Να διεξαχθεί άμεση έρευνα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πνίγηκαν οι μετανάστες-τριες σε πλοιάριο υπό ρυμούλκηση από σκάφος του Λιμενικού, ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Μία γυναίκα και ένα παιδί 5 χρονών εντοπίστηκαν νεκροί στο Φαρμακονήσι στις 20/1/2014 ενώ 10 ακόμα άτομα (2 γυναίκες και 8 βρέφη και μικρά παιδιά) αγνοούνται.

Δυστυχώς, το περιστατικό δεν είναι το μοναδικό. Στη Λέσβο, στη Χίο, στη Σμύρνη, στην Κω, στο Τσανάκαλε, στη Λευκάδα και τώρα στο Φαρμακονήσι έχουν βρει τραγικό θάνατο στη θάλασσα χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι προσπάθησαν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.

Συγκεκριμένα, πάνω από 25.000 άνθρωποι έχουν χαθεί προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη από θαλάσσια οδό τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό Μετανάστευσης, ενώ 1.500 με 2.000 χάνονται κάθε χρόνο. Στο Αιγαίο, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μέσα σε ένα χρόνο βρήκαν το θάνατο 117 μετανάστες-ιες ή πρόσφυγες, εκ των οποίων 33 παιδιά, ενώ ως αγνοούμενοι καταγράφηκαν 16, μεταξύ αυτών 5 παιδιά και 1 έγκυος. Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν μόνο τα επίσημα καταγεγραμμένα περιστατικά.

Η «Ευρώπη φρούριο» είναι απόρροια των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οικοδομούν μία σκληρή πολιτική αποτροπής εισόδου, με κύριο σκοπό την προστασία των βόρειων χωρών- μελών, που αποτελούν συνήθη προορισμό των προσφύγων και μεταναστών-ιων. Στα πλαίσια αυτής της εγκληματικής πολιτικής, τα νούμερα των νεκρών, πνιγμένων και αγνοούμενων μεταναστών και προσφύγων δεν φαίνονται ικανά να προκαλέσουν αναθεώρηση της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, που να βασίζεται σε ανθρωπιστικές αρχές, επιμερισμό ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και σε πολιτικές ένταξης και ενθάρρυνσης των νόμιμων οδών μετανάστευσης. 

Περιμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να διεξάγει έρευνα για τις «συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το περιστατικό, και το πώς ανθρώπινες ζωές χάθηκαν σε πλοιάριο υπό ρυμούλκηση», όπως αναφέρει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, καθώς και την εμπεριστατωμένη διερεύνηση των καταγγελιών των επιζώντων μεταναστών και προσφύγων, σύμφωνα με τις οποίες το σκάφος του Λιμενικού που ρυμουλκούσε το πλοιάριο τους κατευθυνόταν με μεγάλη ταχύτητα προς τις τουρκικές ακτές, όταν συνέβη το τραγικό συμβάν, εν μέσω θαλασσοταραχής. Οι ίδιες μαρτυρίες αναφέρουν επίσης ότι οι άνθρωποι φώναζαν για βοήθεια, δεδομένου ότι στο πλοιάριο υπήρχε μεγάλος αριθμός παιδιών. Περιμένουμε, επίσης, η ελληνική κυβέρνηση να απαντήσει στις σοβαρές καταγγελίες της έκθεσης της ΜΚΟ Proasyl που δημοσιεύτηκε λίγους μήνες πριν και αναφέρονταν σε συστηματική παράνομη επαναπροώθηση σκαφών στην Τουρκία, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων και μεταναστών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι φοβόμαστε ότι δυστυχώς και άλλα ναυάγια έρχονται και άλλους νεκρούς θα θρηνήσουμε όσο η σκληρή πολιτική αποτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαλυβδώνεται και η ανυπαρξία της κυβερνητικής μεταναστευτικής πολιτικής συνεχίζεται.

Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων και

Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό η υπόθεση του 27χρονου χρήστη του διαδικτύου, Φίλιππου Λοΐζου που ξεκίνησε κατόπιν καταγγελιών της Χρυσής Αυγής. Ο 27χρονος κατηγορήθηκε επειδή διατηρούσε λογαριασμό σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης στην οποία σατίριζε γνωστό ορθόδοξο μοναχό, τον Γέροντα Παΐσιο. Προηγήθηκε έρευνα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στο σπίτι του κατηγορούμενου και σύλληψή, ενώ με την πρόσφατη απόφασή του το δικαστήριο τον καταδίκασε σε δέκα μήνες φυλάκιση για «κατ’ εξακολούθηση καθύβριση θρησκεύματος».

Και ενώ η θρησκευτική ελευθερία κατοχυρώνεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (άρθρο 9), αλλά και με το άρθρο 13 του Συντάγματος έναντι επεμβάσεων του κράτους, αλλά και πλείστες συνταγματικές διατάξεις (θυμίζουμε ενδεικτικά την θεμελιώδη αρχή της ισότητας άρθρο 4, παρ.1 Σ., το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας άρθρο 2 παρ. 1 Σ. και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας άρθρο 5 παρ. 1 Σ.), εντούτοις η καταπάτηση του δικαιώματος δεν είναι σπάνια, με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει το θλιβερό προνόμιο των περισσότερων καταδικών σε θέματα θρησκευτικής ελευθερίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η σημερινή μάλιστα απόφαση συνδέεται άμεσα με το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, κομβικό σημείο στην οργάνωση του συνταγματικού αυτοκαθορισμού, στην οποία η θρησκευτική ελευθερία αποτελεί lex specialis.
Τα επίμαχα άρθρα 198 και 199 του Ποινικού Κώδικά, που αποτέλεσαν τη βάση για την καταδίκη, αφορούν στην επιβολή της θρησκευτικής ειρήνης και απαγορεύουν για το λόγο αυτό τόσο την κακόβουλη βλασφημία, όσο και την καθύβριση θρησκευμάτων. Τα άρθρα αυτά πρέπει να καταργηθούν γιατί αφενός λειτουργούν περιοριστικά στην ελευθερία της έκφρασης, αφετέρου παραβιάζουν τη θρησκευτική ισότητα αφού «προστατεύουν» μόνο κάθε ανεκτή θρησκεία (δίνοντας με τον τρόπο αυτό τη δικαιοδοσία στο δικαστή να ορίσει ο ίδιος αν μία θρησκεία θεωρείται ανεκτή), σε αντίθεση με τη συνταγματική διάταξη που αναφέρεται σε κάθε γνωστή  θρησκεία.

Παράλληλα όμως και με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά για την απόφαση του δικαστηρίου, που σχετίζονται με την υποχρέωση απόδειξης όχι μόνο της αντικειμενικής, αλλά και της υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος και συγκεκριμένα αν ο δράστης με την καθυβριστική ενέργειά του σκοπεί απευθείας (άμεσος δόλος) στην καθύβριση της θρησκείας και επιζητά με τον τρόπο αυτό την ικανοποίησή του. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι υπάρχει αντίθετη νομολογία για ανάλογα ζητήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε την 4959/1994 απόφαση του Πλημμελειοδικείου Αθηνών, βάσει της οποίας δε συνιστούν καθύβριση χιουμοριστικά σχόλια δημοσιογράφου για τα Χριστούγεννα που δημοσιεύονται σε σατυρική στήλη εφημερίδας παρά το γεγονός ότι είναι ακραία και κακόγουστα. Αντιστοίχως και το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης (αρ.αποφ.24070/2006) για την υπόθεση της ταινίας «Κώδικας Da Vinci» ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ένα έργο φαντασίας και όχι ιστορικό, δεν είναι ικανό να κλονίσει τη θρησκευτική πίστη, στο μέσο συνετό ενήλικα άνθρωπο, αλλά ούτε να ανατρέψει τα δεδομένα αυτής της πίστης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ενστερνιζόμαστε απόλυτα την άποψη που απορρέει από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία η ελευθερία της έκφρασης ισχύει και για τις πληροφορίες ή ιδέες που προκαλούν συγκρούσεις, σοκάρουν ή προξενούν ανησυχία. Ο πλουραλισμός, το φιλελεύθερο πνεύμα της ανεκτικότητας και της αξιακής πολυφωνίας, απαιτούν την πλήρη ελευθερία του λόγου, μία από τις λειτουργίες της οποίας, είναι και η πρόκληση της διαφωνίας. Αυτά είναι τα βασικά συστατικά της Δημοκρατίας, που οι θεσμοί οφείλουν να προστατεύσουν και να υπηρετούν. Διαφορετικά ο ολισθηρός δρόμος του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης είναι ορατός. Και εφιαλτικός.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η διαβούλευση για το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» της Γενικής Γραμματείας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, λήγει τυπικά τη Δευτέρα 20.1.2014, αν και ο καθ΄ ύλην αρμόδιος Γενικός Γραμματέας δεν αρνήθηκε ότι το υπό διαβούλευση σχέδιο έχει ήδη τυπωθεί στο Εθνικό Τυπογραφείο. Η ενσωμάτωση επομένως των παρατηρήσεων που διατύπωσαν η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, αλλά και ΛΟΑΤ/LGBT οργανώσεις, κρίνεται εξαιρετικά αμφίβολη καθιστώντας τη δημόσια διαβούλευση εν πολλοίς προσχηματική. Παράλληλα, η μη συμμετοχή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στα ανθρώπινα δικαιώματα στην ομάδα εργασίας κατά τη φάση της εκπόνησης του Σχεδίου Δράσης και η πρόσκληση για τη διατύπωση των παρατηρήσεών τους μόνο εκ των υστέρων, είναι επίσης προβληματική.

Ο μονομερής σχεδιασμός από πλευράς Διοίκησης, απουσία της Κοινωνίας των Πολιτών, οδήγησε τελικά σε ένα Σχέδιο Δράσης που δεν αποτελεί στρατηγική των συναρμοδίων Υπουργείων και φορέων για την επόμενη τριετία, που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει λύσεις και βελτιώσεις του θεσμικού πλαισίου με βάση τις υποχρεώσεις της Ελλάδος, όπως αυτές απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά αντιθέτως είναι ένα απολογιστικό κείμενο που επιχειρεί να παρουσιάσει μία εξωραϊσμένη εικόνα και εξαντλείται στην αποσπασματική παράθεση της νομοθεσίας.

Έτσι, ακόμα και σε ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αποφεύγει γενναίες θεσμικές παρεμβάσεις, όπως λ.χ. για την αποσυμφόρηση των φυλακών όπου αρκείται στην ανέγερση νέων με την αποτελεσματικότερη απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων, χωρίς να δίνει, ως οφείλει, προτεραιότητα στο ζήτημα της επανορθωτικής δικαιοσύνης, προτάσσοντας κοινοτικά και εναλλακτικά της κράτησης μέτρα, ούτε να δίνει λύση στο ζήτημα μείωσης του χρόνου προσωρινής κράτησης, αλλά και  στο ζήτημα της επανένταξης των αποφυλακισθέντων. Οι νέες «φυλακές- φρούρια» που ήδη ετοιμάζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Δομοκό για συγκεκριμένη κατηγορία κρατουμένων, μας δίνει μία πρώτη γεύση για το ζοφερό μέλλον των φυλακών και τις ακόμα πιο απάνθρωπες συνθήκες κράτησης που επιφυλάσσει η Κυβέρνηση.

Ακόμη πιο απογοητευτικές είναι οι  «λύσεις» που προτείνονται στο Σχέδιο Δράσης για την διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης και αφορούν στη λειτουργία των κέντρων κράτησης, που αποδεδειγμένα δεν αποτελούν αντικίνητρο για τη μετανάστευση, ενώ παράλληλα υπολείπονται κατά πολύ των διεθνών προδιαγραφών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ταυτόχρονα, όπως πολύ ορθά εντοπίζει η ΕΕΔΑ, το σημερινό νομικό κενό ως προς την κτήση ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών και η τροποποίηση του ν.3838/2010 εκλαμβάνεται -ειρωνικά προφανώς-ότι υπηρετεί την ομαλή κοινωνική ένταξη των μεταναστών και των τέκνων τους και εκτιμάται ότι θα εξαλείψει το ρατσισμό και τα κοινωνικά στερεότυπα (!).

Και ενώ το Εθνικό Σχέδιο Δράσης θα μπορούσε να αποτελέσει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεθούν μείζονος σημασίας ζητήματα, όπως η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια μετά και την έκδοση της πρόσφατης απόφασης του ΕΔΔΑ και η αυτοτελής τιμώρηση του ίδιου του ρατσιστικού εγκλήματος (τα οποία οφείλουν να ενταχθούν στο κατατεθέν αντιρατσιστικό νομοσχέδιο), αλλά και ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας που βρίσκονται στον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εντούτοις-σκοπίμως;- τα παρακάμπτει.

Αναμένουμε λοιπόν να δούμε αν θα επαληθευθούν οι ανησυχίες μας περί προσχηματικής διαβούλευσης ενός ημιτελούς και, συχνά, σε λάθος κατεύθυνση Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ή αν θα ενσωματωθούν οι παρατηρήσεις και οι ολοκληρωμένες προτάσεις των φορέων της Κοινωνίας των Πολιτών. Η εκπόνηση και πολύ περισσότερο η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για τη θωράκιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα σε μία τόσο δύσκολη χρονική περίοδο. Αντιθέτως, η εκπόνηση ενός εξωραϊσμένου απολογισμού δεν αποτελεί παρά ένα επικοινωνιακό εργαλείο στα χέρια μίας Κυβέρνησης που έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι η πρώτη που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Στην επίσκεψη που πραγματοποίησε κλιμάκιο των Οικολόγων Πράσινων Λέσβου στο κέντρο κράτησης κοντά στο χωριό Μόρια την Δευτέρα 13.1.2014, διαπιστώθηκε ότι κρατούνται 8 ανήλικοι Αφγανοί για χρονικό διάστημα άνω των 22 ημερών και ένας ανήλικος Αφγανός για 16 μέρες κατά παράβαση της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με την οποία οι ανήλικοι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως παραβάτες της μεταναστευτικής νομοθεσίας ,αλλά ως δικαιούχοι προστασίας. Οι ημέρες περνούν και οι ανήλικοι πρόσφυγες παραμένουν στη Μόρια, περιμένοντας την προώθησή τους σε Κέντρα Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αλλοδαπών της ηπειρωτικής Ελλάδας, καθώς το κέντρο προστασίας ανηλίκων μεταναστών στην Αγιάσο δεν λειτουργεί πια.

Η Ελλάδα, μεταξύ των ετών 2009 και 2012, καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ σε 11 περιπτώσεις, που αφορούν στις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών που κρατούνται σε κέντρα κράτησης μεταναστών ή σε σταθμούς συνοριοφυλακής. Μάλιστα, μετά από τις πρόσφατες δηλώσεις του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ, που υπέδειξε στους αξιωματικούς και σε λοιπούς υπηρετούντες την ελληνική αστυνομία τρόπους έτσι ώστε να μετατρέπουν τη ζωή των μεταναστών σε βίο αβίωτο, διαπιστώνουμε για μία ακόμα φορά ότι συνεχίζεται η πρακτική της κράτησης ανηλίκων για μεγάλο διάστημα έως τη μεταφορά τους σε κέντρα υποδοχής ανηλίκων.

Σε αυτές τις συνθήκες, μετανάστες και πρόσφυγες συνεχίζουν να φιλοξενούνται στα αστυνομικά τμήματα, ενώ όσοι «περισσεύουν» οδηγούνται από την αστυνομία απροειδοποίητα στο ανοιχτό κέντρο υποδοχής ΠΙΚΠΑ, που λειτουργεί αποκλειστικά με την φροντίδα εθελοντών πολιτών. Οι Σύριοι λαμβάνουν αποφάσεις διοικητικής απέλασης με χρονικό όριο 6 μήνες, ενώ οι Αφγανοί, κυρίως, αλλά και άλλοι πρόσφυγες που προέρχονται επίσης από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, μεταφέρονται στα κέντρα κράτησης σε καθεστώς φυλάκισης για χρονικό διάστημα έως και 18 μήνες. Οικογένειες χωρίζονται, ενώ τα μέτρα παρακολούθησης στη θάλασσα του Αιγαίου γίνονται όλο και πιο αυστηρά με την εφαρμογή του Eurosur. Τα ναυάγια στο Αιγαίο συνεχίζονται, ενώ η ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει απαντήσει στις καταγγελίες της έκθεσης της ΜΚΟ Proasyl για τις κακοποιήσεις και τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στην Τουρκία.

Δυστυχώς, διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά ότι η ελληνική Πολιτεία σε συνέχεια της αδυναμίας χάραξης μεταναστευτικής πολιτικής από την Ε.Ε., εξακολουθεί να λειτουργεί κυρίως αποτρεπτικά στην αντιμετώπιση προσφύγων και μεταναστών, παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες, αρνούμενη να οικοδομήσει μία υποτυπώδη πολιτική για τη μετανάστευση.

Πολιτική Κίνηση Λέσβου

και Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Επείγουσα ερώτηση που βασίζεται στις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για την καταστροφή επάνω στο πλοίο της ναυτικής διοίκησης των ΗΠΑ MV Cape Ray, πιλοτικά ή σε πραγματικές συνθήκες, των χημικών όπλων της Συρίας με τη μέθοδο της υδρόλυσης στα διεθνή ύδατα μεταξύ Ιταλίας, Ελλάδας, Λιβύης και Μάλτας κατέθεσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης.

 Ο Διεθνής Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων έχει αναλάβει την καταστροφή των περίπου 1400 τόνων των Συριακών χημικών όπλων μέχρι τα μέσα του 2014. Μετά την άρνηση αρκετών χωρών (Αλβανία, Βέλγιο, Νορβηγία κ.α.) να φιλοξενήσουν στην επικράτειά τους αυτή την διαδικασία, οι ΗΠΑ πρότειναν τη χρησιμοποίηση της μεθόδου υδρόλυσης που έχει αναπτύχθει για την αδρανοποίηση. Το πρώτο φορτίο χημικών έχει ήδη αποπλεύσει από τη Συρία με προορισμό την Ιταλία, όπου θα μεταφορτωθεί στα Αμερικάνικα πλοία για να ξεκινήσει η διαδικασία σύντομα.

Όπως δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, «Δεν θέλουμε να προκαλέσουμε πανικό. Ζητάμε ενημέρωση από την Κομισιόν και περισσότερη διαφάνεια και πληροφόρηση, ώστε η καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας να γίνει πράγματι με ασφάλεια, με μεθόδους που δεν θα έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον και στις ανθρώπινες κοινότητες. Χρειάζεται να απαντηθούν τα ερωτήματα που θέτουν επιστήμονες ως προς την μέθοδο. Αν διαπιστωθεί ότι δεν είναι ασφαλής η καταστροφή των χημικών όπλων με αυτή τη μέθοδο, να υπάρξουν εναλλακτικές πιο ασφαλείς. Η διαχείριση τέτοιου είδους ουσιών χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να αποτεθούν σε μια κλειστή θάλασσα, όπως η Μεσόγειος. Η μέθοδος δεν έχει ξαναχρησιμοποιηθεί για καταστροφή αυτών των χημικών και μάλιστα σε θάλασσα. Είναι γεγονός ότι στο παρελθόν οι περιβαλλοντικές ανησυχίες δεν λαμβάνονταν υπόψη και ποσότητες χημικών όπλων είχαν απορριφθεί στη θάλασσα. Σήμερα, όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό αφού υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι».

  Διαβάστε περισσότερα… »

Ενώ διεξάγεται η δίκη για τη δολοφονία του 27χρονου Πακιστανού ποδηλάτη Σαχζάτ Λουκμάν από δύο ημεδαπούς στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, γίνονται γνωστά συγκλονιστικά στοιχεία της υπόθεσης, που φωτογραφίζουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εγκληματική ολιγωρία των αστυνομικών αρχών απέναντι στο ρατσιστικό έγκλημα και τις ολέθριες συνέπειες της «πολιτικής» αυτής. Της χρόνιας πολιτικής της αδράνειας που εξέθρεψε τη Χρυσή Αυγή και οδήγησε στον τραυματισμό και στη δολοφονία αθώων πολιτών. Έτσι, ενώ οι Αρχές είχαν από την πρώτη στιγμή στα χέρια τους τις ομολογίες των δραστών και τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για το έγκλημα και ενώ στα σπίτια των δραστών βρέθηκαν 117 φυλλάδια, αυτοκόλλητα και άλλα κείμενα της Χρυσής Αυγής, τέσσερα στιλέτα πεταλούδα, σιδηρογροθιές και ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, εντούτοις δεν προέβησαν στις επιβεβλημένες ενέργειες για την αποκάλυψη της προέλευσης των όπλων και του ρατσιστικού κινήτρου των δραστών. Φάνηκε λοιπόν να υιοθετούν τον απίθανο ισχυρισμό των κατηγορούμενων βάσει του οποίου η δολοφονία προήλθε από καβγά επειδή το θύμα που επέβαινε σε ποδήλατο, έφραζε το δρόμο στους δράστες που κινούνταν με σκούτερ(!), αν και είναι τουλάχιστον προφανές ότι θα μπορούσαν εύκολα να το προσπεράσουν. Ισχυρισμός που δεν αντέχει στην κρίση της κοινής λογικής.

 Δεχόμενες τον απίθανο ισχυρισμό των δραστών, οι αστυνομικές αρχές λειτούργησαν με εγκληματική αμέλεια (αν όχι σκοπιμότητα) και δεν διερεύνησαν το ρατσιστικό κίνητρό τους και συγκεκριμένα δεν προχώρησαν στην κατάσχεση των κινητών τηλεφώνων και την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των κατηγορουμένων που θα οδηγούσε εγκαίρως στη σύλληψη ενός ευρύτερου δικτύου ενόχων που βρίσκεται πίσω από  τα «τάγματα εφόδου», τα οποία πραγματοποιούν δολοφονικές περιπολίες με θύματα μετανάστες. Το γεγονός μάλιστα ότι το σκούτερ στο οποίο επέβαιναν οι δράστες δεν έφερε πινακίδες, αποδεικνύει την εγκληματική τους πρόθεση αλλά και την προμελέτη του εγκλήματος. Το θύμα βέβαια θα βρισκόταν μετά, αρκεί να είχε μελαμψό χρώμα.

Τα τάγματα εφόδου δρούσαν ανενόχλητα μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δυστυχώς η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, δεν στάθηκε ικανή να αφυπνίσει τα αντανακλαστικά της Ελληνικής Αστυνομίας και να αποτρέψει νέα εγκλήματα. Ήρθε όμως ο καιρός να αφυπνίσει την Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναγνωρίσει το ρατσιστικό κίνητρο, ανακόπτοντας έστω και καθυστερημένα την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου στο μέλλον.  Δικαιώνοντας ταυτόχρονα τους γονείς του Λουκμάν, του Φύσσα και όλων των ανώνυμων θυμάτων της ρατσιστικής βίας, την οποία εξέθρεψε το μίσος και γιγάντωσε η ατιμωρησία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Πριν από λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση έθεσε σε διαβούλευση το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», ένα πλάνο δράσης για την αναβάθμιση της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην χώρα. Ή τουλάχιστον αυτός θα έπρεπε να είναι ο σκοπός μιας τέτοιας φιλόδοξης προσπάθειας. Το κείμενο έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση να καλύψει κενά ετών, καθώς πρόσφατα τα δικαιώματα μπήκαν στην κυβερνητική ατζέντα ως συγκεκριμένη θεματική άσκησης πολιτικών μέσα από την σχετική ρητορική και σημειολογία. Την όποια θετική σκέψη υποδοχής του Σχεδίου έρχεται να σκιάσει ο τρόπος με τον οποίο το κείμενο δόθηκε στην δημοσιότητα: Παρουσιάστηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, η οποία ωστόσο μοιάζει να είναι προσχηματική (άλλωστε έχει ήδη τυπωθεί από το Εθνικό Τυπογραφείο, ενώ τίθεται σε διαβούλευση) καθώς δεν έγινε καμία προηγούμενη συζήτηση με οργανώσεις και οργανισμούς δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Ελλάδα ούτε βασίζεται, όπως θα όφειλε, στις τόσες τεκμηριωμένες εκθέσεις που αναδεικνύουν ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων στα επί μέρους πεδία των δικαιωμάτων.

            Το κείμενο συνιστά στο μεγαλύτερο μέρος του συρραφή του ισχύοντος δικαίου και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που υλοποιούνται από διάφορα υπουργεία. Παρουσιάζονται κατακερματισμένα χωρίς μεταξύ τους συσχετισμό και χωρίς κοινό στόχο. Το σχέδιο χαρακτηρίζεται από λογική απολογισμού προγράμματος και όχι πολιτικής στρατηγικής που αποσκοπεί σε κάτι ιδιαίτερα ουσιαστικό και κρίσιμο την περίοδο που διανύουμε: την προστασία των δικαιωμάτων, λαμβάνοντας υπόψη τις ελλείψεις που ήδη έχουν υποδειχθεί από  διεθνείς και ελληνικούς οργανισμούς και οργανώσεις, αλλά και την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (όταν αυτό συμβαίνει, πχ στο θέμα των συνθηκών κράτησης, γίνεται εργαλειακά).

Το Σχέδιο χαρακτηρίζεται από ανισομέρεια ως προς τις διαφορετικές κατηγορίες δικαιωμάτων. Έτσι, ενώ για την δικαιοσύνη υπάρχουν λεπτομερή προγράμματα με προϋπολογισμούς (αν και χωρίς χρονοδιαγράμματα), για την μετανάστευση, τις φυλακές, κ.α. το Σχέδιο στέκεται σε γενικολογίες. Για παράδειγμα, ενώ για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του υπερπληθυσμού στις φυλακές ως στόχος αναφέρεται η «αποτελεσματικότερη απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων» δεν γίνεται καμιά αναφορά στις δομικές αδυναμίες που εμποδίζουν την απορρόφηση αυτή. Παρομοίως, οι σχεδιασμοί για την κατοχύρωση του δικαιώματος στην υγεία μοιάζουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου, την στιγμή που μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού μένει ανασφάλιστο χωρίς πρόσβαση στις δομές υγείας: το μόνο που εξετάζει το Σχέδιο είναι η ‘ελεύθερη κίνηση των ασθενών’. Επίσης, στα θέματα αλλοδαπών, αν και αναγνωρίζει ότι έγιναν παραβιάσεις δικαιωμάτων σε σχέση με τις συνθήκες κράτησης (βλ. αποφάσεις ΕΔΔΑ), οι δράσεις που προτείνει για την διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης (δηλ.  κυρίως την λειτουργία κέντρων κράτησης), όχι μόνο δεν καλυτερεύουν το ζήτημα αλλά είναι αυτές που το δημιουργούν (απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, μακρύς χρόνος κράτησης, κλπ). Ως προς την κτήση ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών, το σημερινό νομικό κενό εκλαμβάνεται ότι υπηρετεί την  «ομαλότερη κοινωνική ένταξη των μεταναστών και των τέκνων τους», ενώ η αναμενόμενη τροποποίηση των ν. 3838 και 3386 εκτιμάται ότι «θα εξαλείψει το ρατσισμό και τα κοινωνικά στερεότυπα απέναντι στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς». Μάλιστα, η αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου χορήγησης ιθαγένειας περιγράφεται ως “δράση εν εξελίξει”, ενώ στην πραγματικότητα είναι “δράση στο συρτάρι”. Τέλος, το Σχέδιο αναφέρει ότι «η πείνα, η έλλειψη στέγης, η μακροχρόνια φτώχεια αποτελούν προσβολή για την ανθρωπότητα και αποτελούν ουσιώδη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»,  χωρίς να υποδεικνύει κανένα απολύτως μέτρο και πολιτικές για το θεμελιώδες ζήτημα του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε ζητήματα κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων. Διαβάστε περισσότερα… »