Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα υποβάλουν μηνυτήρια αναφορά κατά των φυσικών και ηθικών αυτουργών του εγκλήματος

Όσο και αν προσπαθεί η Κυβέρνηση να αποκρύψει το έγκλημα που συντελέσθηκε στο Φαρμακονήσι, οι μαρτυρίες των επιζώντων είναι συγκλονιστικές. Κατά τη διάρκεια της παράνομης επαναπροώθησης των προσφύγων στην Τουρκία με ρυμούλκηση και με δεδομένη την ταχύτητα που ανέπτυξε το σκάφος του λιμενικού, η βάρκα αναποδογύρισε, με αποτέλεσμα να χαθούν 12 άνθρωποι, εννέα παιδιά και βρέφη και τρεις γυναίκες.  Οι λιμενικοί όχι μόνο δεν προσπάθησαν να σώσουν τους μετανάστες από το θάνατο αλλά, όπως κατήγγειλαν οι επιζώντες, τους κλωτσούσαν για να πέσουν και πάλι στη θάλασσα. Μάλιστα, όταν ένας Σύρος προσπάθησε μ’ ένα κοντάρι να σώσει ένα παιδί που πνιγόταν, ο λιμενικός τον κλώτσησε για να τον εμποδίσει. Οι μαρτυρίες των επιζώντων συγκλονίζουν:«Σκοτώστε με κι εμένα, σκοτώστε με τους έλεγα. Άλλοι ήθελαν να πέσουν στη θάλασσα να πεθάνουν με τους δικούς τους. Τους εμποδίσαμε. Ο ένας που φαινόταν αρχηγός μας έλεγε πως άμα πούμε τίποτα, θα μας σκοτώσουν όλους».

Στη διεθνή κατακραυγή που ακολούθησε, η οποία συμπεριλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις δηλώσεις του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης που αναφέρθηκε ευθέως σε αποτυχημένη προσπάθεια μαζικής απέλασης, την απαίτηση διεξαγωγής ανεξάρτητης έρευνας για το περιστατικό από τη Διεθνή Αμνηστία και τον ΟΗΕ, τις μαρτυρίες των διασωθέντων που δόθηκαν στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και την επιστολή που έστειλαν  στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είκοσι δύο συνδικάτα, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κινήματα από τις τέσσερις γωνιές της Ευρώπης ζητώντας του τη σύνταξη αναφοράς για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας στη χώρα που έχει την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με βάση το Άρθρο 7 της Συνθήκης, η ελληνική κυβέρνηση απαντά με άθλιες υπεκφυγές.

Θυμίζουμε ότι ανάλογες μαρτυρίες για εγκληματικές ενέργειες έχουν καταγραφεί και στο παρελθόν αναφορικά με τις επιχειρήσεις απώθησης.  Η ελληνική κυβέρνηση ενώ τυπικά έχει δεσμευθεί να δώσει τέλος στις παράνομες πρακτικές μαζικών επαναπροωθήσεων και να διερευνήσει σε βάθος όλες αυτές τις υποθέσεις, εντούτοις επιβάλλει το «νόμο της σιωπής» Τα θύματα στο Φαρμακονήσι, σύμφωνα με καταγγελίες, απειλήθηκαν από τους λιμενικούς ότι θα πεθάνουν αν μιλήσουν, ενώ ήδη σήμερα η αστυνομία συνέλαβε έναν εκ των επιζώντων, όταν βγήκε από το χώρο που τους φιλοξενεί ο Δήμος Αθηναίων. Το θύμα μαζί με τον πρόεδρο της αφγανικής κοινότητας, κρατήθηκαν στο Τμήμα Ομόνοιας και αφέθηκαν ελεύθεροι ύστερα από τρεις ώρες μετά από την παρέμβαση του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες.  

Όταν ο ίδιος ο Υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης αναφέρει ότι κάποιοι-μέσα στους οποίους συγκαταλέγει και τον Επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης(!)-προσπαθούν να προκαλέσουν πολιτικό ζήτημα στην Ελλάδα και ότι όλα αυτά «αποτελούν αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης», όταν ο Υπουργός Υγείας διαρρηγνύει τα ιμάτια του για την «επιβάρυνση του ετήσιου προϋπολογισμού από τις επιχειρήσεις διάσωσης», όταν ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας ζητά να κάνουν οι αρχές στους μετανάστες «το βίο αβίωτο»  και όταν ο Θ. Πλευρης δηλώνει ευθαρσώς ότι «φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες, δηλαδή νεκροί», τότε να μην αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός σε αυτά τα εγκλήματα. Να μην αναρωτιόμαστε γιατί προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία με αστειότητες και γελοίες αντιπαραθέσεις με την αξιωματική αντιπολίτευση, όταν κάτω από τη μύτη μας γίνονται τέτοια εγκλήματα. Και στα θύματα  αυτής της πολιτικής συγκαταλέγονται ακόμα και παιδιά.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα καταθέσουν άμεσα μηνυτήρια αναφορά κατά των φυσικών αλλά και ηθικών αυτουργών του εγκλήματος, κάτω από την ανοχή ή ακόμη και την εντολή των οποίων το λιμενικό σώμα διαπράττει εγκλήματα.

Παράλληλα μαζί με φορείς, κόμματα, συλλογικότητες και μεταναστευτικές οργανώσεις καλούμε όλους-ες σε διαμαρτυρία και συνέντευξη τύπου με όσους επέζησαν από τη δολοφονική πράξη του ελληνικού ναυτικού το Σάββατο 25/1 στις 12:00 στην πλ. Συντάγματος (Λ. Αμαλίας).

Ζητούμε επίσης την άμεση χορήγηση ασύλου ή καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων στους επιζώντες, καθώς και τη διεξαγωγή επείγουσας και ανεξάρτητης έρευνας για το έγκλημα στο Φαρμοκονήσι, αλλά και για ανάλογα εγκλήματα που συντελούνται κατά τη διάρκεια των παράνομων επιχειρήσεων απώθησης που διεξάγονται στο Αιγαίο.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Επίκαιρη εκδήλωση στις 27 Ιανουαρίου για τις τραγωδίες στη Μεσόγειο

«Δυστυχώς, για άλλη μια φορά είμαστε θεατές στο ίδιο έργο: δύο ακόμα ζωές, μία γυναίκα και ένα παιδί, χάθηκαν στη θάλασσα, άλλοι δέκα άνθρωποι, 8 παιδιά και δυο γυναίκες, αγνοούνται. Εγείρονται πολύ σοβαρά ερωτηματικά αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη η νέα τραγωδία στη θαλάσσια περιοχή του Φαρμακονησίου την Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου 2014, με δεδομένο ότι το σκάφος με τους επιβαίνοντες βυθίστηκε ενώ ρυμουλκούνταν από σκάφος του Λιμενικού. Οι ενέργειες (ή μη ενέργειες) των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με τις ανεπάρκειες της μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μετατρέψει τα νερά της Μεσογείου σε τόπο απώλειας 20.000 ανθρωπίνων ζωών τα τελευταία 10 χρόνια, κυρίως γυναικών και παιδιών.  Στο Αιγαίο, τόσο στα παράλια της Ελλάδας όσο και στα παράλια της Τουρκίας, από τις 6 Σεπτεμβρίου 2012 μέχρι τον Νοέμβριο 2013 βρήκαν το θάνατο 117 άτομα, μετανάστες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Τα στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων και Περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Αιγαίου με τον Οικολογικό Άνεμο.

Με ερώτησή του προς την Κομισιόν, ο Νίκος Χρυσόγελος ζητάει να διερευνηθούν οι συνθήκες της νέας τραγωδίας καθώς και τυχόν ευθύνες των ελληνικών αρχών, αλλά και να εντοπιστούν τα κενά πολιτικής και νομοθεσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επίκαιρη είναι και η εκδήλωση που συνδιοργανώνουν οι ευρωβουλευτές Νίκος Χρυσόγελος (Πράσινοι) και Μαρία Ελένη Κοππά (Σοσιαλιστές και Δημοκράτες) με θέμα: «Η Γκετοποίηση της πολιτικής ασύλου, από τη Lampedusa στη Λέσβο», τη Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου, ώρα 10:00, στο Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα (Αμαλίας 8, Σύνταγμα). με τη συμμετοχή δύο ιταλών δημοσιογράφων,  Tommaso Della Longa και Laura Bastianetto συγγραφέων του βιβλίου: «Lampedusa: Chronicles from Neverland / Χρονικό από τη χώρα του Πουθενά».

«Σύμφωνα με μαρτυρίες των επιζώντων στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, σκάφος του Λιμενικού ρυμουλκούσε το πλοιάριο με τους 28 επιβαίνοντες  και κατευθύνονταν με μεγάλη ταχύτητα προς τις τουρκικές ακτές εν μέσω θαλασσοταραχής και ενώ οι άνθρωποι φώναζαν βοήθεια. Εύλογα θέτει το ερώτημα η Ύπατη Αρμοστεία, πως χάθηκαν ανθρώπινες ζωές σε πλοιάριο υπό ρυμούλκηση, ακόμα και αν το σκάφος δεν κατευθύνονταν προς την Τουρκία για επαναπροώθηση των ατόμων. Το θέμα είναι ακόμα πιο σοβαρό αν αποδειχθεί ότι επιδιώχθηκε επαναπροώθηση ατόμων πριν καν εξεταστεί το αν δικαιούνταν καθεστώς προστασίας και παροχής ασύλου, αφού τα άτομα που επέβαιναν στο σκάφος προέρχονταν από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Μάλιστα ο ΟΗΕ έχει εκδώσει ειδικές οδηγίες για την αντιμετώπιση ατόμων που προέρχονται από την Συρία για να τους παρέχουν τα κράτη αμέσως ειδικό καθεστώς προστασίας. Διαβάστε περισσότερα… »

Ενώ διεξάγεται η δίκη για τη δολοφονία του 27χρονου Πακιστανού ποδηλάτη Σαχζάτ Λουκμάν από δύο ημεδαπούς στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, γίνονται γνωστά συγκλονιστικά στοιχεία της υπόθεσης, που φωτογραφίζουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εγκληματική ολιγωρία των αστυνομικών αρχών απέναντι στο ρατσιστικό έγκλημα και τις ολέθριες συνέπειες της «πολιτικής» αυτής. Της χρόνιας πολιτικής της αδράνειας που εξέθρεψε τη Χρυσή Αυγή και οδήγησε στον τραυματισμό και στη δολοφονία αθώων πολιτών. Έτσι, ενώ οι Αρχές είχαν από την πρώτη στιγμή στα χέρια τους τις ομολογίες των δραστών και τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για το έγκλημα και ενώ στα σπίτια των δραστών βρέθηκαν 117 φυλλάδια, αυτοκόλλητα και άλλα κείμενα της Χρυσής Αυγής, τέσσερα στιλέτα πεταλούδα, σιδηρογροθιές και ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, εντούτοις δεν προέβησαν στις επιβεβλημένες ενέργειες για την αποκάλυψη της προέλευσης των όπλων και του ρατσιστικού κινήτρου των δραστών. Φάνηκε λοιπόν να υιοθετούν τον απίθανο ισχυρισμό των κατηγορούμενων βάσει του οποίου η δολοφονία προήλθε από καβγά επειδή το θύμα που επέβαινε σε ποδήλατο, έφραζε το δρόμο στους δράστες που κινούνταν με σκούτερ(!), αν και είναι τουλάχιστον προφανές ότι θα μπορούσαν εύκολα να το προσπεράσουν. Ισχυρισμός που δεν αντέχει στην κρίση της κοινής λογικής.

 Δεχόμενες τον απίθανο ισχυρισμό των δραστών, οι αστυνομικές αρχές λειτούργησαν με εγκληματική αμέλεια (αν όχι σκοπιμότητα) και δεν διερεύνησαν το ρατσιστικό κίνητρό τους και συγκεκριμένα δεν προχώρησαν στην κατάσχεση των κινητών τηλεφώνων και την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των κατηγορουμένων που θα οδηγούσε εγκαίρως στη σύλληψη ενός ευρύτερου δικτύου ενόχων που βρίσκεται πίσω από  τα «τάγματα εφόδου», τα οποία πραγματοποιούν δολοφονικές περιπολίες με θύματα μετανάστες. Το γεγονός μάλιστα ότι το σκούτερ στο οποίο επέβαιναν οι δράστες δεν έφερε πινακίδες, αποδεικνύει την εγκληματική τους πρόθεση αλλά και την προμελέτη του εγκλήματος. Το θύμα βέβαια θα βρισκόταν μετά, αρκεί να είχε μελαμψό χρώμα.

Τα τάγματα εφόδου δρούσαν ανενόχλητα μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δυστυχώς η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, δεν στάθηκε ικανή να αφυπνίσει τα αντανακλαστικά της Ελληνικής Αστυνομίας και να αποτρέψει νέα εγκλήματα. Ήρθε όμως ο καιρός να αφυπνίσει την Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναγνωρίσει το ρατσιστικό κίνητρο, ανακόπτοντας έστω και καθυστερημένα την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου στο μέλλον.  Δικαιώνοντας ταυτόχρονα τους γονείς του Λουκμάν, του Φύσσα και όλων των ανώνυμων θυμάτων της ρατσιστικής βίας, την οποία εξέθρεψε το μίσος και γιγάντωσε η ατιμωρησία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το πρόβλημα με τις δηλώσεις του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ δεν είναι ότι υπέδειξε στους αξιωματικούς και λοιπούς υπηρετούντες την ελληνική αστυνομία τρόπους έτσι ώστε να μετατρέπουν τη ζωή των μεταναστών σε βίο αβίωτο με κύριο στόχο με αυτή την στυγνά κατασταλτική πολιτική να τους εκδιώξουν από τη χώρα. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι ξέρουν ότι αυτή είναι η επίσημη κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση των μεταναστών και προσφύγων.

Η πολιτική αυτή μετουσιώνεται σε κέντρα κράτησης-κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζα και Κορίνθου με σοβαρά εμπόδια στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο και την πρόσβαση των κρατουμένων σε νομική βοήθεια, κοινωνικούς λειτουργούς και σε διερμηνείς. Στη σχετική νομοθεσία που δίνει το δικαίωμα σε κράτηση 18μηνη ακόμα και για πρόσφυγες από εμπόλεμες χώρες που αιτούνται άσυλο. Στην εκτεταμένη πρακτική πολύμηνης κράτησης μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα (και ανηλίκων, εγκύων, άρρωστων και λοιπών ευπαθών ομάδων), στην μόλις πρόσφατη λειτουργία με πολλές ελλείψεις της υπηρεσίας ασύλου. Στους 3 νεκρούς από ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης και πολλούς άλλους, σιωπηρά θύματα βασανισμού για ένα έγκλημα που δεν ποτέ διέπραξαν. Στη συνεχιζόμενη ατιμωρησία των δραστών ρατσιστικών εγκλημάτων. Στις συνεχείς καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανισμούς και πρακτικές στα θαλάσσια σύνορα που βάζουν ανθρώπινες ζωές σε άμεσο κίνδυνο. Χαρακτηριστικά η Κυβέρνηση ακόμα δεν έχει απαντήσει στις κατηγορίες της έκθεσης της γερμανικής ΜΚΟ proasyl που τον Οκτώβριο 2013 έφερε στο φως δεκάδες μαρτυρίες μεταναστών που επαναπροωθήθηκαν με παράνομο τρόπο στις τουρκικές ακτές. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν προχωράει καν στην ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου που τον πάει από αναβολή σε αναβολή.

Στην πράξη λοιπόν ο στόχος έχει επιτευχθεί, η κατάσταση για τους μετανάστες και πρόσφυγες εδώ και χρόνια είναι «βίος αβίωτος». Τα δημόσια καλέσματα του Πρωθυπουργού “πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας” και οι δηλώσεις του ακροδεξιού Υπουργού Υγείας πριν από λίγους μήνες με τις οποίες διεμήνυε ότι “πρέπει να κάνουμε τη ζωή δύσκολη στους μετανάστες” δεν είναι γραφικότητες και ακροδεξιά φλερτ αλλά η επίσημη κρατική πολιτική.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε

α. Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να σταματήσουν να εφαρμόζουν ωμές κατασταλτικές λογικές που στην περίπτωση των μεταναστών έχουν κριθεί επανειλημμένα ανεπαρκείς και προβληματικές αφήνοντας χώρο στο φίδι του ρατσισμού να απλωθεί πατώντας στη βία και στην ξενοφοβία που αυτή η πολιτική προάγει.

β.  Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να προχωρήσουν άμεσα στην κατάθεση προς ψήφιση του νέου αντιρατσιστικού νόμου και τη διόρθωσή του, σύμφωνα με τις επισημάνσεις των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα

γ. Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να σεβαστούν έστω υποτυπωδώς τις ευρωπαϊκές και διεθνές συνθήκες που οδηγούν σε συνεχείς καταδίκες της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης αιτούντων άσυλο και πολιτικών προσφύγων.

Ας μας πει τέλος επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση. Υιοθετεί ή όχι τις προτροπές του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ περί «βίου αβίωτου» στην πρακτική αντιμετώπισης των μεταναστών;

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την 18^η Δεκέμβρη «Ημέρα του Μετανάστη»

Η φετινή «Ημέρα του Μετανάστη» εορτάζεται φέτος κάτω από συνθήκες κατάφορης παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων που θεωρητικά διασφαλίζονται από το Ελληνικό Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις. Στην πράξη όμως το δικαίωμα στην τιμή, την ελευθερία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς και η απαγόρευση βασανιστηρίων, τίθενται εν αμφιβόλω από τη λειτουργία των σύγχρονων κολαστηρίων που μόνο κατ΄ευφημισμό μπορούν να ονομαστούν «κέντρα κράτησης μεταναστών».

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχοντας αποτύχει να εφαρμόσει μία δίκαιη μεταναστευτική πολιτική, με τεράστια ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατέφυγε στο απάνθρωπο και πλήρως αναποτελεσματικό μέτρο των κέντρων κράτησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν εμπειρικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η προοπτική της κράτησης αποθαρρύνει την παράτυπη μετανάστευση. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες αναφορικά με τους αιτούντες άσυλο,  οι απειλές κατά της ζωής ή της ελευθερίας στις χώρες καταγωγής τους αποτελούν μεγαλύτερο κίνητρο για τη φυγή τους, από τα «αντικίνητρα» της κράτησης. Και ενώ η πρακτική της συστηματικής κράτησης είναι αντίθετη με τις αρχές της αναγκαιότητας, του εύλογου και της αναλογικότητας, εφαρμόζεται ακόµη και σε περιπτώσεις που η απέλαση είναι ανέφικτη, αποδεικνύοντας περίτρανα την πλήρη αναποτελεσματικότητά της.

Έτσι δίπλα μας λειτουργούν κέντρα κράτησης όπου πρόσφυγες και μετανάστες κρατούνται σε ακατάλληλες συνθήκες που υπολείπονται κατά πολύ των διεθνών προδιαγραφών για τα ανθρώπινα δικαιώματα:
Υπάρχουν σοβαρά εμπόδια στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο και την πρόσβαση των κρατουμένων σε νομική βοήθεια, κοινωνικούς λειτουργούς και σε διερμηνείς που μπορεί να οδηγήσει στην αποτυχία ταυτοποίησης ατόμων που χρήζουν διεθνούς προστασίας ή ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες ή έχουν ανάγκη  ιατρικής περίθαλψης και  κοινωνικής μέριμνας. Παράλληλα από όλους τους φορείς και τις οργανώσεις που επισκέφθηκαν τους χώρους διαπιστώθηκαν προβλήματα που αφορούν σε ανεπαρκή και ακατάλληλη σίτιση και ρουχισμό, πολύ σοβαρές ελλείψεις σε είδη υγιεινής, στρώματα και κλινοσκεπάσματα, καθώς και  σπάνιο προαυλισμό των κρατούμενων. Αξίζει να προσθέσουμε ότι σε αυτούς τους κρατούμενους επιβάλλεται τιμωρία, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί κατηγορία και χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Και η τιμωρία επιβάλλεται για χρονική διάρκεια που σήμερα φθάνει τους 18 μήνες, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την εξέγερση στα κέντρα κράτησης τον Αύγουστο.

Σήμερα στα κέντρα κράτησης υπάρχουν θύματα βασανιστηρίων ή εμπορίας ανθρώπων, έγκυες γυναίκες, αλλά και παιδιά τα οποία λόγω του  νομοθετικού  πλαισίου για την κράτηση των μεταναστών, σε συνδυασμό με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής κρατούνται μαζί με ενήλικες. Ήδη η Ελλάδα μεταξύ των ετών 2009 και 2012 έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ σε 11 περιπτώσεις που αφορούν τις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών που κρατούνται σε κέντρα κράτησης μεταναστών ή σταθμούς συνοριοφυλακής.

Έως σήμερα θρηνούμε 3 νεκρούς από ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης και πολλούς άλλους, σιωπηρά θύματα βασανισμού για ένα έγκλημα που δεν ποτέ διέπραξαν. Κανείς δε δικαιούται να σιωπά.

Καλούμε όλους /όλες στη συγκέντρωση-Πορεία της Πρωτοβουλίας ενάντια στα Κέντρα Κράτησης,

την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου, στις 5μ.μ. στην Ομόνοια 

και στη Θεσσαλονίκη στις 6 μ.μ. στο άγαλμα του Βενιζέλου 

με σύνθημα:

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της χώρας άσκησε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος κατά το χαιρετισμό του στη 12η Εθνική Στρογγυλή Τράπεζα κατά των Διακρίσεων.

Όπως τόνισε, είναι ανεπαρκές το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο τόσο για τη χορήγηση ασύλου, όσο και για την κράτηση. Και χαρακτήρισε τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των αλλοδαπών στα κέντρα κράτησης αλλά και στα αστυνομικά τμήματα ως «τραγικές».

Επικαλέστηκε και διεθνείς εκθέσεις που καταγγέλλουν την κατάσταση διαβίωσης των μεταναστών και ειδικά των παιδιών.

«Το νομοθετικό πλαίσιο για την κράτηση των μεταναστών, μαζί με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής όπου θα μπορούσαν να μεταφερθούν τα ασυνόδευτα παιδιά, έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις όπου τέτοια παιδιά κρατούνται επί μακρόν σε ανεπαρκείς ή κακές συνθήκες», είπε χαρακτηριστικά.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Μιχάλης Τρεμόπουλος χαρακτήρισε τις παθογένειες όσον αφορά στην υποδοχή και κράτηση των μεταναστών «διαχρονικό πρόβλημα».

«Έχουν εκφραστεί επανειλημμένως ανησυχίες για την αποτυχία των ελληνικών αρχών να σεβαστούν τα διεθνή πρότυπα όσον αφορά την κράτηση των παράτυπων μεταναστών και των αιτούντων άσυλο, συμπεριλαμβανομένων και των ασυνόδευτων παιδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φορείς της κοινωνίας των πολιτών εξακολουθούν να λαμβάνουν καταγγελίες για κακομεταχείριση από το λιμενικό σώμα και την αστυνομία, καθώς και καταγγελίες για απάνθρωπη μεταχείριση κατά τη μεταγωγή από το ένα κέντρο κράτησης στο άλλο» σημείωσε, ζητώντας αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Κέντο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία» ΑΝΤΙΓΟΝΗ, με ευρεία συμμετοχή από στελέχη κοινωνικών οργανώσεων και προσφύγων, τα οποία κατέθεσαν την εμπειρία τους και έκαναν πολλές ερωτήσεις.

Κατά τη διάρκεια αυτής προβλήθηκε και βίντεο σχετικά με τη συμπεριφορά των λιμενικών προς τους αιτούντες άσυλο πάνω σε βάρκες. Στο βίντεο εμφανίστηκε και η Ρεμπέκα Χάρμς, συμπρόεδρος της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών, που έχει επισκεφτεί και το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας και τα παραμεθόρια νησιά.

 Ολόκληρη η ομιλία του Μιχάλη Τρεμόπουλου εδώ: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=5218

Συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη ταυτόχρονα στο Α.Τ. Ομόνοιας και στην ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, στην οποία συμμετέχουν συλλογικότητες και κόμματα μεταξύ των οποίων και οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας- με όλο το συμβολισμό που εμπεριέχει η επιλογή αυτού του χώρου για την απάνθρωπη κράτηση μεταναστών και προσφύγων- τον πρώτο λόγο είχαν μετανάστες πρώην κρατούμενοι των λεγόμενων «κέντρων κράτησης» που κατέθεσαν τη μαρτυρία τους. Από τους ομιλητές τονίστηκε ότι ο εγκλεισμός κάτω από αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες είναι έγκλημα που συντελείται για πολιτικούς λόγους με στόχο τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και ενώ μία ημέρα πριν τιμούσαμε την επέτειο της παγκόσμιας Ημέρας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ελλάδα αριθμούσε ήδη 13 καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για κακές συνθήκες κράτησης. Ταυτόχρονα τονίστηκε ότι η παράνομη είσοδος στη χώρα που αποτελεί διοικητικό παράπτωμα, δεν είναι δυνατό να τιμωρείται με εγκλεισμό για χρονικό διάστημα που φθάνει σε ορισμένες περιπτώσεις τους 18 μήνες, εθίζοντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη στην ιδέα ότι μπορεί στη σύγχρονη Ελλάδα να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Από πλευράς Οικολόγων Πράσινων, η εκπρόσωπος Τύπου Μάγκυ Δούση εξέφρασε την έμπρακτη και διαρκή αλληλεγγύη και συμμετοχή των ΟΠ στην καμπάνια ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, των οποίων η λειτουργία αποτελεί όνειδος για τον πολιτισμό μας.

Ταυτόχρονα, στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη για την προώθηση της καμπάνιας «Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών» η Ελεάννα Ιωαννίδου, συντονίστρια της θεματικής ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της διεύρυνσης της καμπάνιας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, διότι παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα αθώων ανθρώπων που στοιβάζονται κρατούμενοι, χωρίς προηγούμενη δίκη με άθλιες συνθήκες διαβίωσης κάτι που  θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό κεκτημένο της δημοκρατίας. Η κ. Ιωαννίδου επεσήμανε την ανάγκη κατάργησης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, κάτι που αποτελεί πολιτική προτεραιότητα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και τόνισε ότι χρειαζόμαστε πραγματικά κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών, και κέντρα φιλοξενίας όπου θα παρέχεται μέριμνα για τους ανθρώπους και  κάθε δυνατή βοήθεια.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας με αμέσως επόμενη την πορεία ενάντια στα Κέντρα Κράτησης που θα πραγματοποιηθεί στις 18 Δεκεμβρίου την «Ημέρα του Μετανάστη».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι  για τη 10^η Δεκεμβρίου

Σημαντική ενίσχυση του διεθνούς κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξε η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που έθεσε τους θεμελιώδεις κανόνες ως προς τα βασικά ατομικά, πολιτικά , οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα που όλοι οι άνθρωποι πρέπει να απολαμβάνουν. Παρόλο που δεν αποτελεί ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο, η Οικουμενική Διακήρυξη, υπήρξε η βάση τόσο για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όσο και για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα  και αποτέλεσε μαζί με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τη ραχοκοκαλιά του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στην Ελλάδα, η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση της καθημερινής παραβίασής τους. Αν και η χώρα μας έχει ενσωματώσει διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της δίκαιο, προσδίδοντας τους υπερνομοθετική ισχύ σε συνδυασμό με την παροχή συνταγματικής προστασίας, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τη θεσμική αποτύπωσή της. Έτσι, ενώ το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα προβλέπει υποχρεώσεις που τα κράτη δεσμεύονται να σεβαστούν, η Ελληνική Πολιτεία εμφανίζεται ανίκανη να αντιμετωπίσει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η φτώχεια, θεωρείται η σοβαρότερη πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο. Στη σύγχρονη Ελλάδα η καταπολέμηση της φτώχειας και του  κοινωνικού αποκλεισμού θα πρέπει να αποτελέσει πλέον προτεραιότητα της Πολιτείας, ενώ θα πρέπει να αρθούν άμεσα τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες ομάδες, όπως οι Ρομά στην πρόσβασή τους στην εργασία, τη στέγαση, την υγειονομική μέριμνα και την παιδεία.
 Παράλληλα, οι συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχονται από κρατικούς φορείς όπως τα κρούσματα κακομεταχείρισης από μέλη των σωμάτων ασφαλείας, ο εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών σε κέντρα κράτησης, οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, η καταπάτηση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, ο εξοντωτικός χρόνος προφυλάκισης, δεν συνάδουν με την έννοια του Κράτος Δικαίου. Όταν η Ελληνική Πολιτεία σταματήσει να παραβιάζει τους νόμους που η ίδια έχει θεσπίσει, όταν παρθούν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, τόσο για την εξάλειψη των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων (όπως λ.χ. η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης και η συνεχιζόμενη εφαρμογή του εθιμικού δικαίου της Σαρία στη Δ. Θράκη), όσο και για την ικανοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων που στοχεύουν στην εξασφάλιση παροχών προς τους πολίτες για την ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών, τότε ίσως η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να αποτελέσει ημέρα εορτασμού. Έως τότε αποτελεί ημέρα βαθύτατου προβληματισμού για όλους/όλες μας.                                                                                     

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τη Δίκη του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Η δίκη του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα κράτησε τόσες ημέρες όσες απαιτούνταν, ώστε η Δικαιοσύνη να αποκτήσει το απαραίτητο άλλοθι που χρειαζόταν. Αναμφίβολα, το γεγονός και μόνο ότι η υπόθεση έφθασε στο ακροατήριο ήταν μία νίκη, γιατί γνωρίζουμε καλά ότι αντίστοιχες υποθέσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας ακολουθούν στις περισσότερες περιπτώσεις-μετά τη διενέργεια προσχηματικών ΕΔΕ- το γνωστό δρόμο του αρχείου. Έτσι και μόνο η παραπομπή σε δίκη των αστυνομικών της Ομάδας Δέλτα που στις 5 Μαΐου 2010 εισέβαλαν απρόκλητα στα γραφεία του Δικτύου, τραυματίζοντας μέλος του Δικτύου και καταστρέφοντας υποδομές και υλικό, γέννησε την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει.

Ελπίδα που διαψεύστηκε από την πρώτη κιόλας ημέρα της εκδίκασής της υπόθεσης από τη στάση της έδρας. Χαρακτηριστικά οι μάρτυρες κατηγορίας, από πλευράς Δικτύου, μετατράπηκαν από την έδρα σε κατηγορούμενους, ενώ η αποδοχή όλων των  ισχυρισμών της αστυνομίας ακύρωσε επί της ουσίας το αποδεικτικό υλικό και οδήγησε εμμέσως πλην σαφώς στο ακραίο συμπέρασμα ότι οι μηνυτές εν τέλει αυτοτραυματίστηκαν και κατέστρεψαν οι ίδιοι το χώρο.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουμε τον βαθύτατο προβληματισμό μας για την εν λόγω εξέλιξη και θεωρούμε ότι δίνει ένα άλλοθι για ανάλογη -έκνομη- συμπεριφορά από πλευράς αστυνομίας στο μέλλον. Παραμονές της μαύρης επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό, οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Όπως έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές, η δικαιοσύνη είναι αναπόσπαστο στοιχείο και προϋπόθεση της κοινωνικής ειρήνης. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να απονέμεται πάντα και χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων