Οι Οικολόγοι Πράσινοι  για τη 10^η Δεκεμβρίου

Σημαντική ενίσχυση του διεθνούς κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξε η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στις 10 Δεκεμβρίου 1948 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που έθεσε τους θεμελιώδεις κανόνες ως προς τα βασικά ατομικά, πολιτικά , οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα που όλοι οι άνθρωποι πρέπει να απολαμβάνουν. Παρόλο που δεν αποτελεί ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο, η Οικουμενική Διακήρυξη, υπήρξε η βάση τόσο για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όσο και για το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα  και αποτέλεσε μαζί με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τη ραχοκοκαλιά του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Στην Ελλάδα, η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί ισχυρή υπενθύμιση της καθημερινής παραβίασής τους. Αν και η χώρα μας έχει ενσωματώσει διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της δίκαιο, προσδίδοντας τους υπερνομοθετική ισχύ σε συνδυασμό με την παροχή συνταγματικής προστασίας, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τη θεσμική αποτύπωσή της. Έτσι, ενώ το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα προβλέπει υποχρεώσεις που τα κράτη δεσμεύονται να σεβαστούν, η Ελληνική Πολιτεία εμφανίζεται ανίκανη να αντιμετωπίσει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η φτώχεια, θεωρείται η σοβαρότερη πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο. Στη σύγχρονη Ελλάδα η καταπολέμηση της φτώχειας και του  κοινωνικού αποκλεισμού θα πρέπει να αποτελέσει πλέον προτεραιότητα της Πολιτείας, ενώ θα πρέπει να αρθούν άμεσα τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες ομάδες, όπως οι Ρομά στην πρόσβασή τους στην εργασία, τη στέγαση, την υγειονομική μέριμνα και την παιδεία.
 Παράλληλα, οι συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχονται από κρατικούς φορείς όπως τα κρούσματα κακομεταχείρισης από μέλη των σωμάτων ασφαλείας, ο εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών σε κέντρα κράτησης, οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, η καταπάτηση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, ο εξοντωτικός χρόνος προφυλάκισης, δεν συνάδουν με την έννοια του Κράτος Δικαίου. Όταν η Ελληνική Πολιτεία σταματήσει να παραβιάζει τους νόμους που η ίδια έχει θεσπίσει, όταν παρθούν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, τόσο για την εξάλειψη των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων (όπως λ.χ. η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης και η συνεχιζόμενη εφαρμογή του εθιμικού δικαίου της Σαρία στη Δ. Θράκη), όσο και για την ικανοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων που στοχεύουν στην εξασφάλιση παροχών προς τους πολίτες για την ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών, τότε ίσως η Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να αποτελέσει ημέρα εορτασμού. Έως τότε αποτελεί ημέρα βαθύτατου προβληματισμού για όλους/όλες μας.                                                                                     

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η κατάθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ικανοποίησε μόνο εν μέρει το πάγιο αίτημα της κοινωνίας και του προοδευτικού πολιτικού κόσμου για την αναμόρφωση του αντιρατσιστικού θεσμικού πλαισίου. Το κατατεθέν νομοσχέδιο λαμβάνει υπόψη μεν το αίτημα των Οικολόγων Πράσινων και της ΕΣΑμεΑ για τη συμπερίληψη προστατευτικής διάταξης για την «αναπηρία», δεν συμπεριλαμβάνει όμως καμία προστατευτική διάταξη για την «ταυτότητα φύλου» και το «γενετήσιο προσανατολισμό». Επιπλέον, η απόσυρση της τροπολογίας για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια κινείται ακριβώς στην ίδια συντηρητική κατεύθυνση.

Περαιτέρω, δεν ικανοποιήθηκε το πάγιο αίτημα των Οικολόγων Πράσινων για την προστασία των θυμάτων της ρατσιστικής βίας, με την απονομή του καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων σε όσους κινδυνεύουν με απέλαση. Το τελευταίο σημείο είναι ίσως το πιο σημαντικό, γιατί οδηγεί στην ουσιαστική ατιμωρησία των δραστών, η οποία ενδημεί στην Ελλάδα. Όσον αφορά στα εγκλήματα πολέμου, η απουσία συμπερίληψης ρήτρας που να αφορά έστω την αναγνώρισή τους από αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο, μπορεί να προκαλέσει ανεπίτρεπτη προσβολή του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση, ενώ και η εξαίρεση των Νομικών Προσώπων που ανήκουν στον δημόσιο τομέα, δεν έχει καμία αιτιολογική βάση.

Αλγεινή εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι σχεδόν ταυτόχρονα με την επεξεργασία του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων απαίτησε από μειονοτικό δημοσιογράφο να μιλήσει ελληνικά, απειλώντας ότι θα αποχωρήσει -όπως και έκανε- από συνέδριο που διοργανώθηκε στην Κομοτηνή από το ΕΛΙΑΜΕΠ και το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης των Παιδιών της Μουσουλμανικής Μειονότητας, αν και υπήρχε διερμηνέας στην αίθουσα. Το «Μίλα ελληνικά ή σώπα» αποτελεί λοιπόν τη στάση της επίσημης ελληνικής πολιτείας… Αναρωτιόμαστε εύλογα πόσο προσχηματική και υποκριτική μπορεί να είναι η κατάθεση και ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου, όταν ο θεσμικός ρατσισμός είναι πια εκτός ελέγχου.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

«Ένα παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις ήταν ο Νέλσον Μαντέλα και αυτό θα παραμείνει, παρότι έφυγε από τη ζωή», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Και συνεχίζει:

«Οι πολύχρονοι αγώνες του αποτελούν έμπνευση για όλους όσους μάχονται για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τα δικαιώματα, την ανθρωπιά και τη συμφιλίωση.

Και όμως, ήταν ο ίδιος που έγραψε: «Δεν υπήρξα ποτέ άγιος, παρόλο που σύμφωνα με τον ορισμό άγιος είναι ένας αμαρτωλός που προσπαθεί να βελτιωθεί».

Ο Μαντέλα, από τις πιο σημαντικές μορφές της παγκόσμιας Ιστορίας, αγωνιστής κατά του καθεστώτος του Απαρτχάιντ¹, μετά από τρεις δεκαετίες στη φυλακή, οδήγησε στην πολυ-φυλετική δημοκρατία και αναδείχτηκε πρώτος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής.

Ο Μαντέλα υπήρξε ένα οικουμενικό σύμβολο κατά των διακρίσεων. Ταυτόχρονα απέδειξε ότι ένα καθεστώς, όσο στυγνό και ισχυρό και αν είναι, δεν είναι ποτέ ανίκητο, δίνοντας ένα μήνυμα σε όλους ότι ο αγώνας για ισότητα και ελευθερία μπορεί να δικαιωθεί».

1. Το Απαρτχάιντ δημιουργήθηκε με τη θέσπιση νόμων το 1948, που έδιναν θεσμική μορφή στις φυλετικές διακρίσεις στη Νότιο Αφρική. Οι πολίτες κατηγοριοποιήθηκαν με βάση τη φυλή, οι μεικτοί γάμοι απαγορεύτηκαν, η σεξουαλική επαφή μεταξύ λευκών και «μη λευκών» τιμωρούνταν, ενώ θεσπίστηκαν δουλειές μόνο για λευκούς.

Ελικόπτερα, ρομποτικά αεροπλάνα και δορυφόροι, έχουν αρχίσει ήδη να συλλέγουν στοιχεία για να “ταΐσουν” το σύστημα ενοποιημένης ηλεκτρονικής παρακολούθησης των ευρωπαϊκών συνόρων, γνωστό και ως Eurosur. Το σύστημα Eurosur ψηφίστηκε πριν λίγο καιρό από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά τη σαφή αντίθεση των Πράσινων και ισχύει επίσημα εδώ και μερικές μέρες. Ο ρόλος του συστήματος Eurosur συνίσταται στην ενημέρωση -σε πραγματικό χρόνο- της Frontex για οποιαδήποτε κίνηση παρουσιαστεί στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης. Στοιχεία παρέχουν οι ίδιες οι χώρες στην Frontex, ενώ έχουν και την δυνατότητα να ανταλλάξουν μεταξύ τους στοιχεία με διμερείς συμφωνίες. Συμπεραίνουμε εύλογα ότι η έννοια της αποτροπής παίρνει πλέον άλλη διάσταση, αφού ο τεράστιος χάρτης της Ευρώπης στα κεντρικά γραφεία της Frontex, ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο με πληροφορίες για τις κινήσεις των σκαφών επιτρέποντας την ηλεκτρονική παρακολούθηση των θαλασσίων συνόρων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουμε την αντίθεσή μας με το σύστημα Eurosur, που θα στοιχίσει 144 δις ευρώ στους Ευρωπαίους φορολογούμενους μέχρι το 2020, ενώ δεν στοχεύει στη διάσωση μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα, όπως μάταια διατείνονται αρκετοί Ευρωπαίοι ιθύνοντες.

Επισημαίνουμε επίσης τα ακόλουθα σημεία:

α. Δεν έχουν αναπτυχθεί ικανά συστήματα έγκαιρης διάσωσης βασισμένα στην χρήση των νέων ηλεκτρονικών δεδομένων. Όσα υπάρχουν, βρίσκονται ακόμη σε «εμβρυακό» στάδιο.

β. Ο προσανατολισμός της Frontex παραμένει η αποτροπή των μεταναστευτικών ροών και όχι η διάσωση στη θάλασσα.

γ. Ο τεράστιος όγκος των δεδομένων που ήδη συλλέγει το Eurosur είναι αξιοποιήσιμος για στρατιωτικούς, εξοπλιστικούς και άλλους σκοπούς, κάτι που δικαιολογεί και τον υπέρογκο προϋπολογισμό των 144 δις ευρώ. Διαβάστε περισσότερα… »

Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, που προτάθηκε να υιοθετηθεί με τροπολογία στο κατατεθέν αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, αντιμετώπισε εν τη γενέσει της την ισχυρή αντίδραση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και των βουλευτών της ΝΔ που έσπευσαν να τον ακολουθήσουν. Πιο ανησυχητικό είναι όμως το γεγονός ότι μετά από αυτή την αντίδραση, η Κυβέρνηση φέρεται να υποχωρεί και να αποσύρει τη σχετική τροπολογία.

Η θεσμική ρύθμιση της συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων προσώπων αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα, ενώ ζητήματα που αφορούν στη ρύθμιση οικογενειακών σχέσεων, κληρονομικών δικαιωμάτων, ασφάλιση εξαρτώμενων μελών, φορολόγηση κ.ο.κ. πρέπει να  επιλυθεί άμεσα. Θυμίζουμε ότι η τροπολογία αυτή προστέθηκε σε συμμόρφωση της Ελλάδος με την πρόσφατη καταδίκη της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την παραβίαση του άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ) που απαγορεύει τις διακρίσεις και του άρθρου 8 της Σύμβασης που προστατεύει το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή,  λόγω του αποκλεισμού των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης^[1]. Ακόμα και αν η Κυβέρνηση θεωρεί ήσσονος σημασίας την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, η εφαρμογή και εκτέλεση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δεν είναι στη διακριτική της ευχέρεια, αλλά  συνιστά υποχρέωση της χώρας που απορρέει από το  άρθρο 46 παρ. 1 της ΕΣΔΑ (υποχρεωτική ισχύς και εκτέλεση των αποφάσεων του ΕΔΔΑ). Η Ελλάδα κινδυνεύει με μία νέα καταδίκη από το ΕΔΔΑ, αν οι ρατσιστικές, ομοφοβικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας επικρατήσουν. Και κυρίως, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η -εκάστοτε-πολιτική ατζέντα, κινδυνεύουν να δεθούν στο άρμα του πιο σκοτεινού και συντηρητικού τμήματος του πολιτικού συστήματος της χώρας. Η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος οφείλουν άμεσα να πάρουν θέση.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η καταδίκη δύο λιμενικών από το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιά σε 3 και 6 χρόνια κάθειρξης με αναστολή, οι οποίοι κατηγορούνταν για βασανισμό δύο Μαροκινών σε σκάφος που τους μετέφερε στο λιμάνι της Χίου το 2007, ήταν η ελάχιστη δικαίωση για τους δύο μετανάστες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τους βασανιστές τους. Θυμίζουμε ότι η καταγγελία αφορούσε βασανιστήρια με τη μέθοδο του αποκλεισμού της αναπνοής έως τα όρια του πνιγμού και της ασφυξίας (εικονικός πνιγμός), χρήση γκλομπ, χτυπήματα στο κεφάλι στα κάγκελα του πλοίου, ηλεκτροσόκ με όπλο τέιζερ και εικονικές εκτελέσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν καταγραφεί τόσο στην έκθεση της οργάνωσης Proasyl, όσο και στην έκθεση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, που τους εκπροσωπούσε.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίζουμε την απόφαση της στρατιωτικής δικαιοσύνης, που δημιουργεί δεδικασμένο για πολλές ανάλογες υποθέσεις βασανισμού, που έως σήμερα παραμένουν ατιμώρητες. Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη χρήση μεθόδων βασανισμού, είναι ιδιαίτερα συχνή τόσο κατά τον εγκλεισμό μεταναστών και προσφύγων σε κέντρα κράτησης ή σε Αστυνομικά Τμήματα, όσο και κατά τη διενέργεια παράνομων επαναπροωθήσεων. Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα, συνυπάρχει και άμεση απειλή για τη ζωή των ανθρώπων αυτών. Ευελπιστούμε ότι η εν λόγω απόφαση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στο μέλλον. Για να συμβεί όμως αυτό, τα θύματα των βασανιστηρίων πρέπει να προστατεύονται και να ενθαρρύνονται για να προβούν σε καταγγελία (λ.χ. με την απονομή καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων), οι αρμόδιες υπηρεσίες να διενεργούν ανεξάρτητες και αξιόπιστες ΕΔΕ και η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των λιμενικών να τεθούν ως προτεραιότητα. Η Δικαιοσύνη που έχει τον τελευταίο λόγο, αν και εφόσον οι καταγγελίες φθάσουν στο ακροατήριο -γεγονός σπάνιο- οφείλει με τη σειρά της να είναι αντικειμενική. Διότι η ανοχή που πολλές φορές φθάνει στη συγκάλυψη εγκλημάτων, είναι και αυτή με τη σειρά της εγκληματική.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μια ακόμη νίκη στην καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος σημειώθηκε την Τετάρτη (20/11) με την καταδίκη σε 41 μήνες φυλάκιση για παράνομη βία από κοινού και διακεκριμένη περίπτωση φθοράς από κοινού, δύο ακροδεξιών. Οι κατηγορούμενοι ήταν υπεύθυνοι για τον εμπρησμό μπαρ υπηκόου του Καμερούν στην πλατεία Αμερικής, που  έθεσε σε άμεσο κίνδυνο τους ενοίκους της πολυκατοικίας στην οποία στεγαζόταν. Τα περιστατικά αυτά δεν ήταν  μεμονωμένα, αλλά οι δράστες τους αποτελούσαν τμήμα συγκροτημένων ταγμάτων εφόδου που περιπολούσαν την περιοχή της πλατείας Αμερικής, έχοντας στο ενεργητικό τους επιθέσεις στα γραφεία της Τανζανικής Κοινότητας, προστασία σε μαγαζιά, τρομοκράτηση των αλλοδαπών και μία γενικότερη «κράτος εν κράτει» συμπεριφορά.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε σημαντικό ότι στην εν λόγω δίκη το δικαστήριο έκανε δεκτή την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 79 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα για τέλεση της πράξης «από μίσος προκαλούμενο λόγω της φυλής, του χρώματος, κλπ».  Δεν μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε στη γενικευμένη ατιμωρησία που εξέθρεψε τα φαινόμενα αυτά, με ευθύνη πρωτίστως Αστυνομίας, αλλά και  της Δικαιοσύνης. Έτσι, ακόμη και σήμερα που υπάρχουν θετικές εξελίξεις με αποτέλεσμα να εμφανίζεται τάση μείωσης των  κρουσμάτων ρατσιστικής βίας, το μαχαίρι δεν έχει φτάσει στο κόκαλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην συγκεκριμένη υπόθεση ενώ στη δικογραφία αναφέρονται τα ονόματα άλλων τριών δραστών, το ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα δεν έχει έως σήμερα προβεί στη σύλληψη τους. Αλλά και στη δίκη, οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν ερήμην διότι αποχώρησαν κατά τη διάρκειά της, έπεσαν «στα μαλακά», αφού η έφεση είχε ανασταλτικό χαρακτήρα, ενώ δεν τους επιβλήθηκε καν χρηματική εγγύηση. Αναμένουμε στο μέλλον μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από πλευράς της συντεταγμένης Πολιτείας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε για μία ακόμη φορά προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το νέο ναυάγιο στην Λευκάδα αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία για τους κύριους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης να περιφέρουν στα ΜΜΕ τα κροκοδείλια δάκρυά τους. Η «Ευρώπη φρούριο» είναι απόρροια των αποφάσεων  της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οικοδομούν μία σκληρή πολιτική αποτροπής εισόδου, με κύριο σκοπό την προστασία των βόρειων χωρών- μελών, που αποτελούν συνήθη προορισμό των προσφύγων και μεταναστών. Στα πλαίσια αυτής της εγκληματικής πολιτικής έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, πάνω από 25.000 άνθρωποι προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη από θαλάσσια οδό, εκ των οποίων οι 1.700 χάθηκαν μόλις κατά το προηγούμενο έτος.

Στην πρόσφατη συνέλευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά την τραγωδία στη Λαμπεντούζα, αποφασίστηκε ακόμα πιο σκληρή πολιτική αποτροπής με γενναία αύξηση του προϋπολογισμού της Frontex και επίσημη έναρξη του συστήματος EUROSUR. Με βάση τα νέα δεδομένα αλλάζει άμεσα η λειτουργία των λιμενικών υπηρεσιών των 25 κρατών-μελών που θα εγκαταστήσουν τα νέα, πανάκριβα συστήματα παρακολούθησης, έτσι ώστε να καταστεί δυνατό να παρέχουν πληροφορίες για την κίνηση των σκαφών στην Frontex σε πραγματικό χρόνο. Επίσημα, οι πληροφορίες προβλέπεται να αξιοποιηθούν για την απόκρουση των μεταναστευτικών ροών. Κάποιοι λοιπόν κάνουν «business» με το μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ την ίδια ώρα, κυνηγημένοι από τον πόλεμο άνθρωποι, πνίγονται στη θάλασσα.

Στην ίδια συνεδρίαση είχαν απορριφτεί οι προτάσεις των Πράσινων για την αλλαγή του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης σχετικά με τη διευκόλυνση της διάσωσης στην θάλασσα, καθώς και την  αλλαγή προτεραιοτήτων με στόχο την οικοδόμηση ευρωπαϊκής πολιτικής προληπτικών μέτρων για  την αποφυγή των ναυαγίων πρωταρχικά και σε δεύτερη φάση μόνο την αποτροπή της εισόδου. Επίσης οι ηγέτες της ΕΕ εντέχνως απέφυγαν να συζητήσουν την πρόταση της Ιταλίας για την αλλαγή της νομοθεσίας για το άσυλο, που θα διευκόλυνε τους πρόσφυγες να φτάσουν στις χώρες που επιθυμούν.

Στο εσωτερικό της χώρας ο κος Κεδίκογλου, ακολουθώντας την φρασεολογία του πρωθυπουργού, κάνει  χρήση του υποτιμητικού όρου «λαθρομετανάστες» και εντοπίζει την ευθύνη μόνο στους λαθρέμπορους που «κερδοσκοπούν πάνω στη ζωή απελπισμένων ανθρώπων». Επίσης, παρά τις πρόσφατες σοβαρές καταγγελίες της έκθεσης της ΜΚΟ Proasyl που αναδείξαμε μόλις χθες σε σχετικό Δελτίο Τύπου και που δεν έχουν απαντηθεί επίσημα, η Κυβέρνηση συνεχίζει να «σφυρίζει αδιάφορα». Στο Δελτίο Τύπου είχαμε αναφερθεί στις σοβαρές καταγγελίες για τη συστηματική παράνομη επαναπροώθηση σκαφών στην Τουρκία, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι εγκαταλείπονται σε βάρκες χωρίς μηχανή και κουπιά, ενώ υπάρχουν κατηγορίες για βασανισμούς και παρακράτηση χρημάτων και ταξιδιωτικών εγγράφων από άντρες ειδικών δυνάμεων που διατηρούν καλυμμένο το πρόσωπο τους για να μην αναγνωρίζονται.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι φοβόμαστε ότι δυστυχώς και άλλα ναυάγια έρχονται και άλλους νεκρούς θα θρηνήσουμε όσο η σκληρή πολιτική αποτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαλυβδώνεται και η ανυπαρξία της κυβερνητικής μεταναστευτικής πολιτικής συνεχίζεται.

Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων και

Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Ο Αφγανός πρόσφυγας Νεζάμ Χακιμί, κρατούνταν επί 4 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου και πέθανε από καρκίνο την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, επειδή κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν του παρασχέθηκε καμία θεραπεία. Ο θάνατος του Νεζάμ  ήρθε να προστεθεί σε έναν ακόμη θάνατο, του Μοχαμάντ Χάσαν, που θα μπορούσε επίσης να είχε αποφευχθεί αν υπήρχε στοιχειώδης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης. Πέρασε, όπως αναμενόταν, στα «ψιλά» των ειδήσεων χωρίς να αναζητηθούν -και πολύ περισσότερο να αποδοθούν- οι σοβαρότατες ευθύνες που βαραίνουν τους ιθύνοντες. Οι ζωές όμως που χάνονται δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από κανένα χαλί.

Η είδηση ενός θανάτου σε κέντρο κράτησης σίγουρα δεν πέφτει ως κεραυνός εν αιθρία. Από την αρχή της λειτουργίας τους οργανώσεις και πολιτικοί φορείς είχαμε επισημάνει ότι οι συνθήκες κράτησης παραβιάζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα στη ζωή και την υγεία. Οι θάνατοι επομένως είναι αναπόφευκτοι. Για το θάνατο του Νεζάμ όμως τα ερωτήματα που γεννώνται είναι αμείλικτα και αφορούν τόσο το γεγονός ότι βρέθηκε, προφανώς παρανόμως, ένας Αφγανός πρόσφυγας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όσο και το ότι δεν του παρασχέθηκε η αναγκαία θεραπεία για την αντιμετώπιση μίας τόσο σοβαρής ασθένειας, όπως είναι ο καρκίνος.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της κατάργησης των κέντρων κράτησης μεταναστών, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν δίνουν λύση στο μεταναστευτικό ζήτημα, αλλά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία «απορρόφησης» ευρωπαϊκών κονδυλίων και ένα καλό εργαλείο επικοινωνιακής πολιτικής για την κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό έχουμε προβεί σε σειρά ενεργειών πραγματοποιώντας επισκέψεις στα κέντρα κράτησης στην Αμυγδαλέζα συνοδεία ευρωβουλευτών των Πρασίνων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και στη Μόρια Λέσβου από κλιμάκιο Οικολόγων Πράσινων Λέσβου[1], έχουμε απευθυνθεί με επιστολή για το θέμα στην αρμόδια Επίτροπο για τις Εσωτερικές Υποθέσεις της ΕΕ και στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ενώ έχουμε πραγματοποιήσει και σχετική συνάντηση με την Επίτροπο και ευρωβουλευτές/ευρωβουλευτίνες των Ευρωπαίων Πρασίνων στις Βρυξέλλες[2]. Παράλληλα συμμετέχουμε στην Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, που συνιστά μια συντονισμένη προσπάθεια αποτελούμενη από ένα ευρύ φάσμα συλλογικοτήτων με τελικό στόχο την κατάργηση των κέντρων κράτησης μεταναστών. Αντιλαμβανόμαστε όμως πλήρως ότι οι προσπάθειες όλων μας πρέπει να ενταθούν, γιατί η συνεχιζόμενη λειτουργία των κέντρων κράτησης αποτελεί βάναυση προσβολή στα θεμελιώδη δικαιώματα στη ζωή, την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.  

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων