Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι αντίθετοι με την τροπολογία που κατατέθηκε σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με την οποία καταργούνται οι διατάξεις του ν.3838/2010 που αφορούν στο δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογή οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, τόσο των ομογενών, όσο και των νομίμως διαμενόντων μεταναστών (κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις που όριζε ο νόμος), αλλά και των πολιτών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών.

Αν και η κυβέρνηση διατείνεται ότι η κατάργηση των εν λόγω διατάξεων επέρχεται προς συμμόρφωση με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που τις έκρινε αντισυνταγματικές, η αλήθεια είναι ότι η ίδια είχε εξαγγείλει την απόσυρσή τους πολύ πιο πριν. Αν και έως σήμερα μόλις 12.583 άτομα κυρίως ομογενείς και κατά δεύτερο λόγο υπήκοοι τρίτων χωρών έχουν συμμετάσχει στις δημοτικές εκλογές ο «κίνδυνος αλλοίωσης του εκλογικού σώματος» υπήρξε μόνιμη επωδός για τη Νέα Δημοκρατία που διαχρονικά και σταθερά αλληθωρίζει προς την ακροδεξιά. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή ήταν αυτή που ήδη από τις 9.7.2012 είχε καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του νόμου αυτού, ώστε «να φανεί ξεκάθαρα ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι αυτές που έχουν εσκεμμένα μετατρέψει την χώρα σε σκουπιδότοπο της Γης». Και τούτο πριν από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Η έννοια της ισότητας, της ισοπολιτείας και της δημοκρατίας, αλλά και μία ενεργητική πολιτική ενσωμάτωσης που θέτει ως στόχο την αναγνώριση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και τη διασφάλιση της δίκαιης μεταχείρισης των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια (σύμφωνα με τις βασικές αρχές που έθεσε το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης το οποίο υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2009), θυσιάζονται από μία κυβέρνηση της οποίας ο πολιτικός λόγος και οι πράξεις βρίσκονται στον αντίποδα αυτών των αρχών. Η  απονομή του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι (έως το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου), χαρακτηρίσθηκε από το νομοθέτη ως ο καίριος ενδιάμεσος σταθμός στην ενταξιακή πορεία από το καθεστώς του μετανάστη προς αυτό του πολίτη, με τη σταδιακή ενθάρρυνση δικαιωμάτων συλλογικής δράσης που οδηγούν σε διαρκή εμβάθυνση της συμμετοχής στη δημόσια ζωή. Υπό την έννοια αυτή, αν και το δικαίωμα ήταν αυστηρά περιορισμένο από το νόμο σε συγκεκριμένες κατηγορίες υπηκόων τρίτων χωρών, εντούτοις έδινε τη δυνατότητα λόγου για τα τεκταινόμενα της περιοχής σε ανθρώπους που ζουν, εργάζονται, στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο και συμμετέχουν στα συλλογικά βάρη, πληρώνοντας φόρους και δημοτικά τέλη.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η παρούσα απόφαση της Κυβέρνησης εντάσσεται σε μία γενικότερη προσπάθεια απομόνωσης των υπηκόων τρίτων χωρών, ακόμη και των ομογενών, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως φορείς δικαιωμάτων και δεν τους επιτρέπεται η συμμετοχή στη διαμόρφωση αποφάσεων σε κανένα επίπεδο, ούτε καν στο τοπικό. Η προσπάθεια αυτή, της οποίας η πιο ακραία έκφανση αποτυπώνεται γλαφυρά στη φράση «κάντε τους το βίο αβίωτο» του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., είναι εμφανής σε όλες τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. 

«Η ακροδεξιά επιβάλλει την ατζέντα της!», δηλώνει ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος και συνεχίζει: «Για εμάς η ευημερία, η ανάπτυξη και η ομαλή συμβίωση μεταξύ των μελών μίας κοινωνίας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την αναγνώριση δικαιωμάτων και την κοινωνική ένταξη, χωρίς αποκλεισμούς. Στον αντίποδα, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η μισαλλοδοξία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση τμημάτων του πληθυσμού, δεν έχουν καμία θέση σε μία αληθινή Δημοκρατία, όπως και το “δίκαιο του αίματος”».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το πρόσφατο περιστατικό κατεδάφισης των αυθαίρετων κτισμάτων των Ρομά στο Μενίδι από συνεργεία του δήμου Αχαρνών, υπό την παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης, χωρίς να έχει προηγουμένως ληφθεί καμία μέριμνα για τη μετεγκατάστασή τους, φέρνει για μία ακόμη φορά στο προσκήνιο την έλλειψη πολιτικής βούλησης για την πραγματική ένταξη των Ρομά στον κοινωνικό ιστό. Σε συνδυασμό μάλιστα με τις αλλεπάλληλες προσχηματικές «έρευνες» σε καταυλισμούς Ρομά, δημιουργείται ένα κλίμα γενικευμένου φόβου και ανασφάλειας, που επηρεάζει κυρίως τα μικρά παιδιά που διαμένουν εκεί.

Θυμίζουμε πως πολύ πρόσφατα αστυνομικοί είχαν εισβάλει σε καταυλισμό στο Χαλάνδρι- τρομοκρατώντας τα παιδιά που έφευγαν εκείνη την ώρα για το σχολείο- για να πραγματοποιήσουν έρευνα για τυχόν παράνομες πράξεις και παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, καθώς επίσης και για την καταγραφή των καταλυμάτων και την ταυτοποίηση των προσώπων που διαμένουν εκεί.  Η έρευνα για τυχόν παράνομες πράξεις απέβη άκαρπη, ενώ απώτερος στόχος ήταν η κατεδάφιση των καταλυμάτων. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), ως εκπρόσωπος των θιγόμενων Ρομά προσέφυγε στις 6 Μαΐου 2013 στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η οποία δέχθηκε το αίτημα για ασφαλιστικά μέτρα προστασίας των προσφευγόντων και ζήτησε από την Ελλάδα να διασφαλίσει πως οι τελευταίοι δεν θα καταστούν άστεγοι κατά το χρονικό διάστημα που η προσφυγή τους εξετάζεται από την Επιτροπή. Εν προκειμένω οι Ρομά είναι δημότες Χαλανδρίου και η απόφαση της μετεγκατάστασης τους μπορεί να ληφθεί μόνο με τη δική τους συμμετοχή,  σε συνεργασία με τον αρμόδιο δήμο Χαλανδρίου και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε από την Πολιτεία να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της για την κοινωνική ένταξη των Ρομά και να παύσει επιτέλους  κάθε βίαιη έξωσή τους, είτε άμεση είτε έμμεση και κάθε είδους εκτόπισή τους, χωρίς να έχει προβλεφθεί κατάλληλος χώρος μετεγκατάστασης υπό συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης με την έγκαιρη ενημέρωση και συμμετοχή τους στη λήψη της απόφασης. Θυμίζουμε επίσης ότι τον περασμένο Δεκέμβριο τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεσμεύτηκαν να αναλάβουν στοχευμένη δράση για τη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στους Ρομά και τον υπόλοιπο πληθυσμό, εγκρίνοντας σύσταση που αποτελεί την πρώτη νομική πράξη που εκδίδεται σε επίπεδο Ε.Ε. για την κοινωνική ένταξη των Ρομά.  Η σύσταση επικεντρώνεται σε τέσσερις τομείς μεταξύ των οποίων και στη στέγαση, ενώ για την εφαρμογή των μέτρων αυτών, εκτός των εθνικών πόρων, διατίθεται σημαντικό μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων της περιόδου 2014-20. Η Ελληνική Κυβέρνηση είναι πλέον υπόλογη απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μετουσιώσει σε πράξεις τις δεσμεύσεις της, βελτιώνοντας ουσιαστικά τις συνθήκες διαβίωσης των Ρομά. Δυστυχώς, έως σήμερα κωφεύει, επιλέγοντας παγίως την καταστολή έναντι της κοινωνικής ένταξης των Ρομά.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Συνδιοργάνωση ημερίδας από τον Νίκο Χρυσόγελο και τη Μαριλένα Κοππά για τις τραγωδίες στη Μεσόγειο 

Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση εδώ:

http://www.flickr.com/photos/chrysogelos/sets/72157640248369583/

Υπό τη σκιά της νέας απώλειας ζωών μεταναστών, αυτή τη φορά στο Φαρμακονήσι, και με 10 αγνοούμενους (2 γυναίκες, 8 παιδιά και βρέφη), αλλά και πολλαπλά ερωτηματικά αναφορικά με τις συνθήκες της τραγωδίας και τις τυχόν ευθύνες για αυτήν, οργανώθηκε  από τους ευρωβουλευτές Νίκο Χρυσόγελο, (Πράσινοι), και Μαριλένα Κοππά, (Σοσιαλιστές και Δημοκράτες), εκδήλωση με θέμα «Η Γκετοποίηση της πολιτικής ασύλου, από τη Λαμπετούσα στη Λέσβο», την Δευτέρα στις 27 Ιανουαρίου 2014, στο Γραφείο του Ευρωκοινοβουλίου στην Αθήνα.  

 Κατά την εισήγησή της, η Μαριλένα Κοππά αναφέρθηκε στο δουλεμπόριο και το trafficking, τις τεχνικές εκφοβισμού και ελέγχου και σε άλλες μορφές εκμετάλλευσης των μεταναστών, υπογραμμίζοντας ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) υπάρχουν παγκοσμίως 20 εκατομμύρια σκλάβοι. Η ευρωβουλευτής επεσήμανε ότι το φαινόμενο της αύξησης της παράτυπης μετανάστευση και του trafficking οδηγεί σε ενίσχυση της πολιτικής ελέγχου των συνόρων στην Ελλάδα, ωστόσο, η λήψη μέτρων όπως η δημιουργία φράχτη στον Έβρο, ενισχύει τη χρήση των θαλάσσιων διαδρομών, που όμως ενέχουν περισσότερους κινδύνους, όπως απέδειξαν με τον πιο τραγικό τρόπο οι πρόσφατες τραγωδίες σε Λαμπεντούσα και Φαρμακονήσι. Ταυτόχρονα, υπογράμμισε τη μετατόπιση των συνόρων στο εσωτερικό της επικράτειας των κρατών μελών που αποτελούν χώρες υποδοχής μεταναστών με συνακόλουθο την άνθιση των ακροδεξιών μορφωμάτων, όπως συμβαίνει στη χώρα μας με την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αναφερόμενη στη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ τόνισε πως έχει μετατρέψει τις χώρες του Νότου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπογράμμισε την ανάγκη αναθεώρησης της ισχύουσας νομοθεσίας στη βάση οριζόντιου άξονα πολιτικής και σύνθετου σχεδίου που θα καλύπτει όλες τις πτυχές της μετανάστευσης.

 Ο Νίκος Χρυσόγελος επισήμανε ότι «το Φαρμακονήσι, η Λαμπεντούσα, η Λέσβος, η Χίος είναι μερικές μόνο από τις επαναλαμβανόμενες τραγωδίες στη Μεσόγειο. Τα επίσημα στοιχεία μαρτυρούν ότι σε μια δεκαετία έχουν βρει το θάνατο στα νερά της Μεσογείου περισσότεροι από 17.500 άνθρωποι στην προσπάθειά τους να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη».  Αναρωτήθηκε: «Ως πότε θα είμαστε θεατές στο ίδιο έργο με πρωταγωνιστές ανθρώπους να πεθαίνουν, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά, στην προσπάθειά τους ξεφύγουν από συνθήκες που απειλούν τη ζωή τους ή αναζητώντας καλύτερη ζωή στην Ευρώπη; Μήπως έχουμε οδηγηθεί σταδιακά σε απάνθρωπες καταστάσεις; Χάθηκαν ζωές, γυναικών και παιδιών, εξαιτίας είτε μιας αποτυχημένης προσπάθειας διάσωσης είτε μιας εγκληματικής επιχείρησης επαναπροώθησης, όπως αυτές που οργανώνονται πολύ συχνά με εντολές άνωθεν. Τόσο η  ελληνική κυβέρνηση όσο και οι ελληνικοί φορείς έπρεπε πρώτα από όλα να εκφράσουμε τη θλίψη και τη συμπόνια μας. Μετά να υπάρξει δέσμευση για ανεξάρτητη διερεύνηση των αιτίων της τραγωδίας, απόδοση ευθυνών αλλά και αναθεώρηση πολιτικών και πρακτικών που οδηγούν στην απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών. Παράλληλα θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει προσπάθεια ανέλκυσης του σκάφους και γενικότερα αναζήτησης των κορμιών των 10 γυναικών και παιδιών  που αγνοούνται, να υπάρξει στήριξη και βοήθεια σε όσους επιβίωσαν από την τραγωδία. Η υποχρέωση διάσωσης ανθρωπίνων ζωών που βρίσκονται σε κίνδυνο θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη. Η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζητάει νέους κανόνες αναφορικά με τη δράση του FRONTEX, σύμφωνα με τους οποίους θα συμπεριλαμβάνεται στις αρμοδιότητές της η συμβολή της σε έκτακτες ανάγκες ανθρωπιστικού χαρακτήρα και επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα. Συνολικότερα, υπάρχει ανάγκη για χάραξη και υλοποίηση κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που θα βασίζεται στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την αρχή της μη επαναπροώθησης, τον επιμερισμό των ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, τη μη επιβολή κυρώσεων στους διασώστες ανθρωπίνων ζωών στη θάλασσα, την ενθάρρυνση των νόμιμων οδών μετανάστευσης και την κοινωνική ένταξη.

Οι κυβερνήσεις αντί να σπαταλούν τεράστια ποσά για τα σύνορα, χρειάζεται να έχουν ισορροπημένες κι ολοκληρωμένες πολιτικές. Για παράδειγμα, η Ελλάδα, την περίοδο 2008 – 2013, έλαβε 119.037.305 € από το Ταμείο για τα Εξωτερικά Σύνορα, 52.242.000 € από το Ταμείο για Επιστροφές μεταναστών στις χώρες τους, αλλά αξιοποίησε μόνο 14.0759.000 € από το Ταμείο για τους Πρόσφυγες και 12.470.000 € από το Ταμείο Ένταξης, γεγονός που μαρτυρά ποιες είναι οι προτεραιότητές της σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής! Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερους πόρους για κοινωνική ένταξη, ενίσχυση των δομών πρώτης υποδοχής και βελτίωση των συνθηκών ζωής και υγιεινής, ώστε να λάβει τέλος η γκετοποίηση των μεταναστών αλλά και η υποβάθμιση περιοχών στις οποίες συγκεντρώνονται οι μετανάστες χωρίς υποδομές.»

 Ο Γιώργος Τσαρμπόπουλος, Επικεφαλής του γραφείου για την Ελλάδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες τόνισε ότι είναι επιβεβλημένος ο επανασχεδιασμός της μεταναστευτικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, λαμβάνοντας υπόψη τις τραγωδίες σε Φαρμακονήσι και Λαμπεντούσα, καθώς και ότι πλέον επιλέγονται όλο και περισσότερο τα θαλάσσια περάσματα, στα οποία η πρακτική της αποτροπής που ακολουθείται ως επί το πλείστον έχει σοβαρές πιθανότητες για έκθεση της ανθρώπινης ζωής σε κίνδυνο (καιρός, κατάσταση πλοίου, κλπ). Αναφερόμενος στο ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, επικαλέστηκε τις μαρτυρίες των διασωθέντων που δόθηκαν στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και οι οποίες διαφέρουν σε σχέση με αυτές που δόθηκαν στο Λιμενικό, επισημαίνοντας ότι οι τελευταίες είδαν το φως της δημοσιότητας δύο ημέρες μετά το τραγικό συμβάν, ενώ δεν είναι γνωστό αν οι μαρτυρίες δόθηκαν παρουσία μεταφραστών, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ο Γιώργος Τσαρμπόπουλος τόνισε ότι μολονότι δεν έχουν διερευνηθεί οι συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη η τραγωδία, είτε πρόκειται για αποτυχημένη επιχείρηση διάσωσης, είτε για επιχείρηση επαναπροώθησης, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η απώλεια ανθρωπίνων ζωών. Κλείνοντας, υπογράμμισε πως η τακτική της αποτροπής και των επαναπροωθήσεων είναι τα κύρια εργαλεία της πολιτικής συνόρων, τη στιγμή η πλειοψηφία των μεταναστών είναι Σύροι, Αφγανοί και Σομαλοί και κατά πάσα πιθανότητα χρήζουν προστασίας και ασύλου.

 Στην εκδήλωση συμμετείχαν  οι Tommaso Della Longa και Laura Bastianetto, Ιταλοί δημοσιογράφοι και συγγραφείς του βιβλίου: «Λαμπετούσα: Χρονικό από τη Χώρα του Πουθενά», το οποίο μέσα από 15 ιστορίες ανθρώπων μας μετέφεραν τις εμπειρίες των μεταναστών, των τοπικών αρχών, της τοπικής κοινωνίας, των εθελοντών και των μελών ανθρωπιστικών οργανώσεων και φωτίζουν τις ιστορίες ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρας τους. Συχνά οι μετανάστες, ακόμα και όταν πνίγονται αντιμετωπίζονται ως αριθμός, αντί να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι, με ταυτότητα, ιστορία, ανάγκες.

 Με παρεμβάσεις τους συμμετείχαν, επίσης, ο Στέλιος Κραουνάκης, Εθελοντής υποδοχής και υποστήριξης προσφύγων στη Λέσβο, η Μαρία Πίνιου Καλλή, Δρ Ιατρός Δερματολόγος, εμπειρογνώμονας του Istanbul Protocol για την πιστοποίηση θυμάτων βασανιστηρίων,  η Γεωργία Αραπίδου, εκπρόσωπος της Ελληνικής Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η  Ευθαλία Παππά, επικεφαλής του Οικουμενικού Προγράμματος Προσφύγων, ο Κούσα Μπαχράμι, μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Αμνηστίας καθώς και εκπρόσωποι από το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών, την PRAKSIS, και την KASAPI Hellas που μετέφεραν την εμπειρία τους  μέσα από την μακροχρόνια δουλειά και παρεμβάσεις τους. Διαβάστε περισσότερα… »

Επίκαιρη εκδήλωση στις 27 Ιανουαρίου για τις τραγωδίες στη Μεσόγειο

«Δυστυχώς, για άλλη μια φορά είμαστε θεατές στο ίδιο έργο: δύο ακόμα ζωές, μία γυναίκα και ένα παιδί, χάθηκαν στη θάλασσα, άλλοι δέκα άνθρωποι, 8 παιδιά και δυο γυναίκες, αγνοούνται. Εγείρονται πολύ σοβαρά ερωτηματικά αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη η νέα τραγωδία στη θαλάσσια περιοχή του Φαρμακονησίου την Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου 2014, με δεδομένο ότι το σκάφος με τους επιβαίνοντες βυθίστηκε ενώ ρυμουλκούνταν από σκάφος του Λιμενικού. Οι ενέργειες (ή μη ενέργειες) των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με τις ανεπάρκειες της μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μετατρέψει τα νερά της Μεσογείου σε τόπο απώλειας 20.000 ανθρωπίνων ζωών τα τελευταία 10 χρόνια, κυρίως γυναικών και παιδιών.  Στο Αιγαίο, τόσο στα παράλια της Ελλάδας όσο και στα παράλια της Τουρκίας, από τις 6 Σεπτεμβρίου 2012 μέχρι τον Νοέμβριο 2013 βρήκαν το θάνατο 117 άτομα, μετανάστες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Τα στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων και Περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Αιγαίου με τον Οικολογικό Άνεμο.

Με ερώτησή του προς την Κομισιόν, ο Νίκος Χρυσόγελος ζητάει να διερευνηθούν οι συνθήκες της νέας τραγωδίας καθώς και τυχόν ευθύνες των ελληνικών αρχών, αλλά και να εντοπιστούν τα κενά πολιτικής και νομοθεσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επίκαιρη είναι και η εκδήλωση που συνδιοργανώνουν οι ευρωβουλευτές Νίκος Χρυσόγελος (Πράσινοι) και Μαρία Ελένη Κοππά (Σοσιαλιστές και Δημοκράτες) με θέμα: «Η Γκετοποίηση της πολιτικής ασύλου, από τη Lampedusa στη Λέσβο», τη Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου, ώρα 10:00, στο Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα (Αμαλίας 8, Σύνταγμα). με τη συμμετοχή δύο ιταλών δημοσιογράφων,  Tommaso Della Longa και Laura Bastianetto συγγραφέων του βιβλίου: «Lampedusa: Chronicles from Neverland / Χρονικό από τη χώρα του Πουθενά».

«Σύμφωνα με μαρτυρίες των επιζώντων στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, σκάφος του Λιμενικού ρυμουλκούσε το πλοιάριο με τους 28 επιβαίνοντες  και κατευθύνονταν με μεγάλη ταχύτητα προς τις τουρκικές ακτές εν μέσω θαλασσοταραχής και ενώ οι άνθρωποι φώναζαν βοήθεια. Εύλογα θέτει το ερώτημα η Ύπατη Αρμοστεία, πως χάθηκαν ανθρώπινες ζωές σε πλοιάριο υπό ρυμούλκηση, ακόμα και αν το σκάφος δεν κατευθύνονταν προς την Τουρκία για επαναπροώθηση των ατόμων. Το θέμα είναι ακόμα πιο σοβαρό αν αποδειχθεί ότι επιδιώχθηκε επαναπροώθηση ατόμων πριν καν εξεταστεί το αν δικαιούνταν καθεστώς προστασίας και παροχής ασύλου, αφού τα άτομα που επέβαιναν στο σκάφος προέρχονταν από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Μάλιστα ο ΟΗΕ έχει εκδώσει ειδικές οδηγίες για την αντιμετώπιση ατόμων που προέρχονται από την Συρία για να τους παρέχουν τα κράτη αμέσως ειδικό καθεστώς προστασίας. Διαβάστε περισσότερα… »

Στην επίσκεψη που πραγματοποίησε κλιμάκιο των Οικολόγων Πράσινων Λέσβου στο κέντρο κράτησης κοντά στο χωριό Μόρια την Δευτέρα 13.1.2014, διαπιστώθηκε ότι κρατούνται 8 ανήλικοι Αφγανοί για χρονικό διάστημα άνω των 22 ημερών και ένας ανήλικος Αφγανός για 16 μέρες κατά παράβαση της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με την οποία οι ανήλικοι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως παραβάτες της μεταναστευτικής νομοθεσίας ,αλλά ως δικαιούχοι προστασίας. Οι ημέρες περνούν και οι ανήλικοι πρόσφυγες παραμένουν στη Μόρια, περιμένοντας την προώθησή τους σε Κέντρα Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αλλοδαπών της ηπειρωτικής Ελλάδας, καθώς το κέντρο προστασίας ανηλίκων μεταναστών στην Αγιάσο δεν λειτουργεί πια.

Η Ελλάδα, μεταξύ των ετών 2009 και 2012, καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ σε 11 περιπτώσεις, που αφορούν στις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών που κρατούνται σε κέντρα κράτησης μεταναστών ή σε σταθμούς συνοριοφυλακής. Μάλιστα, μετά από τις πρόσφατες δηλώσεις του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ, που υπέδειξε στους αξιωματικούς και σε λοιπούς υπηρετούντες την ελληνική αστυνομία τρόπους έτσι ώστε να μετατρέπουν τη ζωή των μεταναστών σε βίο αβίωτο, διαπιστώνουμε για μία ακόμα φορά ότι συνεχίζεται η πρακτική της κράτησης ανηλίκων για μεγάλο διάστημα έως τη μεταφορά τους σε κέντρα υποδοχής ανηλίκων.

Σε αυτές τις συνθήκες, μετανάστες και πρόσφυγες συνεχίζουν να φιλοξενούνται στα αστυνομικά τμήματα, ενώ όσοι «περισσεύουν» οδηγούνται από την αστυνομία απροειδοποίητα στο ανοιχτό κέντρο υποδοχής ΠΙΚΠΑ, που λειτουργεί αποκλειστικά με την φροντίδα εθελοντών πολιτών. Οι Σύριοι λαμβάνουν αποφάσεις διοικητικής απέλασης με χρονικό όριο 6 μήνες, ενώ οι Αφγανοί, κυρίως, αλλά και άλλοι πρόσφυγες που προέρχονται επίσης από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, μεταφέρονται στα κέντρα κράτησης σε καθεστώς φυλάκισης για χρονικό διάστημα έως και 18 μήνες. Οικογένειες χωρίζονται, ενώ τα μέτρα παρακολούθησης στη θάλασσα του Αιγαίου γίνονται όλο και πιο αυστηρά με την εφαρμογή του Eurosur. Τα ναυάγια στο Αιγαίο συνεχίζονται, ενώ η ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει απαντήσει στις καταγγελίες της έκθεσης της ΜΚΟ Proasyl για τις κακοποιήσεις και τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στην Τουρκία.

Δυστυχώς, διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά ότι η ελληνική Πολιτεία σε συνέχεια της αδυναμίας χάραξης μεταναστευτικής πολιτικής από την Ε.Ε., εξακολουθεί να λειτουργεί κυρίως αποτρεπτικά στην αντιμετώπιση προσφύγων και μεταναστών, παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες, αρνούμενη να οικοδομήσει μία υποτυπώδη πολιτική για τη μετανάστευση.

Πολιτική Κίνηση Λέσβου

και Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ενώ διεξάγεται η δίκη για τη δολοφονία του 27χρονου Πακιστανού ποδηλάτη Σαχζάτ Λουκμάν από δύο ημεδαπούς στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, γίνονται γνωστά συγκλονιστικά στοιχεία της υπόθεσης, που φωτογραφίζουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εγκληματική ολιγωρία των αστυνομικών αρχών απέναντι στο ρατσιστικό έγκλημα και τις ολέθριες συνέπειες της «πολιτικής» αυτής. Της χρόνιας πολιτικής της αδράνειας που εξέθρεψε τη Χρυσή Αυγή και οδήγησε στον τραυματισμό και στη δολοφονία αθώων πολιτών. Έτσι, ενώ οι Αρχές είχαν από την πρώτη στιγμή στα χέρια τους τις ομολογίες των δραστών και τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για το έγκλημα και ενώ στα σπίτια των δραστών βρέθηκαν 117 φυλλάδια, αυτοκόλλητα και άλλα κείμενα της Χρυσής Αυγής, τέσσερα στιλέτα πεταλούδα, σιδηρογροθιές και ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, εντούτοις δεν προέβησαν στις επιβεβλημένες ενέργειες για την αποκάλυψη της προέλευσης των όπλων και του ρατσιστικού κινήτρου των δραστών. Φάνηκε λοιπόν να υιοθετούν τον απίθανο ισχυρισμό των κατηγορούμενων βάσει του οποίου η δολοφονία προήλθε από καβγά επειδή το θύμα που επέβαινε σε ποδήλατο, έφραζε το δρόμο στους δράστες που κινούνταν με σκούτερ(!), αν και είναι τουλάχιστον προφανές ότι θα μπορούσαν εύκολα να το προσπεράσουν. Ισχυρισμός που δεν αντέχει στην κρίση της κοινής λογικής.

 Δεχόμενες τον απίθανο ισχυρισμό των δραστών, οι αστυνομικές αρχές λειτούργησαν με εγκληματική αμέλεια (αν όχι σκοπιμότητα) και δεν διερεύνησαν το ρατσιστικό κίνητρό τους και συγκεκριμένα δεν προχώρησαν στην κατάσχεση των κινητών τηλεφώνων και την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των κατηγορουμένων που θα οδηγούσε εγκαίρως στη σύλληψη ενός ευρύτερου δικτύου ενόχων που βρίσκεται πίσω από  τα «τάγματα εφόδου», τα οποία πραγματοποιούν δολοφονικές περιπολίες με θύματα μετανάστες. Το γεγονός μάλιστα ότι το σκούτερ στο οποίο επέβαιναν οι δράστες δεν έφερε πινακίδες, αποδεικνύει την εγκληματική τους πρόθεση αλλά και την προμελέτη του εγκλήματος. Το θύμα βέβαια θα βρισκόταν μετά, αρκεί να είχε μελαμψό χρώμα.

Τα τάγματα εφόδου δρούσαν ανενόχλητα μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δυστυχώς η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, δεν στάθηκε ικανή να αφυπνίσει τα αντανακλαστικά της Ελληνικής Αστυνομίας και να αποτρέψει νέα εγκλήματα. Ήρθε όμως ο καιρός να αφυπνίσει την Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναγνωρίσει το ρατσιστικό κίνητρο, ανακόπτοντας έστω και καθυστερημένα την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου στο μέλλον.  Δικαιώνοντας ταυτόχρονα τους γονείς του Λουκμάν, του Φύσσα και όλων των ανώνυμων θυμάτων της ρατσιστικής βίας, την οποία εξέθρεψε το μίσος και γιγάντωσε η ατιμωρησία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το πρόβλημα με τις δηλώσεις του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ δεν είναι ότι υπέδειξε στους αξιωματικούς και λοιπούς υπηρετούντες την ελληνική αστυνομία τρόπους έτσι ώστε να μετατρέπουν τη ζωή των μεταναστών σε βίο αβίωτο με κύριο στόχο με αυτή την στυγνά κατασταλτική πολιτική να τους εκδιώξουν από τη χώρα. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι ξέρουν ότι αυτή είναι η επίσημη κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση των μεταναστών και προσφύγων.

Η πολιτική αυτή μετουσιώνεται σε κέντρα κράτησης-κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζα και Κορίνθου με σοβαρά εμπόδια στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο και την πρόσβαση των κρατουμένων σε νομική βοήθεια, κοινωνικούς λειτουργούς και σε διερμηνείς. Στη σχετική νομοθεσία που δίνει το δικαίωμα σε κράτηση 18μηνη ακόμα και για πρόσφυγες από εμπόλεμες χώρες που αιτούνται άσυλο. Στην εκτεταμένη πρακτική πολύμηνης κράτησης μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα (και ανηλίκων, εγκύων, άρρωστων και λοιπών ευπαθών ομάδων), στην μόλις πρόσφατη λειτουργία με πολλές ελλείψεις της υπηρεσίας ασύλου. Στους 3 νεκρούς από ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης και πολλούς άλλους, σιωπηρά θύματα βασανισμού για ένα έγκλημα που δεν ποτέ διέπραξαν. Στη συνεχιζόμενη ατιμωρησία των δραστών ρατσιστικών εγκλημάτων. Στις συνεχείς καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανισμούς και πρακτικές στα θαλάσσια σύνορα που βάζουν ανθρώπινες ζωές σε άμεσο κίνδυνο. Χαρακτηριστικά η Κυβέρνηση ακόμα δεν έχει απαντήσει στις κατηγορίες της έκθεσης της γερμανικής ΜΚΟ proasyl που τον Οκτώβριο 2013 έφερε στο φως δεκάδες μαρτυρίες μεταναστών που επαναπροωθήθηκαν με παράνομο τρόπο στις τουρκικές ακτές. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν προχωράει καν στην ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου που τον πάει από αναβολή σε αναβολή.

Στην πράξη λοιπόν ο στόχος έχει επιτευχθεί, η κατάσταση για τους μετανάστες και πρόσφυγες εδώ και χρόνια είναι «βίος αβίωτος». Τα δημόσια καλέσματα του Πρωθυπουργού “πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας” και οι δηλώσεις του ακροδεξιού Υπουργού Υγείας πριν από λίγους μήνες με τις οποίες διεμήνυε ότι “πρέπει να κάνουμε τη ζωή δύσκολη στους μετανάστες” δεν είναι γραφικότητες και ακροδεξιά φλερτ αλλά η επίσημη κρατική πολιτική.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε

α. Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να σταματήσουν να εφαρμόζουν ωμές κατασταλτικές λογικές που στην περίπτωση των μεταναστών έχουν κριθεί επανειλημμένα ανεπαρκείς και προβληματικές αφήνοντας χώρο στο φίδι του ρατσισμού να απλωθεί πατώντας στη βία και στην ξενοφοβία που αυτή η πολιτική προάγει.

β.  Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να προχωρήσουν άμεσα στην κατάθεση προς ψήφιση του νέου αντιρατσιστικού νόμου και τη διόρθωσή του, σύμφωνα με τις επισημάνσεις των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα

γ. Την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν να σεβαστούν έστω υποτυπωδώς τις ευρωπαϊκές και διεθνές συνθήκες που οδηγούν σε συνεχείς καταδίκες της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης αιτούντων άσυλο και πολιτικών προσφύγων.

Ας μας πει τέλος επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση. Υιοθετεί ή όχι τις προτροπές του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ περί «βίου αβίωτου» στην πρακτική αντιμετώπισης των μεταναστών;

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την 18^η Δεκέμβρη «Ημέρα του Μετανάστη»

Η φετινή «Ημέρα του Μετανάστη» εορτάζεται φέτος κάτω από συνθήκες κατάφορης παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων που θεωρητικά διασφαλίζονται από το Ελληνικό Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις. Στην πράξη όμως το δικαίωμα στην τιμή, την ελευθερία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς και η απαγόρευση βασανιστηρίων, τίθενται εν αμφιβόλω από τη λειτουργία των σύγχρονων κολαστηρίων που μόνο κατ΄ευφημισμό μπορούν να ονομαστούν «κέντρα κράτησης μεταναστών».

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχοντας αποτύχει να εφαρμόσει μία δίκαιη μεταναστευτική πολιτική, με τεράστια ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατέφυγε στο απάνθρωπο και πλήρως αναποτελεσματικό μέτρο των κέντρων κράτησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν εμπειρικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η προοπτική της κράτησης αποθαρρύνει την παράτυπη μετανάστευση. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες αναφορικά με τους αιτούντες άσυλο,  οι απειλές κατά της ζωής ή της ελευθερίας στις χώρες καταγωγής τους αποτελούν μεγαλύτερο κίνητρο για τη φυγή τους, από τα «αντικίνητρα» της κράτησης. Και ενώ η πρακτική της συστηματικής κράτησης είναι αντίθετη με τις αρχές της αναγκαιότητας, του εύλογου και της αναλογικότητας, εφαρμόζεται ακόµη και σε περιπτώσεις που η απέλαση είναι ανέφικτη, αποδεικνύοντας περίτρανα την πλήρη αναποτελεσματικότητά της.

Έτσι δίπλα μας λειτουργούν κέντρα κράτησης όπου πρόσφυγες και μετανάστες κρατούνται σε ακατάλληλες συνθήκες που υπολείπονται κατά πολύ των διεθνών προδιαγραφών για τα ανθρώπινα δικαιώματα:
Υπάρχουν σοβαρά εμπόδια στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο και την πρόσβαση των κρατουμένων σε νομική βοήθεια, κοινωνικούς λειτουργούς και σε διερμηνείς που μπορεί να οδηγήσει στην αποτυχία ταυτοποίησης ατόμων που χρήζουν διεθνούς προστασίας ή ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες ή έχουν ανάγκη  ιατρικής περίθαλψης και  κοινωνικής μέριμνας. Παράλληλα από όλους τους φορείς και τις οργανώσεις που επισκέφθηκαν τους χώρους διαπιστώθηκαν προβλήματα που αφορούν σε ανεπαρκή και ακατάλληλη σίτιση και ρουχισμό, πολύ σοβαρές ελλείψεις σε είδη υγιεινής, στρώματα και κλινοσκεπάσματα, καθώς και  σπάνιο προαυλισμό των κρατούμενων. Αξίζει να προσθέσουμε ότι σε αυτούς τους κρατούμενους επιβάλλεται τιμωρία, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί κατηγορία και χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Και η τιμωρία επιβάλλεται για χρονική διάρκεια που σήμερα φθάνει τους 18 μήνες, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την εξέγερση στα κέντρα κράτησης τον Αύγουστο.

Σήμερα στα κέντρα κράτησης υπάρχουν θύματα βασανιστηρίων ή εμπορίας ανθρώπων, έγκυες γυναίκες, αλλά και παιδιά τα οποία λόγω του  νομοθετικού  πλαισίου για την κράτηση των μεταναστών, σε συνδυασμό με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής κρατούνται μαζί με ενήλικες. Ήδη η Ελλάδα μεταξύ των ετών 2009 και 2012 έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ σε 11 περιπτώσεις που αφορούν τις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών που κρατούνται σε κέντρα κράτησης μεταναστών ή σταθμούς συνοριοφυλακής.

Έως σήμερα θρηνούμε 3 νεκρούς από ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης και πολλούς άλλους, σιωπηρά θύματα βασανισμού για ένα έγκλημα που δεν ποτέ διέπραξαν. Κανείς δε δικαιούται να σιωπά.

Καλούμε όλους /όλες στη συγκέντρωση-Πορεία της Πρωτοβουλίας ενάντια στα Κέντρα Κράτησης,

την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου, στις 5μ.μ. στην Ομόνοια 

και στη Θεσσαλονίκη στις 6 μ.μ. στο άγαλμα του Βενιζέλου 

με σύνθημα:

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της χώρας άσκησε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος κατά το χαιρετισμό του στη 12η Εθνική Στρογγυλή Τράπεζα κατά των Διακρίσεων.

Όπως τόνισε, είναι ανεπαρκές το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο τόσο για τη χορήγηση ασύλου, όσο και για την κράτηση. Και χαρακτήρισε τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των αλλοδαπών στα κέντρα κράτησης αλλά και στα αστυνομικά τμήματα ως «τραγικές».

Επικαλέστηκε και διεθνείς εκθέσεις που καταγγέλλουν την κατάσταση διαβίωσης των μεταναστών και ειδικά των παιδιών.

«Το νομοθετικό πλαίσιο για την κράτηση των μεταναστών, μαζί με το ανεπαρκές σύστημα επιτροπείας και τα περιορισμένα ειδικά κέντρα υποδοχής όπου θα μπορούσαν να μεταφερθούν τα ασυνόδευτα παιδιά, έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις όπου τέτοια παιδιά κρατούνται επί μακρόν σε ανεπαρκείς ή κακές συνθήκες», είπε χαρακτηριστικά.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Μιχάλης Τρεμόπουλος χαρακτήρισε τις παθογένειες όσον αφορά στην υποδοχή και κράτηση των μεταναστών «διαχρονικό πρόβλημα».

«Έχουν εκφραστεί επανειλημμένως ανησυχίες για την αποτυχία των ελληνικών αρχών να σεβαστούν τα διεθνή πρότυπα όσον αφορά την κράτηση των παράτυπων μεταναστών και των αιτούντων άσυλο, συμπεριλαμβανομένων και των ασυνόδευτων παιδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φορείς της κοινωνίας των πολιτών εξακολουθούν να λαμβάνουν καταγγελίες για κακομεταχείριση από το λιμενικό σώμα και την αστυνομία, καθώς και καταγγελίες για απάνθρωπη μεταχείριση κατά τη μεταγωγή από το ένα κέντρο κράτησης στο άλλο» σημείωσε, ζητώντας αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Κέντο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία» ΑΝΤΙΓΟΝΗ, με ευρεία συμμετοχή από στελέχη κοινωνικών οργανώσεων και προσφύγων, τα οποία κατέθεσαν την εμπειρία τους και έκαναν πολλές ερωτήσεις.

Κατά τη διάρκεια αυτής προβλήθηκε και βίντεο σχετικά με τη συμπεριφορά των λιμενικών προς τους αιτούντες άσυλο πάνω σε βάρκες. Στο βίντεο εμφανίστηκε και η Ρεμπέκα Χάρμς, συμπρόεδρος της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών, που έχει επισκεφτεί και το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας και τα παραμεθόρια νησιά.

 Ολόκληρη η ομιλία του Μιχάλη Τρεμόπουλου εδώ: http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=5218

Συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη ταυτόχρονα στο Α.Τ. Ομόνοιας και στην ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, στην οποία συμμετέχουν συλλογικότητες και κόμματα μεταξύ των οποίων και οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Έξω από το ΑΤ Ομόνοιας- με όλο το συμβολισμό που εμπεριέχει η επιλογή αυτού του χώρου για την απάνθρωπη κράτηση μεταναστών και προσφύγων- τον πρώτο λόγο είχαν μετανάστες πρώην κρατούμενοι των λεγόμενων «κέντρων κράτησης» που κατέθεσαν τη μαρτυρία τους. Από τους ομιλητές τονίστηκε ότι ο εγκλεισμός κάτω από αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες είναι έγκλημα που συντελείται για πολιτικούς λόγους με στόχο τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και ενώ μία ημέρα πριν τιμούσαμε την επέτειο της παγκόσμιας Ημέρας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η Ελλάδα αριθμούσε ήδη 13 καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για κακές συνθήκες κράτησης. Ταυτόχρονα τονίστηκε ότι η παράνομη είσοδος στη χώρα που αποτελεί διοικητικό παράπτωμα, δεν είναι δυνατό να τιμωρείται με εγκλεισμό για χρονικό διάστημα που φθάνει σε ορισμένες περιπτώσεις τους 18 μήνες, εθίζοντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη στην ιδέα ότι μπορεί στη σύγχρονη Ελλάδα να υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Από πλευράς Οικολόγων Πράσινων, η εκπρόσωπος Τύπου Μάγκυ Δούση εξέφρασε την έμπρακτη και διαρκή αλληλεγγύη και συμμετοχή των ΟΠ στην καμπάνια ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, των οποίων η λειτουργία αποτελεί όνειδος για τον πολιτισμό μας.

Ταυτόχρονα, στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη για την προώθηση της καμπάνιας «Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών» η Ελεάννα Ιωαννίδου, συντονίστρια της θεματικής ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της διεύρυνσης της καμπάνιας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, διότι παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα αθώων ανθρώπων που στοιβάζονται κρατούμενοι, χωρίς προηγούμενη δίκη με άθλιες συνθήκες διαβίωσης κάτι που  θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό κεκτημένο της δημοκρατίας. Η κ. Ιωαννίδου επεσήμανε την ανάγκη κατάργησης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, κάτι που αποτελεί πολιτική προτεραιότητα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και τόνισε ότι χρειαζόμαστε πραγματικά κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών, και κέντρα φιλοξενίας όπου θα παρέχεται μέριμνα για τους ανθρώπους και  κάθε δυνατή βοήθεια.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συμμετέχουμε σε όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας με αμέσως επόμενη την πορεία ενάντια στα Κέντρα Κράτησης που θα πραγματοποιηθεί στις 18 Δεκεμβρίου την «Ημέρα του Μετανάστη».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων