Η καταδίκη δύο λιμενικών από το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιά σε 3 και 6 χρόνια κάθειρξης με αναστολή, οι οποίοι κατηγορούνταν για βασανισμό δύο Μαροκινών σε σκάφος που τους μετέφερε στο λιμάνι της Χίου το 2007, ήταν η ελάχιστη δικαίωση για τους δύο μετανάστες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τους βασανιστές τους. Θυμίζουμε ότι η καταγγελία αφορούσε βασανιστήρια με τη μέθοδο του αποκλεισμού της αναπνοής έως τα όρια του πνιγμού και της ασφυξίας (εικονικός πνιγμός), χρήση γκλομπ, χτυπήματα στο κεφάλι στα κάγκελα του πλοίου, ηλεκτροσόκ με όπλο τέιζερ και εικονικές εκτελέσεις. Όλα τα παραπάνω είχαν καταγραφεί τόσο στην έκθεση της οργάνωσης Proasyl, όσο και στην έκθεση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, που τους εκπροσωπούσε.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίζουμε την απόφαση της στρατιωτικής δικαιοσύνης, που δημιουργεί δεδικασμένο για πολλές ανάλογες υποθέσεις βασανισμού, που έως σήμερα παραμένουν ατιμώρητες. Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη χρήση μεθόδων βασανισμού, είναι ιδιαίτερα συχνή τόσο κατά τον εγκλεισμό μεταναστών και προσφύγων σε κέντρα κράτησης ή σε Αστυνομικά Τμήματα, όσο και κατά τη διενέργεια παράνομων επαναπροωθήσεων. Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα, συνυπάρχει και άμεση απειλή για τη ζωή των ανθρώπων αυτών. Ευελπιστούμε ότι η εν λόγω απόφαση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στο μέλλον. Για να συμβεί όμως αυτό, τα θύματα των βασανιστηρίων πρέπει να προστατεύονται και να ενθαρρύνονται για να προβούν σε καταγγελία (λ.χ. με την απονομή καθεστώτος ανθρωπιστικών λόγων), οι αρμόδιες υπηρεσίες να διενεργούν ανεξάρτητες και αξιόπιστες ΕΔΕ και η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των λιμενικών να τεθούν ως προτεραιότητα. Η Δικαιοσύνη που έχει τον τελευταίο λόγο, αν και εφόσον οι καταγγελίες φθάσουν στο ακροατήριο -γεγονός σπάνιο- οφείλει με τη σειρά της να είναι αντικειμενική. Διότι η ανοχή που πολλές φορές φθάνει στη συγκάλυψη εγκλημάτων, είναι και αυτή με τη σειρά της εγκληματική.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μία στις τρεις γυναίκες έχουν πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού

50 εκατομμύρια κορίτσια χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση  

«Δυστυχώς η βία κατά των γυναικών όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά αυξάνεται, σε όλες της τις μορφές και σε όλους τους χώρους: βία σωματική, ψυχολογική, λεκτική, βία στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο. Η παρατεταμένη και εντεινόμενη πολλαπλή κρίση έχει ως συνέπεια περισσότερη βία κατά των γυναικών και λιγότερη προστασία και θεραπεία. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική για τις γυναίκες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, άστεγες, άνεργες, ανασφάλιστες, γυναίκες με ασθένεια ή αναπηρία, γυναίκες πρόσφυγες, μετανάστριες, Ρομά, γυναίκες διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Επιπλέον, για τις γυναίκες θύματα της βίας όχι μόνο δεν υπάρχουν κατάλληλες και επαρκείς δομές εξειδικευμένης στήριξης και καταφύγια, αλλά πλέον δεν υπάρχει καν πρόσβαση σε αποτελεσματικό βασικό δημόσιο σύστημα υγείας, λόγω της συνεχιζόμενης υποβάθμισής του από τις ακολουθούμενες ισοπεδωτικές πολιτικές λιτότητας”, δήλωσε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Μία στις τρεις γυναίκες στον πλανήτη θα πέσει θύμα βιασμού ή ξυλοδαρμού στη διάρκεια της ζωής της, όχι κατ΄ ανάγκη από κάποιους αγνώστους, αλλά συχνά από κοντινούς της ανθρώπους. Η κακοποίηση ενός δισεκατομμυρίου γυναικών δεν είναι απαράδεκτη μόνο από ηθική άποψη αλλά είναι και μια συνεχιζόμενη βαρβαρότητα που καταστρέφει τις ζωές δισεκατομμυρίων πολιτών.  Χρειαζόμαστε μια ειρηνική επανάσταση για εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες και τα κορίτσια. Το θέμα αυτό πρέπει να είναι ψηλά στην προτεραιότητα των κοινωνιών, να μην κρύβεται, να μην κουκουλώνεται. Το μισό του πληθυσμού πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζει χωρίς φόβο σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή, σε κάθε χώρα.

 Η απονομή του Bραβείου Zαχάρωφ 2013 από το Ευρωκοινοβούλιο στη Malasa Yousofsai, στο κορίτσι το οποίο δέχτηκε στις 9/10/2012 δολοφονική επίθεση από φανατικούς Ταλιμπάν γιατί αγωνίζονταν για την εκπαίδευση των κοριτσιών, αναδεικνύει μια άλλη διάσταση της βίας κατά των γυναικών. Από τα 75 εκατ. παιδιών παγκοσμίως που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, τα 2/3 είναι κορίτσια. Πολλά κορίτσια δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, πιέζονται να παντρευτούν νωρίς, δέχονται γενετήσια βία, εμποδίζονται από τη φτώχεια ή τον ρατσισμό να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Πολλά σχολεία έχουν καταστραφεί λόγω βίας σε διάφορες  χώρες. Μεταξύ των 2000 ατόμων που πνίγονται κάθε χρόνο στη Μεσόγειο κατά την προσπάθεια τους να φτάσουν σε μια ασφαλή χώρα ή να έχουν μια καλύτερη ζωή βρίσκονται πολλές γυναίκες και κορίτσια.

 Στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες, την κατάργηση των στερεοτύπων για τα φύλλα, και την ισότιμη εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών στην πολιτική αλλά και τις υψηλόβαθμες θέσεις των επιχειρήσεων και των φορέων, οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι μόνες τους. Χρειάζεται να αλλάξουν και οι άνδρες ώστε να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση πιο δίκαιων και συνεκτικών κοινωνιών. Επίσης, είναι αναγκαία όχι απλά η ύπαρξη αλλά η ενδυνάμωση των γυναικείων και φεμινιστικών κινημάτων και των οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών. Για όλα αυτά απαιτούνται ολοκληρωμένες στρατηγικές σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, καλά μελετημένες και σχεδιασμένες μαζί με όλες τις ενδιαφερόμενες γυναίκες.

 Οι Πράσινοι έχουν προβεί και συνεχίζουν να προβαίνουν σε μια σειρά πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση αυτή, διαμορφώνοντας και προωθώντας πολιτικές τόσο για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, όσο και για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας γενικότερα».

H 25^η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών,  βρίσκει τη χώρα μας στη δίνη μια πολύπλευρης κοινωνικής, οικονομικής και αξιακής κρίσης, συνθήκη η οποία καθιστά αδήριτη την ανάγκη για αντίσταση σε πολλά επίπεδα. Η βία κατά των γυναικών, σε όλες τις εκδοχές της, συνιστά την  ειδεχθέστερη έκφρασή άσκησης εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα η οποία αντανακλά και συντηρεί τις πατριαρχικές δομές σε όλο τον πλανήτη. Στη χώρα μας τόσο η οικονομική κρίση όσο και η άνοδος του φασισμού επιδείνωσαν το οξύ  κοινωνικό πρόβλημα  της έμφυλης βίας η οποία ως μηχανισμός ελέγχου και καθυπόταξης των γυναικών αφορά όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά στρώματα. Η κοινωνία με τις δομές και τους θεσμούς της , όπως η οικογένεια, το σχολείο, η εκκλησία και ο διάχυτος σεξισμός στην πολιτική και τα ΜΜΕ συμβάλλουν  στην αναπαραγωγή των  έμφυλων στερεοτυπικών κοινωνικών ρόλων και τροφοδοτούν μ αυτόν τον τρόπο  την ανοχή στη βία κατά των γυναικών. Η διάχυση ολοκληρωτικών, φασιστικών ιδεολογιών στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια με σαφή σεξιστικό προσανατολισμό που προπαγανδίζουν ανοιχτά και απροσχημάτιστα την έμφυλη ανισότητα και την επιστροφή στους παραδοσιακούς ρόλους για τα δύο φύλα αλλά και η τραγική εξέλιξη της πολιτικής εκπροσώπησης αυτών των ιδεών στο ελληνικό κοινοβούλιο συνέβαλε στην ηθική  νομιμοποίηση  και στην παγίωση στη συλλογική συνείδηση της ιδέας της επικυριαρχίας του ενός φύλου στο άλλο. Η ναζιστική όμως ιδεολογία της εγχώριας άκρας δεξιάς εκμεταλλεύτηκε και στηρίχθηκε στον ήδη υπάρχοντα ρατσισμό και σεξισμό.

• Η ενδοοικογενειακή βία, που φτάνει πολλές φορές έως τη γυναικοκτονία, παρουσιάζει έξαρση στη χώρα μας. Είχαμε δεκάδες θύματα γυναίκες δολοφονημένες τα τελευταία χρόνια και όσο και αν επιμένουν τα ΜΜΕ να βαφτίζουν  τις δολοφονίες «εγκλήματα πάθους» ή «οικογενειακές τραγωδίες» αυτές συνιστούν την ακραία έκφραση της κακοποίησης των γυναικών. Τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν κατά τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας κατά 47%[1], καθώς η οικονομική κρίση συνιστά έναν επιβαρυντικό παράγοντα στις ήδη βεβαρημένες έμφυλες σχέσεις. Και αυτό γιατί η άσκηση σωματικής βίας αντισταθμίζει το «κενό εξουσίας» που γεννά η φτώχια και η ανεργία  μέσω των οποίων ακυρώνεται ο  ανδρικός παραδοσιακός ρόλος. Επιπλέον στο όνομα της οικονομικής κρίσης παραγκωνίζονται  κοινωνικές ανάγκες και υποβαθμίζονται υπηρεσίες και παροχές για τα θύματα κακοποίησης. Ζητάμε από την πολιτεία να προωθήσει  κατά προτεραιότητα την υλοποίηση των ενεργειών που εξαγγέλθηκαν και αφορούν στην στήριξη των θυμάτων έμφυλης βίας και  τη δημιουργία τουλάχιστον ενός ανά περιφέρεια ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους. Επιπλέον επιβάλλεται η τροποποίηση του νόμου  3500/2006 για την ενδο-οικογενειακή βία καθώς αυτός στη μορφή που ισχύει σήμερα δεν αναγνωρίζει τις αιτίες του προβλήματος και την πολυπλοκότητά του, δίνει έμφαση στην προστασία του θεσμού της οικογένειας και όχι των μελών της, δε δίνει την πρέπουσα βαρύτητα σε όλες τις μορφές ενδο-οικογενειακής βίας και  ουσιαστικά μένει ανεφάρμοστος. 
• Η σωματεμπορία (trafficking) το σύγχρονο αυτό δουλεμπόριο συνιστά μια άλλη μορφή βίας η οποία πλήττει βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Η Ελλάδα  συγκαταλέγεται στις διεθνείς εκθέσεις ως χώρα διέλευσης και προορισμού εμπορίας ανθρώπων και επισημαίνεται η αμετάβλητη  κατάσταση όσον αφορά την καταπολέμηση της σωματεμπορίας, και το συνεχιζόμενο καθεστώς ατιμωρησίας των δραστών. Απαιτείται πλήρης νομοθετική και κοινωνική προστασία των θυμάτων αυτού του σύγχρονου δουλεμπορίου. Τιμωρία των δουλεμπόρων και όχι των θυμάτων, επιβολή κυρώσεων στους πελάτες, παροχή βοήθειας (ιατρικής, ψυχολογικής), αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη των θυμάτων, δημιουργία χώρων στέγασης και φιλοξενίας, προστασία από τον κίνδυνο απέλασης για όσες γυναίκες – θύματα trafficking δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στη χώρα τους.
• Ο βιασμός ως μία από τις απεχθέστερες μορφές βίας κατά των γυναικών στη χώρα μας σπάνια καταγγέλλεται και πολύ σπανιότερα τιμωρείται και όταν αυτό συμβαίνει επιβάλλονται ελαφριές ποινές, αναντίστοιχες της βαρύτητας του εγκλήματος. Ο κοινωνικός στιγματισμός και η ενοχοποίηση των ίδιων των θυμάτων για όσα υπέστησαν συνιστούν έναν αποτρεπτικό παράγοντα  για την καταγγελία του εγκλήματος αυτού.  Ο βιασμός συνιστά ακραία έμφυλη βία η οποία καταρρακώνει τη γυναίκα σωματικά και ψυχικά και την τραυματίζει για την υπόλοιπη ζωή της.  Απαιτούμε την απαρέγκλιτη καταδίκη των δραστών και την επιβολή αυστηρών ποινών σε όλες τις περιπτώσεις και όχι μόνο σ΄ αυτές  όπου το έγκλημα του βιασμού συνοδεύεται από φόνο.  
• Η σεξουαλική παρενόχληση κυρίως στο χώρο εργασίας (αλλά και σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους)  είναι άλλη μία μορφή άσκησης έμφυλης βίας, η οποία  προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα θύματα είναι γυναίκες. Παρότι η σεξουαλική παρενόχληση στη χώρα μας συνιστά αυτοτελές ποινικό αδίκημα από το 2006 με το νόμο 3488/2006  σπανίως καταγγέλλεται,  συνήθως συγκαλύπτεται (όπως και στις άλλες μορφές βίας κατά των γυναικών) από μια ιδιότυπη σιωπή και συντηρείται από την κοινωνική ανοχή. Η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας οδήγησε επίσης στη μείωση των (έτσι κι αλλιώς περιορισμένων) καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο από τις γυναίκες.

             Και όλα τα παραπάνω οι μετανάστριες, οι γυναίκες πρόσφυγες και οι γυναίκες της μειονότητας τα βιώνουν  σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Η πάταξη όλων των μορφών βίας  κατά των γυναικών,  η απομόνωση και η πολιτική καταδίκη απόψεων που θεωρούν εχθρό τη γυναίκα ως χειραφετημένο υποκείμενο πρέπει να είναι στις άμεσες προτεραιότητες κάθε ευνομούμενης πολιτείας και κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. Ο σεβασμός και η προστασία της ζωής, της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του μισού του πληθυσμού της γης συνιστούν δείκτες δημοκρατίας και  πολιτισμού.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Απρόκλητη επίθεση αστυνομικών της ομάδας ΔΕΛΤΑ σημειώθηκε μετά την πορεία της 17^ης Νοέμβρη στα Εξάρχεια με σπάσιμο τζαμαρίας καφενείου της περιοχής, ξυλοδαρμούς, 14 συλλήψεις και καταγγελίες για την κατασκευή επιβαρυντικών στοιχείων[1]. Την Τετάρτη (20/11) οι συλληφθέντες απολογήθηκαν σε ανακριτή και εισαγγελέα και αφέθηκαν ελεύθεροι αφού ορίστηκε δικάσιμος και επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορεία της 17 Νοέμβρη που ήταν και φέτος μαζική και είχε παλμό, ήταν απόλυτα ειρηνική[2]. Παρά το γεγονός αυτό, η Αστυνομία επέλεξε να δυναμιτίσει την κατάσταση.

Oι Οικολόγοι Πράσινοι  καταδικάζουμε την αστυνομοκρατία, την ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων, τα πογκρόμ και τις αναίτιες συλλήψεις, που δημιουργούν ανασφάλεια στους πολίτες και δεν εξασφαλίζουν συνθήκες κοινωνικής ειρήνης, αλλά αντίθετα αποτελούν επένδυση στην ένταση και το φόβο. Οι εμπνευστές αυτών των πρακτικών, επικαλούμενοι την ασφάλεια δεν επιτυγχάνουν τίποτα περισσότερο από το να καταφέρουν ένα ακόμη πλήγμα στο «Κράτους Δικαίου», το οποίο έχει πλέον τόσο τσαλαπατηθεί, που δεν αναγνωρίζεται πια.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μια ακόμη νίκη στην καταπολέμηση του ρατσιστικού εγκλήματος σημειώθηκε την Τετάρτη (20/11) με την καταδίκη σε 41 μήνες φυλάκιση για παράνομη βία από κοινού και διακεκριμένη περίπτωση φθοράς από κοινού, δύο ακροδεξιών. Οι κατηγορούμενοι ήταν υπεύθυνοι για τον εμπρησμό μπαρ υπηκόου του Καμερούν στην πλατεία Αμερικής, που  έθεσε σε άμεσο κίνδυνο τους ενοίκους της πολυκατοικίας στην οποία στεγαζόταν. Τα περιστατικά αυτά δεν ήταν  μεμονωμένα, αλλά οι δράστες τους αποτελούσαν τμήμα συγκροτημένων ταγμάτων εφόδου που περιπολούσαν την περιοχή της πλατείας Αμερικής, έχοντας στο ενεργητικό τους επιθέσεις στα γραφεία της Τανζανικής Κοινότητας, προστασία σε μαγαζιά, τρομοκράτηση των αλλοδαπών και μία γενικότερη «κράτος εν κράτει» συμπεριφορά.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε σημαντικό ότι στην εν λόγω δίκη το δικαστήριο έκανε δεκτή την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 79 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα για τέλεση της πράξης «από μίσος προκαλούμενο λόγω της φυλής, του χρώματος, κλπ».  Δεν μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε στη γενικευμένη ατιμωρησία που εξέθρεψε τα φαινόμενα αυτά, με ευθύνη πρωτίστως Αστυνομίας, αλλά και  της Δικαιοσύνης. Έτσι, ακόμη και σήμερα που υπάρχουν θετικές εξελίξεις με αποτέλεσμα να εμφανίζεται τάση μείωσης των  κρουσμάτων ρατσιστικής βίας, το μαχαίρι δεν έχει φτάσει στο κόκαλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην συγκεκριμένη υπόθεση ενώ στη δικογραφία αναφέρονται τα ονόματα άλλων τριών δραστών, το ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα δεν έχει έως σήμερα προβεί στη σύλληψη τους. Αλλά και στη δίκη, οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν ερήμην διότι αποχώρησαν κατά τη διάρκειά της, έπεσαν «στα μαλακά», αφού η έφεση είχε ανασταλτικό χαρακτήρα, ενώ δεν τους επιβλήθηκε καν χρηματική εγγύηση. Αναμένουμε στο μέλλον μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από πλευράς της συντεταγμένης Πολιτείας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε για μία ακόμη φορά προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

«Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από το όραμα ενός κράτους δικαίου και ισονομίας, χωρίς βία και αυταρχισμό, χωρίς εξαρτήσεις από συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας, χωρίς διαφθορά και παρακμή».

Αυτό τονίζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, με δήλωση του εκπροσώπου Τύπου τους Μιχάλη Τρεμόπουλου, με αφορμή την επέτειο των 40 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και συνεχίζουν:

«Σαράντα χρόνια μετά από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, χρειάζεται να γίνει μια συνολική αποτίμηση της αξίας της Δημοκρατίας, των κατακτήσεων αλλά και των προβλημάτων που παραμένουν ανοιχτά.

Δυστυχώς, νέοι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν τι ήταν ακριβώς η χούντα και ο φασισμός, στηρίζουν ή ανέχονται το νεοναζιστικό υπόκοσμο στη Βουλή. Για να πειστεί, όμως, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να γνωρίσει και αυτή η γενιά τις βάρβαρες πρακτικές του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» των κυρίαρχων τάξεων, δηλαδή τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες, τα στρατοδικεία, τις φυλακίσεις χιλιάδων δημοκρατών, τις εξορίες, το κυνήγι των μακρυμάλληδων, των ομοφυλόφιλων, τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, τη λογοκρισία, την απαγόρευση βιβλίων… Αρκεί να εμπνευστεί σε νέες αξίες.

Η αντίσταση στη χούντα τότε, σήμερα σημαίνει αντίσταση σε αντιδημοκρατικές επιλογές, στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος, στη διαφθορά, στο λαϊκισμό, στη βία, στην πατριδοκαπηλία, στο καταστροφικό αναπτυξιακό μοντέλο, στα κυρίαρχα καταναλωτικά πρότυπα. Σημαίνει, ακόμη, απόρριψη των πολιτικών που αναπαράγουν την κρίση σε πολιτικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Σημαίνει νέους αγώνες για ενίσχυση της ολιστικής παιδείας, για πρόσβαση όλων στα συλλογικά αγαθά, στην ποιότητα ζωής, τη δημόσια υγεία, για κοινωνική δικαιοσύνη, για δημιουργικό πνεύμα, για πράσινες καινοτομίες, για νέες πολιτικές και δίκαιες κοινωνικές λύσεις, βασισμένες στην ευρεία συμμετοχή και δράση των πολιτών, στην αξιοπρέπεια, τη βιωσιμότητα και την αλληλεγγύη».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι τιμούν την επέτειο του Πολυτεχνείου με τη συμμετοχή τους στις πορείες της Κυριακής. Αντιπροσωπεία του κόμματος με επικεφαλής τη συνεκπρόσωπο Τύπου Μάγκυ Δούση κατέθεσε σήμερα στις 12 το μεσημέρι στεφάνι στο Πολυτεχνείο.

Το νέο ναυάγιο στην Λευκάδα αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία για τους κύριους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης να περιφέρουν στα ΜΜΕ τα κροκοδείλια δάκρυά τους. Η «Ευρώπη φρούριο» είναι απόρροια των αποφάσεων  της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οικοδομούν μία σκληρή πολιτική αποτροπής εισόδου, με κύριο σκοπό την προστασία των βόρειων χωρών- μελών, που αποτελούν συνήθη προορισμό των προσφύγων και μεταναστών. Στα πλαίσια αυτής της εγκληματικής πολιτικής έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, πάνω από 25.000 άνθρωποι προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη από θαλάσσια οδό, εκ των οποίων οι 1.700 χάθηκαν μόλις κατά το προηγούμενο έτος.

Στην πρόσφατη συνέλευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά την τραγωδία στη Λαμπεντούζα, αποφασίστηκε ακόμα πιο σκληρή πολιτική αποτροπής με γενναία αύξηση του προϋπολογισμού της Frontex και επίσημη έναρξη του συστήματος EUROSUR. Με βάση τα νέα δεδομένα αλλάζει άμεσα η λειτουργία των λιμενικών υπηρεσιών των 25 κρατών-μελών που θα εγκαταστήσουν τα νέα, πανάκριβα συστήματα παρακολούθησης, έτσι ώστε να καταστεί δυνατό να παρέχουν πληροφορίες για την κίνηση των σκαφών στην Frontex σε πραγματικό χρόνο. Επίσημα, οι πληροφορίες προβλέπεται να αξιοποιηθούν για την απόκρουση των μεταναστευτικών ροών. Κάποιοι λοιπόν κάνουν «business» με το μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ την ίδια ώρα, κυνηγημένοι από τον πόλεμο άνθρωποι, πνίγονται στη θάλασσα.

Στην ίδια συνεδρίαση είχαν απορριφτεί οι προτάσεις των Πράσινων για την αλλαγή του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης σχετικά με τη διευκόλυνση της διάσωσης στην θάλασσα, καθώς και την  αλλαγή προτεραιοτήτων με στόχο την οικοδόμηση ευρωπαϊκής πολιτικής προληπτικών μέτρων για  την αποφυγή των ναυαγίων πρωταρχικά και σε δεύτερη φάση μόνο την αποτροπή της εισόδου. Επίσης οι ηγέτες της ΕΕ εντέχνως απέφυγαν να συζητήσουν την πρόταση της Ιταλίας για την αλλαγή της νομοθεσίας για το άσυλο, που θα διευκόλυνε τους πρόσφυγες να φτάσουν στις χώρες που επιθυμούν.

Στο εσωτερικό της χώρας ο κος Κεδίκογλου, ακολουθώντας την φρασεολογία του πρωθυπουργού, κάνει  χρήση του υποτιμητικού όρου «λαθρομετανάστες» και εντοπίζει την ευθύνη μόνο στους λαθρέμπορους που «κερδοσκοπούν πάνω στη ζωή απελπισμένων ανθρώπων». Επίσης, παρά τις πρόσφατες σοβαρές καταγγελίες της έκθεσης της ΜΚΟ Proasyl που αναδείξαμε μόλις χθες σε σχετικό Δελτίο Τύπου και που δεν έχουν απαντηθεί επίσημα, η Κυβέρνηση συνεχίζει να «σφυρίζει αδιάφορα». Στο Δελτίο Τύπου είχαμε αναφερθεί στις σοβαρές καταγγελίες για τη συστηματική παράνομη επαναπροώθηση σκαφών στην Τουρκία, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι εγκαταλείπονται σε βάρκες χωρίς μηχανή και κουπιά, ενώ υπάρχουν κατηγορίες για βασανισμούς και παρακράτηση χρημάτων και ταξιδιωτικών εγγράφων από άντρες ειδικών δυνάμεων που διατηρούν καλυμμένο το πρόσωπο τους για να μην αναγνωρίζονται.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι φοβόμαστε ότι δυστυχώς και άλλα ναυάγια έρχονται και άλλους νεκρούς θα θρηνήσουμε όσο η σκληρή πολιτική αποτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαλυβδώνεται και η ανυπαρξία της κυβερνητικής μεταναστευτικής πολιτικής συνεχίζεται.

Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων και

Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Ο Αφγανός πρόσφυγας Νεζάμ Χακιμί, κρατούνταν επί 4 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου και πέθανε από καρκίνο την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, επειδή κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν του παρασχέθηκε καμία θεραπεία. Ο θάνατος του Νεζάμ  ήρθε να προστεθεί σε έναν ακόμη θάνατο, του Μοχαμάντ Χάσαν, που θα μπορούσε επίσης να είχε αποφευχθεί αν υπήρχε στοιχειώδης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα κέντρα κράτησης. Πέρασε, όπως αναμενόταν, στα «ψιλά» των ειδήσεων χωρίς να αναζητηθούν -και πολύ περισσότερο να αποδοθούν- οι σοβαρότατες ευθύνες που βαραίνουν τους ιθύνοντες. Οι ζωές όμως που χάνονται δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από κανένα χαλί.

Η είδηση ενός θανάτου σε κέντρο κράτησης σίγουρα δεν πέφτει ως κεραυνός εν αιθρία. Από την αρχή της λειτουργίας τους οργανώσεις και πολιτικοί φορείς είχαμε επισημάνει ότι οι συνθήκες κράτησης παραβιάζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα στη ζωή και την υγεία. Οι θάνατοι επομένως είναι αναπόφευκτοι. Για το θάνατο του Νεζάμ όμως τα ερωτήματα που γεννώνται είναι αμείλικτα και αφορούν τόσο το γεγονός ότι βρέθηκε, προφανώς παρανόμως, ένας Αφγανός πρόσφυγας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όσο και το ότι δεν του παρασχέθηκε η αναγκαία θεραπεία για την αντιμετώπιση μίας τόσο σοβαρής ασθένειας, όπως είναι ο καρκίνος.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της κατάργησης των κέντρων κράτησης μεταναστών, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν δίνουν λύση στο μεταναστευτικό ζήτημα, αλλά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία «απορρόφησης» ευρωπαϊκών κονδυλίων και ένα καλό εργαλείο επικοινωνιακής πολιτικής για την κυβέρνηση. Για το λόγο αυτό έχουμε προβεί σε σειρά ενεργειών πραγματοποιώντας επισκέψεις στα κέντρα κράτησης στην Αμυγδαλέζα συνοδεία ευρωβουλευτών των Πρασίνων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και στη Μόρια Λέσβου από κλιμάκιο Οικολόγων Πράσινων Λέσβου[1], έχουμε απευθυνθεί με επιστολή για το θέμα στην αρμόδια Επίτροπο για τις Εσωτερικές Υποθέσεις της ΕΕ και στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ενώ έχουμε πραγματοποιήσει και σχετική συνάντηση με την Επίτροπο και ευρωβουλευτές/ευρωβουλευτίνες των Ευρωπαίων Πρασίνων στις Βρυξέλλες[2]. Παράλληλα συμμετέχουμε στην Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, που συνιστά μια συντονισμένη προσπάθεια αποτελούμενη από ένα ευρύ φάσμα συλλογικοτήτων με τελικό στόχο την κατάργηση των κέντρων κράτησης μεταναστών. Αντιλαμβανόμαστε όμως πλήρως ότι οι προσπάθειες όλων μας πρέπει να ενταθούν, γιατί η συνεχιζόμενη λειτουργία των κέντρων κράτησης αποτελεί βάναυση προσβολή στα θεμελιώδη δικαιώματα στη ζωή, την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.  

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων