Πανηγυρικά αθωώθηκαν, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, ο αριστερός διανοούμενος Σ. Μιχαήλ και ο πρώην Πρύτανης του ΕΜΠ, Κ. Μουτζούρης. Και οι δύο κατηγορούνταν ότι «προκάλεσαν και διήγειραν δημόσια τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους και αμοιβαία διχόνοια», ο πρώτος για το κάλεσμα που εξέδωσε το ΕΕΚ για το αντιφασιστικό συλλαλητήριο το Μάιο του 2009 και ο δεύτερος γιατί δεν «κατέστειλε» τη λειτουργία του κόμβου ανεξάρτητης πληροφόρησης Indymedia εντός του ΕΜΠ.

Παραμένει πάντα όμως το ζήτημα της παραπομπής σε δίκη που αποφάσισε η εισαγγελέας, στέλνοντας στο εδώλιο του κατηγορούμενου δύο ανθρώπους του πνεύματος, ένας εκ των οποίων-πόσο ειρωνικό ακούγεται- Εβραίος, θύμα της ναζιστικής θηριωδίας και ο ίδιος αφού έχασε τη μισή οικογένειά του στο Άουσβιτς, με ένα έωλο κατηγορητήριο που προέκυψε μετά από μήνυση των Χρυσαυγιτών (Σκορδέλη, Παναγιώταρος) και του δικηγόρου της Χ.Α. Ι.Ανδριόπουλου. Οι πρώτοι δύο βέβαια ούτε καν εμφανίστηκαν να καταθέσουν στη δίκη. Διόλου τυχαίο. Οι σύγχρονοι νοσταλγοί του Χίτλερ μηνύουν έναν πανεπιστημιακό και έναν Εβραίο διανοούμενο και η Ελληνική Δικαιοσύνη τους παραπέμπει σε δίκη. Ο συμβολισμός είναι ανατριχιαστικός.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταδικάζουμε απερίφραστα τις δίκες-παρωδία που στήνει η Χρυσή Αυγή προσπαθώντας να επιβάλει το νόμο της σιωπής σε όσους αντιδρούν στο «έργο» της. Θυμίζουμε χαρακτηριστικά, ότι την ημέρα που πραγματοποιήθηκε το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει η Χ.Α. υπήρξαν τέσσερις αιματηρές επιθέσεις σε μετανάστες. Εντούτοις δεν ασκήθηκαν διώξεις για αυτές τις κακουργηματικές πράξεις, αλλά  παραπέμφθηκε σε δίκη για το αντιφασιστικό κάλεσμα ο Σ.Μιχαήλ. Η Δικαιοσύνη αποδείχθηκε όντως «τυφλή».

 Σήμερα όμως ήταν μία άλλη μέρα. Σε ένα κατάμεστο δικαστήριο με αλληλέγγυους πολίτες,  φωνάξαμε όλοι, ενωμένοι, ότι δεν θα δείξουμε καμία ανοχή στο φασισμό. Η αθωωτική απόφαση, η συσπείρωση και η συγκίνηση που υπήρχε σε όλους μας, δίνει ένα και μοναδικό μήνυμα: Το φως θα νικήσει το σκοτάδι. Είναι νομοτέλεια.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Με αφορμή την εξέγερση των μαύρων δούλων στον  Άγιο Δομίνικο το 1791, που αποτέλεσε την απαρχή της κατάργησης του υπερατλαντικού εμπορίου σκλάβων, καθιερώθηκε το 1998, η 23^η  Αυγούστου ως η παγκόσμια ημέρα θύμησης του εμπορίου σκλάβων και της απαγόρευσής του. Ο εξαναγκασμός σε έργο χωρίς πληρωμή με την απειλή σωματικής ή ψυχολογικής βίας και αδυναμία απελευθέρωσης, η δουλεία με άλλα λόγια, εξακολουθεί να μαστίζει και σήμερα ακόμα τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Υπό την έννοια αυτή, η 23^η Αυγούστου δεν αποτελεί απλά και μόνο υπενθύμιση ενός θλιβερού παρελθόντος, αλλά ανατριχιαστική πραγματικότητα, που συνεχίζει να υφίσταται σιωπηλά αλλά σταθερά, στην σκιά της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ η ίδια. Ξένοι μετανάστες, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να προσεγγίσουν το «ευρωπαϊκό όνειρο», πέφτουν στα δίχτυα μαφιόζικων δικτύων που τους εξαναγκάζουν να εργάζονται κάτω από συνθήκες που δεν διαφέρουν σε τίποτα από το πάλαι ποτέ δουλεμπόριο. Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το φαινόμενο παίρνει τεράστιες διαστάσεις: trafficking, παιδική εργασία, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στον αγροτικό τομέα. Έτσι, το εμπόριο ανθρώπων (trafficking in human beings), που αφορά κυρίως τη «σεξουαλική δουλεία», τη γενετήσια δηλαδή εκμετάλλευση που σχετίζεται με την υποχρεωτική εκπόρνευση, αποτελεί την πλέον βάναυση εκμετάλλευση των γυναικών, αποδίδοντας ταυτόχρονα τεράστια κέρδη στους διακινητές, οι οποίοι απολαμβάνουν μία ιδιότυπη «ασυλία», αφού ελάχιστοι εξ΄ αυτών παραπέμπονται στη Ελληνική Δικαιοσύνη και ακόμα λιγότεροι καταδικάζονται.

Η «παιδική εργασία» αποτελεί επίσης μεγάλη πληγή που αποφέρει υψηλό κέρδος. Στην Ελλάδα, καθημερινά ανήλικα παιδιά εξαναγκάζονται σε εργασία, συχνά χωρίς αμοιβή και κάτω από συνθήκες ακατάλληλες για την ηλικία τους, αποστερούμενα του δικαιώματος στη μόρφωση και την ψυχαγωγία. Τη «λύση» θέλησε να δώσει πριν μερικά χρόνια η Πολιτεία προσφέροντας εφήμερη φιλοξενία στα «παιδιά των φαναριών» στην παιδόπολη «Αγία Βαρβάρα». Αποτέλεσμα ήταν η μαζική, σκανδαλώδης εξαφάνιση 500 παιδιών Ρομά, χωρίς μέχρι σήμερα να γνωρίζει ουδείς κάτι για την τύχη τους και η συνεπακόλουθη εκκωφαντική σιωπή των αρμόδιων Υπηρεσιών.

Αλλά και στον αγροτικό τομέα, το «φαινόμενο της Μανωλάδας»- και όχι μόνο- αποτελεί το «νέο μοντέλο αγροτικής παραγωγής»: Εξοντωτικά ωράρια εργασίας, άθλια ημερομίσθια, ανασφάλιστη εργασία, διαβίωση σε χώρους που θυμίζουν  στρατόπεδα συγκέντρωσης με επίβλεψη από ιδιωτικές πολιτοφυλακές. Το φαινόμενο επεκτείνεται και στους άλλους τομείς παραγωγής, καθώς και στην οικιακή εργασία, όπου ακόμα και όταν δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συνθήκες δουλείας, εντούτοις υπάρχει κατάφωρη παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, με απώτερη συνέπεια την αποσταθεροποίηση της αγοράς εργασίας και τη γενικότερη υποβάθμιση των μισθών και των κοινωνικών κεκτημένων των εργαζόμενων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θλιβόμαστε που είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε σήμερα, στις απαρχές του 21^ου αιώνα το αυτονόητο: Ότι η δουλεία αποτελεί την πλέον βάναυση  καταπάτηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ατιμωρησία των ενόχων, που οδηγεί στη διαιώνιση του φαινομένου, δεν συνιστά μόνο καταπάτηση του άρθρου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που απαγορεύει την δουλεία και τα καταναγκαστικά έργα, αλλά αποτελεί όνειδος και πρόκληση για την Ελληνική Δημοκρατία. Στη σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών, στην εργασία των παιδιών και στη βάρβαρη εργασιακή εκμετάλλευση των μεταναστών, οι Οικολόγοι Πράσινοι δίνουμε μία και μοναδική απάντηση:Τέλος.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Επιβεβαιώνονται οι φόβοι που εκφράσαμε σε παλαιότερο Δελτίο Τύπου[1] ότι η Κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως τη θερινή ραστώνη εντείνοντας, μεταξύ άλλων,  την αστυνομική καταστολή. Έτσι, την Τετάρτη τα ξημερώματα αστυνομικοί εισέβαλαν στους χώρους του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα καταγγελίες για διακίνηση ναρκωτικών στον περιβάλλοντα χώρο. Μάλιστα η ΕΛ.ΑΣ. εξέδωσε μια, όχι τυχαία, ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι «παραδόθηκαν προς χρήση στην Πρυτανεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου χώροι, οι οποίοι τελούσαν υπό κατάληψη εδώ και τριάντα χρόνια».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει ότι η τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο, δεν είχε κύριο στόχο την αντιμετώπιση των βίαιων συγκρούσεων με την αστυνομία, δεδομένου ότι αν αυτός ήταν ο στόχος, τότε το προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο ήταν επαρκές. Αντιθέτως, όπως αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τη χθεσινή επέμβαση της αστυνομίας χωρίς να έχουν προηγηθεί βίαια επεισόδια, απώτερος στόχος είναι τα ίδια τα φοιτητικά στέκια. Τα φοιτητικά στέκια που λειτουργούν ως χώροι αυτοοργάνωσης, προάγοντας τόσο την ελεύθερη έκφραση και την πολυφωνία, όσο και τη διάδοση των ιδεών και της πληροφορίας. Αντιθέτως, τα «ευρήματα» και οι «καταγγελίες» που επικαλέστηκαν οι Αρχές δεν είναι τίποτα  περισσότερο από προφάσεις εν αμαρτίαις που δεν πείθουν κανέναν συνειδητοποιημένο πολίτη για τις πραγματικές προθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτή την επέμβαση.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι οι νέοι άνθρωποι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι αποτελούν την ελπίδα για την ανασυγκρότηση μιας χώρας που φαίνεται να έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Τα Πανεπιστήμια, ως το κατεξοχήν σύμβολο της ελευθερίας του στοχασμού και της διακίνησης ιδεών, που δεν είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία αλλά βρίσκεται  σε συνεχή αλληλεπίδραση με αυτή, αποτελούν τον καταλληλότερο χώρο για να ανθίσει η ελπίδα αυτή. Από την άλλη πλευρά η αναθεώρηση του θεσμού και η απαξίωσή του, που μοιραία οδηγούν στην καταστολή και την κατάλυση του ακαδημαϊκού ασύλου, δεν υποδηλώνει πάρα μόνο ένα πράγμα: το φόβο για την ελευθερία…

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη οφείλει σαφέστατες εξηγήσεις για τη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση που έλαβε χώρα στην Αμυγδαλέζα και δε μπορεί να κρύβεται πίσω από “τεχνικές” ανακοινώσεις της ΕΛΑΣ. Απαιτείται να διευκρινίσει:

-Ποια είναι τα κριτήρια της σύνθεσης των κρατουμένων εκεί; Υπάρχουν ανάμεσα τους άνθρωποι που έχουν κάνει αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου, όπως ήδη καταγγέλλεται;

-Υπάρχει διαφάνεια στη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων ; το ερώτημα γίνεται ακόμη επιτακτικότερο μετά τις αναφορές του δημάρχου Αχαρνών ότι τα διατιθέμενα κονδύλια θα ήταν αρκετά  για να εξασφαλίσουν στους  φιλοξενούμενους εκεί ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και όχι να «ξεροσταλιάζουν» σε κοντέινερ που «βράζουν» εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών.

Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Ο φετινός Αύγουστος επαληθεύει την κοινή σε όλους πεποίθηση ότι το καλοκαίρι ενδείκνυται ιδιαίτερα, τόσο για να περάσουν εν κρυπτώ κυβερνητικά μέτρα που οδηγούν στην περαιτέρω εμβάθυνση της οικονομικής και κοινωνικής ύφεσης, όσο και για την όξυνση της αστυνομικής καταστολής. Μετά την επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής στον καταυλισμό προσφύγων του Λαυρίου, που κατέστη άπρακτη, η εβδομάδα ξεκίνησε με εισβολή σε τρεις καταλήψεις στην Πάτρα, 16 προσαγωγές και 5 συλλήψεις. Η σημερινή στάση της Αστυνομίας εγείρει σοβαρά ερωτήματα καθώς οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι στην Πάτρα δέχονται την απροκάλυπτη επίθεση της αστυνομίας λίγες μέρες μετά από την επεισοδιακή συμπλοκή των χρυσαυγιτών με αντιεξουσιαστές.  

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι οι καταλήψεις στέγης αποτελούν ελεύθερους κοινωνικούς χώρους που συχνά εξυπηρετούν κοινωνικές, εκπαιδευτικές πολιτιστικές και άλλες ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, ενώ παράγουν πολιτικό λόγο που αν και δεν είναι ευχάριστος για την καθεστηκυία  τάξη, είναι εντούτοις απαραίτητος για την κοινωνία, διότι προάγει τον πλουραλισμό και την ελευθερία. Ταυτόχρονα, σε μία εποχή που οι πολίτες αντιμετωπίζουν οξύ στεγαστικό πρόβλημα, το φαινόμενο ύπαρξης άδειων χώρων χωρίς κανένα πρόγραμμα αξιοποίησής τους είναι τουλάχιστον προκλητικό και κοινωνικά άδικο. Η επιλογή της καταστολής ενάντια στις καταλήψεις στέγης, υποκρύπτει ένα κράτος φοβικό απέναντι στα κινήματα και ταυτόχρονα αποδεικνύει όχι μόνο την παντελή απουσία κοινωνικής πολιτικής, αλλά και την εχθρικότητα της Πολιτείας απέναντι σε κάθε προσπάθεια αυτό-οργάνωσης των πολιτών που στόχο, μεταξύ άλλων, έχει να καλύψει αυτό το κενό.

Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και η αξιοποίηση των άδειων χώρων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου αποτελούν αυτονόητα αιτήματα μιας ελεύθερης κοινωνίας. Κάθε προσπάθεια καταστολής τους επιβεβαιώνει την έλλειψη δημοκρατίας που όλο και αυξάνεται ως παρακολούθημα των μνημονίων και συνακόλουθο της υιοθέτησης ακροδεξιάς ατζέντας από την Κυβέρνηση.

                 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησε και πάλι ένα κυνήγι μαγισσών σε ολόκληρη την Πελοπόννησο με τους Ρομά στο στόχαστρο. Μελιγαλάς, Πύλος, Δυτική Μεσσηνία, Αργολίδα και Αρκαδία είναι οι περιοχές που έβαλε η Αστυνομία στο στόχαστρο με ελέγχους σε εκατοντάδες πολίτες και αυτοκίνητα. Οι Ρομά διώκονται για μία ακόμη φορά. Από την Πολιτεία, που έχει αντικαταστήσει πλήρως την κοινωνική πολιτική με την καταστολή, χωρίς να δίνει ουσιαστικές λύσεις και, κυρίως, οδηγώντας ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στο περιθώριο και την ανέχεια.

Αυτή την πολιτική της «μηδενικής ανοχής» απέναντι στους Ρομά, έρχεται να συμπληρώσει μία συνολικότερη, ζοφερή εικόνα ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντι τους. Έτσι, πέρα από την εκδίωξή των Ρομά από τους καταυλισμούς τους, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί εκ νέου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τη δημιουργία σχολείων «γκέτο» για τους Ρομά. Περαιτέρω, τουλάχιστον αμήχανη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η στάση της Ελληνικής Πολιτείας, που αποφεύγοντας να λάβει ξεκάθαρη θέση απέναντι στο χρόνιο πρόβλημα αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων των Ρομά, αρνείται να συμβάλει θετικά σε μία διαπραγμάτευση με τις τράπεζες σχετικά με τη δυνατότητα υπαγωγής των Ρομά σε ευνοϊκή ρύθμιση, όπως ισχύει για όλους τους υπόλοιπους πολίτες. Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η εκκωφαντική σιωπή των αρμόδιων αρχών, σε μία παλαιότερη, ανατριχιαστική υπόθεση, που είδε πάλι το φως της δημοσιότητας και αφορά στην «εξαφάνιση» 500 παιδιών Ρομά από την παιδόπολη «Αγία Βαρβάρα».

Απέναντι σε όλες αυτές τις «πληγές», η απάντηση της επίσημης Πολιτείας είναι είτε η πλήρης αδιαφορία, είτε η καταστολή. Αλήθεια, οι Ρομά είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας για το Ελληνικό κράτος; Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε, αντιθέτως, ότι  υφίσταται υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει οργανωμένους χώρους για τη δημιουργία καταυλισμών. Η εκδίωξη των Ρομά από τους καταυλισμούς τους, χωρίς να ληφθεί μέριμνα για τη μετεγκατάστασή τους σε χώρους που πληρούν τις ουσιώδεις προϋποθέσεις για μια ανθρώπινη διαβίωση και η δίωξή τους για κλοπή ρεύματος, την στιγμή όπου η πολιτεία δεν τους παρέχει τις υποδομές που οφείλει, αποτελεί κατάφορη παραβίαση των υποχρεώσεων της Πολιτείας προς αυτούς και θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε νέες καταδίκες της από το ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Για εμάς τους Οικολόγους Πράσινους ο διαχωρισμός των πολιτών με βάση εθνοτικά ή άλλα κριτήρια είναι ρατσιστικός και εν τέλει επικίνδυνος για μία δημοκρατική κοινωνία. Η κοινωνική δικαιοσύνη, η ισότητα, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής και η ευαισθητοποίηση του πληθυσμού με στόχο την εξάλειψη των στερεοτυπικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα της Ελληνικής Πολιτείας. Δυστυχώς, έως σήμερα, δεν είναι ορατό κάποιο φως στο τούνελ της πολιτικής μας ζωής …

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μετά την Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας[1] για την έξαρση της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα 2008 έως 2012, αλλά και τη γενικότερη απάθεια (ξεκινά από την παράλειψη πραγματοποίησης αμερόληπτων, έγκαιρων και διεξοδικών ερευνών και καταλήγει σε γενικευμένη ατιμωρησία), η υπόθεση του Νίκου Σακελλίων, ήρθε για να μας θυμίσει με κατηγορηματικό τρόπο ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Τη Δευτέρα, το τριμελές πλημμελειοδικείο της Αθήνας απάλλαξε από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια τέσσερις αστυνομικούς, οι οποίοι κατηγορούνταν ότι τον Μάιο του 2008 ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 24χρονο φοιτητή της Αρχιτεκτονικής, αγνοώντας μάλιστα κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα, που διαβεβαίωσε ότι είδε τους αστυνομικούς να χτυπούν με γροθιές στο κεφάλι τον άτυχο νέο μέχρι να καταρρεύσει, όσο και το σχετικό βίντεο που είχε τραβήξει περίοικος. Εντυπωσιάζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι το δικαστήριο κατέληξε σ’ αυτή την απόφαση χωρίς να προβάλει αιτιολόγηση στο ακροατήριο. Είχε προηγηθεί η αθωωτική εισήγηση του εισαγγελέα, που όμως αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι οι απολογίες των κατηγορουμένων «δεν πείθουν ούτε ένα μικρό παιδί».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε να δοθεί οριστικό τέλος στη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχεται από την αστυνομική βία. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, η εκτελεστική εξουσία οφείλει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα που ξεκινούν από τον αυτονόητο εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και τη διεξαγωγή άμεσων και αμερόληπτων ερευνών και καταλήγει στη δικαστική εξουσία, η οποία οφείλει να απονέμει δικαιοσύνη σε εύλογο χρονικό διάστημα, να μην εξαντλεί, όλως τυχαίως, την επιείκεια της σε υποθέσεις που εμπλέκονται αστυνομικά όργανα και κυρίως να λειτουργεί ανεξάρτητα, αμερόληπτα και αντικειμενικά.

Διότι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες της δίκαιης δίκης είναι να μην υπάρχει καταπάτηση της θεμελιώδους «αρχής της αμεροληψίας του δικαστή». Σε κάθε άλλη περίπτωση, η συνεχιζόμενη ατιμωρησία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια  στην επανάληψη του εγκλήματος.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων                 

Με κατηγορίες για διακεκριμένες φθορές κατά της δημοσίας περιουσίας, διατάραξη ασφαλείας επικοινωνιών, απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής και απειλές κατά αστυνομικών οργάνων, προσπαθεί η Κυβέρνηση να αναχαιτίσει το κίνημα αντίστασης που έχει δημιουργηθεί ενάντια στην προσπάθεια φίμωσης της ΕΡΤ. Μετά τις τελευταίες συλλήψεις εργαζομένων και αλληλέγγυων (που συνοδεύτηκε από την άσκηση ποινικής δίωξης σ’ έναν εξ αυτών) στο χώρο εκπομπής του σήματος της ΕΡΤ στον Υμηττό, οι οποίοι αποκατέστησαν το σήμα του σταθμού με αποτέλεσμα να εκπέμψει η ΕΡΤ σε ολόκληρη την Αττική, οι μάσκες έχουν πέσει και η κατά μέτωπο επίθεση απέναντι στο κίνημα είναι περισσότερο από εμφανής.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θυμίζουμε ότι πρώτη η Κυβέρνηση έσυρε το χορό της ανομίας. Όσοι επικαλούνται σήμερα φθορά δημόσιας περιουσίας, είναι οι ίδιοι που την απαξιώνουν, δίνοντας χώρο σε γνωστούς επιχειρηματίες που ορέγονται τις συχνότητες της ΕΡΤ ΑΕ.

Είναι  οι ίδιοι που αποφασίζουν και διατάσσουν, κάνοντας αφειδώς χρήση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, παρά το γεγονός ότι το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει (παρ. 1 αρθ. 44)  ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δικαιολογείται μόνο «όταν συντρέχει εξαιρετικώς επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη». Είναι οι ίδιοι που δεν εφαρμόζουν την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Είναι οι ίδιοι, τέλος, που στέλνουν στο δρόμο 2.500 εργαζομένους και στερούν από όλους μας την πρόσβαση στο αγαθό της ενημέρωσης και του πολιτισμού.

Απέναντι τους βρίσκονται όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, ενωμένοι και αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ. Διότι στη σημερινή λαίλαπα η ελευθερία της έκφρασης,  η ιστορική μνήμη, ο πολιτισμός και ο ανένδοτος αγώνας γι΄ αυτά, αποτελούν τη μοναδική  διέξοδο.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων