Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους ηθοποιούς που είχαν συλληφθεί σε ώρα πρόβας καθώς και στο εγχείρημα του «ελεύθερου αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου Εμπρός».

Η δίκη αναβλήθηκε για τρίτη φορά και, παρά την έκκληση των δικηγόρων να γίνει σύντομα, αυτή θα γίνει στις 12/10/2015.

Το ΤΑΙΠΕΔ βιάζεται να κατοχυρώσει άλλο ένα ακίνητο προς πώληση. Το «Εμπρός», όμως, είναι μνημείο και είναι πράγματι ένα κοινό αγαθό για την πόλη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δηλώνουν ότι το «Εμπρός» δεν πρέπει να πουληθεί και θα βρίσκονται δίπλα σε όσους αντιστέκονται. Διαβάστε περισσότερα… »

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι, με αφορμή την καταδίκη του Β. Στεφανάκη

 Η καταδίκη του Βαγγέλη Στεφανάκη για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο και η ισόβια κάθειρξη που του επιβλήθηκε για την υπόθεση του άγριου ξυλοδαρμού μέχρι θανάτου της 23χρονης φίλης του, ήταν μία αναμενόμενη και δίκαιη εξέλιξη. Δυστυχώς, όμως, οι πολίτες  δεν φαίνεται να έχουν αντίληψη της έκτασης του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών στη χώρα μας.

Υποθέσεις όπως αυτή της άγριας κακοποίησης και βιασμού 15χρονου παιδιού στη Χρυσή Ακτή της Πάρου, το καλοκαίρι του 2012, ή του  βιασμού, της σεξουαλικής κακοποίησης και του φόνου της νεαρής γυναίκας στην Ξάνθη τον Δεκέμβριο του 2012, «ξύπνησαν» για λίγο την κοινή γνώμη από το λήθαργό της, με τον πλέον, όμως, Διαβάστε περισσότερα… »

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τη συνεχιζόμενη κράτηση του Σάββα Ξηρού

Ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος εκτίει την ποινή του σε συνθήκες «ειδικής κράτησης» από το 2002 όταν συνελήφθη βαρύτατα τραυματισμένος, για τη συμμετοχή του στην «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη», υπέβαλλε αίτηση στις δικαστικές Αρχές για κατ΄ οίκον νoσηλεία με περιοριστικούς όρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλο αυτό το διάστημα η υγεία του παρουσιάζει σταθερή επιδείνωση, με ποσοστό αναπηρίας που πλέον φθάνει στο 93%, με αποτέλεσμα να μην αυτοεξυπηρετείται. Ο κρατούμενος πάσχει από ολική τύφλωση, βαρύτατη βαρηκοΐα, σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι ιδιαίτερα εξασθενημένο, γεγονός που τον καθιστά ευάλωτο απέναντι στα πολυανθεκτικά μικρόβια που έχουν διαπιστωθεί ότι υπάρχουν στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι με ερώτηση του τότε ευρωβουλευτή τους Μιχάλη Τρεμόπουλου προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είχαν παρέμβει εγκαίρως για το εν λόγω ζήτημα. Αναφερόμενοι στην καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την υπόθεση του Σάββα Ξηρού, ζήτησαν να διευκρινιστεί αν η Επιτροπή ενημερώθηκε για το περιεχόμενο της απόφασης, αν θεωρεί απαραίτητη την εφαρμογή των αποφάσεων του ανωτέρω δικαστηρίου από τις χώρες-μέλη και τέλος αν υπάρχουν σχετικά μέτρα που σκοπεύει να λάβει. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα είχε καταδικαστεί από το ΕΔΑΔ, το Σεπτέμβριο του 2010, διότι απέρριψε τις επανειλημμένες αιτήσεις προσωρινής διακοπής της ποινής του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να του παρασχεθεί απαραίτητη νοσηλεία σε νοσοκομείο, ενώ το Μάρτιο του 2011 απορρίφθηκε η προσφυγή που κατέθεσε εναντίον της συγκεκριμένης απόφασης. Έτσι, με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η χώρα μας κρίθηκε ένοχη για παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία απαγορεύει την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και καταδικάστηκε σε χρηματικό πρόστιμο για ηθική βλάβη που προκλήθηκε εξαιτίας της ανεπαρκούς φροντίδας που επέδειξε στα ανυπέρβλητα προβλήματα υγείας του Σάββα Ξηρού.

Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει συμμορφωθεί πλήρως με την εν λόγω δικαστική απόφαση και κινδυνεύει με νέα καταδίκη, αφού σύμφωνα με καταγγελίες συνηγόρου υπεράσπισης κου Σπύρου Φυτράκη, «οι αστυνομικές Αρχές μετά από παρέμβαση ανώτερων αξιωματούχων του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, διέκοψαν τη νοσηλεία του Σάββα Ξηρού τον οποίο επανέφεραν στις φυλακές με όρους και συνθήκες πολύ βαριές, επιβαρύνοντας επιπλέον την κατάσταση της υγείας του».

Ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, δήλωσε σχετικά: «Η παράταση της κράτησης του Σάββα Ξηρού με δεδομένη την ανεπανόρθωτη βλάβη που έχει υποστεί η υγεία του, συνιστά βασανιστήριο και απάνθρωπη και εξευτελιστική τιμωρία. Ο ελληνικός οικολογικός χώρος, ο οποίος εμπνέεται από τη μη βία και καταδικάζει πολιτικά κάθε βίαιη πράξη, δεν μένει απαθής απέναντι στην παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μεροληψία που επιδεικνύεται σε βάρος του Σάββα Ξηρού, η οποία  πηγάζει από το γεγονός ότι ο ίδιος κρίνεται με βάση τις κατηγορίες που τον βαραίνουν και όχι την κατάσταση της υγείας του, είναι ευθέως αντίθετη στις αρχές του Κράτους Δικαίου. Η κοινωνική ειρήνη επιτυγχάνεται μόνο με τον απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε υπονόμευσή τους αποτελεί ρήγμα στα θεμέλια της ίδιας της Δημοκρατίας».

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Δίκαιη η απόφαση της Δικαιοσύνης για την επίθεση σε μαθητή

 Η καταδίκη του χρυσαυγίτη Γ. Αποστολόπουλου για απόπειρα ανθρωποκτονίας, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, με ενδεχόμενο δόλο, καθώς και για οπλοφορία και οπλοχρησία, με συνολική ποινή δέκα χρόνια και έξι μήνες, ήταν μία αδιαμφισβήτητη δικαίωση.

Ο Αποστολόπουλος οργάνωσε και πραγματοποίησε την αιματηρή επίθεση σε βάρος του αντιφασίστα μαθητή, έξω από το σχολείο του στο Παλαιό Φάληρο, τον Ιανουάριο του 2013, ενώ η φίλη του και συμμαθήτρια του θύματος, παραπέμφθηκε για συνέργεια στην απόπειρα ανθρωποκτονίας. Η εμπλοκή του θύτη με τη Χρυσή Αυγή, έπαιξε τον καίριο ρόλο στη στοχοποίηση και την επιλογή του θύματος, το οποίο θεωρήθηκε εμπόδιο επειδή αποδοκίμαζε το φασισμό.

 Είναι μελανό σημείο το γεγονός όμως ότι η οικογένεια του θύματος, οι συμμαθητές του, το ίδιο το σχολείο, οι αλληλέγγυοι, καθώς και ο πολιτικός χώρος της Αριστεράς, λοιδορήθηκαν, στοχοποιήθηκαν και σπιλώθηκαν εντός και εκτός της δικαστικής αίθουσας. Ο κατηγορούμενος στην πρωτοφανή απολογία του, όχι μόνο δεν έδειξε καμία μεταμέλεια, αλλά επιχείρησε να παρουσιάσει το θύμα και τους συμμαθητές του ως ναρκομανείς, να σπιλώσει το ίδιο το σχολείο και την οικογένειας του θύματος, ενώ έφθασε στο σημείο να ισχυριστεί ψευδώς, χωρίς να πείσει την έδρα, ότι δέχθηκε επίθεση από το θύμα, αλλάζοντας την αρχική του κατάθεση. Και όλα αυτά, ενώ βρέθηκαν φωτογραφίες στο κινητό του δράστη μετά το έγκλημα, όπου με το συνεργό του κρατώντας μαχαίρια “πόζαραν” υπερήφανοι για το έγκλημα, καθώς και τα μηνύματα και οι κλήσεις που είχαν προηγηθεί και αποδείκνυαν την προμελέτη του εγκλήματος.

Πρόκειται για μία δίκαιη και γενναία απόφαση της Δικαιοσύνης που αποτελεί  σαφές και ηχηρό μήνυμα κατά των εγκληματικών συμπεριφορών του φασισμού που απειλεί τη μαθητική κοινότητα. Του φασισμού που εκφράστηκε για μία ακόμη φορά με μία απόπειρα ανθρωποκτονίας, με απειλές και  τρομοκρατία. Του φασισμού που και πάλι πήρε τη μία και μοναδική απάντηση που αρμόζει: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Στον μικρό αυτό μαθητή, στην οικογένειά του, σε όλους τους αλληλέγγυους, αλλά και στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, οφείλουμε αυτή τη νίκη κατά του φόβου, που αποτελεί πάνω και πρώτα από όλα νίκη κατά του φασισμού. Σε αυτούς και αλλά και σε όλους τους ανθρώπους που καθημερινά αγωνίζονται, οφείλουμε την ελπίδα και το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον.

Η βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης προσβάλλει τη μνήμη των μελών της εβραϊκής κοινότητας και βεβηλώνει την ιστορική μνήμη της πόλης. Μίας πόλης με την πολυπληθέστερη κοινότητα Σεφαραδιτών Εβραίων στον κόσμο, που ονομάστηκε για το λόγο αυτό «Η Μητέρα του Ισραήλ». Μίας πόλης πολυπολιτισμικής, της οποίας η σύνθεση άλλαξε βίαια με τη ναζιστική κατοχή, τις διακρίσεις, το στιγματισμό με το κίτρινο αστέρι, την αρπαγή των εβραϊκών περιουσιών, τον περιορισμό των εβραίων σε γκέτο, που κατέληξε στη βίαιη μεταφορά του 96% των μελών της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, στο Άουσβιτς.

Δυστυχώς, έχουμε ξεχάσει ότι το νεκροταφείο στην περιοχή της Σταυρούπολης παραχωρήθηκε στην εβραϊκή κοινότητα αφού ήδη το αρχαίο εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης, που βρισκόταν στο χώρο της σημερινής Πανεπιστημιούπολης, είχε ακρωτηριαστεί και συληθεί πριν καταστραφεί από τους ναζί. Η προσπάθεια αποσιώπησης της καταστροφής του εβραϊκού νεκροταφείου σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο έχει χαρακτηριστεί ως «ενεργητική καταστροφή της μνήμης της πόλης» και η ανέγερση του πανεπιστήμιου πάνω στο εβραϊκό νεκροταφείο θεμελιώνει αυτή την πολιτική επιλογή.

Ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, δήλωσε σχετικά: «Πράξεις αντισημιτισμού και μισαλλοδοξίας, που μπορεί να ξεκινούν από τη βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου και να φθάνουν σε αιματηρές επιθέσεις, όπως η πρόσφατη αιματηρή επίθεση στο Εβραϊκό Μουσείο στις Βρυξέλλες, είναι αποτρόπαιες και απόλυτα καταδικαστέες. Η ιστορική μνήμη μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από την επανάληψη μοιραίων λαθών όπως ο φασισμός και ο ναζισμός, γι΄ αυτό και ο ρόλος της αποδεικνύεται ιδιαίτερα σημαντικός. Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό,  καλό είναι να διερωτηθούμε σε ποια κοινωνία θέλουμε να ζούμε: σε μια κοινωνία που η μισαλλοδοξία, η βία και ο φόβος θα είναι κυρίαρχα ή σε μία κοινωνία που θα σέβεται τις αρχές της πολυπολιτισμικότητας, της ισότητας, της ανοχής και της δημοκρατίας;».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τη Διεθνή Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης

 (15 Μαΐου)

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Δυστυχώς σήμερα τιμούμε τη Διεθνή Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης με μία νέα καταδίκη, του  Δημήτρη Σωτηρόπουλου, αν και ο ίδιος δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, ως τρίτεκνος, ηλικίας άνω των 45 ετών. Ο Σωτηρόπουλος, ειρηνιστής και οπαδός της μη βίας, καταδικάστηκε για «ανυποταξία σε περίοδο γενικής επιστράτευσης», η οποία τελέστηκε το 1992, πριν από την καθιέρωση της εναλλακτικής θητείας. Η καταδίκη έρχεται να συμπληρώσει σειρά καταδικών και επανειλημμένες διώξεις αντιρρησιών συνείδησης, οι οποίοι αρνήθηκαν τη στρατιωτική θητεία πριν την έναρξη ισχύος του ν.2510/1997, κατά παράβαση -μεταξύ άλλων- του άρθρου 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας». Παράλληλα, εξακολουθεί να υφίσταται ο τιμωρητικός χαρακτήρας της εναλλακτικής θητείας, σε αντιδιαστολή με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των τελευταίων χωρών στην Ευρώπη που εξακολουθούν να διατηρούν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι από την πλευρά μας υποστηρίζουμε ενεργά και σταθερά  το δικαίωμα στην άρνηση στράτευσης για λόγους συνείδησης, ως ανθρώπινο δικαίωμα και ως συνεισφορά στην υπόθεση της ειρήνης και της μη βίας. Με αλλεπάλληλες ερωτήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με δράσεις αλληλεγγύης και με τη συμμετοχή αντιρρησιών συνείδησης στα ανώτατα όργανα του κόμματος, αλλά και στο ευρωψηφοδέλτιο, δίνουμε βήμα στους αντιρρησίες συνείδησης και υποστηρίζουμε τα αιτήματά τους για:

-την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που επιτρέπει σε στρατοδικεία να καταδικάζουν πολίτες και μάλιστα επαναλαμβανόμενα για την ίδια πράξη

– την κατάργηση των διοικητικών προστίμων των 6.000 ευρώ και την προσωποκράτηση των ανυπότακτων, αλλά και της τιμωρητικής διάρκειας της εναλλακτικής θητείας

-την κατάργηση της ειδικής επιτροπής που υπόκειται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και εξετάζει τα αιτήματα για αναγνώριση της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, διότι η διαπίστωση της σοβαρότητας των λόγων αντίρρησης συνείδησης είναι υποκειμενική και αποτελεί ξεκάθαρη παρέμβαση στο ενδιάθετο φρόνημα του ατόμου. Αντιθέτως, υποστηρίζουμε την υπαγωγή της εναλλακτικής υπηρεσίας αυστηρά σε πολιτική αρχή.

Το πράσινο κίνημα στέκεται δίπλα στους αντιρρησίες συνείδησης αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά τους στην παγίωση της ειρήνης, ενώ στέκεται  απέναντι στις πολιτικές επιλογές που οδηγούν σε υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες προς όφελος των ξένων βιομηχανιών όπλων και της εγχώριας διαφθοράς. Η Πολιτεία οφείλει να εναρμονίσει άμεσα τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις και κυρίως να αντιληφθεί ότι η ασφάλεια αυτής της χώρας δεν μπορεί να εκφράζεται πλέον με στρατιωτικούς όρους. Έως τότε εμείς θα εκφράζουμε με συνέπεια την αλληλεγγύη μας στον αγώνα για την ειρήνη και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Η ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, είναι ένα θέμα διαρκώς επίκαιρο, κυρίως ενόψει εκλογών, όπου τα πολιτικά κόμματα διεκδικούν εναγωνίως τη γυναικεία ψήφο. Εντούτοις η «ευαισθησία» που επιδεικνύουν είναι πέρα για πέρα προσχηματική. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στους δύο μεγαλύτερους Δήμους της Ελλάδος, Αθήνας και Θεσσαλονίκης αντιστοιχεί μόλις μία γυναικεία υποψηφιότητα σε έκαστο Δήμο.

Η αναγκαιότητα της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, αναγνωρίστηκε, ως πολιτικό δικαίωμα, ήδη από την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1948), ενώ τομή υπήρξε η Συνθήκη του Άμστερνταμ (1997), η οποία ενέταξε στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις πολιτικές της (gender mainstreaming). Στην Ελλάδα, η εισαγωγή ποσοστώσεων από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (ν.2910/2001 (Α΄ 91), βάσει του οποίου  καθιερώθηκε η υποχρεωτική σε ποσοστό 1/3 -κατ’ ελάχιστο- συμμετοχή από κάθε φύλο ως υποψηφίων στα ψηφοδέλτια των (τότε) Νομαρχιακών και Δημοτικών εκλογών και παραμένει σε ισχύ και στο  νόμο Καλλικράτη 3852/2010 (Α΄ 87)) συνιστά απαραίτητο εργαλείο και θετική διάκριση, που αντιμετωπίζει όμως μόνο εν μέρει την ελλιπή παρουσία των γυναικών στην πολιτική ζωή.

Για τους Οικολόγους Πράσινους η συμμετοχή των υποψηφίων γυναικών στα πράσινα ψηφοδέλτια δεν είναι απλή διακήρυξη, αλλά πράξη. Συναισθανόμενοι την ανάγκη της ίσης εκπροσώπησης του μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού στην κοινωνική και πολιτική ζωή, εντάξαμε τη διάσταση του φύλου στα κριτήρια για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων μας, τόσο για τις ευρωεκλογές, όσο και για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ενώ υποστηρίζουμε τις μοναδικές γυναικείες υποψηφιότητες στους Δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Παράλληλα όμως έχουμε καθιερώσει ποσόστωση και στη σύνθεση όλων των οργάνων του κόμματος, ενώ η μία εκ των δύο εκπρόσωπων τύπου είναι απαραίτητα γυναίκα. Με αυτό τον τρόπο ενθαρρύνουμε στην πράξη την προσπάθεια των γυναικών να εμπλακούν στην πολιτική ζωή, ωθώντας παράλληλα περισσότερες  γυναίκες να συμμετέχουν ως υποψήφιες.

Η περιθωριοποίηση των γυναικών στην πολιτική και δημόσια ζωή συνιστά σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα, ενώ υπονομεύει κάθε προσπάθεια για την προώθηση μιας συμμετοχικής δημοκρατίας χωρίς αποκλεισμούς. Ο ρόλος όλων των πολιτικών κομμάτων, αλλά και του ίδιου του εκλογικού σώματος που οφείλει να δείξει εμπιστοσύνη σε γυναικείες υποψηφιότητες, αποδεικνύεται καίριος και τα ευχολόγια με τις «καλές προθέσεις» είναι ανεπαρκή και δεν πείθουν κανέναν και καμία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η νέα επιχείρηση «σκούπα» που μόνο κατ΄ ευφημισμό μπορεί να ονομαστεί «Ξένιος Ζευς» με συλλήψεις και προσαγωγές στο κέντρο της Αθήνας και πρόσχημα την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, του παρεμπορίου και της διακίνησης ναρκωτικών διεξήχθη εχθές, Πέμπτη, την ίδια ημέρα που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για έλλειψη νομιμότητας στην κράτηση δύο αλλοδαπών. Η «διαβολική» σύμπτωση είναι ενδεικτική της βαρύτητας που δίνει η Ελληνική Κυβέρνηση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η νέα καταδίκη της Ελλάδας αφορά στις προσφυγές της Αϊσαγιάχ Ερλιάνα Χερμάν από την Ινδονησία και του Μπάρντι Σεραζαντίσχιβιλι από τη Γεωργία, που εκδικάστηκαν από κοινού. Οι προσφεύγοντες είχαν συλληφθεί διότι δεν διέθεταν άδεια παραμονής και κρατήθηκαν για ένα εξάμηνο στις φυλακές, ενώ οι αιτήσεις τους για χορήγηση ασύλου απορρίφθηκαν. Όταν έληξε η περιπέτεια τους προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ, με αποτέλεσμα την καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που απαγορεύει την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, καθώς και για παραβίαση του άρθρου 5, που αφορά στo δικαίωμα στηv πρoσωπική ελευθερία και ασφάλεια και συγκεκριμένα της παραγράφου 4 του εν λόγω άρθρου, βάσει του οποίου «κάθε πρόσωπo στερoύμεvo της ελευθερίας τoυ συvεπεία σύλληψης ή κρατήσεως έχει δικαίωμα πρoσφυγής εvώπιov δικαστηρίoυ το οποίο οφείλει να απoφασίσει εvτός βραχείας πρoθεσμίας επί τoυ voμίμoυ της κρατήσεώς τoυ και να διατάξει τηv απόλυσή τoυ σε περίπτωση παράνομης κράτησης».

Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για τη νομολογιακή προσαρμογή στη σωρεία αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που καταδικάζουν τη χώρα μας για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση εντός των -κατ΄ ευφημισμό- «κέντρων κράτησης». Αντιθέτως, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έπειτα από ερώτημα του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας εξέδωσε την πρωτοφανή για τα νομικά χρονικά υπ΄ αριθμ. 44/2014 γνωμοδότησή του βάσει της οποίας κάθε ένας από τους μη απελαθέντες αλλοδαπούς μπορεί να μην αφεθεί ελεύθερος «αλλά να του επιβληθεί αυτόματα ο περιοριστικός όρος υποχρεωτικής διαμονής του στο κέντρο προαναχωρησιακής κρατήσεως μέχρις ότου συνεργασθεί με τις αρμόδιες αρχές», δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την επ΄ αόριστον κράτηση και βαπτίζοντας την απόλυτη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας, περιοριστικό όρο.

Θυμίζουμε στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι ο βαθμός δεσμευτικότητας της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι αυξημένος, αφού η τελευταία προβλέπει και διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Επιπροσθέτως, τόσο η συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και η αναγνώριση του νομικού δεδικασμένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 53 της Σύμβασης, από το οποίο προκύπτει ότι οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ έχουν υποχρεωτική ισχύ για τα διάδικα συμβαλλόμενα Κράτη. Η συστηματική καταστρατήγηση του διεθνούς, αλλά και του εθνικού δικαίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκθέτει τη χώρα μας διεθνώς και δημιουργεί συνθήκες πραγματικής κόλασης για μία σημαντική μερίδα ανθρώπων, των οποίων η ζωή και η αξιοπρέπεια έχουν την ίδια αξία με τη δική μας.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ανοικτή επιστολή, απηύθυναν οι Οικολόγοι Πράσινοι στον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο και στον Υπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, με αφορμή το Σχέδιο Νόμου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση σχετικά με την «Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεων τους στην Ελλάδα». Το εν λόγω σχέδιο νόμου περιπλέκει αντί να επιλύει σημαντικά προβλήματα που έχουν προκύψει διαχρονικά σχετικά με την αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας των θρησκευτικών κοινοτήτων, ενώ εισάγει ανεπίτρεπτες διακρίσεις μεταξύ τους, καταργεί εμμέσως το απαραβίαστο της θρησκευτικής συνείδησης και επεμβαίνει στην εσωτερική λειτουργία του θρησκευτικού νομικού προσώπου.

Ακολουθεί το πλήρες περιεχόμενο της επιστολής Διαβάστε περισσότερα… »

Ολοκληρώθηκε αργά το απόγευμα της Μ. Τρίτης η πολύκροτη δίκη των δολοφόνων του Σαχζάτ Λουκμάν, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι σύμφωνα με το κατηγορητήριο για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συναυτουργία, χωρίς ελαφρυντικά με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Η Δικαιοσύνη αναγνώρισε το προμελετημένο εν ψυχρώ ρατσιστικό έγκλημα, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι οι μέρες της ασύδοτης ρατσιστικής βίας είναι μετρημένες. Στο ίδιο μήκος κύματος, η εισαγγελέας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου στην αγόρευσή της ανέδειξε τον ρατσιστικό χαρακτήρα του εγκλήματος, που όμως έως την καθαρογραφή της απόφασης, δεν είναι γνωστό αν θα εμπεριέχεται στην αιτιολογία.

Λίγες ημέρες πριν, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο είχε καταδικάσει τον Κωνσταντίνο Κοντομούς, ο οποίος συμμετείχε σε εμπρησμό κουρείου και σε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον Πακιστανών μεταναστών στην Μεταμόρφωση, σε ποινή φυλάκισης 14 χρόνων  και 3 μηνών για πλήθος αδικημάτων, όπως απλή συνέργεια σε απόπειρα ανθρωποκτονίας, επικίνδυνη σωματική βλάβη, συναυτουργία σε ληστεία, εμπρησμό, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κοκ. Η Δικαιοσύνη έδωσε και σε αυτή την περίπτωση ένα σαφές μήνυμα, χωρίς όμως να αναφέρει, ως όφειλε, το ρατσιστικό κίνητρο στην αιτιολόγηση της απόφασης.

Για τους Οικολόγους Πράσινους, η αξιοποίηση της επιβαρυντικής περίστασης του ρατσιστικού κινήτρου (άρθρο 79 παρ. 3 ΠΚ) στην επιμέτρηση της ποινής, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος. Δυστυχώς, το ρατσιστικό κίνητρο δεν αναγνωρίζεται σχεδόν ποτέ από τη Δικαιοσύνη, ενώ η Ελληνική Αστυνομία συχνά, όπως και στην περίπτωση δολοφονίας Λουκμάν, δεν το διερευνά. Θυμίζουμε ότι βάσει της υπ΄αριθμ. 7100/4/3 από 24.5.2006 εγκυκλίου υφίσταται υποχρέωση διερεύνησης ρατσιστικού κινήτρου, συλλογής σχετικών στοιχείων, καταγραφής ή/ και αναφοράς από τους αστυνομικούς, ανεξαρτήτως από την κατάθεση μήνυσης κάθε περιστατικού. Επομένως, υπάρχει σοβαρό έλλειμμα εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας, ενώ το γεγονός ότι υπάρχουν ρατσιστικά εγκλήματα τα οποία δεν έχουν φτάσει ποτέ στη Δικαιοσύνη, αναδεικνύει επίσης έλλειμμα στην παροχή εγγυήσεων προς τα θύματα ρατσιστικής βίας. Προτείνουμε επομένως, για τα θύματα που δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, τη θέσπιση ειδικού καθεστώτος άδειας παραμονής τουλάχιστον για το διάστημα που είναι αναγκαίο για την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας, με ταυτόχρονη απαλλαγή από το παράβολο της μήνυσης και της παράστασης πολιτικής αγωγής. Ταυτόχρονα, ζητούμε την πλήρη διαλεύκανση όλων των ρατσιστικών εγκλημάτων, αλλά και την καταδίκη των ηθικών αυτουργών τους.

Ο Σαχζάτ Λουκμάν, ήταν ένας 27χρονος νέος που με το ποδήλατο του πήγαινε κάθε μέρα ξημερώματα στη λαχαναγορά για το μεροκάματο, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να συμβάλλει στα χρέη της οικογένειάς του στο Πακιστάν. Όταν τον βρήκαν νεκρό, οι αυτόπτες μάρτυρες είδαν δίπλα του, το ποδήλατό του πεσμένο και τη ρόδα να κινείται ακόμα στον αέρα. Το κίτρινο ποδήλατο του Λουκμάν θα μείνει από τότε για πάντα ακίνητο. Στο απλό ερώτημα γιατί αυτός ο άνθρωπος δολοφονήθηκε, η απάντηση σοκάρει: Απλά γιατί δεν ήταν Έλληνας. Η δολοφονία του Λουκμάν ήταν ένα χαστούκι στις κοιμισμένες συνειδήσεις μας. Γι΄ αυτόν, για τον Παύλο Φύσσα, αλλά και για κάθε ανώνυμο θύμα, η μόνη δικαίωση που μπορεί να υπάρξει, είναι να μπει επιτέλους ένα τέλος στη ρατσιστική, φασιστική, μισαλλόδοξη και τελικά «μισάνθρωπη» βία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων