Δυστυχώς και φέτος η 8^η  Μάρτη -και ο συμβολισμός της- φαντάζει τραγικά επίκαιρη. Στη δίνη της συνεχιζόμενης πολυεπίπεδης κρίσης που βιώνουμε, η σαφής υπαναχώρηση σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών και η οπισθοδρόμηση που συνδέεται με τη διάχυση ακροδεξιών επικίνδυνων ιδεών στην πολιτική και την κοινωνία, είναι ορατές. Παγκοσμίως, η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων πρόσβασης στην εκπαίδευση (τα 2/3 των  75 εκατ. παιδιών παγκοσμίως που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι κορίτσια), στην υγεία, στην εργασία στην ελεύθερη μετακίνηση, στην επιλογή συντρόφου, στην αυτοδιάθεση (ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων, γάμοι ανηλίκων, βιασμοί,  βία σε όλες τις μορφές), αποτελούν θλιβερή πραγματικότητα.

Τα αποτελέσματα αυτού του αξιακού «πισωγυρίσματος» σε σχέση με τα γυναικεία ζητήματα είναι ορατά όμως και στη «γειτονιά» μας .

Στην Ευρώπη…

Είναι σαφής η έκφραση της βούλησης μιας «ανερχόμενης» αντιδραστικής πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη, η οποία στέκεται σταθερά «απέναντι» σε κάθε πρωτοβουλία προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη των γυναικείων. Ενδεικτική είναι η απόρριψη από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τόσο της έκθεσης Estrela  σχετικά με την «σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία και τα δικαιώματα των γυναικών», όσο και της πρότασης για μείωση του μισθολογικού χάσματος ανάμεσα στα δύο φύλα στο 0,5% έως το 2020. H εικόνα γίνεται ακόμη πιο ζοφερή αν λάβουμε υπόψη ότι κυβερνήσεις ευρωπαϊκών κρατών (όπως της Ισπανίας) δεν σέβονται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των γυναικών, περιορίζοντας ανεπίτρεπτα τη δυνατότητα άμβλωσης μόνο σε περιπτώσεις βιασμού ή όταν η υγεία της μητέρας κινδυνεύει.

Η οικονομική κρίση  είναι κυρίως γένους θηλυκού. Οι γυναίκες επιβαρύνονται δυσανάλογα από αυτήν κατέχοντας την πρώτη θέση σε όλους τους αρνητικούς οικονομικούς δείκτες της ανεργίας, της επισφαλούς και μερικής απασχόλησης, της ανασφάλιστης εργασίας και της φτώχειας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα στοιχεία καταδεικνύουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων για τις γυναίκες  κυρίως μέσω των εργολαβιών, το συνεχιζόμενο και εντεινόμενο διαχωρισμό της εργασίας κατά φύλο και την αύξηση της μισθολογικής διαφοράς των φύλων.

Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες στην ΕΕ αμείβονται χαμηλότερα από τους άνδρες, που κατέχουν αντίστοιχες θέσεις, κατά 16%. Αυτό το χάσμα στις αμοιβές των δύο φύλων κυμαίνεται στα διάφορα κράτη μέλη από  4% έως και  28% και  συνιστά ένα από τους πιο εύγλωττους δείκτες της αυξανόμενης ανισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών. Και ενώ το 60% των πανεπιστημιακών πτυχίων στην Ευρώπη απονέμονται σε γυναίκες, αυτές κατέχουν μόλις  το 16% των ανώτερων θέσεων των επιχειρήσεων και μόνο το 3% των διευθυντικών,  ενώ στα εθνικά κοινοβούλια ο μέσος όρος συμμετοχής των γυναικών κυμαίνεται στο 15%.

Η βία κατά των γυναικών μέσα στην κρίση όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί αλλά εντείνεται όπως καταδεικνύουν και τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης που εδρεύει στη Βιέννη, σύμφωνα με τα οποία μία στις τρεις γυναίκες στην Ευρώπη έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία. Και αυτά τα ποσοστά αφορούν φυσικά μόνο τις ομολογημένες και καταγγελθείσες περιπτώσεις. Αύξηση παρουσιάζεται στη βία σε όλες τις μορφές της (σωματική, σεξουαλική, λεκτική, στην εργασία, στο δρόμο), ενώ η πρόληψη και η στήριξη των θυμάτων τίθενται σε δεύτερη μοίρα.

Στην Ελλάδα…

Πέρα από τα παραπάνω στοιχεία τα οποία αφορούν ασφαλώς και τη χώρα μας (και σε πολλαπλάσιο βαθμό), στην Ελλάδα έχουμε να αντιπαλέψουμε και μια σειρά θεσμικών ζητημάτων  που τίθενται από το γυναικείο κίνημα για πολλοστή φορά. Διεκδικούμε:

·         Την τροποποίηση του φορολογικού δικαίου, το οποίο αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως πολίτες β’  κατηγορίας και  υπαγορεύει μία σχέση κηδεμονίας ανάμεσα στους συζύγους

·         Την απόσυρση της οπισθοδρομικής τροπολογίας του Αστικού Κώδικα για το Οικογενειακό Δίκαιο με την οποία καταργήθηκε ουσιαστικά το αμετάβλητο των επωνύμων των συζύγων (ν.3719/2008)

·         Την κατάργηση του αναχρονιστικού νομικού καθεστώτος της Σαρία (ιερός ισλαμικός νόμος), που εφαρμόζεται στη μουσουλμανική μειονότητα στη Δ. Θράκη και με την οποία παραβιάζονται  θεμελιώδη δικαιώματα γυναικών και παιδιών, ενώ ταυτόχρονα καταστρατηγείται κάθε αρχή ισονομίας και ισοπολιτείας

·         Την τροποποίηση του νόμου 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής προστασίας των θυμάτων και της πάταξης του φαινομένου, σύμφωνα με τις υποδείξεις έγκριτων νομικών και φεμινιστικών συλλογικοτήτων

·         Ενώ πάγιο αίτημά μας τέλος είναι να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, να στηθούν ολοκληρωμένες δομές στήριξης με πλήρη ψυχολογική, νομική και επαγγελματική υποστήριξη των θυμάτων και να οργανωθούν εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ώστε να σταματήσουμε να θρηνούμε νέα θύματα

Γιατί η 8^η Μάρτη δεν είναι μέρα γιορτής.

Είναι μέρα αγώνα…

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ανοικτή επιστολή, υπογεγραμμένη από τη Θεματική Ομάδα για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απέστειλαν οι Οικολόγοι Πράσινοι στους Υπουργούς  Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αίτημα την κατάθεση τροπολογίας βάσει της οποίας θα δίδεται άδεια διαμονής στα θύματα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων, εμπορίας ανθρώπων µε σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση και στα θύματα διακρίσεων για λόγους εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής, η οποία θα ανανεώνεται προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας. Το πλήρες περιεχόμενό της είναι το ακόλουθο :

 Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Εσωτερικών,

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες της αλματώδους αύξησης των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα. Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που κατά πολλούς δεν αποτέλεσε έκπληξη, αλλά δυστυχώς μία προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη πορεία, η Δικαιοσύνη, έστω και καθυστερημένα, επιχειρεί την ποινική αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

 Μία από τις πτυχές της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, αλλά και όσων ασπάζονται την ιδεολογία της ακροδεξιάς, είναι το ρατσιστικό έγκλημα. Δυστυχώς αν και τα κρούσματα είναι εκατοντάδες, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες[1], ελάχιστα καταγγέλλονται στις αρμόδιες αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Και τούτο διότι τα θύματα, αλλά και οι μάρτυρες των περιστατικών ρατσιστικής βίας ή διάκρισης για λόγους εθνοτικούς ή φυλετικούς που ανήκουν στην κατηγορία των υπηκόων τρίτων χωρών που δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, διστάζουν να προβούν σε καταγγελία, διότι τούτο ισοδυναμεί με τη διοικητική τους απέλαση.

Εντούτοις, το γεγονός αυτό, αν και ιδιαιτέρως σοβαρό, δεν έχει απασχολήσει στο βαθμό που θα έπρεπε τα αρμόδια Υπουργεία. Έτσι, σχετική προστατευτική διάταξη δεν υφίσταται ούτε στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας, ούτε στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις άδειες παραμονής και εργασίας του Υπουργείου Εσωτερικών.

 Προστατευτική διάταξη υφίσταται όμως στο νόμο 3386/2005 (ΦΕΚ 212/Α/23-8-2005) «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια», για τα θύματα εμπορίας ανθρώπων (θύματα trafficking). Συγκεκριμένα, όπως ορίζεται στα άρθρα 46-52 του ν.3386/2005 χορηγείται άδεια διαμονής διάρκειας δώδεκα μηνών σε υπήκοο τρίτης χώρας που έχει χαρακτηρισθεί θύμα εμπορίας ανθρώπων με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα, εφόσον συνεργάζεται στην καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, η οποία ανανεώνεται κάθε φορά για ισόχρονο διάστημα προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας.

 Κατ΄αναλογία, το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω προστατευτικής διάταξης θα πρέπει να επεκταθεί στα θύματα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων, εμπορίας ανθρώπων µε σκοπό την εργασιακή εκμετάλλευση και  διακρίσεων για λόγους εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής, η οποία θα ανανεώνεται προς διευκόλυνση της διενεργούμενης έρευνας ή της ποινικής διαδικασίας. Ταυτόχρονα άδεια παραμονής έως την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας πρέπει να χορηγείται και στους ουσιώδεις μάρτυρες των εν λόγω περιστατικών με σκοπό τη διευκόλυνση της διαδικασίας, ενώ στα θύματα ρατσιστικής βίας και βασανιστηρίων, η νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούμε να υιοθετήσετε άμεσα τις εν λόγω προτάσεις, με την προσθήκη τροπολογίας σε σχέδιο νόμου, διότι θα διευκολύνουν τα μέγιστα στη διερεύνηση των ρατσιστικών επιθέσεων, στην απονομή Δικαιοσύνης και στην αποτροπή νέων κρουσμάτων. Ταυτόχρονα ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί υπέρτατη αξία, στην οποία καμία έκπτωση δεν είναι ανεκτή.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία και αναμένουμε τις περαιτέρω ενέργειες από τη δική σας πλευρά.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι συνθήκες κράτησης τόσο εντός των φυλακών, όσο και στα νοσοκομεία όπου περιθάλπονται κρατούμενοι, είναι τριτοκοσμικές και επικίνδυνες για την υγεία τους. Εντούτοις, η καταγγελία αυτή από κρατούμενο στο νοσοκομείο του «Αγίου Παύλου», ο οποίος μέσω του κινητού τηλεφώνου του έστειλε σοκαριστικές φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, κινητοποίησαν τη Δικαιοσύνη προς την αντίθετη από την αναμενόμενη κατεύθυνση.  

Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι κρατούμενοι στον «Αγιο Παύλο» βρίσκονται σε αποχή από το συσσίτιο από τις 17 Φεβρουαρίου – η οποία έχει ήδη εξελιχθεί και τυπικά σε απεργία πείνας- καταγγέλλοντας τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στο νοσοκομείο (έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, υπεράριθμοι ασθενείς, κρούσματα φυματίωσης σε οροθετικούς, αδυναμία διενέργειας ιατρικών εξετάσεων), η αντίδραση της Δικαιοσύνης συνίσταται στην άσκηση πειθαρχικής δίωξης εναντίον κρατούμενου που πάσχει από λευχαιμία για τη χρήση κινητού. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, αυτό που κινητοποίησε πραγματικά την εισαγγελία δεν ήταν άλλο από τη διαρροή της «ενοχλητικής»πληροφορίας.

Για τους Οικολόγους Πράσινους οι καταγγελλόμενες συνθήκες κράτησης και «περίθαλψης», συνιστούν βάναυση καταπάτηση των θεμελιωδών κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, όπως το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην υγεία (άρθρο 21 παρ. 3 Σ.), βάσει του οποίου ο πολίτης αξιώνει από το  κράτος τη λήψη θετικών μέτρων προστασίας της υγείας, σε συνδυασμό με την καταπάτηση του επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη και πρέπει να γίνεται σεβαστή και να προστατεύεται ως θεμελιώδες δικαίωμα που, στην περίπτωση των κρατουμένων, μεταφράζεται σε σωστές και αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και περίθαλψης, καθώς και αξιοπρεπή αντιμετώπιση των κρατουμένων από τους υπαλλήλους των σωφρονιστικών ιδρυμάτων.

Όταν οι κρατούμενοι φθάνουν στο σημείο να χρησιμοποιούν την ίδια τους τη ζωή ως το μοναδικό τρόπο διαμαρτυρίας, τότε σίγουρα βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι. Τότε η συντεταγμένη Πολιτεία δίνει το μήνυμα ότι η ανθρώπινη ζωή, η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στην υγεία δεν αποτελούν πανανθρώπινα δικαιώματα, αλλά γίνονται σεβαστά μόνο επιλεκτικά σε προνομιούχες κοινωνικές κατηγορίες, θέτοντας -στην ουσία- εαυτόν εκτός συνταγματικού πλαισίου.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η καταδίκη του χρυσαυγίτη οδηγού του ΟΑΣΘ δημιουργεί νομολογιακό προηγούμενο, η αυτοοργάνωση των πολιτών δημιουργεί την ελπίδα

Τομή στη νομολογία αποτελεί η επιβολή  ποινής φυλάκισης δέκα μηνών, με τριετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 1000 ευρώ, από το Δ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης εις βάρος οδηγού του ΟΑΣΘ, για άρνηση παροχής υπηρεσίας για λόγους ρατσιστικής συμπεριφοράς, επειδή ο ίδιος υποχρέωσε δύο αφρικανικής καταγωγής επιβάτες να αποβιβαστούν από λεωφορείο του Οργανισμού. Και τούτο διότι η ενσωμάτωση από τη χώρα μας της «αρχής της ίσης μεταχείρισης» (ν.3304/2005), είχε μείνει εν πολλοίς ανεφάρμοστη, ενώ η αναγνώριση του ρατσιστικού κινήτρου από την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές είναι έως και ανύπαρκτη, παρά την αλματώδη αύξηση  των ρατσιστικών κρουσμάτων στην Ελλάδα.

Η νομολογιακή μεταστροφή που επιχειρείται με την εν τοις πράγμασι αναγνώριση και εφαρμογή της «αρχής της ίσης μεταχείρισης», υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν  αυτονόητη για σε  μία  Δημοκρατία, υπό τις παρούσες όμως θεωρείται κατάκτηση. Ο οδηγός του λεωφορείου, που δεν δίστασε να δηλώσει ότι ανήκει στη Χρυσή Αυγή, παραθέτοντας και άλλα προσωπικά στοιχεία προς ενδυνάμωση του ισχυρισμού του (τατουάζ κοκ), αρνήθηκε την παροχή υπηρεσίας για λόγους φυλετικής καταγωγής παραβιάζονταςάμεσα την αρχή ίσης μεταχείρισης βάσει της οποίας, εκτός των άλλων, η πρόσβαση στη διάθεση και την παροχή αγαθών και υπηρεσιών που διατίθενται (συναλλακτικά) στο κοινό στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (άρθρο 4 παρ.1^η του ν. 3304/2005), οφείλει να είναι απρόσκοπτη.

Για τους Οικολόγους Πράσινους η εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας στα ζητήματα της αντιμετώπισης του ρατσισμού με τα κοινοτικά και τα διεθνή πρότυπα, αλλά πολύ περισσότερο η εφαρμογή της είναι το ζητούμενο. Η ευθεία σχέση μεταξύ ατιμωρησίας και αύξησης των κρουσμάτων ρατσισμού είναι αποδεδειγμένη και οι ευθύνες που βαραίνουν την αστυνομία και  τη δικαστική εξουσία είναι τεράστιες. Όπως ευθύνες έχουν άλλωστε και οι υπηρεσίες που οφείλουν να διενεργούν αμερόληπτες και αντικειμενικές ΕΔΕ και βέλτιστα να δημοσιεύουν τα αποτελέσματα όσων έχουν ολοκληρωθεί, για να υπάρχει διαφάνεια και δημοσιότητα προς όφελος του πολίτη. Στην εν λόγω περίπτωση, ο ΟΑΣΘ, ο οποίος δεν διεξήγαγε, ως όφειλε, μια αμερόληπτη έρευνα για το γεγονός, δεν κάλεσε ποτέ μάρτυρες για μία αυτοπρόσωπη ή  κατ’ αντιπαράσταση με τον οδηγό κατάθεση και εξέταση του γεγονότος, οφείλει τώρα να εφαρμόσει χωρίς περαιτέρω κωλυσιεργίες, τις πειθαρχικές διαδικασίες που προβλέπονται από τον Εσωτερικό Κανονισμό Προσωπικού, σεβόμενος το επιβατικό κοινό, αλλά και τη νομιμότητα. Δεδομένου ότι το εν λόγω κρούσμα στον ΟΑΣΘ δεν είναι το πρώτο, η ανάγκη για  μεγαλύτερο κοινωνικό έλεγχο σε ζητήματα λειτουργίας του Οργανισμού, καθώς και για την  επικαιροποίηση του κανονισμού λειτουργίας του, είναι επιτακτική.

Παράλληλα όμως η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα των ίδιων των πολιτών έχουν βαρύνουσα σημασία. Γιατί πέρα από τους δικαστικούς λειτουργούς που εφάρμοσαν, ως όφειλαν, το νόμο, οι ίδιοι οι πολίτες έπαιξαν τον καταλυτικό ρόλο. Ήταν μία αυτόπτης μάρτυρας, μέσα σε ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο, που αποφάσισε να βγάλει το περιστατικό από το σκοτάδι και ήταν μια ομάδα αντιφασιστών δικηγόρων από Θεσσαλονίκη, η NAFTHA, που ανέλαβε εξ ολοκλήρου να φέρει εις πέρας την υπόθεση. Ήταν οι πολίτες.

Για τους Οικολόγους Πράσινους το μέλλον ανήκει στους πολίτες.

Αυτοί δείχνουν το δρόμο.

Λίγες ημέρες μετά την αναστάτωση που δημιούργησε το έγγραφο της Διεύθυνσης Αστυνομίας Βορειοανατολικής Αττικής σχετικά με την καταγραφή σχολείων και την πραγματοποίηση επαφών με αρμόδιους σχολικούς φορείς, το οποίο προβλήθηκε ως μέρος της γενικότερης πρωτοβουλίας της Αστυνομίας για τη διαμόρφωση κατάλληλων προϋποθέσεων συνεργασίας με την εκπαιδευτική κοινότητα, έρχεται στην επιφάνεια ένα δεύτερο περιστατικό που αναδεικνύει το εύρος της εμπλοκής της Αστυνομίας στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Έτσι, ενώ σύμφωνα με ανακοινώσεις από πλευράς Αστυνομίας, το εν λόγω έγγραφο αφορούσε αποκλειστικά υποθέσεις που ανήκουν στο πεδίο αρμοδιότητας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη γενικά και της Ελληνικής Αστυνομίας ειδικότερα και σχετίζονται με τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα και τα τροχαία ατυχήματα σε βάρος μαθητών, η παρούσα εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ. στα σχολικά δρώμενα στο Κερατσίνι δείχνει ότι τα πλοκάμια της Αστυνομίας είναι σαφώς μακρύτερα. Και πώς αλλιώς θα ήταν άλλωστε;

Για τους Οικολόγους Πράσινους η προκαταρκτική εξέταση μαθητών -ύστερα από εισαγγελική παραγγελία – για την εξακρίβωση των αδικημάτων της παράνομης βίας, της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκων, της διατάραξη οικιακής ειρήνης, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και των διακεκριμένων περιπτώσεων φθοράς, σε σχολεία που τελούσαν στο παρελθόν υπό κατάληψη, έχει σαφέστατα φρονηματικό χαρακτήρα και σκοπεί στον εκφοβισμό των μαθητών και στην αποτροπή νέων κινητοποιήσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχουν κληθεί προς απολογία οκτώ ανήλικοι μαθητές για τη συμμετοχή τους σε κατάληψη σε λύκειο του Κερατσινίου, κατά τη διάρκεια οποίας δεν σημειώθηκαν υλικές φθορές στο σχολείο.

Τόσο η εξέταση ανηλίκων από αστυνομικούς, με τις συνεπακόλουθες συνέπειες που ένα τέτοιο γεγονός έχει στην ευαίσθητη ψυχοσύνθεση των παιδιών, όσο και το ίδιο το αντικείμενο της εξέτασης- θυμίζουμε ότι ασκείται δίωξη για κατάληψη σχολείου στο οποίο οι μαθητές ζητούσαν τα στοιχειώδη:  σχολικά βιβλία, επαρκή στελέχωση από εκπαιδευτικούς, θέρμανση, σίτιση και ασφαλή και καθαρά κτίρια -υποδηλώνουν το βαθύτατα αντιδραστικό και αντιπαιδαγωγικό ρόλο που καλείται να παίξει η Αστυνομία. Από τα παιδιά ζητήθηκαν μάλιστα πληροφορίες για τους καθηγητές τους, καθώς και για τη συμμετοχή άλλων συμμαθητών τους στην κατάληψη του σχολείου, προωθώντας το πλέον αντιπαιδαγωγικό πρότυπο του «χαφιεδισμού».
Δυστυχώς για την Κυβέρνηση τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν κρύβονται κάτω από κανένα χαλί και καμία εισαγγελική παραγγελία δεν μπορεί να καλύψει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στην  Παιδεία στην εντελεχειακή της μορφή και στην Παιδεία στη σημερινή Ελλάδα με τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και εκπαιδευτικό προσωπικό. Η εμπλοκή της Αστυνομίας με την εκπαιδευτική κοινότητα υπονομεύει το βασικό ρόλο της Παιδείας, που σε μία δημοκρατική κοινωνία οφείλει να ποιεί ήθος και να δημιουργεί ελευθέρους, υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες και όχι υποτελείς, αμέτοχους και παθητικούς υπηκόους, ευχερώς χειραγωγήσιμους από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η «ελεύθερη πτώση» στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα αναφορικά με την ελευθερία της πληροφόρησης, ιδιαίτερα μετά το οριστικό λουκέτο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση με τη μονομερή, αυταρχική και ανιστόρητη απόφαση της κυβέρνησης, αποτυπώνεται σκληρά στην ετήσια έρευνα για την ελευθερία του τύπου της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα». Έτσι, η Ελλάδα σε σύνολο 180 χωρών, ενώ ξεκίνησε το 2002 από τη 19η βρίσκεται πλέον στην 99η θέση.

Η δημοσιοποίηση της εν λόγω έρευνας όχι μόνο δεν οδήγησε σε προβληματισμό και διορθωτικές κινήσεις, αλλά μόλις εχθές σημειώθηκε ένα ακόμη πλήγμα κατά της ελεύθερης και αδέσμευτης δημοσιογραφίας. Όπως έγινε γνωστό, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος εναντίον  δημοσιογράφου για τη δημοσίευση καταγγελίας σχετικά με τη φύλαξη «ευαίσθητων στόχων» από άνδρες του Λιμενικού, θέτοντας με αυτό τον τρόπο –ευθέως- εν αμφιβόλω το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην πληροφόρηση. Είχαν προηγηθεί, όπως η ίδια η δημοσιογράφος καταγγέλλει, πιέσεις για την απόσυρση του σχετικού άρθρου από την ιστοσελίδα της δημοσιογράφου. Σχεδόν ταυτόχρονα, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας, απείλησε ότι θα προβεί σε μήνυση κατά της εκπομπής «Ελληνοφρένεια», θεωρώντας ότι θίγεται από τη σάτιρα που της ασκείται, ενώ την ίδια ημέρα η Δικαιοσύνη αποπειράθηκε να παρέμβει στη μετάδοση άλλης δημοσιογραφικής τηλεοπτικής εκπομπής.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουν ότι η συνταγματικά κατοχυρωμένη «ελευθερία της έκφρασης», της οποίας ειδικότερες εκφάνσεις αποτελούν τόσο η ελευθερία του τύπου και της πληροφόρησης, όσο και η ελευθερία της τέχνης, στην οποία περιλαμβάνεται σαφώς και η σάτιρα, περιορίζονται ανεπίτρεπτα από τέτοιες ενέργειες. Για τη μεν ελευθερία της τέχνης, ο νομοθέτης είναι σαφής και προτάσσει την ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία που προστατεύεται από το άρθρο 16 παρ.1 του Συντάγματος, καλύπτοντας ακόμα και προσβολές του δικαιώματος της προσωπικότητας που τυχόν ενυπάρχουν κατά την άσκησή της (στην προκειμένη περίπτωση των αστυνομικών), επειδή αποσκοπεί στη διαφύλαξη υψίστων κοινωνικών αγαθών. Για τη δε ελευθερία του τύπου, το άρθρο 14Σ. απαγορεύει τόσο τη λογοκρισία, όσο και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο, επιτρέποντας κατ΄ εξαίρεση την κατάσχεση όταν πρόκειται για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων. Εντούτοις, στην περίπτωση της ποινικής δίωξης της δημοσιογράφου, η ίδια η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, θεωρήθηκε εντελώς αυθαίρετα «διαβαθμισμένο απόρρητο έγγραφο».

Η συστηματική παραβίαση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που επιχειρείται τόσο με την προσπάθεια «φίμωσης» του τύπου, όσο και με την έμμεση λογοκρισία που ασκείται στη σάτιρα, συνιστούν καίριο πλήγμα στην Δημοκρατία. Δημοκρατία χωρίς πολυφωνία, ελευθεροτυπία και πολιτική σάτιρα, είναι  ένα πολίτευμα αποστερημένο από τις βασικές αρχές του.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι αντίθετοι με την τροπολογία που κατατέθηκε σε σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με την οποία καταργούνται οι διατάξεις του ν.3838/2010 που αφορούν στο δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογή οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, τόσο των ομογενών, όσο και των νομίμως διαμενόντων μεταναστών (κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις που όριζε ο νόμος), αλλά και των πολιτών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών.

Αν και η κυβέρνηση διατείνεται ότι η κατάργηση των εν λόγω διατάξεων επέρχεται προς συμμόρφωση με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που τις έκρινε αντισυνταγματικές, η αλήθεια είναι ότι η ίδια είχε εξαγγείλει την απόσυρσή τους πολύ πιο πριν. Αν και έως σήμερα μόλις 12.583 άτομα κυρίως ομογενείς και κατά δεύτερο λόγο υπήκοοι τρίτων χωρών έχουν συμμετάσχει στις δημοτικές εκλογές ο «κίνδυνος αλλοίωσης του εκλογικού σώματος» υπήρξε μόνιμη επωδός για τη Νέα Δημοκρατία που διαχρονικά και σταθερά αλληθωρίζει προς την ακροδεξιά. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή ήταν αυτή που ήδη από τις 9.7.2012 είχε καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του νόμου αυτού, ώστε «να φανεί ξεκάθαρα ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι αυτές που έχουν εσκεμμένα μετατρέψει την χώρα σε σκουπιδότοπο της Γης». Και τούτο πριν από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Η έννοια της ισότητας, της ισοπολιτείας και της δημοκρατίας, αλλά και μία ενεργητική πολιτική ενσωμάτωσης που θέτει ως στόχο την αναγνώριση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και τη διασφάλιση της δίκαιης μεταχείρισης των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια (σύμφωνα με τις βασικές αρχές που έθεσε το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης το οποίο υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2009), θυσιάζονται από μία κυβέρνηση της οποίας ο πολιτικός λόγος και οι πράξεις βρίσκονται στον αντίποδα αυτών των αρχών. Η  απονομή του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι (έως το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου), χαρακτηρίσθηκε από το νομοθέτη ως ο καίριος ενδιάμεσος σταθμός στην ενταξιακή πορεία από το καθεστώς του μετανάστη προς αυτό του πολίτη, με τη σταδιακή ενθάρρυνση δικαιωμάτων συλλογικής δράσης που οδηγούν σε διαρκή εμβάθυνση της συμμετοχής στη δημόσια ζωή. Υπό την έννοια αυτή, αν και το δικαίωμα ήταν αυστηρά περιορισμένο από το νόμο σε συγκεκριμένες κατηγορίες υπηκόων τρίτων χωρών, εντούτοις έδινε τη δυνατότητα λόγου για τα τεκταινόμενα της περιοχής σε ανθρώπους που ζουν, εργάζονται, στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο και συμμετέχουν στα συλλογικά βάρη, πληρώνοντας φόρους και δημοτικά τέλη.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η παρούσα απόφαση της Κυβέρνησης εντάσσεται σε μία γενικότερη προσπάθεια απομόνωσης των υπηκόων τρίτων χωρών, ακόμη και των ομογενών, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως φορείς δικαιωμάτων και δεν τους επιτρέπεται η συμμετοχή στη διαμόρφωση αποφάσεων σε κανένα επίπεδο, ούτε καν στο τοπικό. Η προσπάθεια αυτή, της οποίας η πιο ακραία έκφανση αποτυπώνεται γλαφυρά στη φράση «κάντε τους το βίο αβίωτο» του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., είναι εμφανής σε όλες τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. 

«Η ακροδεξιά επιβάλλει την ατζέντα της!», δηλώνει ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος και συνεχίζει: «Για εμάς η ευημερία, η ανάπτυξη και η ομαλή συμβίωση μεταξύ των μελών μίας κοινωνίας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την αναγνώριση δικαιωμάτων και την κοινωνική ένταξη, χωρίς αποκλεισμούς. Στον αντίποδα, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, η μισαλλοδοξία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση τμημάτων του πληθυσμού, δεν έχουν καμία θέση σε μία αληθινή Δημοκρατία, όπως και το “δίκαιο του αίματος”».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε σε φυλάκιση 25 χρόνων για  συμμετοχή στη ληστεία της Alpha Bank της Πάρου και απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα αθωώθηκε για  οποιαδήποτε εμπλοκή με την τρομοκρατία. Η εν λόγω απόφαση φαίνεται -από τα στοιχεία της δικογραφίας- να είναι προβληματική από δικονομικής άποψης. Είναι, επίσης, επόμενο να εγείρονται ερωτήματα από το γεγονός ότι, από ότι φαίνεται,  η φιλική σχέση του Τ. Θεοφίλου με τον Κ. Σακκά θεωρείται ως επιβαρυντικό στοιχείο σε μία ποινική υπόθεση. Αν όμως η ιδεολογία και οι κοινωνικές συναναστροφές αρκούν για να μπει κάποιος στο στόχαστρο της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, μήπως τελικά βαδίζουμε σε επικίνδυνες ατραπούς;

Μια καταδίκη για μια ληστεία, χωρίς καμία αναγνώριση από αυτόπτες μάρτυρες, η οποία βασίζεται σε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα. Μία καταδικαστική απόφαση που φαίνεται να βασίζεται αποκλειστικά σε ενδείξεις -ισχνότατες κι αυτές- και όχι σε αποδείξεις. Τα στοιχεία από τη δικογραφία είναι αποκαλυπτικά:  το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο που υπάρχει είναι το DNA σε ένα καπέλο, το οποίο όμως δεν περιλαμβάνεται στην επιτόπου φωτογράφηση των πειστηρίων στον τόπο της συμπλοκής, δεν είναι εγγεγραμμένο στην έκθεση κατάσχεσης ενώ μόνο μία εκ των μαρτύρων ρωτήθηκε γι΄ αυτό, η οποία και περιέγραψε ένα εντελώς διαφορετικό καπέλο από αυτό που φέρεται ότι ανήκει στον κατηγορούμενο. Από την άλλη πλευρά, το βιολογικό υλικό που άφησαν οι δράστες στην τράπεζα δεν υπάρχει στη δικογραφία.

Το γεγονός ότι θεωρήθηκε ενοχοποιητικό στοιχείο σε μια τέτοιου τύπου υπόθεση μια τσάντα, στην οποία αναγράφεται η λέξη «Πάρος» και ταυτόχρονα τίθεται σε αμφισβήτηση η αρχή της ίσης αντιμετώπισης ενοχής και αθωότητας του κατηγορουμένου, καθώς και το γεγονός ότι η δικαστική απόφαση δεν φαίνεται να βασίζεται σε ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, όπως απαιτεί το ισχύον νομικό σύστημα, γεννούν ερωτηματικά.

Η τυχόν καταδίκη ανθρώπων των οποίων η ενοχή δεν έχει αποδειχθεί και η παραβίαση της αρχής της αμεροληψίας και αντικειμενικότητας του δικαστή και της επαρκούς θεμελίωσης της δικαστικής απόφασης, συνιστούν έκπτωση στο νομικό μας πολιτισμό και στην αρχή του κράτους δικαίου. Οι Οικολόγοι Πράσινοι υπενθυμίζουμε ότι το διατακτικό μίας δικαστικής απόφασης σε μία Δημοκρατία είναι απολύτως σεβαστό. Το αιτιολογικό όμως της απόφασης και τα στοιχεία τα οποία που λαμβάνονται υπόψη για τη θεμελίωσή της, όχι μόνο επιτρέπεται,  αλλά επιβάλλεται να γίνονται αντικείμενο κριτικής, γιατί μόνο έτσι εμπεδώνεται το αίσθημα δικαιοσύνης σε μία Δημοκρατία.

Το περίφημο «γερμανικό φθινόπωρο» που γλαφυρά περιγράφεται στη «Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ» είναι η απεικόνιση μίας σκληρής ιστορικής πραγματικότητας που τραυμάτισε τη Γερμανία και δεν θα θέλαμε να τη δούμε και στην Ελλάδα.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου, η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, πραγματοποίησε ανενόχλητη συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας για την επέτειο των Ιμίων, καταλήγοντας να κάνει -επίσης ανενόχλητη- πορεία μέχρι τον «Ευαγγελισμό», παρά το γεγονός ότι οι πορείες είχαν απαγορευθεί τη συγκεκριμένη ημέρα. Σε απάντηση αντιφασίστες προερχόμενοι από διαφορετικές συλλογικότητες, πραγματοποίησαν με τη σειρά τους μαζική αντισυγκέντρωση, η οποία αντιθέτως καταστάλθηκε βίαια από την αστυνομία με ρίψη δακρυγόνων, ξυλοδαρμούς και πλήθος προσαγωγών και συλλήψεων. Η σύλληψη ενός ανήλικου παιδιού και ενός πολιτικού πρόσφυγα, στους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος βάσει «κουκουλονόμου», προβληματίζουν ιδιαίτερα. Κοινό χαρακτηριστικό των δύο η αλλοδαπότητα, που -προφανώς- αποτελεί ικανή συνθήκη για τη δυσμενέστερη μεταχείρισή τους.

Ο πολιτικός πρόσφυγας Σελτζούκ Γκουνγκόρ, ο οποίος παραπέμφθηκε σε δίκη βάσει των επιβαρυντικών διατάξεων του «κουκουλονόμου», τραυματίστηκε, όπως καταγγέλλουν αυτόπτες μάρτυρες, από τα ΜΑΤ που του επιτέθηκαν ξαφνικά, τον χτύπησαν με κλομπ και κλωτσιές και τον έσερναν δεμένο με χειροπέδες μέχρι τη στιγμή που έχασε τις αισθήσεις του και τελικά διεκομίσθη στο νοσοκομείο. Και παρά το γεγονός ότι τόσο από αυτόπτες μάρτυρες, όσο και από φωτογραφίες και βίντεο που τραβήχτηκαν κατά τη στιγμή της σύλληψής του, προκύπτει ότι δεν είχε καλυμμένο το πρόσωπό του, εντούτοις εισαγγελέας και ανακριτής δέχθηκαν ως αληθείς μόνο τις μαρτυρίες των ανδρών των ΜΑΤ.

Για μία ακόμη φορά γινόμαστε θεατές στο ίδιο «παράδοξο»: από τη μία πλευρά να υπάρχει αποδεδειγμένη χρήση βίας κατά διαδηλωτών χωρίς να ασκείται καμία δίωξη και από την άλλη να διώκεται διαδηλωτής σε βαθμό κακουργήματος, βάσει του «κουκουλονόμου», ενώ υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία  που αποδεικνύουν ότι δεν είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του. Η αλλοδαπότητα αποτελεί -ατύπως- επιβαρυντική περίσταση, που μετατρέπει σε εύκολο στόχο όσους αγωνίζονται αλλά δεν είναι Έλληνες πολίτες και επομένως η παραμονή τους στη χώρα είναι επισφαλής. Σε συνδυασμό με αντιδημοκρατικές διατάξεις, όπως ο «κουκουλονόμος», που χρησιμοποιούνται ευρέως και χωρίς αποδείξεις, οι Αρχές μπορούν εύκολα να τυλίξουν οποιονδήποτε σε μία κόλλα χαρτί. Και αυτό κάνουν.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταγγέλλουμε την κατάφωρη παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και των όρων της δίκαιης δίκης που ταυτόχρονα με τη βιομηχανία των διώξεων που έχει στηθεί, έχουν μετατρέψει την ελληνική πραγματικότητα σε οργουελιανό εφιάλτη. Το τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» που επικαλείται η Κυβέρνηση, επιβάλλοντας σιωπηρά ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, είναι βαθιά αντιδημοκρατικό, πολιτικά αντιδραστικό και επικίνδυνο.  Χρέος όλων μας είναι η συστράτευση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών χωρίς υποσημειώσεις, εκπτώσεις και υπεκφυγές.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Κυβέρνηση, σε μία πρωτοφανή επίδειξη αστυνομικής βίας και αυταρχισμού, προέβη στην προσαγωγή 47 φοιτητών μελών της Αριστερής Ενότητας, καθώς και ενός περιοίκου(!), για την παράσταση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν μπροστά στο γραφείο του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτη, με αφορμή το έγκλημα στο Φαρμακονήσι. Αστυνομικοί της ομάδας «Δ» εντελώς απρόκλητα αμέσως μετά την ανάρτηση του πανό των διαδηλωτών προέβησαν σε βίαιη προσαγωγή των συμμετεχόντων. Επίσης χτύπησαν το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χ. Καραγιαννίδη, ενώ ο Δήμαρχος Κομοτηνής ο οποίος έτυχε να είναι παρών στο περιστατικό προσπάθησε μάταια να αποτρέψει τον ξυλοδαρμό και τη βίαιη προσαγωγή των φοιτητών. Δυστυχώς ένας εκ των φοιτητών χτυπήθηκε άσχημα και προσήχθη στη ΓΑΔΑ, χωρίς να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταγγέλλουμε την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας σε μία καθόλα ειρηνική διαμαρτυρία, η οποία εντάσσεται στη συνολικότερη προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος στο Φαρμακονήσι. Ήδη εχθές στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας έδωσε το στίγμα των εξελίξεων, προσπαθώντας να προκαταλάβει το αποτέλεσμα της έρευνας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι με την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς ζητούμε την πλήρη διαλεύκανση του εγκλήματος στο Φαρμακονήσι και την απόδοση των ευθυνών στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, παράλληλα με την προστασία των θυμάτων. Για το θέμα αυτό ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πράσινων, Βαγγέλης Πισσίας δήλωσε: «Η πολιτική της κυβέρνησης καθιστά τους λιμενικούς ανθρωποφύλακες μιας “Ευρώπης Φρούριο”,  οι οποίοι δεν ενεργούν μόνο αυτοβούλως, άλλα εκτελούν ταυτόχρονα άνωθεν και έξωθεν εντολές. Η απάντηση στην εγκληματική καταστολή τόσο των μεταναστών που θέλουν να φθάσουν στην ευρωπαϊκή γη, όσο και των συμπολιτών μας που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι μια άλλη διακυβέρνηση σε μία άλλη  ανοιχτή και αλληλέγγυα Ευρώπη».   

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων