρησκεία.

Παράλληλα όμως και με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά για την απόφαση του δικαστηρίου, που σχετίζονται με την υποχρέωση απόδειξης όχι μόνο της αντικειμενικής, αλλά και της υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος και συγκεκριμένα αν ο δράστης με την καθυβριστική ενέργειά του σκοπεί απευθείας (άμεσος δόλος) στην καθύβριση της θρησκείας και επιζητά με τον τρόπο αυτό την ικανοποίησή του. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι υπάρχει αντίθετη νομολογία για ανάλογα ζητήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε την 4959/1994 απόφαση του Πλημμελειοδικείου Αθηνών, βάσει της οποίας δε συνιστούν καθύβριση χιουμοριστικά σχόλια δημοσιογράφου για τα Χριστούγεννα που δημοσιεύονται σε σατυρική στήλη εφημερίδας παρά το γεγονός ότι είναι ακραία και κακόγουστα. Αντιστοίχως και το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης (αρ.αποφ.24070/2006) για την υπόθεση της ταινίας «Κώδικας Da Vinci» ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ένα έργο φαντασίας και όχι ιστορικό, δεν είναι ικανό να κλονίσει τη θρησκευτική πίστη, στο μέσο συνετό ενήλικα άνθρωπο, αλλά ούτε να ανατρέψει τα δεδομένα αυτής της πίστης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ενστερνιζόμαστε απόλυτα την άποψη που απορρέει από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία η ελευθερία της έκφρασης ισχύει και για τις πληροφορίες ή ιδέες που προκαλούν συγκρούσεις, σοκάρουν ή προξενούν ανησυχία. Ο πλουραλισμός, το φιλελεύθερο πνεύμα της ανεκτικότητας και της αξιακής πολυφωνίας, απαιτούν την πλήρη ελευθερία του λόγου, μία από τις λειτουργίες της οποίας, είναι και η πρόκληση της διαφωνίας. Αυτά είναι τα βασικά συστατικά της Δημοκρατίας, που οι θεσμοί οφείλουν να προστατεύσουν και να υπηρετούν. Διαφορετικά ο ολισθηρός δρόμος του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης είναι ορατός. Και εφιαλτικός.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η διαβούλευση για το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» της Γενικής Γραμματείας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, λήγει τυπικά τη Δευτέρα 20.1.2014, αν και ο καθ΄ ύλην αρμόδιος Γενικός Γραμματέας δεν αρνήθηκε ότι το υπό διαβούλευση σχέδιο έχει ήδη τυπωθεί στο Εθνικό Τυπογραφείο. Η ενσωμάτωση επομένως των παρατηρήσεων που διατύπωσαν η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, αλλά και ΛΟΑΤ/LGBT οργανώσεις, κρίνεται εξαιρετικά αμφίβολη καθιστώντας τη δημόσια διαβούλευση εν πολλοίς προσχηματική. Παράλληλα, η μη συμμετοχή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στα ανθρώπινα δικαιώματα στην ομάδα εργασίας κατά τη φάση της εκπόνησης του Σχεδίου Δράσης και η πρόσκληση για τη διατύπωση των παρατηρήσεών τους μόνο εκ των υστέρων, είναι επίσης προβληματική.

Ο μονομερής σχεδιασμός από πλευράς Διοίκησης, απουσία της Κοινωνίας των Πολιτών, οδήγησε τελικά σε ένα Σχέδιο Δράσης που δεν αποτελεί στρατηγική των συναρμοδίων Υπουργείων και φορέων για την επόμενη τριετία, που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει λύσεις και βελτιώσεις του θεσμικού πλαισίου με βάση τις υποχρεώσεις της Ελλάδος, όπως αυτές απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά αντιθέτως είναι ένα απολογιστικό κείμενο που επιχειρεί να παρουσιάσει μία εξωραϊσμένη εικόνα και εξαντλείται στην αποσπασματική παράθεση της νομοθεσίας.

Έτσι, ακόμα και σε ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αποφεύγει γενναίες θεσμικές παρεμβάσεις, όπως λ.χ. για την αποσυμφόρηση των φυλακών όπου αρκείται στην ανέγερση νέων με την αποτελεσματικότερη απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων, χωρίς να δίνει, ως οφείλει, προτεραιότητα στο ζήτημα της επανορθωτικής δικαιοσύνης, προτάσσοντας κοινοτικά και εναλλακτικά της κράτησης μέτρα, ούτε να δίνει λύση στο ζήτημα μείωσης του χρόνου προσωρινής κράτησης, αλλά και  στο ζήτημα της επανένταξης των αποφυλακισθέντων. Οι νέες «φυλακές- φρούρια» που ήδη ετοιμάζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Δομοκό για συγκεκριμένη κατηγορία κρατουμένων, μας δίνει μία πρώτη γεύση για το ζοφερό μέλλον των φυλακών και τις ακόμα πιο απάνθρωπες συνθήκες κράτησης που επιφυλάσσει η Κυβέρνηση.

Ακόμη πιο απογοητευτικές είναι οι  «λύσεις» που προτείνονται στο Σχέδιο Δράσης για την διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης και αφορούν στη λειτουργία των κέντρων κράτησης, που αποδεδειγμένα δεν αποτελούν αντικίνητρο για τη μετανάστευση, ενώ παράλληλα υπολείπονται κατά πολύ των διεθνών προδιαγραφών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ταυτόχρονα, όπως πολύ ορθά εντοπίζει η ΕΕΔΑ, το σημερινό νομικό κενό ως προς την κτήση ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών και η τροποποίηση του ν.3838/2010 εκλαμβάνεται -ειρωνικά προφανώς-ότι υπηρετεί την ομαλή κοινωνική ένταξη των μεταναστών και των τέκνων τους και εκτιμάται ότι θα εξαλείψει το ρατσισμό και τα κοινωνικά στερεότυπα (!).

Και ενώ το Εθνικό Σχέδιο Δράσης θα μπορούσε να αποτελέσει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεθούν μείζονος σημασίας ζητήματα, όπως η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια μετά και την έκδοση της πρόσφατης απόφασης του ΕΔΔΑ και η αυτοτελής τιμώρηση του ίδιου του ρατσιστικού εγκλήματος (τα οποία οφείλουν να ενταχθούν στο κατατεθέν αντιρατσιστικό νομοσχέδιο), αλλά και ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας που βρίσκονται στον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εντούτοις-σκοπίμως;- τα παρακάμπτει.

Αναμένουμε λοιπόν να δούμε αν θα επαληθευθούν οι ανησυχίες μας περί προσχηματικής διαβούλευσης ενός ημιτελούς και, συχνά, σε λάθος κατεύθυνση Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ή αν θα ενσωματωθούν οι παρατηρήσεις και οι ολοκληρωμένες προτάσεις των φορέων της Κοινωνίας των Πολιτών. Η εκπόνηση και πολύ περισσότερο η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για τη θωράκιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα σε μία τόσο δύσκολη χρονική περίοδο. Αντιθέτως, η εκπόνηση ενός εξωραϊσμένου απολογισμού δεν αποτελεί παρά ένα επικοινωνιακό εργαλείο στα χέρια μίας Κυβέρνησης που έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι η πρώτη που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων