Με την παρουσία μελών και εκπροσώπων τους σε πολυάριθμες εκδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετέχουν ενεργά, για ακόμη μια χρονιά, στον εορτασμό της σημερινής παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
- Η Χριστίνα Κούρκουλα, μέλος της Θεματικής Ομάδας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων, χαιρέτισε σε ημερίδα της Επιτροπής Ισότητας της Βουλής με θέμα «Γυναίκα και ΜΜΕ». Το κείμενο έχει αναρτηθεί στο www.ecogreens.gr
- Η Ιωάννα Κοντούλη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων, παραβρέθηκε στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «Γυναίκες του Κόσμου», που οργανώνεται από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων και την Αττικό Μετρό Εταιρία Λειτουργίας Α.Ε.
- Η εκπρόσωπος Τύπου, Ελεάννα Ιωαννίδου, θα συμμετέχει σε εκδήλωση συλλόγου γυναικών σε αποκλεισμένο χωριό της Εύβοιας, όπου έχει αποκλειστεί και η ίδια.
- Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετέχουν επίσης στη δράση «τρία λεπτά χωρίς τις γυναίκες» που οργανώνεται από τη «Φεμινιστική Πρωτοβουλία για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών» και θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 17.00 στην Πλατεία Συντάγματος.
Σε δήλωσή της η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Ελεάννα Ιωαννίδου σημειώνει:
«Στις σημερινές συνθήκες της πολύπλευρης κρίσης, η γυναίκα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός, εξακολουθώντας να πολεμάει για τα αυτονόητα. Η εξάλειψη της έμφυλης βίας, ο αγώνας για εργασιακή ισότητα, η εξαφάνιση των σεξιστικών προτύπων που συχνά αναπαράγουν τα σύγχρονα Μ.Μ.Ε, η θρησκευτική ελευθερία των γυναικών, καθώς και η προάσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστριών αποτελούν διαχρονικά αιτήματα του πράσινου κινήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, συμμετέχουμε ενεργά στις εκδηλώσεις με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ενώνοντας τη φωνή μας με όσους διεκδικούν ουσιαστική ισότητα των φύλων και κατάργηση των διακρίσεων σε βάρος των Γυναικών».
Για άλλη μία χρονιά όσα μας υπενθυμίζει η σημερινή ημέρα φαντάζουν τραγικά επίκαιρα. Σε μια κοινωνία, όπου θεωρητικά και θεσμικά η ισότητα έχει κατακτηθεί, πλήθος στοιχεία δείχνουν ότι πόρρω απέχουμε από την ουσιαστική ισότητα ανδρών και γυναικών. Ακόμη μια φορά, λοιπόν, επανερχόμαστε με ζητήματα αιχμής, διεκδικώντας:
- Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ολοκληρωμένες δομές στήριξης με πλήρη ψυχολογική, νομική και επαγγελματική υποστήριξη (Ευρωπαϊκό ψήφισμα ορίζει 1 ξενώνα ανά 10.000 κατοίκους), εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ώστε να σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
- Ουσιαστική εργασιακή ισότητα με ίσες αμοιβές και ίσες ευκαιρίες για άνδρες και γυναίκες. Να αναγνωρισθεί το δικαίωμα και να θεσμοθετηθούν οι υποδομές για τον θηλασμό της εργαζόμενης μητέρας.
- Μέριμνα για τη μετανάστρια που εργάζεται συνήθως ανασφάλιστη, που δεν νομιμοποιείται με τα ένσημα του συζύγου της, που η μητρότητα την κρατά μακριά από την εργασία.
- Να σταματήσουν τα ΜΜΕ να λειτουργούν ως όχημα σεξιστικών μηνυμάτων και μέσο αναπαραγωγής και επικύρωσης στερεοτύπων για τις έμφυλες σχέσης εξουσίας.
- Να καταργηθεί το αναχρονιστικό νομικό καθεστώς της Σαρία (ιερός ισλαμικός νόμος) για τη μειονότητα στη Θράκη, με το οποίο παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα γυναικών και παιδιών και καταστρατηγείται κάθε αρχή ισονομίας και ισοπολιτείας.
- Να αποσυρθεί η οπισθοδρομική τροπολογίατου Αστικού Κώδικα για το Οικογενειακό Δίκαιο(ν.3719/2008 «Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις»),με την οποία καταργήθηκε ουσιαστικά το αμετάβλητο των επωνύμων των συζύγων μετά το γάμο και ακυρώθηκαν πολύ σημαντικά βήματα που είχαν γίνει προς τη θεσμική ισότητα.
Και, επειδή θεωρούμε ότι ο δρόμος προς την κατάκτηση της ουσιαστικής ισότητας περνάει αναπόφευκτα μέσα από την παιδεία, ζητούμε να λειτουργήσει το σχολείο ως βασικός φορέας εξάλειψης των στερεοτύπων σε σχέση με τους κοινωνικούς ρόλους των δύο φύλων και το μετασχηματισμό της κυρίαρχης πατριαρχικής κουλτούρας.
Είμαι γυναίκα. Σύμφωνα με τα σύγχρονα στερεότυπα, αυτά που κυριαρχούν στα μέσα ενημέρωσης, πρέπει να είμαι πάντα νέα, αδύνατη, περιποιημένη, καλοντυμένη, θελκτική, καλή νοικοκυρά, πρακτική μητέρα αλλά και μέσο προώθησης προϊόντων προς τους άνδρες. Ως γυναίκα, είμαι για τα ΜΜΕ συγχρόνως υποκείμενο, αντικείμενο και μέσο.
Η επίδραση της εικόνας του φύλου, όπως αυτή διαμορφώνεται και διαχέεται από τα ΜΜΕ προς την κοινωνία, είναι καθοριστική για την αναπαραγωγή και εμπέδωση στερεοτύπων που σχετίζονται με αυτό. Τα έντυπα, τα life-style περιοδικά, το ραδιόφωνο, το διαδίκτυο και, κυρίως, η τηλεόραση προωθούν ένα κυρίαρχο μοντέλο που απευθύνεται στο θυμικό του αποδέκτη των μηνυμάτων τους, και όχι στην πραγματική ζωή της καθημερινής γυναίκας ή τις πραγματικές ανάγκες και ικανότητές της. Με τον τρόπο αυτό αναπαράγονται και νομιμοποιούνται οι εξουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των φύλων στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία, στην εργασία, στην πολιτική.
Εστιάζω, λοιπόν σε δύο σημαντικές παραμέτρους για την δημιουργία του σύγχρονου μοντέλου: την τηλεόραση και την διαφήμιση. Μέσα στην αλληλεξάρτησή τους, είναι οι ναυαρχίδες της συστηματικής προώθησης των έμφυλων στερεοτύπων.
Η τηλεόραση στις μέρες μας έχει αποκτήσει τεράστια δύναμη, καθώς λειτουργεί ως φορέας όχι μόνο ψυχαγωγίας και πληροφόρησης, αλλά και κοινωνικοποίησης. Επιπλέον βρίσκεται μέσα σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά της χώρας. Ο ρόλος της, λοιπόν, στη διαμόρφωση συλλογικών προτύπων και στερεοτύπων είναι καθοριστικός. Μέσα από τα talk show, τα τηλεπαιχνίδια και τα reality η γυναίκα εντάσσεται στα στερεότυπα {«Η εκδίκηση της Ξανθιάς», «Νοικοκυρές της Αθήνας», «Όλα»}. Πολλά δημοφιλή σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης, πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές, με εξαίρεση ορισμένα δελτία ειδήσεων, προβάλλουν τη γυναίκα που συμμετέχει σε αυτά ως κούκλα, γυναίκα αντικείμενο του πόθου, γυναίκα συμπλήρωμα του άνδρα, χωρίς δική της αυτόνομη υπόσταση. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό: αρκετές γυναίκες που θεωρούνται πρότυπα ομορφιάς έχουν, μάλιστα, ταυτιστεί με μέλη τους σώματός τους: Τζένιφερ Λόπεζ, Πάμελα Άντερσον, Αντζελίνα Τζολί.
Η τηλεόραση έχει μεν διευρύνει τα γυναικεία πρότυπα που προβάλλει, καθώς ενίοτε προωθεί και το μοντέλο της ανεξάρτητης γυναίκας, όμως εξακολουθεί να μας περνάει μηνύματα αρνητικά για την εμφάνισή μας, τις ατέλειες του σώματός μας, την ηλικία μας, το βάρος μας, αλλά και για τις υποχρεώσεις μας στο νοικοκυριό με υπερσύγχρονα χημικά διαλυτικά, τις πλαστικές πάνες και το ξένο γάλα για τα μωρά μας. Οι γυναίκες αποτελούν μεγάλη μερίδα των καταναλωτών -πολλά προϊόντα και υπηρεσίες απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτές- και η εικόνα στην τηλεόραση χτίζει τα πρότυπα, τη βάση πάνω στην οποία θα κουμπώσει η διαφήμιση, που -ας μην το ξεχνάμε- είναι ο μοναδικός χρηματοδότης της. Τα μηνύματα που εκπέμπει η τηλεόραση μας λένε ότι κάποια εκατομμύρια γυναίκες κάθε ηλικίας πρέπει να μοιάσουμε σε κάποια λίγα ψιλόλιγνα μοντέλα και τηλεοπτικές περσόνες που σπαταλούν το χρόνο τους σε ατέρμονες δίαιτες, γυμναστήρια, οίκους μόδας και ινστιτούτα αισθητικής, για να παρουσιαστούν ως οι τέλειες γυναίκες ή …«νοικοκυρές». Ένας κόσμος εξωπραγματικός και πολυδάπανος σε χρόνο και χρήμα που το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει τις γυναίκες να υπερκαταναλώνουν προϊόντα και υπηρεσίες που καλύπτουν πλασματικές ανάγκες, ή να νιώθουν απογοήτευση και ανασφάλεια. Ένα σκαλί πριν τη μανιοκατάθλιψη, δηλαδή. Η τηλεοπτική εικόνα της γυναίκας έχει, ακόμα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην αύξηση των σοβαρών διατροφικών διαταραχών, μεταξύ των πολύ νέων γυναικών που, στην προσπάθειά τους να μοιάσουν στα ινδάλματά τους, διαστρεβλώνουν ψυχοπαθολογικά την δική τους εικόνα στα μάτια τους και ενίοτε φτάνουν έως το θάνατο από εξαντλητική δίαιτα.
Η διαφήμιση είναι το παντοδύναμο εργαλείο της επιβολής της εξουσίας στις γυναίκες, γιατί έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει το υποσυνείδητο εκατομμυρίων ανθρώπων με μια μόνο εικόνα και βρίσκεται παντού. Στην τηλεόραση, στα έντυπα, στο δρόμο, στα μαζικά μέσα μεταφοράς. Κι ενώ πιστεύουμε ότι, αγνοώντας τα μηνύματα που εκπέμπει, μένουμε ανεπηρέαστοι, στην πραγματικότητα αυτά τα μηνύματα μέσα από την εικόνα επιδρούν αποφασιστικά στις αξίες μας, στις επιλογές μας και στις συμπεριφορές μας. Στην Αμερική υπολογίζεται ότι ένα άτομο εκτίθεται καθημερινά σε πάνω από 2.000 διαφημίσεις. Κάτι αντίστοιχο σε μικρότερη κλίμακα συμβαίνει και στη χώρα μας.
Κύριο εργαλείο της διαφήμισης, το γυναικείο σώμα. Η εικόνα του γυναικείου σώματος πουλάει τα πάντα. Η γυναίκα και τα μέρη του σώματος της, κατά προτίμηση το στήθος, τα πόδια και τα οπίσθια, πωλούν από γιαούρτια έως τεχνολογία. {«το χάσαμε το κορμί πατριώτη!»} Χρησιμοποιώντας τα μέρη του γυναικείου σώματος ξεχωριστά από το υπόλοιπο σώμα για διαφημιστικούς λόγους, το μήνυμα που προσλαμβάνει ο θεατής είναι ότι όχι μόνο η συγκεκριμένη γυναίκα, αλλά και κάθε γυναίκα είναι μόνο στήθη ή πόδια ή οπίσθια. Ταυτίζοντας τη γυναίκα με τα μέρη του σώματός της κατ’ επιλογή, η διαφήμιση απογυμνώνει τη γυναίκα από την ανθρώπινη αξία της, κάνοντας την αντικείμενο-εργαλείο για την προώθηση των προϊόντων που διαφημίζει. Την μετατρέπει έτσι σε απρόσωπο πράγμα, κάτι που δεν συμβαίνει με τον άνδρα, τον οποίο σχεδόν πάντα τον αντιμετωπίζει ως οντότητα. Αυτή η υποβίβαση της γυναίκας στα μέρη του σώματός της προς τέρψιν του άνδρα, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, καταστρέφει τη γυναικεία αυτοεκτίμηση.
Παράλληλα, μέσα από τις διαφημίσεις, προωθούνται συχνά μηνύματα γυναικείας παθητικότητας και υποταγής στη βούληση του άνδρα. Ακόμα και η έκφραση του προσώπου, η στάση, η θέση της γυναίκας στο χώρο και σε σχέση με τον άνδρα που πιθανά συμμετέχει σε μια διαφήμιση στέλνουν το μήνυμα της γυναίκας-αντικειμένου. Συχνά το μήνυμα της γυναίκας αντικειμένου-εμπορεύματος προβάλλεται ευθέως, όπως στην πρόσφατη διαφήμιση της «Γερμανός», για την οποία διαμαρτυρήθηκε τόσο η θεματική ομάδα δικαιωμάτων των Ο.Π. όσο και η Γενική Γραμματεία Ισότητας.
Όλες αυτές οι διεργασίες που μετατρέπουν τη γυναίκα σε αντικείμενο, αποσπούν το σώμα της από την ίδια και τη διαιρούν στα μέρη του σώματος της, όχι μόνο της στερούν την ανθρώπινη υπόστασή της αλλά συχνά οδηγούν στην νομιμοποίηση της βίαιης συμπεριφοράς εναντίον της. Η συνεχής προβολή βίαιων εικόνων από τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με την προβολή της γυναίκας ως αντικείμενο, κάνει το μέσο άνθρωπο -ακόμη και τις ίδιες τις γυναίκες- λιγότερο ευαίσθητο σε θέματα έμφυλης βίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εγκλήματα με θύματα γυναίκες προβάλλονται συχνά από τους δημοσιογράφους με αυτή τη στερεότυπη εκδοχή: «έγκλημα πάθους, έγκλημα τιμής, οικογενειακό δράμα», ενώ η κρατική τηλεόραση προέβαλε μέχρι και δήλωση ανθρώπου της τέχνης που παρότρυνε σε βία κατά των γυναικών. Στην πραγματικότητα, αρκετά εγκλήματα με θύματα γυναίκες καθρεφτίζουν μηνύματα που προβάλλονται από τα ΜΜΕ.
Η απαξιωτική αυτή εικόνα της γυναίκας όπως έχει διαμορφωθεί στα ελληνικά ΜΜΕ εξακολουθεί να κυριαρχεί χωρίς ενδείξεις βελτίωσης, τουναντίον πληθαίνουν τα δείγματα εκμετάλλευσης του γυναικείου σώματος από τα ΜΜΕ, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες και τα διαβήματα των γυναικείων οργανώσεων. Επιπλέον, με τα στερεότυπα γυναικείων συμπεριφορών που προβάλλουν στο κοινό συντελούν, έστω και χωρίς πρόθεση, στην αύξηση των κρουσμάτων βίας, όπως έχουν καταγραφεί τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα μας εναντίον γυναικών.
Είναι ανάγκη λοιπόν να ληφθούν άμεσα μέτρα όπως είναι:
- Να εφαρμοστεί και στα ΜΜΕ η αρχή του gender mainstreaming που έχει θεσμοθετηθεί και στην Ελλάδα μετά το ψήφισμα του Συμβουλίου των υπουργών των κρατών μελών της ΕΕ στις 5/10/1995, ώστε να βελτιωθούν τα προβαλλόμενα στερεότυπα ανδρών και γυναικών σύμφωνα με τις αρχές της ισότητας των φύλων.
- Να θεσμοθετηθεί η επιμόρφωση των εργαζομένων στα ΜΜΕ σχετικά με τα θέματα της ισότητας των φύλων, γεγονός που θα ενισχύσει την ευαισθητοποίηση και την κατάρτιση των εργαζόμενων και θα τους βοηθήσει στην καλύτερη αποτύπωση της κοινωνικής πραγματικότητας μέσα από την δουλειά τους στα ΜΜΕ.
Ελεάννα Ιωαννίδου, εκπρόσωπος τύπου
Χριστίνα Κούρκουλα, θεματική ομάδα Δικαιωμάτων
Οικολόγοι Πράσινοι
(Μάρτιος 2011)
Η Θεματική Ομάδα Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων
Στη Θεσσαλονίκη του 2010 και του 1 εκατομμυρίου κατοίκων, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καμία ολοκληρωμένη δομή υποστήριξης και φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών. Ψήφισμά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 1986 προβλέπει την λειτουργία ενός ξενώνα κακοποιημένων γυναικών ανά 10.000 κατοίκους.
- Ένα χρόνο μετά τις περσινές υποσχέσεις της νεόκοπης τότε ηγεσίας της Γενικής Γραμματείας Ισότητας για δημιουργία κέντρων υποδοχής για θύματα ενδοοικογενειακής βίας, οι εξαγγελίες παραμένουν εξαγγελίες, καθώς οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις για την έναρξη λειτουργίας τους αφορούν ορίζοντα 2-3 ετών.
- Ο μοναδικός δημόσιος ξενώνας του ΕΚΚΑ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης), ο οποίος λειτούργησε για ένα χρονικό διάστημα, είναι κλειστός από πέρσι το Σεπτέμβριο επειδή οι συμβάσεις των εργαζομένων δεν ανανεώθηκαν και ουδείς ξέρει πότε και αν θα ανανεωθούν.
Από την άλλη, ο Δήμος Θεσσαλονίκης κάτω από την ασφυκτική πίεση των γυναικείων συλλογικοτήτων της πόλης αναγκάστηκε πριν από μερικά χρόνια να ανακοινώσει τη λειτουργία ξενώνα. Τροχοπέδη στη λειτουργία του αποτελούν όμως οι ίδιες οι προϋποθέσεις φιλοξενίας και τα άκαμπτα κριτήρια που ουσιαστικά καθιστούν την πρόσβαση στον ξενώνα ανέφικτη για τις περισσότερες γυναίκες θύματα.
Θεωρούμε απαράδεκτο, ρατσιστικό και μισαλλόδοξο για μία κοινωνική υπηρεσία που υποτίθεται ότι προσφέρεται από το Δήμο για ένα τόσο σημαντικό και διαδεδομένο κοινωνικό πρόβλημα, να απαιτείται Ελληνική Ιθαγένεια από τη γυναίκα θύμα κακοποίησης. Στον κανονισμό λειτουργίας διαβάζουμε«Με τον κανονισμό αυτό ρυθμίζεται η ζωή και η λειτουργία του ΞΕΝΩΝΑ για κακοποιημένες γυναίκες που έχουν την ελληνική ιθαγένεια». Αποκλείονται έτσι πρόσφυγες και μετανάστριες από οποιαδήποτε υπηρεσία στήριξης.
Περιστατικά που έχουν παραπεμφθεί τα προηγούμενα χρόνια στο κέντρο υποδοχής του Δήμου από άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, δεν έγιναν δεκτά με διάφορες δικαιολογίες ενώ υπήρχε διαθεσιμότητα.Ωστόσο στο siteτου ο Δήμος διαφημίζει τη δομή υποστήριξης ως εξής: «Το πρόγραμμα αφορά την παροχή προσωρινής στέγασης σε ασφαλή χώρο και υποστηρικτικές υπηρεσίες για την κοινωνική επανένταξη των κακοποιημένων κοριτσιών και γυναικών. Η στέγαση θα καλύψει ένα μεγάλο κενό που υπάρχει στον τομέα αυτό, δεδομένου ότι υπάρχει έλλειψη ανάλογης δομής στην Βόρεια Ελλάδα».
Επιπλέον είναι αδιανόητο να λειτουργεί κέντρο στήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας χωρίς από ειδική γραμμή ΣΟΣ 24ωρης βάσης. Η τηλεφωνική όμως γραμμή κοινωνικής πολιτικής του δήμου λειτουργεί μόνο τις εργάσιμες μέρες, 7.00π.μ.-14.00μ.μ. σαν να μην γνωρίζουν οι «ειδικοί» υπάλληλοι που στελεχώνουν την κοινωνική υπηρεσία ότι τα περισσότερα κρούσματα βίας συμβαίνουν βράδυ και αργίες. Δεν έχει εκδοθεί καθόλου έντυπο ενημερωτικό υλικό για τον ξενώνα (το οποίο θα έπρεπε να διανεμηθεί ευρέως καθώς είναι καταδικασμένη σε αποτυχία κάθε δομή αν δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της οι γυναίκες που την έχουν ανάγκη) και δεν έχουν ενημερωθεί για την ύπαρξη του ούτε οι φορείς που κατεξοχήν υποδέχονται πρώτοι τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, όπως η αστυνομία και τα νοσοκομεία.
Πρόσφατα, όταν προσπαθήσαμε ως Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ΟΠ να βρούμε χώρο φιλοξενίας για μία γυναίκα πρόσφυγα με δύο κορίτσια -και οι τρεις θύματα κακοποίησης από τον σύζυγο-πατέρα- το «κοινωνικό κράτος», δηλαδή τόσο ο εκτός λειτουργίας ξενώνας του ΕΚΚΑ όσο και η ξενόφοβη κοινωνική υπηρεσία του Δήμου, μας παρέπεμψε στον ξενώνα «Μητέρα Τερέζα». Ο τελευταίος αποτελεί πρωτοβουλία της Καθολικής Εκκλησίας που προσφέρει μόνο φιλοξενία και σίτιση, ενώ καταγγελίες μιλούν για απουσία κάθε ελέγχου από τις αρχές, άθλιες συνθήκες υγιεινής, υποσιτισμό και κακομεταχείριση.
Σε μια εποχή που η κακοποίηση των γυναικών έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα παγκοσμίως, στη Θεσσαλονίκη τοπικές και κεντρικές διοικητικές αρχές κωφεύουν, επιδεικνύοντας απαράμιλλη αναλγησία προς τις γυναίκες που έχουν ανάγκη στήριξης. Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι «οι Θεσσαλονικείς είναι ευγενείς…δεν κακοποιούν τις γυναίκες τους»!!όπωςανερυθρίαστα δήλωσε ο απερχόμενος Δήμαρχος πριν μερικά χρόνια απαντώντας στις αιτιάσεις των γυναικείων οργανώσεων για την έλλειψη ξενώνα;
Η Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
“Και δεν είναι ωραίο πράγμα στο κάτω κάτω βρε παιδί μου η επίθεση;” (Κ. Τσόκλης, στην κρατική τηλεόραση)
Ο βιασμός αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο από την αρχαιότητα ως σήμερα, ως μία από τις ειδεχθέστερες μορφές βίας κατά των γυναικών.
Παρόλα αυτά στην χώρα μας φιλοξενούνται και μάλιστα στην κρατική τηλεόραση απόψεις οι οποίες νομιμοποιούν ηθικά το έγκλημα του βιασμού, ταυτίζουν θύτη και θύμα ή ακόμη χειρότερα αντιστρέφουν τους ρόλους και τέλος προτρέπουν ανοικτά σε τέλεση αυτού του εγκλήματος εξαίροντάς το ως «ένδειξη ζωντάνιας των ανδρών και έκφραση πάθους» (!).
Όλα αυτά μάλιστα, σε μια περίοδο που η κοινή γνώμη συγκλονίστηκε από τις επιθέσεις βιασμού τόσο σε ενήλικες γυναίκες (Κέρκυρα και Προσκυνητές Κομοτηνής) αλλά και σε 11χρονο κορίτσι (Αρκαδία), που δολοφονήθηκε μετά το βιασμό της.
Ένα μικρό δείγμα των δηλώσεων παρατίθενται παρακάτω:
«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός από την κοπέλα που προκαλεί. Τη βία τη ζητά η ίδια. …. Ποιος είναι αλήθεια ο πιο ζωντανός άνθρωπος; Ο γερο ηλίθιος που κάθεται στο σπίτι του και δεν έχει κανένα ερωτισμό μέσα του ή εκείνος ο οποίος ρισκάροντας την ζωή του και την ελευθερία του επιτίθεται σε ένα πλάσμα σεξουαλικό; …. Και δεν είναι ωραίο πράγμα στο κάτω κάτω βρε παιδί μου η επίθεση;»
Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουμε την αγανάκτηση μας, καταδικάζοντας απερίφραστα την προβολή τέτοιων δηλώσεων γνωστού εικαστικού καλλιτέχνη (ο οποίος μάλιστα συναλλάσσεται συχνά με το κράτος), ιδιαίτερα μέσω της κρατικής τηλεόρασης. Η τελευταία μετατρέπεται έτσι σε όχημα διάδοσης των απεχθέστερων σεξιστικών ιδεών, προσδίδοντάς τους και κύρος «γνώμης πνευματικού ανθρώπου». Ζητούμε από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο να παρέμβει για αυτό το ζήτημα και να καλέσει άμεσα σε απολογία τους υπευθύνους της κρατικής τηλεόρασης.
Επισημαίνουμε, τέλος, ότι το τελευταίο μέρος της συνέντευξης του Τσόκλη συνιστά σαφώς δημόσια προτροπή σε κακούργημα, πράξη η οποία είναι ποινικά κολάσιμη, σύμφωνα με το άρθρο 184 του ποινικού κώδικα, και τιμωρείται με φυλάκιση έως τριών ετών.
Η Θεματική Ομάδα των Οικολόγων Πράσινων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Ζητά και το Συμβούλιο της Ευρώπης
Η ύπαρξη της σαρία στη Θράκη αντιβαίνει στη Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης.
«Χαιρετίζουμε ως δίκαιη και συμβατή με την αρχή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία αφορά τις μειονότητες σε Ελλάδα και Τουρκία», δήλωσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος, ο οποίος είχε θέσει το ζήτημα της Σαρία με ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο, το Δεκέμβριο του 2009, ζητώντας την κατάργηση αυτού του αναχρονιστικού νομικού καθεστώτος, το οποίο θεσμοθετεί την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και τον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή.
Η έκθεση, με τίτλο «Θρησκευτική ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία και τη μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη», θεωρεί πως τα δύο μέρη παρερμηνεύουν τον όρο της «αμοιβαιότητας» η οποία αναφέρεται στη συνθήκη της Λοζάννης, με αποτέλεσμα αυτό πολλές φορές να οδηγεί σε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις δύο κοινότητες. Αντίθετα, η έκθεση με τις προτάσεις της ορίζει εμπράκτως και με σαφήνεια την έννοια αυτή, η εφαρμογή της οποίας είναι αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να διασφαλιστούν οι όροι καλής γειτνίασης, ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή.
Η έκθεση, η οποία συντάχθηκε από τον Γάλλο βουλευτή Michel Hunault και υιοθετήθηκε από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης προτείνει ρυθμίσεις, οι οποίες στηρίζουν τις ελληνικές θέσεις, σχετικά με τη λειτουργία της Θεολογικής σχολής της Χάλκης, του Πατριαρχείου, ζητήματα περιουσιών και μνημείων και στηλιτεύει την προβληματική εφαρμογή της αρχής της ανεξιθρησκίας στην Τουρκία. Από την άλλη πλευρά, προτείνει ρυθμίσεις σχετικά με την καλύτερη λειτουργία των μειονοτικών σχολείων στη Θράκη, τα βακούφια, στηρίζει το δικαίωμα των μειονοτικών ενώσεων και συλλόγων της Θράκης στην χρήση του όρου «τουρκικός».
Τέλος, καλεί την Ελλάδα να επιτρέψει την εκλογή του θρησκευτικού ηγέτη, του Μουφτή, από την ίδια τη μειονότητα αφού πρώτα του αφαιρεθούν οι δικαστικές του εξουσίες. Και ζητά να καταργηθεί η Σαρία1 καθώς, όπως τονίζει, αντιβαίνει στη Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η απάντηση της Κομισιόν στην γραπτή ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου αναμένεται τώρα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
5 δολοφονίες, 1 ακρωτηριασμός, 3 σοβαροί τραυματισμοί γυναικώναπό τους συντρόφους τους σε 10 μήνες Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα σχεδόν 2 γυναίκες το μήνα δολοφονούνται από τους πρώην ή νυν συντρόφους τους. Αυτός είναι ο απολογισμός του τελευταίου 10μηνου.
Δεν πρόκειται ούτε για «οικογενειακές τραγωδίες» ούτε βέβαια για «εγκλήματα πάθους». Πρόκειται για στυγνές δολοφονίες. Ο δράστης στην συντριπτική πλειοψηφία των δολοφονιών είναι άντρας και το θύμα γυναίκα. Το χέρι του δράστη δεν οπλίζει ούτε το πάθος ούτε η απόγνωση από την οικονομική κρίση. Το οπλίζει η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία σύμφωνα με την οποία ο άντρας μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο στη ζωή της γυναίκας του και των παιδιών του. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στις πατριαρχικές δομές της ελληνικής κοινωνίας, που δεν αναγνωρίζουν ισότιμες σχέσεις και ίσα δικαιώματα σε όλους και όλες. Το «πάθος», η ζήλια και η ανέχεια είναι απλώς οι αφορμές.
Φτάνει πια! Η ελληνική κοινωνία, η πολιτεία και τα ΜΜΕ θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η βία κατά των γυναικών είναι έμφυλη και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Φτάνει πια με τους γείτονες που απλώς κλείνουν τα αυτιά τους και τα στόματά τους όταν ακούν τα ουρλιαχτά γυναικών και παιδιών!
Φτάνει πια με τους νόμους και τα δικαστήρια που βάζουν πάνω από την προστασία της ζωής, την προστασία του θεσμού της οικογένειας! Η οικογένεια νοσεί βαριά όταν ένα από τα μέλη της δεν σέβεται την προσωπικότητα των υπολοίπων και πεθαίνει τη στιγμή ακριβώς που το ένα μέλος απειλεί τη σωματική και πνευματική ακεραιότητα των υπολοίπων μελών.
Φτάνει πια με την αναλγησία της ελληνικής πολιτείας που εξακολουθεί να μην διαθέτει τους απαραίτητους πόρους (ανθρώπινους και οικονομικούς) για τη δημιουργία δομών στήριξης των γυναικών που παλεύουν να ξεφύγουν από τη βία και να προστατεύσουν τα παιδιά τους.
Φτάνει πια με τα ΜΜΕ που προσπαθούν να βρουν τι οδήγησε το θύτη σε αυτή την πράξη! Ξέρουμε όλοι και όλες πολύ καλά τι τον οδήγησε: Η πατριαρχική αντίληψη με την οποία γαλουχήθηκε και σύμφωνα με την οποία η γυναίκα ανήκει σε κάποιον άντρα τον οποίο οφείλει να υπακούει, να ακολουθεί, να ανέχεται.
Θεματική Ομάδα των Οικολόγων Πράσινων
Για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Το νέο γεγονός άσκησης ακραίας βίας στο σώμα μιας γυναίκας έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της βίας κατά γυναικών που τους τελευταίους μήνες υπερέβαλε σε αριθμό θυμάτων και ωμότητα. Η “άγνωστη” γυναίκα από την Καλαμάτα μπαίνει στον ίδιο κατάλογο μαζί με τη Κωνσταντίνα Κούνεβα και την Κατερίνα Γκουλιώνη, για να τονίσει ότι ο ακρωτηριασμός και η περιφρόνηση του γυναικείου σώματος είναι ο στόχος κάθε εγκληματικής ενέργειας κατά των γυναικών, άσχετα με τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό χαρακτήρα της.
Η βίαιη αυτή πράξη δεν μπορεί να απομονωθεί στο επίπεδο της ιδιωτικής διαφοράς και της τιμωρίας, απλώς, του θύτη αλλά θα πρέπει να τοποθετηθεί στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο που είναι ενταγμένη και ν’ αναδειχθεί η πολιτική της διάσταση. Η εκδήλωση της βίας με το συγκεκριμένο τρόπο που αυτή εκφράστηκε, υποδηλώνει τη διατήρηση μιας ιδεολογίας που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της επιλογής και της ελευθερίας έκφρασης και δράσης σε μία γυναίκα και αυτό σχετίζεται άμεσα με τους μηχανισμούς παραγωγής εικόνων και αναπαραστάσεων για το άλλο φύλο που διαχειρίζεται η Πολιτεία.
Επειδή η διαμόρφωση της προσωπικότητας των αυριανών πολιτών είναι κατά ένα μεγάλο μέρος ευθύνη του κράτους, θεωρούμε απαραίτητη την παρέμβασή του για τον εκσυγχρονισμό της εικόνας της γυναίκας μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια.
Ακόμη, επειδή τα διαφημιστικά μηνύματα απευθύνονται σ’ όλο το εύρος της κοινωνίας και έχουν σαν στόχο να δημιουργούν αλλά και ν’ αναπαράγουν ασυνείδητα πρότυπα, θεωρούμε απαραίτητη τη παρέμβαση των αρμόδιων οργάνων της Πολιτείας, για τις περιπτώσεις που το μήνυμα που εκπέμπεται δημιουργεί αρνητικές εικόνες για το γυναικείο φύλο.
Θεωρούμε απαραίτητη επίσης τη λήψη κάθε μέτρου για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών, όπως τη δημιουργία ξενώνων και προστατευτικού νομικού πλαισίου για όλα τα θύματα ανάλογων επεισοδίων.
Προπάντων όμως θεωρούμε απαραίτητη για την εφαρμογή αυτών των μέτρων από την Πολιτεία, την επαγρύπνηση της κοινωνίας των πολιτών, γι’ αυτό συντασσόμαστε με τον αγώνα όλων των γυναικείων οργανώσεων που διεκδικούν αυτά τα αιτήματα και προσθέτουμε τις δυνάμεις του πολιτικού μας χώρου για την τεκμηρίωση και τη διεκδίκηση της αλλαγής της στάσης της Πολιτείας.
Ο μακρύς κατάλογος της βίας κατά των γυναικών θα μειωθεί τότε μόνο όταν γίνει συνείδηση η αλληλέγγυα σχέση και η οργανωμένη διεκδίκηση με συνεπείς παρεμβάσεις προς την πολιτεία που θα αλλάξουν αργά αλλά σταθερά την εικόνα και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Η Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικολόγων Πράσινων