Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης  στον Παλαιστινιακό Λαό

Η 29^η Νοεμβρίου επελέγη από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό, για να υπενθυμίζει την υιοθέτηση της ιστορικής απόφασης 181 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που προέβλεπε το διαμελισμό της -υπό βρετανικό έλεγχο- Παλαιστίνης με τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή, ενός «Εβραϊκού» και ενός «Αραβικού», με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, η οποία θα υπόκειτο σε ειδικό καθεστώς. Όμως, και αυτή  η κατάφωρα άδικη για τον Παλαιστινιακό λαό συμφωνία δεν τηρήθηκε καθώς οδήγησε στην βίαιη κατάλυση των εθνικών δικαιωμάτων του και στην στρατιωτική κατοχή των εδαφών του. Σήμερα, από τα τότε προβλεπόμενα  δύο κράτη (απόφαση ΟΗΕ της 29ης Νοεμβρίου του 1947), μόνο το Ισραήλ υφίσταται, ενώ από τις 15 Νοεμβρίου του 1988, όπου το Κράτος της Παλαιστίνης διακήρυξε την ανεξαρτησία του, μόνο δειλές κινήσεις έχουν γίνει. Η πρώτη αφορά  στην αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτος στην UNESCO[1] τον Οκτώβριο του 2011  και η δεύτερη στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ[2] της 29 Νοεμβρίου 2012 που αναγνωρίζει την Παλαιστινιακή Αρχή σε  κρατική οντότητα με ιδιότητα, όμως, μόνον  παρατηρητή και όχι μέλους (non-member observer state).

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουμε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου, αλλά και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους. Προς την κατεύθυνση αυτή, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να στηρίξει άμεσα τις ενέργειες αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα τμήμα της Ιερουσαλήμ και την ίδια την Ιερουσαλήμ ως κοινή  πόλη υπαγόμενη σε διεθνές καθεστώς. Ταυτόχρονα, είμαστε αντίθετοι στην στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας  με το Ισραήλ, η οποία συνεχώς διευρύνεται,  και προτείνουμε την ακύρωσή της. Η ανάπτυξη το 2014 κοινών ασκήσεων και συνεκπαιδεύσεων – κυρίως στον αεροπορικό και ναυτικό τομέα- με το κράτος  του Ισραήλ εμπλέκει την χώρα μας σε αλλότριους και επικίνδυνους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς. Σε διεθνές επίπεδο, υποστηρίζουμε την οικοδόμηση πολύπλευρης κουλτούρας ειρήνης, με έμφαση στη «διπλωματία των πολιτών», με την ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ, ως παγκόσμιου οργανισμού διαχείρισης συγκρούσεων και τη λειτουργία Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου με ουσιαστικές αρμοδιότητες σε όλες τις χώρες χωρίς εξαιρέσεις.

Η ειρήνη αποτελεί τη  μόνη βιώσιμη λύση για την περιοχή, αλλά η δικαιοσύνη αποτελεί πάντοτε την απαραίτητη προϋπόθεσή της.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, που προτάθηκε να υιοθετηθεί με τροπολογία στο κατατεθέν αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, αντιμετώπισε εν τη γενέσει της την ισχυρή αντίδραση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και των βουλευτών της ΝΔ που έσπευσαν να τον ακολουθήσουν. Πιο ανησυχητικό είναι όμως το γεγονός ότι μετά από αυτή την αντίδραση, η Κυβέρνηση φέρεται να υποχωρεί και να αποσύρει τη σχετική τροπολογία.

Η θεσμική ρύθμιση της συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων προσώπων αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα, ενώ ζητήματα που αφορούν στη ρύθμιση οικογενειακών σχέσεων, κληρονομικών δικαιωμάτων, ασφάλιση εξαρτώμενων μελών, φορολόγηση κ.ο.κ. πρέπει να  επιλυθεί άμεσα. Θυμίζουμε ότι η τροπολογία αυτή προστέθηκε σε συμμόρφωση της Ελλάδος με την πρόσφατη καταδίκη της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την παραβίαση του άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ) που απαγορεύει τις διακρίσεις και του άρθρου 8 της Σύμβασης που προστατεύει το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή,  λόγω του αποκλεισμού των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης^[1]. Ακόμα και αν η Κυβέρνηση θεωρεί ήσσονος σημασίας την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, η εφαρμογή και εκτέλεση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δεν είναι στη διακριτική της ευχέρεια, αλλά  συνιστά υποχρέωση της χώρας που απορρέει από το  άρθρο 46 παρ. 1 της ΕΣΔΑ (υποχρεωτική ισχύς και εκτέλεση των αποφάσεων του ΕΔΔΑ). Η Ελλάδα κινδυνεύει με μία νέα καταδίκη από το ΕΔΔΑ, αν οι ρατσιστικές, ομοφοβικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας επικρατήσουν. Και κυρίως, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η -εκάστοτε-πολιτική ατζέντα, κινδυνεύουν να δεθούν στο άρμα του πιο σκοτεινού και συντηρητικού τμήματος του πολιτικού συστήματος της χώρας. Η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος οφείλουν άμεσα να πάρουν θέση.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Κερδίζει έδαφος η εναλλακτική πρόταση διεξόδου των Οικολόγων Πράσινων για την ΕΡΤ
Περιοδεία του Γιάννη Παρασκευόπουλου και σύσκεψη με τους εργαζομένους σήμερα στην ΕΡΑ Βόλου
Πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων και προς την Περιφέρεια Θεσσαλίας
Να αναγνωριστεί επίσημα το εγχείρημα των εργαζομένων ως Κοινωνική Επιχείρηση υπό την αιγίδα της Ένωσης Περιφερειών, στις συχνότητες που εγκαταλείπονται από τη Δ.Τ.
Συγκεκριμένες διασφαλίσεις διαφάνειας, ανεξαρτησίας, κοινωνικής συμμετοχής και οικονομικής βιωσιμότητας
Καταδίκη της αστυνομικής επέμβασης στην Αγ. Παρασκευή και των απειλών για την επέτειο του Πολυτεχνείου, νέα έκκληση για ειρηνική και δημοκρατική λύση, χωρίς άλλες εισβολές Διαβάστε περισσότερα… »

Στα ψιλά  θέλησε η Κυβέρνηση να περάσει τροπολογία, η οποία εντάχθηκε στο νομοσχέδιο για την κύρωση της «Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου σχετικά με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων», βάσει της οποίας η  Εκκλησία εξαιρείται στο σύνολό της από διαχειριστικούς ελέγχους των αρμόδιων υπηρεσιών (λ.χ. ΣΔΟΕ), που στο εξής θα πραγματοποιούνται μόνο μετά από κοινή απόφαση του υπουργού Οικονομικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ταυτόχρονα, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους του Δημοσίου, οι ιερωμένοι εξαιρούνται από το πρόγραμμα κινητικότητας και διατηρείται το καθεστώς των ειδικών περιπτώσεων.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουμε ότι η Κοινή Υπουργική Απόφαση που τίθεται ως προϋπόθεση για τη διενέργεια διαχειριστικού ελέγχου, προβλέπεται να μειώσει δραστικά τους ελέγχους που θα διενεργούνται εφεξής και κυρίως να τους θέσει υπό την πολιτική σκέπη των αρμόδιων Υπουργών. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εξαίρεση των ιερέων από το σύστημα αξιολόγησης, συνιστούν κατάφωρη παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, η οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση ανεκτή στο πλαίσιο της «Νόμω κρατούσης Πολιτείας». Ως εκ τούτου ζητούμε την άμεση απόσυρσή της και την αποτροπή κάθε ανάλογης πρωτοβουλίας που προκαλεί το κοινό αίσθημα στο μέλλον.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η καταδίκη δύο λιμενικών από το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιά σε 3 και 6 χρόνια κάθειρξης με αναστολή, οι οποίοι κατηγορούνταν για βασανισμό δύο Μαροκινών σε σκάφος που τους μετέφερε στο λιμάνι της Χίου το 2007, ήταν η ελάχιστη δικαίωση για τους δύο μετανάστες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τους βασανιστές τους. Θυμίζουμε ότι η καταγγελία αφορούσε βασανιστήρια με τη μέθοδο του αποκλεισμού της αναπνοής έως τα όρια του πνιγμού και της ασφυξίας (εικονικός πνιγμός), χρήση γκλομπ, χτυπήματα στο κεφάλι στα κάγκελα του πλοίου, ηλεκτροσόκ με όπλο τέιζερ και εικονικές εκτελέσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν καταγραφεί τόσο στην έκθεση της οργάνωσης Proasyl, όσο και στην έκθεση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, που τους εκπροσωπούσε.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίζουμε την απόφαση της στρατιωτικής δικαιοσύνης, που δημιουργεί δεδικασμένο για πολλές ανάλογες υποθέσεις βασανισμού, που έως σήμερα παραμένουν ατιμώρητες. Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη χρήση μεθόδων βασανισμού, είναι ιδιαίτερα συχνή τόσο κατά τον εγκλεισμό μεταναστών και προσφύγων σε κέντρα κράτησης ή σε Αστυνομικά Τμήματα, όσο και κατά τη διενέργεια παράνομων επαναπροωθήσεων. Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα, συνυπάρχει και άμεση απειλή για τη ζωή των ανθρώπων αυτών. Ευελπιστούμε ότι η εν λόγω απόφαση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στο μέλλον. Για να συμβεί όμως αυτό, τα θύματα των βασανιστηρίων πρέπει να προστατεύονται και να ενθαρρύνονται για να προβούν σε καταγγελία (λ.χ. με την απονομή καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων), οι αρμόδιες υπηρεσίες να διενεργούν ανεξάρτητες και αξιόπιστες ΕΔΕ και η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των λιμενικών να τεθούν ως προτεραιότητα. Η Δικαιοσύνη που έχει τον τελευταίο λόγο, αν και εφόσον οι καταγγελίες φθάσουν στο ακροατήριο -γεγονός σπάνιο- οφείλει με τη σειρά της να είναι αντικειμενική. Διότι η ανοχή που πολλές φορές φθάνει στη συγκάλυψη εγκλημάτων, είναι και αυτή με τη σειρά της εγκληματική.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μία στις τρεις γυναίκες έχουν πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού

50 εκατομμύρια κορίτσια χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση  

«Δυστυχώς η βία κατά των γυναικών όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά αυξάνεται, σε όλες της τις μορφές και σε όλους τους χώρους: βία σωματική, ψυχολογική, λεκτική, βία στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο. Η παρατεταμένη και εντεινόμενη πολλαπλή κρίση έχει ως συνέπεια περισσότερη βία κατά των γυναικών και λιγότερη προστασία και θεραπεία. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική για τις γυναίκες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, άστεγες, άνεργες, ανασφάλιστες, γυναίκες με ασθένεια ή αναπηρία, γυναίκες πρόσφυγες, μετανάστριες, Ρομά, γυναίκες διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Επιπλέον, για τις γυναίκες θύματα της βίας όχι μόνο δεν υπάρχουν κατάλληλες και επαρκείς δομές εξειδικευμένης στήριξης και καταφύγια, αλλά πλέον δεν υπάρχει καν πρόσβαση σε αποτελεσματικό βασικό δημόσιο σύστημα υγείας, λόγω της συνεχιζόμενης υποβάθμισής του από τις ακολουθούμενες ισοπεδωτικές πολιτικές λιτότητας”, δήλωσε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Μία στις τρεις γυναίκες στον πλανήτη θα πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού στη διάρκεια της ζωής της, όχι κατ΄ ανάγκη από κάποιους αγνώστους, αλλά συχνά από κοντινούς της ανθρώπους. Η κακοποίηση ενός δισεκατομμυρίου γυναικών δεν είναι απαράδεκτη μόνο από ηθική άποψη αλλά είναι και μια συνεχιζόμενη βαρβαρότητα που καταστρέφει τις ζωές δισεκατομμυρίων πολιτών.  Χρειαζόμαστε μια ειρηνική επανάσταση για εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια. Το θέμα αυτό πρέπει να είναι ψηλά στην προτεραιότητα των κοινωνιών, να μην κρύβεται, να μην κουκουλώνεται. Το μισό του πληθυσμού πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζει χωρίς φόβο σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή, σε κάθε χώρα.

 Η απονομή του Bραβείου Zαχάρωφ 2013 από το Ευρωκοινοβούλιο στη Malasa Yousofsai, στο κορίτσι το οποίο δέχτηκε στις 9/10/2012 δολοφονική επίθεση από φανατικούς Ταλιμπάν γιατί αγωνίζονταν για την εκπαίδευση των κοριτσιών, αναδεικνύει μια άλλη διάσταση της βίας κατά των γυναικών. Από τα 75 εκατ. παιδιών παγκοσμίως που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, τα 2/3 είναι κορίτσια. Πολλά κορίτσια δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, πιέζονται να παντρευτούν νωρίς, δέχονται γενετήσια βία, εμποδίζονται από τη φτώχεια ή τον ρατσισμό να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Πολλά σχολεία έχουν καταστραφεί λόγω βίας σε διάφορες  χώρες. Μεταξύ των 2000 ατόμων που πνίγονται κάθε χρόνο στη Μεσόγειο κατά την προσπάθεια τους να φτάσουν σε μια ασφαλή χώρα ή να έχουν μια καλύτερη ζωή βρίσκονται πολλές γυναίκες και κορίτσια.

 Στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες, την κατάργηση των στερεοτύπων για τα φύλλα, και την ισότιμη εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών στην πολιτική αλλά και τις υψηλόβαθμες θέσεις των επιχειρήσεων και των φορέων, οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι μόνες τους. Χρειάζεται να αλλάξουν και οι άνδρες ώστε να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση πιο δίκαιων και συνεκτικών κοινωνιών. Επίσης, είναι αναγκαία όχι απλά η ύπαρξη αλλά η ενδυνάμωση των γυναικείων και φεμινιστικών κινημάτων και των οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών. Για όλα αυτά απαιτούνται ολοκληρωμένες στρατηγικές σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, καλά μελετημένες και σχεδιασμένες μαζί με όλες τις ενδιαφερόμενες γυναίκες.

 Οι Πράσινοι έχουν προβεί και συνεχίζουν να προβαίνουν σε μια σειρά πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση αυτή, διαμορφώνοντας και προωθώντας πολιτικές τόσο για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, όσο και για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας γενικότερα».

H 25^η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών,  βρίσκει τη χώρα μας στη δίνη μια πολύπλευρης κοινωνικής, οικονομικής και αξιακής κρίσης, συνθήκη η οποία καθιστά αδήριτη την ανάγκη για αντίσταση σε πολλά επίπεδα. Η βία κατά των γυναικών, σε όλες τις εκδοχές της, συνιστά την  ειδεχθέστερη έκφρασή άσκησης εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα η οποία αντανακλά και συντηρεί τις πατριαρχικές δομές σε όλο τον πλανήτη. Στη χώρα μας τόσο η οικονομική κρίση όσο και η άνοδος του φασισμού επιδείνωσαν το οξύ  κοινωνικό πρόβλημα  της έμφυλης βίας η οποία ως μηχανισμός ελέγχου και καθυπόταξης των γυναικών αφορά όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά στρώματα. Η κοινωνία με τις δομές και τους θεσμούς της , όπως η οικογένεια, το σχολείο, η εκκλησία και ο διάχυτος σεξισμός στην πολιτική και τα ΜΜΕ συμβάλλουν  στην αναπαραγωγή των  έμφυλων στερεοτυπικών κοινωνικών ρόλων και τροφοδοτούν μ αυτόν τον τρόπο  την ανοχή στη βία κατά των γυναικών. Η διάχυση ολοκληρωτικών, φασιστικών ιδεολογιών στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια με σαφή σεξιστικό προσανατολισμό που προπαγανδίζουν ανοιχτά και απροσχημάτιστα την έμφυλη ανισότητα και την επιστροφή στους παραδοσιακούς ρόλους για τα δύο φύλα αλλά και η τραγική εξέλιξη της πολιτικής εκπροσώπησης αυτών των ιδεών στο ελληνικό κοινοβούλιο συνέβαλε στην ηθική  νομιμοποίηση  και στην παγίωση στη συλλογική συνείδηση της ιδέας της επικυριαρχίας του ενός φύλου στο άλλο. Η ναζιστική όμως ιδεολογία της εγχώριας άκρας δεξιάς εκμεταλλεύτηκε και στηρίχθηκε στον ήδη υπάρχοντα ρατσισμό και σεξισμό.

• Η ενδοοικογενειακή βία, που φτάνει πολλές φορές έως τη γυναικοκτονία, παρουσιάζει έξαρση στη χώρα μας. Είχαμε δεκάδες θύματα γυναίκες δολοφονημένες τα τελευταία χρόνια και όσο και αν επιμένουν τα ΜΜΕ να βαφτίζουν  τις δολοφονίες «εγκλήματα πάθους» ή «οικογενειακές τραγωδίες» αυτές συνιστούν την ακραία έκφραση της κακοποίησης των γυναικών. Τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν κατά τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας κατά 47%[1], καθώς η οικονομική κρίση συνιστά έναν επιβαρυντικό παράγοντα στις ήδη βεβαρημένες έμφυλες σχέσεις. Και αυτό γιατί η άσκηση σωματικής βίας αντισταθμίζει το «κενό εξουσίας» που γεννά η φτώχια και η ανεργία  μέσω των οποίων ακυρώνεται ο  ανδρικός παραδοσιακός ρόλος. Επιπλέον στο όνομα της οικονομικής κρίσης παραγκωνίζονται  κοινωνικές ανάγκες και υποβαθμίζονται υπηρεσίες και παροχές για τα θύματα κακοποίησης. Ζητάμε από την πολιτεία να προωθήσει  κατά προτεραιότητα την υλοποίηση των ενεργειών που εξαγγέλθηκαν και αφορούν στην στήριξη των θυμάτων έμφυλης βίας και  τη δημιουργία τουλάχιστον ενός ανά περιφέρεια ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους. Επιπλέον επιβάλλεται η τροποποίηση του νόμου  3500/2006 για την ενδο-οικογενειακή βία καθώς αυτός στη μορφή που ισχύει σήμερα δεν αναγνωρίζει τις αιτίες του προβλήματος και την πολυπλοκότητά του, δίνει έμφαση στην προστασία του θεσμού της οικογένειας και όχι των μελών της, δε δίνει την πρέπουσα βαρύτητα σε όλες τις μορφές ενδο-οικογενειακής βίας και  ουσιαστικά μένει ανεφάρμοστος. 
• Η σωματεμπορία (trafficking) το σύγχρονο αυτό δουλεμπόριο συνιστά μια άλλη μορφή βίας η οποία πλήττει βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Η Ελλάδα  συγκαταλέγεται στις διεθνείς εκθέσεις ως χώρα διέλευσης και προορισμού εμπορίας ανθρώπων και επισημαίνεται η αμετάβλητη  κατάσταση όσον αφορά την καταπολέμηση της σωματεμπορίας, και το συνεχιζόμενο καθεστώς ατιμωρησίας των δραστών. Απαιτείται πλήρης νομοθετική και κοινωνική προστασία των θυμάτων αυτού του σύγχρονου δουλεμπορίου. Τιμωρία των δουλεμπόρων και όχι των θυμάτων, επιβολή κυρώσεων στους πελάτες, παροχή βοήθειας (ιατρικής, ψυχολογικής), αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη των θυμάτων, δημιουργία χώρων στέγασης και φιλοξενίας, προστασία από τον κίνδυνο απέλασης για όσες γυναίκες – θύματα trafficking δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στη χώρα τους.
• Ο βιασμός ως μία από τις απεχθέστερες μορφές βίας κατά των γυναικών στη χώρα μας σπάνια καταγγέλλεται και πολύ σπανιότερα τιμωρείται και όταν αυτό συμβαίνει επιβάλλονται ελαφριές ποινές, αναντίστοιχες της βαρύτητας του εγκλήματος. Ο κοινωνικός στιγματισμός και η ενοχοποίηση των ίδιων των θυμάτων για όσα υπέστησαν συνιστούν έναν αποτρεπτικό παράγοντα  για την καταγγελία του εγκλήματος αυτού.  Ο βιασμός συνιστά ακραία έμφυλη βία η οποία καταρρακώνει τη γυναίκα σωματικά και ψυχικά και την τραυματίζει για την υπόλοιπη ζωή της.  Απαιτούμε την απαρέγκλιτη καταδίκη των δραστών και την επιβολή αυστηρών ποινών σε όλες τις περιπτώσεις και όχι μόνο σ΄ αυτές  όπου το έγκλημα του βιασμού συνοδεύεται από φόνο.  
• Η σεξουαλική παρενόχληση κυρίως στο χώρο εργασίας (αλλά και σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους)  είναι άλλη μία μορφή άσκησης έμφυλης βίας, η οποία  προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα θύματα είναι γυναίκες. Παρότι η σεξουαλική παρενόχληση στη χώρα μας συνιστά αυτοτελές ποινικό αδίκημα από το 2006 με το νόμο 3488/2006  σπανίως καταγγέλλεται,  συνήθως συγκαλύπτεται (όπως και στις άλλες μορφές βίας κατά των γυναικών) από μια ιδιότυπη σιωπή και συντηρείται από την κοινωνική ανοχή. Η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας οδήγησε επίσης στη μείωση των (έτσι κι αλλιώς περιορισμένων) καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο από τις γυναίκες.

             Και όλα τα παραπάνω οι μετανάστριες, οι γυναίκες πρόσφυγες και οι γυναίκες της μειονότητας τα βιώνουν  σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Η πάταξη όλων των μορφών βίας  κατά των γυναικών,  η απομόνωση και η πολιτική καταδίκη απόψεων που θεωρούν εχθρό τη γυναίκα ως χειραφετημένο υποκείμενο πρέπει να είναι στις άμεσες προτεραιότητες κάθε ευνομούμενης πολιτείας και κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Ο σεβασμός και η προστασία της ζωής, της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του μισού του πληθυσμού της γης συνιστούν δείκτες δημοκρατίας και  πολιτισμού.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Απρόκλητη επίθεση αστυνομικών της ομάδας ΔΕΛΤΑ σημειώθηκε μετά την πορεία της 17^ης Νοέμβρη στα Εξάρχεια με σπάσιμο τζαμαρίας καφενείου της περιοχής, ξυλοδαρμούς, 14 συλλήψεις και καταγγελίες για την κατασκευή επιβαρυντικών στοιχείων[1]. Την Τετάρτη (20/11) οι συλληφθέντες απολογήθηκαν σε ανακριτή και εισαγγελέα και αφέθηκαν ελεύθεροι αφού ορίστηκε δικάσιμος και επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορεία της 17 Νοέμβρη που ήταν και φέτος μαζική και είχε παλμό, ήταν απόλυτα ειρηνική[2]. Παρά το γεγονός αυτό, η Αστυνομία επέλεξε να δυναμιτίσει την κατάσταση.

Oι Οικολόγοι Πράσινοι  καταδικάζουμε την αστυνομοκρατία, την ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων, τα πογκρόμ και τις αναίτιες συλλήψεις, που δημιουργούν ανασφάλεια στους πολίτες και δεν εξασφαλίζουν συνθήκες κοινωνικής ειρήνης, αλλά αντίθετα αποτελούν επένδυση στην ένταση και το φόβο. Οι εμπνευστές αυτών των πρακτικών, επικαλούμενοι την ασφάλεια δεν επιτυγχάνουν τίποτα περισσότερο από το να καταφέρουν ένα ακόμη πλήγμα στο «Κράτους Δικαίου», το οποίο έχει πλέον τόσο τσαλαπατηθεί, που δεν αναγνωρίζεται πια.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μια ακόμη νίκη στην καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος σημειώθηκε την Τετάρτη (20/11) με την καταδίκη σε 41 μήνες φυλάκιση για παράνομη βία από κοινού και διακεκριμένη περίπτωση φθοράς από κοινού, δύο ακροδεξιών. Οι κατηγορούμενοι ήταν υπεύθυνοι για τον εμπρησμό μπαρ υπηκόου του Καμερούν στην πλατεία Αμερικής, που  έθεσε σε άμεσο κίνδυνο τους ενοίκους της πολυκατοικίας στην οποία στεγαζόταν. Τα περιστατικά αυτά δεν ήταν  μεμονωμένα, αλλά οι δράστες τους αποτελούσαν τμήμα συγκροτημένων ταγμάτων εφόδου που περιπολούσαν την περιοχή της πλατείας Αμερικής, έχοντας στο ενεργητικό τους επιθέσεις στα γραφεία της Τανζανικής Κοινότητας, προστασία σε μαγαζιά, τρομοκράτηση των αλλοδαπών και μία γενικότερη «κράτος εν κράτει» συμπεριφορά.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε σημαντικό ότι στην εν λόγω δίκη το δικαστήριο έκανε δεκτή την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 79 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα για τέλεση της πράξης «από μίσος προκαλούμενο λόγω της φυλής, του χρώματος, κλπ».  Δεν μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε στη γενικευμένη ατιμωρησία που εξέθρεψε τα φαινόμενα αυτά, με ευθύνη πρωτίστως Αστυνομίας, αλλά και  της Δικαιοσύνης. Έτσι, ακόμη και σήμερα που υπάρχουν θετικές εξελίξεις με αποτέλεσμα να εμφανίζεται τάση μείωσης των  κρουσμάτων ρατσιστικής βίας, το μαχαίρι δεν έχει φτάσει στο κόκαλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην συγκεκριμένη υπόθεση ενώ στη δικογραφία αναφέρονται τα ονόματα άλλων τριών δραστών, το ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα δεν έχει έως σήμερα προβεί στη σύλληψη τους. Αλλά και στη δίκη, οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν ερήμην διότι αποχώρησαν κατά τη διάρκειά της, έπεσαν «στα μαλακά», αφού η έφεση είχε ανασταλτικό χαρακτήρα, ενώ δεν τους επιβλήθηκε καν χρηματική εγγύηση. Αναμένουμε στο μέλλον μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από πλευράς της συντεταγμένης Πολιτείας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε για μία ακόμη φορά προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων