Ελικόπτερα, ρομποτικά αεροπλάνα και δορυφόροι, έχουν αρχίσει ήδη να συλλέγουν στοιχεία για να “ταΐσουν” το σύστημα ενοποιημένης ηλεκτρονικής παρακολούθησης των ευρωπαϊκών συνόρων, γνωστό και ως Eurosur. Το σύστημα Eurosur ψηφίστηκε πριν λίγο καιρό από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά τη σαφή αντίθεση των Πράσινων και ισχύει επίσημα εδώ και μερικές μέρες. Ο ρόλος του συστήματος Eurosur συνίσταται στην ενημέρωση -σε πραγματικό χρόνο- της Frontex για οποιαδήποτε κίνηση παρουσιαστεί στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης. Στοιχεία παρέχουν οι ίδιες οι χώρες στην Frontex, ενώ έχουν και την δυνατότητα να ανταλλάξουν μεταξύ τους στοιχεία με διμερείς συμφωνίες. Συμπεραίνουμε εύλογα ότι η έννοια της αποτροπής παίρνει πλέον άλλη διάσταση, αφού ο τεράστιος χάρτης της Ευρώπης στα κεντρικά γραφεία της Frontex, ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο με πληροφορίες για τις κινήσεις των σκαφών επιτρέποντας την ηλεκτρονική παρακολούθηση των θαλασσίων συνόρων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουμε την αντίθεσή μας με το σύστημα Eurosur, που θα στοιχίσει 144 δις ευρώ στους Ευρωπαίους φορολογούμενους μέχρι το 2020, ενώ δεν στοχεύει στη διάσωση μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα, όπως μάταια διατείνονται αρκετοί Ευρωπαίοι ιθύνοντες.

Επισημαίνουμε επίσης τα ακόλουθα σημεία:

α. Δεν έχουν αναπτυχθεί ικανά συστήματα έγκαιρης διάσωσης βασισμένα στην χρήση των νέων ηλεκτρονικών δεδομένων. Όσα υπάρχουν, βρίσκονται ακόμη σε «εμβρυακό» στάδιο.

β. Ο προσανατολισμός της Frontex παραμένει η αποτροπή των μεταναστευτικών ροών και όχι η διάσωση στη θάλασσα.

γ. Ο τεράστιος όγκος των δεδομένων που ήδη συλλέγει το Eurosur είναι αξιοποιήσιμος για στρατιωτικούς, εξοπλιστικούς και άλλους σκοπούς, κάτι που δικαιολογεί και τον υπέρογκο προϋπολογισμό των 144 δις ευρώ. Διαβάστε περισσότερα… »

Η καταδίκη δύο λιμενικών από το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιά σε 3 και 6 χρόνια κάθειρξης με αναστολή, οι οποίοι κατηγορούνταν για βασανισμό δύο Μαροκινών σε σκάφος που τους μετέφερε στο λιμάνι της Χίου το 2007, ήταν η ελάχιστη δικαίωση για τους δύο μετανάστες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τους βασανιστές τους. Θυμίζουμε ότι η καταγγελία αφορούσε βασανιστήρια με τη μέθοδο του αποκλεισμού της αναπνοής έως τα όρια του πνιγμού και της ασφυξίας (εικονικός πνιγμός), χρήση γκλομπ, χτυπήματα στο κεφάλι στα κάγκελα του πλοίου, ηλεκτροσόκ με όπλο τέιζερ και εικονικές εκτελέσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν καταγραφεί τόσο στην έκθεση της οργάνωσης Proasyl, όσο και στην έκθεση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, που τους εκπροσωπούσε.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίζουμε την απόφαση της στρατιωτικής δικαιοσύνης, που δημιουργεί δεδικασμένο για πολλές ανάλογες υποθέσεις βασανισμού, που έως σήμερα παραμένουν ατιμώρητες. Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη χρήση μεθόδων βασανισμού, είναι ιδιαίτερα συχνή τόσο κατά τον εγκλεισμό μεταναστών και προσφύγων σε κέντρα κράτησης ή σε Αστυνομικά Τμήματα, όσο και κατά τη διενέργεια παράνομων επαναπροωθήσεων. Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα, συνυπάρχει και άμεση απειλή για τη ζωή των ανθρώπων αυτών. Ευελπιστούμε ότι η εν λόγω απόφαση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στο μέλλον. Για να συμβεί όμως αυτό, τα θύματα των βασανιστηρίων πρέπει να προστατεύονται και να ενθαρρύνονται για να προβούν σε καταγγελία (λ.χ. με την απονομή καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων), οι αρμόδιες υπηρεσίες να διενεργούν ανεξάρτητες και αξιόπιστες ΕΔΕ και η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των λιμενικών να τεθούν ως προτεραιότητα. Η Δικαιοσύνη που έχει τον τελευταίο λόγο, αν και εφόσον οι καταγγελίες φθάσουν στο ακροατήριο -γεγονός σπάνιο- οφείλει με τη σειρά της να είναι αντικειμενική. Διότι η ανοχή που πολλές φορές φθάνει στη συγκάλυψη εγκλημάτων, είναι και αυτή με τη σειρά της εγκληματική.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μία στις τρεις γυναίκες έχουν πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού

50 εκατομμύρια κορίτσια χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση  

«Δυστυχώς η βία κατά των γυναικών όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά αυξάνεται, σε όλες της τις μορφές και σε όλους τους χώρους: βία σωματική, ψυχολογική, λεκτική, βία στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο. Η παρατεταμένη και εντεινόμενη πολλαπλή κρίση έχει ως συνέπεια περισσότερη βία κατά των γυναικών και λιγότερη προστασία και θεραπεία. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική για τις γυναίκες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, άστεγες, άνεργες, ανασφάλιστες, γυναίκες με ασθένεια ή αναπηρία, γυναίκες πρόσφυγες, μετανάστριες, Ρομά, γυναίκες διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Επιπλέον, για τις γυναίκες θύματα της βίας όχι μόνο δεν υπάρχουν κατάλληλες και επαρκείς δομές εξειδικευμένης στήριξης και καταφύγια, αλλά πλέον δεν υπάρχει καν πρόσβαση σε αποτελεσματικό βασικό δημόσιο σύστημα υγείας, λόγω της συνεχιζόμενης υποβάθμισής του από τις ακολουθούμενες ισοπεδωτικές πολιτικές λιτότητας”, δήλωσε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Μία στις τρεις γυναίκες στον πλανήτη θα πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού στη διάρκεια της ζωής της, όχι κατ΄ ανάγκη από κάποιους αγνώστους, αλλά συχνά από κοντινούς της ανθρώπους. Η κακοποίηση ενός δισεκατομμυρίου γυναικών δεν είναι απαράδεκτη μόνο από ηθική άποψη αλλά είναι και μια συνεχιζόμενη βαρβαρότητα που καταστρέφει τις ζωές δισεκατομμυρίων πολιτών.  Χρειαζόμαστε μια ειρηνική επανάσταση για εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια. Το θέμα αυτό πρέπει να είναι ψηλά στην προτεραιότητα των κοινωνιών, να μην κρύβεται, να μην κουκουλώνεται. Το μισό του πληθυσμού πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζει χωρίς φόβο σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή, σε κάθε χώρα.

 Η απονομή του Bραβείου Zαχάρωφ 2013 από το Ευρωκοινοβούλιο στη Malasa Yousofsai, στο κορίτσι το οποίο δέχτηκε στις 9/10/2012 δολοφονική επίθεση από φανατικούς Ταλιμπάν γιατί αγωνίζονταν για την εκπαίδευση των κοριτσιών, αναδεικνύει μια άλλη διάσταση της βίας κατά των γυναικών. Από τα 75 εκατ. παιδιών παγκοσμίως που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, τα 2/3 είναι κορίτσια. Πολλά κορίτσια δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, πιέζονται να παντρευτούν νωρίς, δέχονται γενετήσια βία, εμποδίζονται από τη φτώχεια ή τον ρατσισμό να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Πολλά σχολεία έχουν καταστραφεί λόγω βίας σε διάφορες  χώρες. Μεταξύ των 2000 ατόμων που πνίγονται κάθε χρόνο στη Μεσόγειο κατά την προσπάθεια τους να φτάσουν σε μια ασφαλή χώρα ή να έχουν μια καλύτερη ζωή βρίσκονται πολλές γυναίκες και κορίτσια.

 Στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες, την κατάργηση των στερεοτύπων για τα φύλλα, και την ισότιμη εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών στην πολιτική αλλά και τις υψηλόβαθμες θέσεις των επιχειρήσεων και των φορέων, οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι μόνες τους. Χρειάζεται να αλλάξουν και οι άνδρες ώστε να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση πιο δίκαιων και συνεκτικών κοινωνιών. Επίσης, είναι αναγκαία όχι απλά η ύπαρξη αλλά η ενδυνάμωση των γυναικείων και φεμινιστικών κινημάτων και των οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών. Για όλα αυτά απαιτούνται ολοκληρωμένες στρατηγικές σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, καλά μελετημένες και σχεδιασμένες μαζί με όλες τις ενδιαφερόμενες γυναίκες.

 Οι Πράσινοι έχουν προβεί και συνεχίζουν να προβαίνουν σε μια σειρά πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση αυτή, διαμορφώνοντας και προωθώντας πολιτικές τόσο για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, όσο και για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας γενικότερα».

H 25^η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών,  βρίσκει τη χώρα μας στη δίνη μια πολύπλευρης κοινωνικής, οικονομικής και αξιακής κρίσης, συνθήκη η οποία καθιστά αδήριτη την ανάγκη για αντίσταση σε πολλά επίπεδα. Η βία κατά των γυναικών, σε όλες τις εκδοχές της, συνιστά την  ειδεχθέστερη έκφρασή άσκησης εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα η οποία αντανακλά και συντηρεί τις πατριαρχικές δομές σε όλο τον πλανήτη. Στη χώρα μας τόσο η οικονομική κρίση όσο και η άνοδος του φασισμού επιδείνωσαν το οξύ  κοινωνικό πρόβλημα  της έμφυλης βίας η οποία ως μηχανισμός ελέγχου και καθυπόταξης των γυναικών αφορά όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά στρώματα. Η κοινωνία με τις δομές και τους θεσμούς της , όπως η οικογένεια, το σχολείο, η εκκλησία και ο διάχυτος σεξισμός στην πολιτική και τα ΜΜΕ συμβάλλουν  στην αναπαραγωγή των  έμφυλων στερεοτυπικών κοινωνικών ρόλων και τροφοδοτούν μ αυτόν τον τρόπο  την ανοχή στη βία κατά των γυναικών. Η διάχυση ολοκληρωτικών, φασιστικών ιδεολογιών στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια με σαφή σεξιστικό προσανατολισμό που προπαγανδίζουν ανοιχτά και απροσχημάτιστα την έμφυλη ανισότητα και την επιστροφή στους παραδοσιακούς ρόλους για τα δύο φύλα αλλά και η τραγική εξέλιξη της πολιτικής εκπροσώπησης αυτών των ιδεών στο ελληνικό κοινοβούλιο συνέβαλε στην ηθική  νομιμοποίηση  και στην παγίωση στη συλλογική συνείδηση της ιδέας της επικυριαρχίας του ενός φύλου στο άλλο. Η ναζιστική όμως ιδεολογία της εγχώριας άκρας δεξιάς εκμεταλλεύτηκε και στηρίχθηκε στον ήδη υπάρχοντα ρατσισμό και σεξισμό.

• Η ενδοοικογενειακή βία, που φτάνει πολλές φορές έως τη γυναικοκτονία, παρουσιάζει έξαρση στη χώρα μας. Είχαμε δεκάδες θύματα γυναίκες δολοφονημένες τα τελευταία χρόνια και όσο και αν επιμένουν τα ΜΜΕ να βαφτίζουν  τις δολοφονίες «εγκλήματα πάθους» ή «οικογενειακές τραγωδίες» αυτές συνιστούν την ακραία έκφραση της κακοποίησης των γυναικών. Τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν κατά τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας κατά 47%[1], καθώς η οικονομική κρίση συνιστά έναν επιβαρυντικό παράγοντα στις ήδη βεβαρημένες έμφυλες σχέσεις. Και αυτό γιατί η άσκηση σωματικής βίας αντισταθμίζει το «κενό εξουσίας» που γεννά η φτώχια και η ανεργία  μέσω των οποίων ακυρώνεται ο  ανδρικός παραδοσιακός ρόλος. Επιπλέον στο όνομα της οικονομικής κρίσης παραγκωνίζονται  κοινωνικές ανάγκες και υποβαθμίζονται υπηρεσίες και παροχές για τα θύματα κακοποίησης. Ζητάμε από την πολιτεία να προωθήσει  κατά προτεραιότητα την υλοποίηση των ενεργειών που εξαγγέλθηκαν και αφορούν στην στήριξη των θυμάτων έμφυλης βίας και  τη δημιουργία τουλάχιστον ενός ανά περιφέρεια ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους. Επιπλέον επιβάλλεται η τροποποίηση του νόμου  3500/2006 για την ενδο-οικογενειακή βία καθώς αυτός στη μορφή που ισχύει σήμερα δεν αναγνωρίζει τις αιτίες του προβλήματος και την πολυπλοκότητά του, δίνει έμφαση στην προστασία του θεσμού της οικογένειας και όχι των μελών της, δε δίνει την πρέπουσα βαρύτητα σε όλες τις μορφές ενδο-οικογενειακής βίας και  ουσιαστικά μένει ανεφάρμοστος. 
• Η σωματεμπορία (trafficking) το σύγχρονο αυτό δουλεμπόριο συνιστά μια άλλη μορφή βίας η οποία πλήττει βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Η Ελλάδα  συγκαταλέγεται στις διεθνείς εκθέσεις ως χώρα διέλευσης και προορισμού εμπορίας ανθρώπων και επισημαίνεται η αμετάβλητη  κατάσταση όσον αφορά την καταπολέμηση της σωματεμπορίας, και το συνεχιζόμενο καθεστώς ατιμωρησίας των δραστών. Απαιτείται πλήρης νομοθετική και κοινωνική προστασία των θυμάτων αυτού του σύγχρονου δουλεμπορίου. Τιμωρία των δουλεμπόρων και όχι των θυμάτων, επιβολή κυρώσεων στους πελάτες, παροχή βοήθειας (ιατρικής, ψυχολογικής), αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη των θυμάτων, δημιουργία χώρων στέγασης και φιλοξενίας, προστασία από τον κίνδυνο απέλασης για όσες γυναίκες – θύματα trafficking δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στη χώρα τους.
• Ο βιασμός ως μία από τις απεχθέστερες μορφές βίας κατά των γυναικών στη χώρα μας σπάνια καταγγέλλεται και πολύ σπανιότερα τιμωρείται και όταν αυτό συμβαίνει επιβάλλονται ελαφριές ποινές, αναντίστοιχες της βαρύτητας του εγκλήματος. Ο κοινωνικός στιγματισμός και η ενοχοποίηση των ίδιων των θυμάτων για όσα υπέστησαν συνιστούν έναν αποτρεπτικό παράγοντα  για την καταγγελία του εγκλήματος αυτού.  Ο βιασμός συνιστά ακραία έμφυλη βία η οποία καταρρακώνει τη γυναίκα σωματικά και ψυχικά και την τραυματίζει για την υπόλοιπη ζωή της.  Απαιτούμε την απαρέγκλιτη καταδίκη των δραστών και την επιβολή αυστηρών ποινών σε όλες τις περιπτώσεις και όχι μόνο σ΄ αυτές  όπου το έγκλημα του βιασμού συνοδεύεται από φόνο.  
• Η σεξουαλική παρενόχληση κυρίως στο χώρο εργασίας (αλλά και σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους)  είναι άλλη μία μορφή άσκησης έμφυλης βίας, η οποία  προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα θύματα είναι γυναίκες. Παρότι η σεξουαλική παρενόχληση στη χώρα μας συνιστά αυτοτελές ποινικό αδίκημα από το 2006 με το νόμο 3488/2006  σπανίως καταγγέλλεται,  συνήθως συγκαλύπτεται (όπως και στις άλλες μορφές βίας κατά των γυναικών) από μια ιδιότυπη σιωπή και συντηρείται από την κοινωνική ανοχή. Η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας οδήγησε επίσης στη μείωση των (έτσι κι αλλιώς περιορισμένων) καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο από τις γυναίκες.

             Και όλα τα παραπάνω οι μετανάστριες, οι γυναίκες πρόσφυγες και οι γυναίκες της μειονότητας τα βιώνουν  σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Η πάταξη όλων των μορφών βίας  κατά των γυναικών,  η απομόνωση και η πολιτική καταδίκη απόψεων που θεωρούν εχθρό τη γυναίκα ως χειραφετημένο υποκείμενο πρέπει να είναι στις άμεσες προτεραιότητες κάθε ευνομούμενης πολιτείας και κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Ο σεβασμός και η προστασία της ζωής, της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του μισού του πληθυσμού της γης συνιστούν δείκτες δημοκρατίας και  πολιτισμού.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Απρόκλητη επίθεση αστυνομικών της ομάδας ΔΕΛΤΑ σημειώθηκε μετά την πορεία της 17^ης Νοέμβρη στα Εξάρχεια με σπάσιμο τζαμαρίας καφενείου της περιοχής, ξυλοδαρμούς, 14 συλλήψεις και καταγγελίες για την κατασκευή επιβαρυντικών στοιχείων[1]. Την Τετάρτη (20/11) οι συλληφθέντες απολογήθηκαν σε ανακριτή και εισαγγελέα και αφέθηκαν ελεύθεροι αφού ορίστηκε δικάσιμος και επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορεία της 17 Νοέμβρη που ήταν και φέτος μαζική και είχε παλμό, ήταν απόλυτα ειρηνική[2]. Παρά το γεγονός αυτό, η Αστυνομία επέλεξε να δυναμιτίσει την κατάσταση.

Oι Οικολόγοι Πράσινοι  καταδικάζουμε την αστυνομοκρατία, την ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων, τα πογκρόμ και τις αναίτιες συλλήψεις, που δημιουργούν ανασφάλεια στους πολίτες και δεν εξασφαλίζουν συνθήκες κοινωνικής ειρήνης, αλλά αντίθετα αποτελούν επένδυση στην ένταση και το φόβο. Οι εμπνευστές αυτών των πρακτικών, επικαλούμενοι την ασφάλεια δεν επιτυγχάνουν τίποτα περισσότερο από το να καταφέρουν ένα ακόμη πλήγμα στο «Κράτους Δικαίου», το οποίο έχει πλέον τόσο τσαλαπατηθεί, που δεν αναγνωρίζεται πια.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μια ακόμη νίκη στην καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος σημειώθηκε την Τετάρτη (20/11) με την καταδίκη σε 41 μήνες φυλάκιση για παράνομη βία από κοινού και διακεκριμένη περίπτωση φθοράς από κοινού, δύο ακροδεξιών. Οι κατηγορούμενοι ήταν υπεύθυνοι για τον εμπρησμό μπαρ υπηκόου του Καμερούν στην πλατεία Αμερικής, που  έθεσε σε άμεσο κίνδυνο τους ενοίκους της πολυκατοικίας στην οποία στεγαζόταν. Τα περιστατικά αυτά δεν ήταν  μεμονωμένα, αλλά οι δράστες τους αποτελούσαν τμήμα συγκροτημένων ταγμάτων εφόδου που περιπολούσαν την περιοχή της πλατείας Αμερικής, έχοντας στο ενεργητικό τους επιθέσεις στα γραφεία της Τανζανικής Κοινότητας, προστασία σε μαγαζιά, τρομοκράτηση των αλλοδαπών και μία γενικότερη «κράτος εν κράτει» συμπεριφορά.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε σημαντικό ότι στην εν λόγω δίκη το δικαστήριο έκανε δεκτή την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 79 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα για τέλεση της πράξης «από μίσος προκαλούμενο λόγω της φυλής, του χρώματος, κλπ».  Δεν μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε στη γενικευμένη ατιμωρησία που εξέθρεψε τα φαινόμενα αυτά, με ευθύνη πρωτίστως Αστυνομίας, αλλά και  της Δικαιοσύνης. Έτσι, ακόμη και σήμερα που υπάρχουν θετικές εξελίξεις με αποτέλεσμα να εμφανίζεται τάση μείωσης των  κρουσμάτων ρατσιστικής βίας, το μαχαίρι δεν έχει φτάσει στο κόκαλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην συγκεκριμένη υπόθεση ενώ στη δικογραφία αναφέρονται τα ονόματα άλλων τριών δραστών, το ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα δεν έχει έως σήμερα προβεί στη σύλληψη τους. Αλλά και στη δίκη, οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν ερήμην διότι αποχώρησαν κατά τη διάρκειά της, έπεσαν «στα μαλακά», αφού η έφεση είχε ανασταλτικό χαρακτήρα, ενώ δεν τους επιβλήθηκε καν χρηματική εγγύηση. Αναμένουμε στο μέλλον μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από πλευράς της συντεταγμένης Πολιτείας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε για μία ακόμη φορά προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ καταδικάζουμε το δολοφονικό χτύπημα της Παρασκευής, που σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις έχει χαρακτηριστικά προμελετημένου εγκλήματος.

Πέρα από την προφανή προτεραιότητα  να διαλευκανθεί το έγκλημα και να οδηγηθούν οι δολοφόνοι στη δικαιοσύνη, υπογραμμίζουμε την ανάγκη όλες οι πολιτικές δυνάμεις και κάθε πολίτης να ορθώσουμε φραγμό στη βία, φραγμό στη διολίσθηση της χώρας στο δρόμο του αίματος.

Η κρίση δεν δικαιώνει οποιαδήποτε φαινόμενα βίας, ούτε οδηγείται σε διέξοδο με αυτή.

Η περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής οδηγεί σε κάθε περίπτωση σε επικίνδυνους δρόμους για τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή, το ίδιο το μέλλον της χώρας. 

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε και δεν θα το επιτρέψουμε.

Από το Γραφείο Τύπου

Όταν στα ρυάκια της Χαλκιδικής ρέει αρσενικό, η Αθήνα «μολύνεται» από τα πλακάτ τους 

Οι Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες Ahmet Düzgün Yüksel, Erdğan Çakır, Hasan Biber και Mehmet Yayla έχουν ξεκινήσει εδώ και 32 ημέρες απεργία πείνας για να αποτραπεί η έκδοσή τους στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τουρκία αντίστοιχα, για την πολιτική τους δράση. Η σιωπή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην κλιμάκωση της επίθεσης εναντίον των Τούρκων πολιτικών προσφύγων είναι εκκωφαντική και γεννά εύλογα ερωτήματα. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι δεν τους επιτρέπεται καν να πραγματοποιήσουν απεργία πείνας στην πλατεία Συντάγματος με το πρόσχημα ότι «μολύνουν» με τα πλακάτ τους τον χώρο. Είναι επίσης ενδεικτικό και το γεγονός ότι μέχρι σήμερα οι απεργοί πείνας και οι αλληλέγγυοι έχουν δεχθεί επτά επιθέσεις από την αστυνομία, ενώ έχουν γίνει δεκαεννέα προσαγωγές, τρεις εκ των οποίων έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις.

Η έκδοση των Τούρκων πολιτικών προσφύγων συνδέεται άμεσα με την πολιτική τους δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γερμανία βάσει του νέου «τρομονόμου» που θεσπίστηκε το 2002, διώκεται και κάθε νόμιμη πολιτική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα στο έδαφός της, εφόσον είναι αλληλέγγυα σε πολιτικές οργανώσεις που σε μία τρίτη χώρα (λ.χ. την Τουρκία) θεωρούνται τρομοκρατικές. Επομένως είναι ξεκάθαρο ότι η έκδοση στη Γερμανία του  Ahmet Düzgün Yüksel είναι φρονηματική και δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο με παράνομες ενέργειες. Επομένως, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην εν λόγω απόφαση έκδοσης μειοψήφησε ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Αντίστοιχα και η έκδοση πολιτικών προσφύγων στην Τουρκία, συνιστά με τη σειρά της βάναυση παραβίαση διεθνών συμβάσεων που απαγορεύουν την έκδοση σε χώρα που υπάρχει κίνδυνος βασανισμού.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι αντιστεκόμαστε στο πογκρόμ που έχει στηθεί εναντίον των Τούρκων πολιτικών προσφύγων και θα αγωνιστούμε από κοινού για την ανατροπή-έστω και την τελευταία στιγμή- της πολιτικής αυτής που θεωρεί τα ατομικά δικαιώματα «πολυτέλεια του παρελθόντος». Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που διοργανώνονται σήμερα στις 17.30μμ στην πλατεία Συντάγματος και στην πορεία την Πέμπτη στις 18.00μμ στα Προπύλαια. Η συμφωνία που έκλεισε την Άνοιξη μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και του Recep Tayyip Erdoğan, έχει ήδη αφήσει πίσω της μία απαγωγή και κινδυνεύει να αφήσει  νεκρούς. Οι Οικολόγοι Πράσινοι κάνουμε έκκληση στην Κυβέρνηση και στη Δικαιοσύνη να αναλογιστούν τις ευθύνες τους.

Επίσκεψη στο  κέντρο κράτησης μεταναστών στη Μόρια πραγματοποίησε κλιμάκιο των Οικολόγων Πράσινων Λέσβου την Δευτέρα 21/10 για την ενημέρωση τους επί του τρόπου λειτουργίας του κέντρου κράτησης. Δέκα κοντέινερς στη σειρά, επτά για τους μετανάστες και τρία για Frontex, αστυνομικούς, υπηρεσία ασύλου, μεταφραστές, γιατρούς του κόσμου, ύπατη αρμοστεία και άλλες υπηρεσίες που συνυπάρχουν στο χώρο. Το κάθε κοντέινερ διαθέτει χώρο για παρασκευή φαγητού και ατομικό ντουζ με θερμοσίφωνα ενώ έχει προγραμματιστεί να τοποθετηθούν κλιματιστικά σύμφωνα με την ενημέρωση από τον συντονιστή του κέντρου.

Την μέρα της επίσκεψης των Οικολόγων Πράσινων στο κέντρο κρατούνταν 66 μετανάστες. Τους παρέχεται φαγητό 3 φορές την ημέρα (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό) και υπάρχει καθαρίστρια που φροντίζει για την καθαριότητα των χώρων. Ο χώρος προαυλισμού είναι ενιαίος με μήκος περίπου 3,5 μέτρα που ορίζεται από ψηλό συρματόπλεγμα. Δεν υπάρχουν στέγαστρα ούτε πρόβλεψη για να τοποθετηθούν, οπότε στις βροχοπτώσεις δεν θα υπάρχει η δυνατότητα προαυλισμού.

Αν θεωρούσαμε ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι κρατούμενοι, άξιοι εγκλεισμού τότε ίσως να είχε νόημα μία τοποθέτηση μας για τις συνθήκες κράτησης. 

Η πολιτική εκτίμηση των Οικολόγων Πράσινων  είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι σε διωγμό, δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος εγκλεισμού, δεν έχουν προβεί, ούτε δικαστεί για κάποιο αδίκημα και είναι ανεπίτρεπτο να κρατούνται πίσω από συρματοπλέγματα, σαν παραβάτες χωρίς παράβαση, έχοντας τελέσει το αδίκημα της παράνομης εισόδου στη χώρα. Πόσο μάλλον όταν έρχονται από πόλεμο και την αναγκαστική βίαιη αναχώρηση από την χώρα τους την υποβάλει η ανάγκη για την προστασία της ζωής της δικής τους και της οικογένειας τους.

Επιπλέον, όταν οι συνεχόμενες ροές ανεβάσουν τον αριθμό των μεταναστών που κρατούνται στο κέντρο πολύ πάνω από την σημερινή συνολική χωρητικότητα των 98 ατόμων, αυτό που θα συμβεί είναι ότι τα κοντέινερς θα γεμίσουν ασφυκτικά κάνοντας τις συνθήκες διαμονής ανυπόφορες και δείχνοντας την προχειρότητα της όλης αντιμετώπισης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν ότι η πολιτική της καταστολής και του εγκλεισμού δεν οδηγεί σε τίποτα παραπάνω από κονδύλια για εργολάβους για βιαστικές και χωρίς επαρκή σχεδιασμό λύσεις και αμυντικά πολυέξοδα συστήματα παρακολούθησης “αποτροπής” ενός ρεύματος που οι συνεχόμενες συρράξεις στις χώρες προέλευσης δεν αφήνουν περιθώρια να ανακοπεί.

Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε πάντα ψηφοθηρικά από τις κυβερνήσεις με αποτέλεσμα πάνω από 20 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση μεταναστών να μην έχουμε επεξεργαστεί ακόμα υποτυπώδη μεταναστευτική πολιτική. Στα πλαίσια αυτά λύσεις ανάγκης σαν το κέντρο κράτησης στην περιοχή της Μόριας περισσότερο υπογραμμίζουν παρά λύνουν κάποιο πρόβλημα.

Η θεσμοθέτηση ανοιχτών κέντρων υποδοχής, φιλοξενίας και βραχείας διαμονής μεταναστών και προσφύγων, χωρίς συρματοπλέγματα και με παρούσα την κοινωνία των πολιτών, οι γρήγορες διαδικασίες έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων, η ανατροπή των πολιτικών της συμφωνίας εγκλωβισμού στην περιφέρεια των μεταναστών του Δουβλίνου ΙΙ, οι ρυθμίσεις στο διεθνές δίκαιο που επιτρέπουν την διάσωση μεταναστών σε κίνδυνο στη θάλασσα, η αλλαγή των διαδικασιών ασύλου, ιθαγένειας, έκδοσης αδειών παραμονής, ενσωμάτωσης στην κοινωνία, η παύση της μακροχρόνιας κράτησης για τους μετανάστες χωρίς “χαρτιά” και η δυνατότητα νομιμοποίησης για όσους διαμένουν αποδεδειγμένα για πολλά χρόνια στη χώρα αποτελούν βασικές προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την μεταχείριση των μεταναστών και προσφύγων.

ΠΚ Λέσβου των Οικολόγων Πράσινων,

Ευρωκοινοβούλιο: Ρατσισμός, εθνικισμός, νεοναζισμός και μισαλλοδοξία σκοτώνουν

Δείτε το βίντεο με την ομιλία: http://youtu.be/MLqVrQ6tk0c

 “Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός δολοφονούν. Είναι γεγονός ότι η κρίση αύξησε την εκλογική επιρροή των ακροδεξιών και νεοναζιστών στην Ελλάδα. Αλλά η κρίση δεν δικαιολογεί από μόνη της την άνοδο ακροδεξιών, αφού και σε άλλες χώρες που δεν βιώνουν την κρίση εμφανίζεται άνοδος των ακροδεξιών, ρατσιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων. Οι κυβερνήσεις αλλά και η Κομισιόν που παρακολουθούσαν αδιάφορες την έκρηξη ρατσιστικών και μισαλλόδοξων απόψεων επέτρεψαν την ανάπτυξη των ακροδεξιών και νεοναζί” υποστήριξε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου κατά τη σχετική συζήτηση μετά την δήλωση της Κομισιόν και του Συμβουλίου για την άνοδο του ακροδεξιού εξτρεμισμού.

 Ο Νίκος Χρυσόγελος πρότεινε την ονομασία κάποιας αίθουσας του Ευρωκοινοβουλίου ως «αίθουσας Παύλου Φύσσα», ως ένδειξη μνήμης και τιμής σε έναν αντιφασίστα που έχασε τη ζωή του από τους ακροδεξιούς, νεοναζί. Ζήτησε, επίσης, η Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο να δημιουργήσουν ένα Παρατηρητήριο και μια Ευρωπαϊκή Βάση Δεδομένων όπου θα καταγράφονται και θα μελετιούνται εγκλήματα μίσους και ρατσισμού στο σύνολο της Ευρώπης. Καθώς και να  διεξαχθεί σε βάθος έρευνα πανευρωπαϊκά για τις πηγές χρηματοδότησης ακροδεξιών και νεοναζιστικών οργανώσεων σε κάθε χώρα.

 «Στη Ελλάδα οι ακροδεξιές και νεοναζιστικές δυνάμεις έχουν μεγάλη ιστορία, αλλά απέκτησαν σημαντική δύναμη στο γόνιμο έδαφος της κρίσης και λανθασμένων πολιτικών από το ελληνικό πολιτικό σύστημα και την τρόικα», επεσήμανε ο Νίκος Χρυσόγελος. «Μπορεί να καταλαβαίνουμε τις συνθήκες που δημιουργούν το έδαφος για άνοδο της ακροδεξιάς. Ναι, πρέπει να αλλάξει η πολιτική δημοσιονομικής προσαρμογής που είναι κοινωνικά άδικη και καταστροφική. Όμως, η οικονομική και κοινωνική κρίση δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ενίσχυση νεοναζιστικών αντιλήψεων, αφού κι άλλες χώρες βιώνουν την κρίση χωρίς να υπάρχει αυξημένη παρουσία ακροδεξιών και νεοναζί. Εξάλλου, παρόμοιες αντιλήψεις εμφανίζονται με σημαντική επιρροή και σε χώρες που δεν αντιμετωπίζουν κοινωνική κρίση.

 Δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή, στην Ελλάδα, που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα και σύμφωνα με τις κατηγορίες της δικαιοσύνης αλλά και στοιχεία της κοινωνίας των πολιτών ευθύνεται για επιθέσεις και πολλούς τραυματισμούς και δολοφονίες μεταναστών. Στη Γερμανία μεταξύ των εκατοντάδων θυμάτων ρατσιστικής βίας από νεοναζί από το 1990 και μετά, βρίσκεται άλλος ένας Έλληνας, ο Θ. Βουλγαρίδης.

 Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο νεοναζισμός και η μισαλλοδοξία βλάπτουν σοβαρά τις κοινωνίες. Αρκεί κάποιος να ακούσει τους ακροδεξιούς στο ευρωκοινοβούλιο για να καταλάβει ότι η αύξηση του αριθμού τους όχι μόνο δεν θα βοηθήσει τις κοινωνίες σε κρίση αλλά θα στοχοποιήσει περισσότερο αυτούς που χρειάζονται αλληλεγγύη και βοήθεια για να βγουν από τον αποκλεισμό και την κρίση“.