Ανακοίνωση του Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου σχετικά με τη συζήτηση της έκθεσης για την ισότητα των φύλων

Η έκθεση για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση – 2011- έκθεση Sophia in ‘t Veld (A7-0041/2012) που συζητήθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου την Δευτέρα 12/3/2012 είναι αποκαλυπτική:

• Παρά τις αναρίθμητες εκστρατείες, στόχους και μέτρα κατά τα τελευταία έτη, το χάσμα πληρωμών λόγω φύλου παραμένει ευρύ καθώς οι γυναίκες σε πανενωσιακό επίπεδο κερδίζουν 17.5% λιγότερο του μέσου όρου από ό,τι οι άνδρες.
• Εντός της ΕΕ, μόνο το 12% κατά μέσον όρο των ανωτέρων στελεχών των μεγαλύτερων επιχειρήσεων και μόνο το 3% των διευθυντών είναι γυναίκες.
• Το ποσοστό των γυναικών στα κοινοβούλια ορισμένων κρατών μελών δεν υπερβαίνει το 15%, ενώ οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 23% επί του συνόλου των πρωθυπουργών.
• Η οικονομική κρίση έπληξε μεν αρχικά την απασχόληση των ανδρών, αλλά οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες αναμένεται να έχουν δυσανάλογο αντίκτυπο στην απασχόληση και στη μισθολογική διαφοροποίηση των γυναικών, καθώς οι γυναίκες που εργάζονται στον δημόσιο τομέα είναι πολύ περισσότερες από τους άνδρες. Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι οι τομείς κρίσιμης σημασίας στους οποίους κυριαρχούν οι γυναίκες είναι οι τομείς της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής μέριμνας είναι σημαντικό να επικεντρώνεται η προσοχή τόσο στα ποσοστά απασχόλησης, όσο και στις ίσες συνθήκες και την ποιότητα της απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων των προοπτικών σταδιοδρομίας και των μισθών.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια τόνισε σχετικά:

“Ενώ στο ευρωκοινοβούλιο συζητείται πώς θα υπάρξει ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών, στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει απλώς στασιμότητα στη θέση της γυναίκας αλλά πισωγύρισμα. Το σύνθημα “ίση αμοιβή για ίση εργασία” μοιάζει πολύ μακρινό. Ενώ η ανεργία φτάνει πλέον σε πρωτοφανή επίπεδα και για τα δυο φύλα, οι επιπτώσεις της κρίσης είναι πιο βαριές για τις γυναίκες. Οι κοινωνικές υποδομές που  ήταν έτσι κι αλλιώς αδύναμες στην χώρα μας, συρικνώνονται, πλήττοντας περισσότερο τη θέση των γυναικών. Τα δύο φύλα ξεκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά το 2009.  Η ανεργία των γυναικών, που ήταν έτσι κι αλλιώς υψηλή, τα τελευταία δύο χρόνια διπλασιάστηκε. Οι γυναίκες ήταν σε καθεστώς εργασιακής απορρύθμισης πολύ πριν αυτή θεσπιστεί επισήμως. Τα ποσοστά μερικής απασχόλησης μέσα στην κρίση αυξήθηκαν κατά 25% για τους άνδρες και σχεδόν 20% για τις γυναίκες αλλά παρόλα αυτά τα ¾ των εργαζομένων σε καθεστώς υποχρεωτικής μερικής απασχόλησης εξακολουθούν να είναι γυναίκες.

Οι περικοπές μισθών έπληξαν περισσότερο τις γυναίκες που έτσι κι αλλιώς αμείβονταν χαμηλότερα, ίσως και κατά 20%. Οι γυναίκες φορτώνονται ακόμα μεγαλύτερα οικογενειακά βάρη λόγω και της γενικότερης μείωσης του οικογενειακού προϋπολογισμού. Η αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, με πρώτα θύματα υπηρεσίες και δομές κοινωνικής πρόνοιας και στήριξης της οικογένειας που συνέδραμαν τη γυναίκα στους πολλαπλούς της ρόλους, αφενός δυσχεραίνει την έτσι κι αλλιώς δύσκολη επαγγελματική πορεία των γυναικών κι αφαιρεί τη δυνατότητα για συμμετοχή τους στις δημόσιες υποθέσεις. Τα κρούσματα  ενδοοικογενειακής βίας  πολλαπλασιάζονται, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ανασφάλειας και της περιθωριοποίησης μεγάλων ποσοστών του πληθυσμού.

Δεν θα αντιμετωπιστεί η ελληνική κρίση, αν δεν υπάρξει μια εξισορρόπηση της μείωσης των εισοδημάτων με στοχευμένα μέτρα βελτίωσης των κοινωνικών υποδομών και της κοινωνικής συνοχής, για να μπορούμε να μιλάμε για στοιχειώδη ισότητα μεταξύ των δυο φύλων. Είναι απόλυτα σωστή η θέση της έκθεσης ότι “σε καιρούς οικονομικής κρίσης, η ενίσχυση της θέσης των γυναικών στην αγορά εργασίας και η οικονομική ανεξαρτησία τους δεν αποτελεί μόνον ηθική επιταγή αλλά, επίσης, οικονομική ανάγκη λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατηγική «Ευρώπη 2020» περιλαμβάνει ως πρωταρχικό στόχο την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των γυναικών και των ανδρών ηλικίας από 20 έως 64 ετών στο 75%. Όμως αυτή η στρατηγική πρέπει να ενσωματώνεται σε όλα τα μέτρα και πολιτικές που αποφασίζονται για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.”

Επιστολή των Οικολόγων Πράσινων προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης

Επιστολή προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Μιλτιάδη Παπαϊωάννου έστειλαν σήμερα οι Οικολόγοι Πράσινοι, σχετικά με τη διατήρηση της επιλογής του θρησκευτικού όρκου στην ποινική δίκη σε νομοσχέδιο του Υπουργείου που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή.

Παρότι η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει λάβει ξεκάθαρη θέση για το θέμα υποστηρίζοντας την πλήρη κατάργηση του θρησκευτικού όρκου και την αντικατάσταση του από τον πολιτικό^[1], η ελληνική πολιτεία εξακολουθεί να παραβιάζει τη διεθνή νομοθεσία για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχοντας οδηγήσει επανειλημμένα στην καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου^[2].

Ακολουθεί η επιστολή των Οικολόγων Πράσινων προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης:

«Κύριε Υπουργέ,

Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Για τη δίκαιη δίκη και την εύλογη διάρκεια αυτής» που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, με το άρθρο 39 εισάγονται ρυθμίσεις για τον όρκο στην ποινική δίκη, με τις οποίες διατηρείται η επιλογή του θρησκευτικού όρκου κατά τη διαδικασία ορκοδοσίας στα ελληνικά ποινικά δικαστήρια.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι:

α) Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας που υπάγεται στον Πρωθυπουργό, έχει υποστηρίξει ότι: «η θρησκευτική ορκοδοσία, ακόμα και η προαιρετική κατά το πρότυπο του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, παραβιάζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης αφού ο ομνύσας υποχρεούται μέσω αυτής να αποκαλύψει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις» και ζητά την πλήρη κατάργηση του θρησκευτικού όρκου και την αντικατάσταση του από τον πολιτικό όρκο.

β) Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει επανειλημμένα καταδικάσει την Ελλάδα  για παραβίαση του άρθρου 9 της Ε.Σ.Δ.Α. (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας) για πρακτικές που σχετίζονται με την διαδικασία ορκοδοσίας στα ελληνικά δικαστήρια.

γ) Η θρησκευτική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα κατοχυρώνεται στο άρθρο 13 του Συντάγματος καθώς και στα άρθρα 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΝΔ 53/1974 ΦΕΚ Α’ 256) και 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Ν. 2462/1997 ΦΕΚ Α’ 25),

προκαλεί έκπληξη το ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο το οποίο εν γνώσει του παραβιάζει τη διεθνή νομοθεσία προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είναι αντίθετο με τη σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επαναλαμβάνουμε την πάγια θέση μας για την πλήρη κατάργηση του θρησκευτικού όρκου στα δικαστήρια και στις δημόσιες υπηρεσίες και την αντικατάστασή του από τον πολιτικό όρκο και καλούμε το Υπουργείο Δικαιοσύνης να αναλάβει άμεσα νέα νομοθετική πρωτοβουλία που να εναρμονίζει τη σχετική νομοθεσία με το Σύνταγμα της χώρας και το διεθνές δίκαιο.

Για την Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων,

Γιώργος Τσέκος, Συντονιστής»

Απόφαση ΕΕΔΑ αναφορικά με την αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου από πολιτικό: http://goo.gl/jLQMm

Βλ. π.χ. Alexandridis v. Greece, http://goo.gl/FpHhu , Dimitras and others v. Greece, http://goo.gl/B8sbJ

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

http://www.ecogreens-gr.org/humanrights/

Πρίν την έναρξη της συνεδρίασης της 8ης Μαρτίου του συμβουλίου εσωτερικών υποθέσεων της Ε.Ε, επτά κράτη-μέλη της Ένωσης κατέθεσαν πλαίσιο προτάσεων για το θέμα της μετανάστευσης στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και πρόταση για δυνατότητα επαναφοράς των ελέγχων στα σύνορα των κρατών μελών της Ε.Ε. με την Ελλάδα.

Σχολιάζοντας τις προτάσεις αυτές, η εκπρόσωπος των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο για θέματα μετανάστευσης Ska Keller, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Το συγκεκριμένο «πακέτο» προτάσεων αποτυγχάνει πλήρως να απαντήσει στο πώς θα αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις στα θέματα  ασύλου που αντιμετωπίζουν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

Η μετανάστευση στα σύνορα της Ελλάδας δεν αποτελεί ένα «ελληνικό πρόβλημα» αλλά ένα συνολικότερο ευρωπαϊκό ζήτημα. Η πρόταση για επαναφορά των συνοριακών ελέγχων με την Ελλάδα θα αποτελούσε μια απολύτως παράλογη ενέργεια που θα υποβάθμιζε εντελώς την ευρωπαϊκή φύση του θέματος και την ανάγκη για μια συνεκτική παν-ευρωπαϊκή απάντηση. Θα αποτελούσε επίσης ένα ακόμα χτύπημα για το σύστημα Σένγκεν, που παραμένει μια από τις πιο επιτυχημένες πολιτικές της Ε.Ε.

Η διαρκής ναρκισσιστική εστίαση στους συνοριακούς ελέγχους θα κάνει ελάχιστα για να μειώσει τον αριθμό των μεταναστών που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη. Αντί να ενισχύει τους ελέγχους στα σύνορα, η Ε.Ε. θα πρέπει να αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους οι μετανάστες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν και να εστιάσει στη βελτίωση του κατακερματισμένου συστήματος ασύλου και μετανάστευσης στην Ε.Ε. Θα πρέπει επιτέλους να υιοθετήσουμε ένα κοινό σύστημα ασύλου και εκείνα τα κράτη μέλη που επιχειρούν να μπλοκάρουν ή να αποδομήσουν τις προτάσεις που κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να σταματήσουν με την προσέγγιση τους να θέτουν εμπόδια».

Το δελτίο τύπου της Ομάδας των Πρασίνων στο ευρωκοινοβούλιο: http://goo.gl/MEKfu

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Το ζήτημα της αγοράς το 2010, από ευρωπαϊκές χώρες, οπλικών συστημάτων, πιθανώς με αντάλλαγμα την παροχή του Πακέτου Στήριξης το 2010, ενώ ασκούνταν πιέσεις από τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών για περικοπές μισθών και συντάξεων επαναφέρει στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, μέσα από γραπτή ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Σύμφωνα με την “Δέκατη τρίτη ετήσια έκθεση του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού” , στην οποία βασίστηκε και το δημοσίευμα του έγκυρου δημοσιογραφικού πρακτορείου EUOBSERVER , επιβεβαιώνεται η πληροφορία ότι Ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ την ίδια περίοδο που διαπραγματεύνταν το πρώτο πακέτο στήριξης το 2010. Η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού (876 εκ. ευρώ), ενώ ακολουθούν οι υποστηρικτές των σκληρών μέτρων λιτότητας Γερμανία (36 εκ. ευρώ) και Ολλανδία (53 εκ. ευρώ), η Ιταλία (54 εκ. ευρώ) και η Ισπανία (33 εκ. ευρώ).

Το δημοσίευμα τονίζει δε ότι, σύμφωνα με σύμβουλο του πρώην Πρωθυπουργού που δεν κατονομάζει, αλλά που είχε επιβεβαιώσει και δημοσίευμα άλλης εφημερίδας στο παρελθόν , ασκήθηκαν έμμεσες πιέσεις στην προηγούμενη κυβέρνηση, από Κράτη Μέλη, για την εξαγορά των όπλων με αντάλλαγμα την υποστήριξή τους στην παροχή του πακέτου στήριξης. Το θέμα φέρνει ξανά στο προσκήνιο με δήλωσή του ο Ντάνυ Κον Μπεντίτ, συμπρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων δήλωσε, καταθέτοντας την ερώτηση: “Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να δώσει στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία σχετικά με αγορές οπλικών συστημάτων από την ημέρα που ξεκίνησαν οι συζητήσεις για τα περιοριστικά μέτρα που έπρεπε να ακολουθήσει η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την δημοσιονομική κρίση μέχρι σήμερα. Είναι παράλογο να επιδιώκεται η μείωση του ελλείμματος και του χρέους με βίαιες περικοπές κοινωνικών παροχών και μισθών των ελλήνων πολιτών, την ίδια στιγμή που ξοδεύονται τεράστια ποσά από τη χώρα μας για αγορά οπλικών συστημάτων, ώστε να συντηρείται η πολεμική βιομηχανία σε Γερμανία, Γαλλία κα. Αν πράγματι υπήρξε πίεση από τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών για την αγορά των οπλικών συστημάτων, ως αντάλλαγμα  για την υποστήριξή τους στην παροχή του πακέτου στήριξης, το ποσό αυτό μπορεί να θεωρηθεί “επαχθές χρέος” με βάση το διεθνές δίκαιο. Αν πάλι η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε από μόνη της σε αγορά των οπλικών συστημάτων, αξίζει η Ελληνική Βουλή να διερευνήσει το θέμα. Σε κάθε περίπτωση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οφείλει να πάρει θέση, μια και τα εξοπλιστικά προγράμματα από το 1988 έως το 2008 κόστισαν στη χώρα πάνω από 98 δισεκατομμύρια ευρώ και συνέβαλαν καθοριστικά στην εκτίναξη του δημόσιου χρέους, της διαφθοράς και του μαύρου χρήματος”.

Ο Daniel Cohn-Bendit, συμπρόεδρος της ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε σχετικά ότι “το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι στρατιωτικές δαπάνες. Αν θέλουμε να ισοσκελίσουμε τον προυπολογισμό της Ελλάδας πρέπει να επιτεθούμε στις εξοπλιστικές δαπάνες. Αν θέλουμε να αλαφρύνουμε τον ελληνικό προϋπολογισμό πρέπει να αναλάβουμε μια πρωτοβουλία που θα οδηγήσει στον αφοπλισμό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αλλά η Μέρκελ και ο Σαρκοζί αρνούνται να επικοινωνήσουν με τη Τουρκία. Είναι τελείως διεστραμμένο να τους δίνουμε χρήματα για να πληρώσουν τη Γαλλική και Γερμανική (πολεμική) βιομηχανία“. Επίσης, αναφερόμενος σε συζήτηση που είχε με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου το 2008 θύμισε ότι ο τελευταίος του είπε ότι το Βερολίνο και το Παρίσι δεν ήθελαν απότομη μείωση στις εξοπλιστικές δαπάνες της Ελλάδας, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μεγάλες ζημιές την Γερμανική και Γαλλική πολεμική βιομηχανία .

Θυμίζουμε ότι το Δεκέμβριο του 2011, ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Μπαρόζο είχε αρνηθεί να απαντήσει σε ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου στο Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με πιθανούς εκβιασμούς της γαλλικής και της γερμανικής κυβέρνησης προς την Ελλάδα και πληροφορίες για επαναβεβαίωση μεγάλου ύψους παραγγελιών οπλικών συστημάτων προς τις πολεμικές τους βιομηχανίες, ως όρο για την εκταμίευση της 6^ης δόσης. Την ίδια στάση της μη απάντησης κράτησε και η Λαίδη Άστον, Ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, στο ευρωκοινοβούλιο σε σχετική προφορική ερώτηση του Μ. Τρεμόπουλου. Δείτε τη σχετική ανακοίνωση: www.goo.gl/UM7fr

Ο πρώην ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε: «Παρά το ότι ο κ.Μπαρόζο και η λαίδη Άστον αρνήθηκαν να απαντήσουν στις επίμονες ερωτήσεις μου μήνες πριν, πληθαίνουν οι ενδείξεις που δείχνουν ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Ελπίζω σε αλλαγή στάσης από την Ευρωπαική Επιτροπή για το τόσο σοβαρό αυτό θέμα και σε δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων για τις κρυφές δεσμεύσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης και των κομμάτων εξουσίας. Η χώρα που έχει πληρώσει την τελευταία 20ετια για εξοπλισμούς ποσά που αντιστοιχούν στο 1/3 του χρέους,πρέπει επιτέλους να αναπνεύσει.»

(Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της γραπτής ερώτησης προς την ΕΕ)

Αγορά όπλων σε αντάλλαγμα του Πακέτου Στήριξης προς την Ελλάδα

Σύμφωνα με την “δέκατη τρίτη ετήσια έκθεση του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού” , επιβεβαιώνεται η πληροφορία ότι Ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ την ίδια περίοδο που διαπραγματευόντουσαν το πρώτο πακέτο στήριξης το 2010. Η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού (876 εκ. ευρώ), ενώ ακολουθούν οι υποστηρικτές των σκληρών μέτρων λιτότητας Γερμανία (36 εκ. ευρώ) και Ολλανδία (53 εκ. ευρώ), η Ιταλία (54 εκ. ευρώ) και η Ισπανία (33 εκ. ευρώ). Δημοσίευμα σε εφημερίδα που παρουσιάζει τη έκθεση τονίζει δε ότι (σύμφωνα με σύμβουλο του πρώην Πρωθυπουργού που δεν κατονομάζει, αλλά που είχε επιβεβαιώσει και δημοσίευμα άλλης εφημερίδας στο παρελθόν ) ασκήθηκαν έμμεσες πιέσεις στην προηγούμενη κυβέρνηση, από Κράτη Μέλη, για την εξαγορά των όπλων με αντάλλαγμα την υποστήριξή τους στην παροχή του πακέτου στήριξης. Επίσης, σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελληνικής εφημερίδας City Press (6-3-2012) , η κυβέρνηση με πρωτοβουλία του Έλληνα Υπουργού Άμυνας προωθεί την προμήθεια 6 υπερσύγχρονων γαλλικών φρεγατών έναντι ενός ποσού της τάξης των 3-4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η παραγγελία αυτή έρχεται να προστεθεί στην αγορά από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ακόμη δύο Γερµανικών υποβρυχίων τύπου 214, µε κόστος 1 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή που η Ελληνική Κυβέρνηση και η Τρόικα περικόπτουν μισθούς, συντάξεις και πολύτιμες δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια και μέριμνα, Κράτη Μέλη της ΕΕ (που στηρίζουν τα σκληρά μέτρα λιτότητας) σχεδόν εξαναγκάζουν την Ελλάδα να παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους αγοραστές οπλικών συστημάτων στην περιοχή.

Ερωτάται η Επιτροπή:

1. Συνάδει αυτή η πρακτική με τους όρους και τα μέτρα που έχει θέσει η Τρόικα για την προσπάθεια εξυγίανσης των δημοσιονομικών της Ελλάδας;

2. Δεν θεωρεί ότι ο εξορθολογισμός και η σημαντική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών της Ελλάδας είναι απαραίτητες και πιο βιώσιμες λύσεις από την οριζόντια μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών;

3. Μπορεί να θεωρηθούν αυτές οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα το 2010 και το 2011 ως “επαχθές χρέος” το οποίο δεν είναι δίκαιο να αποπληρωθεί, λαμβάνοντας υπόψη το αυστηρό πρόγραμμα μισθολογικών και κοινωνικών περικοπών που προωθείται για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους της χώρας;

2011/C382/01, http://eur-lex.europa.eu/JOHtml.do?uri=OJ%3AC%3A2011%3A382%3ASOM%3AEL%3AHTML

http://euobserver.com/13/115513

http://www.neurope.eu/article/merkel-and-sarkozy-want-samaras-sign-secure-leopard-and-rafale-sales

http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=96943

http://www.defensenews.com/article/20120305/DEFREG01/303050004/EU-Lawmaker-France-Germany-Pressured-Greece-Avoid-Defense-Cuts

Oι Οικολόγοι Πράσινοι αγωνιζόμαστε ενάντια στον εφησυχασμό, που θεωρεί ότι η ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα έχει επιτευχθεί, και στην τάση να περιοριστούν οι γυναίκες στους παραδοσιακούς τους ρόλους. Για αυτούς τους λόγους προτάσσουμε κάποια ζητήματα αιχμής τα οποία θεωρούμε άμεσης προτεραιότητας και για τα οποία αγωνιζόμαστε με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια.

Ζητάμε:

Για την Ενδοοικογενειακή Βία

• Την προώθηση   κατά προτεραιότητα της υλοποίησης των  ενεργειών που εξαγγέλθηκαν  από τη ΓΓΙ και αφορούν στην στήριξη των θυμάτων έμφυλης βίας και  τη δημιουργία τουλάχιστον ένα ανά περιφέρεια ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους.
• Την τροποποίηση του νόμου 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία σύμφωνα με τις προτάσεις και την κριτική έγκριτων νομικών και γυναικείων οργανώσεων για την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος.
• Την πραγματοποίηση εκστρατειών ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, την υλοποίηση προγραμμάτων εκπαίδευσης όσων στελεχώνουν υπηρεσίες που υποδέχονται τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (αστυνομία, νοσοκομεία, δικαστικές υπηρεσίες)

Για τη Σωματεμπορία

• Την τιμωρία των δουλεμπόρων και όχι των θυμάτων, την επιβολή κυρώσεων στους πελάτες, την παροχή βοήθειας (ιατρικής, ψυχολογικής), την  αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη των θυμάτων, τη δημιουργία χώρων στέγασης και φιλοξενίας, την προστασία από τον κίνδυνο απέλασης για όσες δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στη χώρα τους.

Για την Εργασιακή Ισότητα

• Ίσες αμοιβές και ίσες ευκαιρίες για άνδρες και γυναίκες. Ίσες ευκαιρίες για επαγγελματική κατάρτιση.
• Παροχές υπηρεσιών προσιτές σε όλους/ες για την φροντίδα των παιδιών, αλλά και των ηλικιωμένων, αναγνώριση του δικαιώματος και δημιουργία υποδομών για το θηλασμό της εργαζόμενης μητέρας ώστε να αποφεύγεται η αναγκαστική επιστροφή των γυναικών στο σπίτι.
• Ειδική μέριμνα για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Τα θετικά μέτρα που ισχύουν για τις μητέρες στον δημόσιο τομέα να επεκταθούν και στον ιδιωτικό, όπου η κατάσταση είναι τραγική.
• Μέριμνα για τη μετανάστρια που εργάζεται συνήθως ανασφάλιστη, που δεν νομιμοποιείται με τα ένσημα του συζύγου της, που η μητρότητα την κρατά μακριά από την εργασία
• Νομική και ουσιαστική προστασία των γυναικών από το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο το οποίο  προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης

Για τη Φορολογική Ισότητα

• Την τροποποίηση του φορολογικού δικαίου που αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως πολίτες β’  κατηγορίας και  υπαγορεύει μία σχέση κηδεμονίας ανάμεσα στους συζύγους προς την κατεύθυνση εξάλειψης όλων των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών και με σεβασμό στην αυτοτέλεια και την αυτονομία τους  ως προσωπικοτήτων. Ο ισχύων φορολογικός νόμος παραβιάζει   και το σύνταγμα και το οικογενειακό δίκαιο του 1983 με το οποίο καταργήθηκε η ανδρική αρχηγία μέσα στο γάμο.

Για το Οικογενειακό Δίκαιο

• Την απόσυρση της οπισθοδρομικής τροπολογίας του Αστικού Κώδικα για το Οικογενειακό Δίκαιο(ν.3719/2008 «Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις»), με την οποία καταργήθηκε ουσιαστικά το αμετάβλητο των επωνύμων των συζύγων μετά το γάμο και ακυρώθηκαν πολύ σημαντικά βήματα που είχαν γίνει προς τη θεσμική ισότητα.

Για τη Σαρία στη Θράκη

• Την κατάργηση του αναχρονιστικού νομικού καθεστώτος της Σαρία (ιερός ισλαμικός νόμος) η οποία εφαρμόζεται στη μειονότητα στη Θράκη, και με την οποία παραβιάζονται  θεμελιώδη δικαιώματα γυναικών και παιδιών και  καταστρατηγείται κάθε αρχή ισονομίας και ισοπολιτείας.

Για τη Συμμετοχή στη Δημόσια Σφαίρα

• Την εφαρμογή πολιτικών ενθάρρυνσης και διευκόλυνσης της συμμετοχής των γυναικών στη δημόσια σφαίρα και στην πολιτική. Στη χώρα μας τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική και στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι τραγικά χαμηλά και αυτή η υποεκπροσώπηση  αποτελεί πλήγμα για τη δημοκρατία στη χώρα μας.

Για τα Στερεότυπα στα  ΜΜΕ

• Να σταματήσουν τα ΜΜΕ να λειτουργούν ως όχημα σεξιστικών μηνυμάτων και μέσο αναπαραγωγής και επικύρωσης στερεοτύπων για τις έμφυλες σχέσης εξουσίας.

Για την εκπαίδευση

• Την υλοποίηση  προγραμμάτων ισότητας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Γιατί  όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν αν δεν συνδυαστούν με την αλλαγή των βαθιά ριζωμένων αντιλήψεων για τις σχέσεις εξουσίας των δύο φύλων και σε αυτή τη διαδικασία θεωρούμε πως το σχολείο οφείλει να παίξει κεντρικό ρόλο και να λειτουργήσει ως βασικός φορέας εξάλειψης των στερεοτύπων σε σχέση με τους κοινωνικούς έμφυλους ρόλους και το μετασχηματισμό της κυρίαρχης πατριαρχικής κουλτούρας.

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

“Διεκδικούμε να ανήκουμε στους πολίτες που σκοπός και πράξη της ζωής τους είναι η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” , Τ.Αλιφέρης

Ο θάνατος του Τάσου Αλιφέρη στερεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση από ένα σημαντικό άνθρωπο, πρότυπο Δημάρχου και ενεργού πολίτη.

Για τους πολίτες της Τήλου η απώλεια είναι ακόμα μεγαλύτερη. Από το 1983, όταν εγκαταστάθηκε ως αγροτικός γιατρός στο νησί, εργάστηκε με αφοσίωση και όραμα τόσο για την Τήλο όσο και για την επιβίωση και την αειφορία των μικρών νησιών της χώρας, με σεβασμό στο περιβάλλον και τη φύση. Με επιμονή και μεθοδικότητα πέτυχε σημαντικούς στόχους, όπως τη χρήση εφαρμογών τηλεϊατρικής, την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού, τη λειτουργία δημοτικής συγκοινωνίας, την απαγόρευση του κυνηγιού, την ένταξη της Τήλου στο δίκτυο αειφόρων νησιών του Αιγαίου αλλά και την αξιοποίηση της φυσικής ομορφιάς του νησιού για την ανάδειξή του σε διεθνή τουριστικό προορισμό. Λειτουργώντας με θάρρος, απέναντι σε προκαταλήψεις και στερεότυπα, πραγματοποίησε τους πρώτους δύο γάμους ενός ζευγαριού ανδρών και ενός ζευγαριού γυναικών στην Ελλάδα, θεωρώντας -όπως είπε- αδιανόητο να αρνηθεί σε δύο ανθρώπους την άσκηση ενός δημοκρατικού τους δικαιώματος. Δεν δημιούργησε προσωπική περιουσία και μέχρι το τέλος της ζωής του εξακολουθούσε να ζει στα δύο δωμάτια του δημοτικού ιατρείου της Τήλου.

Στην οικογένεια και τους οικείους του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

http://www.ecogreens-gr.org/humanrights/

www.antibullyingnetwork.gr/

Με αφορμή την καθιέρωση της 6^ης Μαρτίου ως Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας η συν-εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων Ελεάννα Ιωαννίδου, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Το γεγονός ότι σήμερα περίπου 15% των μαθητών αποτελούν θύματα συστηματικής βίας από συμμαθητές τους ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών γίνονται μάρτυρες περιστατικών σχολικού εκφοβισμού, θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η αύξηση των περιστατικών ενδοσχολικής βίας, δεν είναι ανεξάρτητη από την έξαρση της βίας στην κοινωνία και την οικογένεια και την ανάδειξή της ως πρότυπο επίλυσης διαφορών και επιβολής απόψεων. Το σχολείο οφείλει να παραμείνει συνειδητά μακριά από το φαύλο κύκλο της βίας και αυτό επιβάλλει τη συστηματική συνεργασία μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών και Υπουργείου Παιδείας. Οφείλουμε όλοι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα των παιδιών για ένα ασφαλές περιβάλλον ζωής και μάθησης, για ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία με σεβασμό στη διαφορετικότητα, την πολυπολιτισμικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Την Πέμπτη 1^η Μαρτίου 2012 αντιπροσωπεία των Οικολόγων-Πρασίνων αποτελούμενη από την Ιωάννα Κοντούλη, επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος, τον Γιώργο Τσέκο συντονιστή της Εκτελεστικής Γραμματείας, τον Γιώργο Δημητρίου, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας, την Αναστασία Τσιρώνη μέλος του «Οικολόγου» και την Κρινιώ Τριαντοπούλου, στέλεχος διοικητικής υποστήριξης, συναντήθηκε με αντιπροσωπεία του  Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών στον οποίο πρόσφατα συμμετέχουν ως κόμμα και οι Οικολόγοι Πράσινοι , αποτελούμενη από την Κατερίνα Παπακώστα, Πρόεδρο, Ζέφη Δημαδάμα Γενική Γραμματέα, Μαρία Καλίτση,  Ταμία, Ρένα Κιτσοπανίδου και Έφη Μπέκου Αντιπροέδρους του Διοικητικού Συμβουλίου.

Στην συνάντηση ήταν κοινός τόπος και από τις δύο πλευρές οι δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται για τις γυναίκες υπό το καθεστώς της κρίσης που βιώνει η χώρα.

Ο Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών ενημέρωσε τόσο για την ανάγκη οικονομικής στήριξης του όσο και για την πρωτοβουλία του  ενόψει των εθνικών εκλογών, να διαμορφωθεί μια  βάση 10 σημείων η οποία  θα υιοθετηθεί από όλα τα πολιτικά κόμματα προκειμένου να  ενθαρρυνθεί  και να επιτευχθεί η συμμετοχή των γυναικών στα κοινά. Σε αυτή την κατεύθυνση θα υπάρξουν προτάσεις  από όλα τα πολιτικά κόμματα και ζητήθηκε αντίστοιχα η συμβολή και η συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων.

Στην συνάντηση επισημάνθηκε ότι η υποχώρηση του κοινωνικού κράτους με την κατάργηση ουσιαστικών υποστηρικτικών δομών και η αυξανόμενη ανεργία δυσκολεύουν τον πολλαπλό ρόλο στον οποίο καλούνται να ανταποκριθούν οι γυναίκες.

Η επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων Ιωάννα Κοντούλη δήλωσε:

«Οι γυναίκες σήμερα ανήκουν στις ευάλωτες κατηγορίες που πλήττονται από την πολύπλευρη κρίση. Η ποσόστωση δεν είναι από μόνη της μέτρο προστασίας και ενθάρρυνσης ούτε διασφαλίζει την ενεργή συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνία και την εργασία . Σήμερα, δίχως δυνατότητες επιλογής, οι γυναίκες φορτώνονται όλο και περισσότερα, οι στοιχειώδεις  υποστηρικτές δομές του κοινωνικού κράτους καταρρέουν με αποτέλεσμα ο χώρος των διακρίσεων και του αποκλεισμού να μεγαλώνει επικίνδυνα σε βάρος των γυναικών. Η υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους  ιδιαίτερα σήμερα που η αγοραστική μας δύναμη  όλο και ελαττώνεται και η ανεργία καλπάζει είναι ανάγκη και σε αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να συμβάλλει και ο Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών».