Την Κυριακή 13 Απριλίου οι Οικολόγοι Πράσινοι από την Πολιτική Κίνηση 3^ου Διαμερίσματος Αθηνών με την Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την υποψήφια Δήμαρχο Αθηναίων Ιωάννα Κοντούλη, έκαναν την αλληλεγγύη πράξη: Έστησαν μία ακόμη «συλλογική κουζίνα» στον πεζόδρομο του Θησείου, στο κέντρο της Αθήνας. Το συλλογικό εγχείρημα  αγκαλιάστηκε από τους πολίτες που συμμετείχαν ενεργά και απόλαυσαν μαζί μας φαγητό και κρασί, όλοι και όλες μαζί ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, χρώματος, εθνικότητας και ταξικής προέλευσης. Γιατί για εμάς στον πυρήνα της αλληλεγγύης βρίσκεται η κατάργηση κάθε μορφής διάκρισης που αποξενώνει και διχάζει τους ανθρώπους.

Οι «συλλογικές κουζίνες» εντάσσονται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο δράσεων αυτοοργάνωσης που υλοποιούμε, με πρόταγμα τη διεκδίκηση του αστικού χώρου ως δημόσιου αγαθού και σημαία την αλληλεγγύη. Ξεκινήσαμε λοιπόν από τη «γειτονιά μας» το κέντρο της Αθήνας,  δημιουργώντας ένα ζωτικό χώρο συνεύρεσης και αλληλεγγύης, απευθυνόμενοι με αυτό τον συμβολικό τρόπο σε ολόκληρη την κοινωνία. Γιατί οι μεγάλες αλλαγές ξεκινούν με μικρά αλλά σταθερά βήματα! Και κυρίως όραμα…

H Πολιτική Κίνηση 3^ου Διαμερίσματος Αθηνών

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Επισυνάπτονται φωτογραφίες:

https://farm4.staticflickr.com/3696/13866198434_831d4a52fa.jpg

 https://farm8.staticflickr.com/7238/13866200754_7ef791ab03.jpg

 https://farm3.staticflickr.com/2833/13865819275_cd306ec847.jpg

 https://farm8.staticflickr.com/7141/13865821395_e6e7af8a87.jpg

 https://farm8.staticflickr.com/7091/13866207134_51e08a7f4d.jpg

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά των στρατιωτικών δαπανών -14 Απριλίου

Τα λόγια του Αμερικάνου ιστορικού Howard Zinn ταιριάζουν «γάντι» στη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά των στρατιωτικών δαπανών. Δυστυχώς, οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες τα έτη 2013-2014 εκτοξεύθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη, με τις ΗΠΑ και την Κίνα να κατέχουν την πρώτη θέση και τη δεύτερη θέση αντίστοιχα, ενώ ο προϋπολογισμός των ΗΠΑ φθάνει τα 583 δις δολάρια το 2014, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του περιοδικού Jane’s. Στη «μικρή» Ελλάδα, οι δαπάνες για την άμυνα βαίνουν σταθερά μειούμενες, εντούτοις παραμένουν ιδιαιτέρως υψηλές ως ποσοστό του ΑΕΠ¹, ενώ η οικονομική κρίση δεν έχει παίξει τον αναμενόμενο ρόλο στην προσπάθεια για την αναμόρφωση των ενόπλων δυνάμεών της χώρας.

Το σύνηθες επιχείρημα της γειτνίασης με την Τουρκία και η επικοινωνιακή «διόγκωση» των απειλών, παρά τη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών την τελευταία δεκαετία, συνεισφέρουν τα μέγιστα στη διατήρηση των στρατιωτικών προϋπολογισμών σε υψηλά επίπεδα. Κατά την περίοδο 2001-2011 και παρά τη μείωση των αμυντικών εξοπλιστικών δαπανών λόγω της κρίσης, η Ελλάδα αποτέλεσε τον πέμπτο μεγαλύτερο εισαγωγέα όπλων, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης γερμανικών όπλων και ο δεύτερος μεγαλύτερος πελάτης γαλλικών, την πενταετία 2007-2011 (Έκθεση SIPRI), αντιπροσωπεύοντας το 13% και το 10% του όγκου των εξαγωγών τους αντίστοιχα στα μεγάλα συμβατικά όπλα. Περαιτέρω, αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος της αρχικής προμήθειας ανεξάρτητα από το ύψος του, αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου, αφού ο μεγαλύτερος όγκος των δαπανών αναλογεί στη φάση λειτουργίας και υποστήριξης².

Τα ζητήματα της διαφάνειας και της αντιμετώπισης της διαφθοράς που συνδέονται με το εμπόριο όπλων και οπλικών συστημάτων, αποτελούν το ένα σκέλος του προβλήματος, ενώ το συνολικό ύψος των αμυντικών δαπανών είναι το «σημείο κλειδί». Στην κατεύθυνση αυτή, οι Οικολόγοι Πράσινοι³ με παρεμβάσεις στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατέδειξαν ότι η Ελλάδα από την περίοδο 1974-2011 έχει ξοδέψει συνολικά 218 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες, συνεισφέροντας έτσι στη διόγκωση του δημοσίου χρέους, ενώ θα μπορούσε να εξοικονομήσει το ποσό των 108,1 δισ. ευρώ αν απλώς ακολουθούσε στην αγορά όπλων το μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ. Έτσι, ακόμα και στην κορύφωση της κρίσης, ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, την ίδια περίοδο που διαπραγματεύονταν το πρώτο πακέτο στήριξης. Επίσης, με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου στο ευρωκοινοβούλιο⁴, οι Οικολόγοι Πράσινοι κατήγγειλαν ότι η προώθηση από χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία πολυδάπανων εξαγωγών όπλων προς την Ελλάδα αποτελεί, στις σημερινές συνθήκες, παραβίαση του ευρωπαϊκού «Κώδικα Συμπεριφοράς για τις Εξαγωγές Όπλων».

Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, «Η σκοτεινή πλευρά της λεγόμενης αλληλεγγύης των χωρών της Βόρειας Ευρώπης που εμφανίζουν το δανεισμό ως βοήθεια και απομυζούν τους πόρους και τις θέσεις εργασίας της χώρας, αλλά και η αδιέξοδη λογική του ανταγωνισμού των εξοπλισμών και της αντιπαράθεσης των αριθμών, πρέπει να τελειώσουν κάποτε. Ζητούμε να ξεκινήσει άμεσα εποικοδομητικός διάλογος με την Τουρκία για την εδραίωση κλίματος συνεργασίας και καλής γειτονίας στην ευρύτερη περιοχή με την παράλληλη διασφάλιση των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών συνόρων. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να προχωρήσουμε στον επανασχεδιασμό της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, ανταποκρινόμενοι στην παγκόσμια απαίτηση οι δημόσιοι πόροι να διατίθενται για κοινωνικούς σκοπούς και θέσεις εργασίας, με έμφαση  σε καινοτόμες τεχνολογίες που αφορούν τομείς όπως η πράσινη ενέργεια και κύριο σκοπό την εξυπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών. Η σύσταση μόνιμης κοινοβουλευτικής επιτροπής για τις εξοπλιστικές δαπάνες, η πλήρης διαφάνεια των ειδικών λογαριασμών και η κατάργηση των «μυστικών κονδυλίων» που λειτουργούν έξω από τη διαδικασία του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς και η στέρηση της κρατικής χρηματοδότησης για τουλάχιστον δύο χρόνια  σε όποιο κόμμα  αποδειχθεί ότι έλαβε «μαύρο» πολιτικό χρήμα σε συνδυασμό με την αλλαγή  του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ώστε να σταματήσει η ουσιαστική ασυλία τους, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις εξυγίανσης των αμυντικών δαπανών. Περαιτέρω, η δημοσιότητα και η διαφάνεια, ο έλεγχος από ειδική ανεξάρτητη αρχή των προμηθειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και η διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για τις πωλήσεις όπλων της Γερμανίας και της Γαλλίας για να εντοπιστούν αυτές που παραβιάζουν τον Κώδικα Δεοντολογίας, θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης πρέπει επίσης να γίνει σεβαστό και η Ελλάδα οφείλει να μην παραβιάζει τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η παράνοια της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία διαχρονικά δέχεται τον πόλεμο σαν μία φυσιολογική κατάσταση, αποτυπώνεται εύστοχα στα λόγια του Βολταίρου: “Απαγορεύεται να σκοτώνεις. Γι’ αυτό, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται, εκτός αν σκοτώνουν σε μεγάλους αριθμούς και υπό τον ήχο σαλπίγγων”. Αυτή την πραγματικότητα θα αλλάξουμε».

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

1. Σύμφωνα με στοιχεία του διεθνούς Ινστιτούτου SIPRI, οι αμυντικές δαπάνες το 2010 έφθαναν στο 2,3% του ΑΕΠ ποσοστό ιδιαιτέρως υψηλό, ενώ αν πάμε μερικά χρόνια πριν, το 1988 είχαν φθάσει σε ποσοστό 4,2% του ΑΕΠ! (http://milexdata.sipri.org/result.php4)

2. Οι ταμειακές δαπάνες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων (συντήρηση, ανταλλακτικά και τεχνική υποστήριξη) ήταν 650 εκατ. ευρώ το 2013 και  583 εκατ. ευρώ το 2014.

3. http://goo.gl/Qh85yp

4. http://goo.gl/TKms6t

Η 8η Απριλίου ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ρομά, με αφορμή το Πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριό τους που πραγματοποιήθηκε το 1971 στο Λονδίνο. Δυστυχώς, στη μακροχρόνια ιστορία τους, οι Ρομά  έχουν υποστεί ρατσιστικές  διώξεις, πογκρόμ και βίαιες εκτοπίσεις,  ενώ παράλληλα έχουν βιώσει μια γενοκτονία από τη ναζιστική Γερμανία.  Στη σύγχρονη Ελλάδα, η πολιτική του κοινωνικού αποκλεισμού και της μηδενικής ανοχής που βιώνουν οι εκτιμώμενοι 250.000 έως 350.000 Ρομά, επιλέγεται σε αντιδιαστολή με την κοινωνική ενσωμάτωση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Έτσι, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των Ρομά με τη στέρηση βασικών ζωτικών αγαθών και τη διακινδύνευση της υγείας τους, παραβιάζουν κατάφωρα τους διεθνείς κανόνες και προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση και ο σχολικός διαχωρισμός υπήρξε η αφορμή για πολλαπλές καταδίκες της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου  (υπόθεση 4ου Δημοτικού σχολείου Σοφάδων και 12ου δημοτικού σχολείου Ασπρόπυργου). Παρά τη σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, οι διευθύνσεις των σχολείων συνεχίζουν να αρνούνται να συμμορφωθούν, επικαλούμενες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, επιβεβαιώνοντας έτσι τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει τις συνεχιζόμενες διακρίσεις εις βάρος των μαθητών Ρομά και τις κατάφωρες παραβιάσεις του δικαιώματός τους στην εκπαίδευση. Σήμερα, στην Αργολίδα,  οι Ρομά της περιοχής αδυνατούν να εγγράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο, διότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Υπουργείο Υγείας δεν υλοποιούν-ως οφείλουν- τους απαραίτητους εμβολιασμούς των παιδιών.

Η ρατσιστική μεταχείριση που βιώνουν οι Ρομά κορυφώθηκε με μια σειρά επιθέσεων πογκρόμ εναντίον της κοινότητας τους στο χωριό Αιτωλικό της Δυτικής Ελλάδας κατά τα έτη 2012 και 2013, την οποία καταγγέλλει η Διεθνής Αμνηστία[1].  Ταυτόχρονα, οι αστυνομικοί έλεγχοι με εθνοφυλετικά κριτήρια αναπαράγουν το ρατσιστικό στερεότυπο της εγκληματικότητας και εντείνουν το φόβο και τον κοινωνικό αποκλεισμό τον Ρομά.

Οι μαζικές εκδιώξεις των Ρομά από τους καταυλισμούς τους, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με την κοινότητα για την -από κοινού- εξεύρεση της βέλτιστης περιοχής χωροθέτησης του νέου καταυλισμού, συνιστούν επίσης κορυφαίας σημασίας πρόβλημα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του καταυλισμού Ρομά στο Χαλάνδρι, όπου παρά την προσωρινή διαταγή της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (UNHRC), οι περίπου 74 οικογένειες Ρομά που ζουν εκεί  κινδυνεύουν από επικείμενη εξαναγκαστική έξωση.  Συγκεκριμένα ο Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής αποφάσισε τη μετεγκατάσταση τους στην παλιά ΝΑΤΟϊκή βάση στην κορυφή του όρους Πατέρα, κοντά στην πόλη των Μεγάρων, χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση με τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η εν λόγω περιοχή  είναι απομακρυσμένη, ενώ δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε σχολεία και υπηρεσίες υγείας. Διαβάστε περισσότερα… »

Η δημοσιοποίηση του άγριου βασανισμού και της δολοφονίας του κρατούμενου Ιλί Κορέλι, που λίγες ημέρες πριν είχε ο ίδιος δολοφονήσει το δεσμοφύλακά του Γιώργο Τσιρώνη, προκάλεσε τον αποτροπιασμό της κοινής γνώμης. Η άσκηση δίωξης σε σωφρονιστικούς υπαλλήλους  για τα κακουργήματα του βασανισμού με αποτέλεσμα τον θάνατο, του απλού βασανισμού και της βαριάς σκοπούμενης βλάβης, ήταν η ελάχιστη απάντηση της Πολιτείας σε ένα έγκλημα που δεν μπορεί να παραμείνει ατιμώρητο. Η τελική ετυμηγορία της Δικαιοσύνης όμως θα δείξει αν θα παγιωθεί η κουλτούρα της ατιμωρησίας, ή αν θα υπάρξει πραγματική κάθαρση των κρατικών οργάνων από εγκληματικά στοιχεία.

Δυστυχώς, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική. Μόλις τη  Δευτέρα, η Δικαιοσύνη μετά από 6 χρόνια και αλλεπάλληλες αναβολές, αθώωσε σε δεύτερο βαθμό τους αστυνομικούς που κατηγορούνταν για ανθρωποκτονία εις βάρος του  24χρονου αθλητή, ομογενούς από την Ρωσία Νίκου Σακελλίων. Θυμίζουμε, ότι ο νεαρός αθλητής βρέθηκε σε κώμα στο οδόστρωμα και παρά τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι στο λάρυγγά του υπήρχε σακουλάκι με φιξάκια με ηρωίνης, τούτο δεν εντοπίστηκε από την ενδοτραχειακή διασωλήνωση που διενήργησαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ. Το σώμα του θύματος  εξαφανίστηκε για 12 ώρες και όταν πλέον το παρέλαβε ο ιατροδικαστής, ήταν φρικτά κακοποιημένο και το σακουλάκι που δεν εντόπισαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ, βρέθηκε ως εκ θαύματος στο λαιμό του θύματος. Τί και αν η Εισαγγελέας Εφετών άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικής αθωωτικής απόφασης δεχόμενη ότι οι αστυνομικοί επιχείρησαν να συλλάβουν το θύμα κτυπώντας αυτόν με τα χέρια τους στο κεφάλι και σε άλλα σημεία του σώματος, επιχειρώντας λαβή κεφαλοκλειδώματος, τί και αν υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας που κατέθεσε ότι στο θύμα ασκήθηκε βία και εφαρμόστηκε λαβή κεφαλοκλειδώματος, σύρσιμο στο δρόμο και πιθανόν συσκευή ηλεκτροσόκ, γεγονός που κατέγραψε με το κινητό του και ουδέποτε προβλήθηκε στο Δικαστήριο. Η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη με την εν λόγω απόφαση έδειξε το δρόμο της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη διαιώνιση της αυθαιρεσίας των κρατικών οργάνων. Η δημοκρατική συνείδηση των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης, οι οποίοι καλούνται να εφαρμόσουν απαρέγκλιτα τους κανόνες του κράτους δικαίου, θα έπρεπε να είναι δεδομένη και να μην εξαρτάται από την εκάστοτε σύνθεση του Δικαστηρίου και τις προσωπικές τους πεποιθήσεις. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι -στον αντίποδα αυτής της απόφασης- την περασμένη Παρασκευή το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, πήρε μία γενναία απόφαση καταδικάζοντας σε 14 χρόνια κάθειρξη τον ακροδεξιό Κ. Κοντομούς για συμμετοχή σε απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά αλλοδαπού και πλήθος άλλων αδικημάτων. Η ικανή πολιτειακή αντίδραση απέναντι τόσο στο φαινόμενο της βίας των κρατικών οργάνων, όσο και στη  ρατσιστική βία, που είναι συχνά αλληλένδετες, αποτελεί βασικό ζητούμενο. Η αμεροληψία των δικαστικών λειτουργών, η δημιουργία ενός ανεξάρτητου μηχανισμού διερεύνησης των καταγγελιών εις βάρος των σωμάτων ασφαλείας και η ορθή και χωρίς διακρίσεις εφαρμογή του νόμου, αποτελούν τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης απέναντι στην Πολιτεία και την εμπέδωση του αισθήματος δικαίου στην κοινωνία. Ο Νίκος Σακελλίων δεν δικαιώθηκε, ούτε μετά θάνατον. Ελπίζουμε η υπόθεση του βασανισμού και της δολοφονίας του Ιλί Κορέλι να μην έχει σε μερικά χρόνια ανάλογη κατάληξη. 

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Για μία ακόμη φορά επιχειρείται ο περιορισμός θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, παρά την αυξημένη τυπική ισχύ που αυτά έχουν σύμφωνα με το Σύνταγμα. Σε αυτή τη λογική η Κυβέρνηση με μία -δυστυχώς όχι καινοφανή- απόφαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, αντί να προάγει το σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων την περίοδο της Προεδρίας της στην ΕΕ, εκθέτει για μια ακόμη φορά τη χώρα μας, απαγορεύοντας τις συγκεντρώσεις πολιτών εν όψει της συνόδου του Ecofin και του Eurogroup στο Ζάππειο για την Τρίτη και την Τετάρτη.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε κάθετα αντίθετοι σε κάθε προληπτική περιστολή δικαιώματος. Θυμίζουμε ότι το δικαίωμα του συνέρχεσθαι προστατεύεται συνταγματικά (Άρθρο 11 Σ.), αλλά και από διεθνείς συμβάσεις (άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και άρθρο 21 του Διεθνούς Συμφώνου Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων) και ανήκει στις θεμελιώδεις ελευθερίες που αποτελούν τη βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι περιορισμοί στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι επιτρεπτοί μόνο κατά την περίπτωση στην οποία προβλέπονται από το ίδιο το Σύνταγμα ή από νόμο, εφόσον  συμφωνούν με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25, παράγραφος 1 του Συντάγματος).

Η προληπτική απαγόρευση της ελεύθερης συγκέντρωσης προσώπων δεν είναι σύμφωνη ούτε με το πνεύμα του Συντάγματος, ούτε με το διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι οι απαγορεύσεις συναθροίσεων και συγκεντρώσεων βασίζονται στο νομοθετικό διάταγμα 794/1971 που εκδόθηκε επί της χουντικής κυβέρνησης της 21ης Απριλίου. Στην ίδια φιλοσοφία το άρθρο 171 του Ποινικού Κώδικα ορίζει ότι «όποιος μετέχει σε δημόσια συνάθροιση – που απαγορεύτηκε νόμιμα από την αρμόδια αρχή – τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών ή με χρηματική ποινή», χωρίς ο νομοθέτης να δίνει στο δικαστήριο την αρμοδιότητα να κρίνει τη σκοπιμότητα της απαγόρευσης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι κρούουμε των κώδωνα του κινδύνου για τον  περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, πόσο μάλλον όταν είναι προληπτικός και δεν ακολουθεί τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Παράλληλα, ζητούμε την άμεση κατάργηση του νομοθετικού διατάγματος, καθώς και κάθε διάταξης που είναι αντίθετη με το πνεύμα του Συντάγματος αναφορικά με την προστασία των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων. 

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ενώ διενεργείται  προανακριτική εξέταση για τις συνθήκες θανάτου του Ιλί Καρέλι, που βρέθηκε νεκρός στο κελί όπου κρατείτο και η ιατροδικαστική εξέταση αποδεικνύει ότι ο θάνατός του δεν προήλθε από παθολογικά αίτια αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο «τερατούργημα» για τις νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν την άμεση απόσυρση του εν λόγω νομοσχεδίου, με το οποίο καταργούνται θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας, ενώ επιχειρείται μία απαράδεκτη τροποποίηση τόσο του σωφρονιστικού κώδικα, όσο και του κώδικα ποινικής δικονομίας. Θυμίζουμε ότι ο σωφρονιστικός κώδικας στο άρθρο 3 απαγορεύει κάθε διακριτική μεταχείριση εις βάρος των κρατουμένων, ενώ στο άρθρο 4 ορίζει ρητά ότι κατά την εκτέλεση της ποινής δεν παραβιάζεται κανένα δικαίωμα του κρατουμένου, εκτός από τον περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας. Εντούτοις, με το νέο νομοσχέδιο, το οποίο δεν είναι γενικό και αφηρημένο  – όπως οφείλει να είναι ένας κανόνας δικαίου- αλλά ειδικό και συγκεκριμένο και αφορά κυρίως όσους διώκονται με το άρθρο 187^Α  του Ποινικού Κώδικα (συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση), δημιουργείται ένα ιδιότυπο καθεστώς κράτησης, βάσει του οποίου θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα καταπατώνται.

Συγκεκριμένα κατάδικοι αλλά  και υπόδικοι που διώκονται για συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις και όσοι στασιάζουν οργανωμένα κατά τη διάρκεια της κράτησής τους θα κρατούνται πλέον σε φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄. Επιχειρείται συνεπώς μια ανεπίτρεπτη ταύτιση του υπόδικου με τον κατάδικο, με την κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, ενώ ποινικοποιείται με τον πλέον επικίνδυνο τρόπο ο αγώνας των κρατουμένων για καλύτερες συνθήκες κράτησης.

 Οι φυλακές χωρίζονται πλέον σε τρεις κατηγορίες, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο καθεστώς «φυλακής μέσα στη φυλακή». Στο πλαίσιο αυτό,  οι κρατούμενοι αυτής της κατηγορίας στερούνται τα δικαιώματα των άλλων φυλακισμένων (άδειες, αναστολές, εργασία κ.ά.), ενώ εκτίουν ολόκληρη την ποινή τους, χωρίς να υπολογίζεται κανένα ευεργετικό μέτρο για τη μείωσή της. Έτσι, κρατούνται σε αυτό το καθεστώς για τουλάχιστον 10 χρόνια, ενώ οι καταδικασμένοι σε ισόβια με το άρθρο 187^Α δεν θα έχουν το δικαίωμα της απόλυσης υπό όρους αν δεν εκτίσουν τουλάχιστον 20 έτη ποινής. Το καθεστώς απομόνωσής τους ολοκληρώνεται με τον περιορισμό τόσο στα επισκεπτήρια, όσο και στην εν γένει  επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.

Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο εισάγει δύο άκρως επικίνδυνες καινοτομίες: Η πρώτη αφορά στη φρούρηση εντός και εκτός σωφρονιστικών καταστημάτων από την Ελληνική αστυνομία, με ελαστικότερους όρους για την οπλοχρησία. Το σώμα αυτό όχι μόνο δεν θα υπάγεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά θα λειτουργεί βάσει απόρρητης απόφασης του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Η δεύτερη αφορά  στην ευνοϊκή ποινική μεταχείριση κρατουμένων, οι οποίοι θα συμβάλουν με πληροφορίες στην εξάρθρωση ένοπλης οργάνωσης, θεσμοθετώντας με αυτό τον τρόπο τον δωσιλογισμό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Μάλιστα, η νομική ρύθμιση για τον παρέχοντα πληροφορίες, μπορεί να οδηγεί ακόμα και στην απόλυσή του ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της ποινής την οποία εκτίει.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε τη ριζική αναμόρφωση των φυλακών με έμφαση στην αποσυμφόρησή τους, την εφαρμογή μέτρων εναλλακτικών της κράτησης, την ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων και την παροχή ολοκληρωμένης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Πέραν τούτου, η χορήγηση αδειών στους κρατουμένους και η διευκόλυνση της επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο είναι απαραίτητη για την ψυχική τους υγεία, ενώ η δημιουργική απασχόληση, η δυνατότητα εργασίας και εκπαίδευσης εντός των φυλακών, συμβάλλουν ουσιαστικά στην κοινωνική τους επανένταξη. Οι διάρκεια της ποινής δεν πρέπει να είναι εξοντωτική σε καμία περίπτωση, ενώ η απομόνωση συνιστά ανεπίτρεπτο βασανιστήριο. Τα προβλήματα που προκύπτουν εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων θα πρέπει να λύνονται με διαβούλευση με τους κρατουμένους, που είναι όλοι –ανεξαιρέτως- φορείς δικαιωμάτων και κανένας διαχωρισμός μεταξύ τους, πόσο μάλλον με κριτήρια πολιτικών φρονημάτων, δεν μπορεί να γίνει ανεκτός.

Η φυσική και ψυχολογική εξόντωση των κρατουμένων και η θεσμοθέτηση της απομόνωσής τους που επιχειρείται με το παρόν νομοσχέδιο, παραβιάζει βάναυσα την αρχή του Κράτους Δικαίου και ισοδυναμεί με βασανιστήριο, που απαγορεύεται τόσο από το άρθρο 7 του Συντάγματος, όσο και από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η «φυλακή- άβατο» στην οποία θα εντοιχίζονται όσοι βαπτίζονται «εσωτερικοί εχθροί» με τις γενικές και αόριστες διατάξεις του 187 και 187^Α σκοπεί να αποτελέσει σωφρονιστικό παράδειγμα στην κοινωνία, δημιουργώντας φόβο για μία οιονεί απειλή. Η τυχόν ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου θα οξύνει την ήδη τεταμένη κατάσταση στο χώρο των φυλακών προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις, ενώ η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχειρείται, θα εκθέσει τη χώρα μας διεθνώς. Η Κυβέρνηση έχει ήδη δώσει σαφή δείγματα της -ακροδεξιάς-της γραφής.  Εναπόκειται πλέον σε όλους εμάς να την εμποδίσουμε να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Με το ναυάγιο της Τρίτης προστίθενται άλλοι 7 νεκροί πρόσφυγες (μεταξύ των οποίων 2 παιδιά)  και 2 αγνοούμενοι στην θαλάσσια περιοχή της Λέσβου και άλλοι 4 νεκροί στο Bodrum. Οι επαναλαμβανόμενες τραγωδίες μας έχουν οδηγήσει να απωλέσουμε την έννοια της κλίμακας και απλά να αθροίζουμε νούμερα ανά εξάμηνο, χρόνο και άλλες χρονικές περιόδους, κρύβοντας πίσω από αριθμούς, ανθρώπινες τραγωδίες και πολιτικές ευθύνες.

Το μικρό πλοιάριο που μετέφερε πρόσφυγες από τη Συρία βυθίστηκε κατά πάσα πιθανότητα από μηχανική βλάβη, στην περιοχή Κόρακας Λέσβου και ακολούθησε διάσωση μόνο 8 επιβαινόντων από το λιμενικό σώμα τις πρωινές ώρες της Τρίτης 18/3. Στο Bodrum, όπως αναφέρουν τα τουρκικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, υπάρχει και ένα άλλο ναυάγιο που μετρά τουλάχιστον 4 νεκρούς. Όσο βελτιώνεται ο καιρός, τόσο περισσότεροι/ες πρόσφυγες και μετανάστες/τριες θα επιχειρούν να εισέλθουν σε ευρωπαϊκά εδάφη και αντίστοιχα οι πιθανότητες για πολύνεκρα ναυάγια θα αυξάνονται.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι μόνο στη Λέσβο μετά το ναυάγιο, μέσα σε μία μόλις ημέρα, την Τρίτη 18/3, οι αφίξεις προσφύγων και μεταναστών κυμάνθηκαν περίπου στα 80 άτομα, σχεδόν το σύνολο της χωρητικότητας του κέντρου κράτησης κοντά στο χωριό Μόρια. Παράλληλα, ευρωπαϊκό κλιμάκιο διενεργεί έλεγχο για τις συνθήκες υποδοχής και κράτησης των μεταναστών και προσφύγων. Ο συνεχιζόμενος κύκλος των ναυαγίων και των απανωτών αφίξεων αποδεικνύει ξεκάθαρα την αδυναμία διαχείρισης του μεταναστευτικού προβλήματος με γραφειοκρατικές, διεκπεραιωτικές διαδικασίες και καταστολή και δείχνει  ότι πρέπει να παρθούν άμεσα  γενναίες πολιτικές αποφάσεις με άξονα το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Ελλάδα έχει δεχτεί, βάσει των συνθηκών που έχει υπογράψει, να παίξει το ρόλο αφενός του «μαντρότοιχου» που προσπαθεί μάταια να ανακόψει τα μεταναστευτικά ρεύματα αυξάνοντας τα μέτρα καταστολής αφετέρου του θεατή που παρατηρεί απαθής όλο και περισσότερο κόσμο να πνίγεται στα χωρικά της ύδατα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν τονίσει αρκετές φορές ότι αν η Ελλάδα δεν διεκδικήσει για τον εαυτό της ένα διαφορετικό ρόλο από το εξωτερικό σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιέζοντας ταυτόχρονα  να αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική για το μεταναστευτικό ζήτημα –η οποία συνίσταται κυρίως στην υιοθέτηση κατασταλτικών μέτρων, συμφώνων επαναπροώθησης και συμμετοχής σε στρατιωτικού και γεωπολιτικού τύπου προγράμματα όπως το Eurosur- τότε δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή στην τρέχουσα κατάσταση. Αυτή η κατασταλτική πολιτική θα συνεχίσει να παράγει περισσότερα ναυάγια, ανίκανη να σταματήσει την εισροή ανθρώπων κυνηγημένων από τον πόλεμο και άλλες συμφορές που τους σπρώχνουν στην διάβαση όλο και πιο επικίνδυνων περασμάτων.

Όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα από τους υπεύθυνους  του εγκλήματος.

Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων και

Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Ο δεκαπεντάχρονος Μπερκίν Ελβάν είναι το μικρότερο σε ηλικία θύμα της καταστολής των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη. Το παιδί που είχε τραυματιστεί σοβαρά εξαιτίας χτυπήματος που υπέστη από κάνιστρο δακρυγόνου αστυνομικών την ώρα που πήγαινε να πάρει ψωμί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, έπεσε σε κώμα για εννέα μήνες και τελικά εξέπνευσε την περασμένη Τρίτη σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης.

 Ο θρήνος από τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου παιδιού μετατρέπεται σε οργή και κραυγή διεκδίκησης για δικαιοσύνη και ελευθερία σε Ελλάδα και Τουρκία. Ο Μιχάλης Καλτεζάς, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος και ο Μπερκίν Ελβάν, ήταν όλοι δεκαπέντε χρονών και δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από την αστυνομία. Ο θάνατος τους ξύπνησε τους δύο λαούς και επανέφερε το ζήτημα της αλόγιστης χρήσης βίας από την πλευρά της αστυνομίας με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Η Τουρκία μετρά ήδη επτά νεκρούς από την έναρξη των διαδηλώσεων στην πλατεία Ταξίμ, ενώ ο κατάλογος των θυμάτων της αστυνομικής βίας διαχρονικά είναι τεράστιος. Στην Ελλάδα, η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας[1]  για την αστυνομική βία καταδεικνύει τη συστημικότητα του προβλήματος. Η υπερβολική χρήση βίας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, η κακομεταχείριση ατόμων που συνελήφθησαν ως ύποπτοι διάπραξης αδικημάτων, καθώς και η κακομεταχείριση ευπαθών ομάδων, όπως μετανάστες, αιτούντες άσυλο και Ρομά,  δεν αποτελούν ούτε εξαίρεση, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Εξάλλου, κατά την τελευταία δεκαετία, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε τη χώρα μας σε ένδεκα υποθέσεις για την παραβίαση των άρθρων 2 και 3 που αφορούν στο δικαίωμα στη ζωή και την απαγόρευση των βασανιστηρίων αντίστοιχα, από μέλη των σωμάτων ασφαλείας. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε παραβίαση του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΗΕ σε δύο υποθέσεις, ενώ οι ποινικές και πειθαρχικές έρευνες κρίθηκαν ανεπαρκείς.

 Η Τουρκία δεν βρίσκεται τόσο μακρυά μας όσο νομίζουμε. Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί να μην συγκρίνεται σε ένταση και έκταση, αποτελεί όμως κοινό τόπο και για τις δύο χώρες. Η αλληλεγγύη μας στον τουρκικό λαό που δοκιμάζεται από αυταρχικές και διεφθαρμένες κυβερνήσεις είναι διαρκής και ο αγώνας για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινός.

 Στο πλαίσιο αυτό, είναι απαραίτητες κάποιες δομικές παρεμβάσεις στην αντιμετώπιση των καταγγελιών για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους των αστυνομικών αρχών και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, η  έρευνα που ακολουθεί την καταγγελία θα πρέπει να είναι άμεση, αμερόληπτη και διεξοδική και να διεξάγεται από ανεξάρτητο φορέα που να μην έχει καμία οργανική σύνδεση με τα σώματα αυτά. Στη συνέχεια, το πόρισμα θα πρέπει να οδηγεί σε παραπομπή ή μη των υπαίτιων στη Δικαιοσύνη με ολοκληρωμένες, δίκαιες  και διαφανείς διαδικασίες. Παράλληλα, η εκπαίδευση των αστυνομικών οργάνων στα ανθρώπινα δικαιώματα, η διασφάλιση της ατομικής ταυτοποίησης των αστυνομικών, η επιλογή της διαμεσολάβησης έναντι της χρήσης βίας για την αποκλιμάκωση των συγκρούσεων και η προστασία των θυμάτων σε συνδυασμό με τη δυνατότητα επανόρθωσης, είναι κάποια από τα ελάχιστα μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε επανειλημμένα επισημάνει ότι η ατιμωρησία θρέφει το φασισμό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η έλλειψη λογοδοσίας των αστυνομικών οργάνων συμβάλλει στη διαιώνιση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην κλιμάκωσή τους. Κανένας δεν δικαιούται να μείνει παθητικός σε μία τέτοια πραγματικότητα, που αποτυπώνεται γυμνή στα λόγια της Ετζέ Τεμέλκουραν  Μην κλαις ρε! Ύψωσε τη φωνή σου!

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων