Με δύο αποφάσεις κόλαφος  το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για τη λειτουργία σχολείων «γκέτο» στους Σοφάδες και στον Ασπρόπυργο[1] που συνιστούν  ανεπίτρεπτο εκπαιδευτικό διαχωρισμό κατά των παιδιών Ρομά. Το ΕΔΔΑ ζήτησε ρητά από την Ελλάδα, να θέσει τέλος στην παραβίαση και, στην υπόθεση Σαμπάνη, να μετεγγράψει σε άλλα δημόσια σχολεία όσα αιτούντα παιδιά είναι ακόμα σε σχολική ηλικία .

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υπενθυμίζουμε στην ελληνική Πολιτεία ότι η υποχρέωση συμμόρφωσης στις αποφάσεις του ΕΔΔΑ είναι δεσμευτική. Και τούτο διότι με την προσχώρηση της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η τελευταία απέκτησε τυπική ισχύ υπέρτερη της ισχύος των τυπικών νόμων και όλων των κανονιστικών πράξεων της Διοίκησης.  Οι αλλεπάλληλες καταδίκες με τα συνεπακόλουθα πρόστιμα που επιβάλλονται, υποδηλώνουν άρνηση συμμόρφωσης με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση, τη νομολογία του ΕΔΔΑ και τις αποφάσεις του. Ταυτόχρονα υποδηλώνουν την συνεχή άρνηση της ελληνικής Πολιτείας να δεχθεί τους Ρομά ως ισότιμα μέλη της. Στην κατεύθυνση αυτή, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος απηύθυνε ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (13.2.2012)[2] για το θέμα της εκπαίδευσης των παιδιών Ρομά στο Νομό Καρδίτσας, μετά από την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για τη συνέχιση λειτουργίας του 4ου Δημοτικού Σχολείου Σοφάδων, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στην αναγκαία διασπορά των μαθητών του σε άλλα σχολεία. Στην απάντησή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή[3] αναφέρθηκε στην Οδηγία 2000/43/ΕΚ του Συμβουλίου, η οποία έχει ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία και απαγορεύει τις άμεσες και έμμεσες διακρίσεις λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής στην εκπαίδευση, μεταξύ άλλων, τονίζοντας επίσης ότι τα μέτρα που ελήφθησαν στην προκειμένη την περίπτωση δεν συνέβαλαν στην αποτελεσματική κατάργηση του διαχωρισμού.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι, από κοινού με τις Συνεργαζόμενες Οργανώσεις και Κοινότητες για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ρομά στην Ελλάδα (ΣΟΚΑΔΡΕ), που συντονίζει το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), ζητάμε από την Ελληνική Πολιτεία το αυτονόητο: Συμμόρφωση με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γιατί η νέα κοινωνία για την οποία αγωνιζόμαστε ξεκινά από τα παιδιά. Και η αγωγή τους, από τα σχολεία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ενώ εντείνεται η ανθρωπιστική κρίση στη Σύρια, η οποία έχει λάβει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις με δύο εκατομμύρια πρόσφυγες, εκ των οποίων το ένα εκατομμύριο είναι παιδιά ηλικίας κάτω των έντεκα ετών, η Ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, το έτος 2012 μόλις δύο Σύριοι πολίτες εντάχθηκαν στο καθεστώς διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, στα θαλάσσια σύνορά μας οι Σύριοι πολίτες συχνά χάνουν τη ζωή τους ή επαναπροωθούνται παράνομα από την ελληνική ακτοφυλακή και συνοριοφυλακή[1]. Όσοι «τυχεροί» καταφέρνουν να εισέλθουν στη χώρα, αντιμετωπίζουν την έλλειψη υποδομής του ελληνικού κράτους, αφού δεν λειτουργούν, ως οφείλουν, τα κέντρα πρώτης φιλοξενίας, ενώ υπάρχουν περιστατικά παράνομης σύλληψης και κράτησης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

 Όσο δεν επιτυγχάνεται η -αυτονόητη- άμεση εκεχειρία στη Σύρια και η επιλογή πολιτικής λύσης που θα δώσει ένα τέλος στην ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει, όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος οφείλουν να παρέχουν άσυλο στους πρόσφυγες, καθώς και βασικές δομές για την πρώτη φιλοξενία τους. Ταυτόχρονα και η διεθνής κοινότητα οφείλει να στηρίξει τις χώρες που υποδέχονται τους πρόσφυγες[2]. Κανένα όμως επιχείρημα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική πλευρά για την κωλυσιεργία που παρατηρείται στη διαδικασία απονομής ασύλου, αλλά και την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς και εθνικού δικαίου που επιβάλλει την προστασία των προσφύγων, απαγορεύοντας ταυτόχρονα τόσο την κράτηση, όσο και την επαναπροώθησή τους.

 Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας στον Ιρανό πρόσφυγα ο οποίος  κινδυνεύει με απέλαση από τη χώρα μας, εάν αύριο απορριφθεί το αίτημά του για παροχή ασύλου για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού.  Όπως είναι γνωστό, η επιστροφή του στο Ιράν συνεπάγεται την  εκτέλεσή του λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού, αλλά και επειδή ερχόμενος στην Ελλάδα βαπτίσθηκε  χριστιανός. Ο αιτών άσυλο, λόγω έλλειψης διερμηνέα,  δεν ενημερώθηκε  σωστά για τη διαδικασία ανανέωσης της προσωρινής άδειας διαμονής για πρόσφυγες, με αποτέλεσμα μετά από έλεγχο, να βρεθεί κρατούμενος και να διαταχθεί η απέλασή του. Αξίζει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία 2005/85/ΕΚ, η οποία ενσωματώθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 113/2013 και συγκεκριμένα στο άρθρο 8 του ΠΔ, οι αιτούντες πρέπει να ενημερώνονται για τη διαδικασία που ακολουθείται σε γλώσσα που κατανοούν. Αντίστοιχα στο άρθρο 21 του ΠΔ προσδιορίζονται οι ασφαλείς χώρες καταγωγής και τίθενται προϋποθέσεις γι΄ αυτές, τις οποίες δεν πληροί το Ιράν στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Εντούτοις, η πρώτη αίτηση θεραπείας κατά της απόφασης που υπέβαλε ο Ιρανός πρόσφυγας απορρίφθηκε, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα κρατούμενος αντιμετωπίζοντας μάλιστα και σοβαρά προβλήματα υγείας. Η συνεχιζόμενη κράτησή του αποτελεί πρόκληση για το Κράτος Δικαίου, ενώ μία ενδεχόμενη απέλαση βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με την εθνική και τη διεθνή έννομη τάξη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συντασσόμαστε απόλυτα με το αίτημα που υπέβαλλαν οι LGBT οργανώσεις σε κοινή ανακοίνωσή τους για την ανάγκη άμεσης εναρμόνισης της ελληνικής νομοθεσίας με  την κείμενη ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία ως προς τους αιτούντες άσυλο για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Και δυστυχώς  είμαστε στη δύσκολη θέση να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά το αυτονόητο: Η προστασία της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας προστατεύονται συνταγματικά και αποτελούν ύψιστο καθήκον της Ελληνικής Πολιτείας. Καμία παρέκκλιση από την ανωτέρω αρχή δεν είναι ούτε συνταγματικά, ούτε ηθικά ανεκτή.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Πανηγυρικά αθωώθηκαν, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, ο αριστερός διανοούμενος Σ. Μιχαήλ και ο πρώην Πρύτανης του ΕΜΠ, Κ. Μουτζούρης. Και οι δύο κατηγορούνταν ότι «προκάλεσαν και διήγειραν δημόσια τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους και αμοιβαία διχόνοια», ο πρώτος για το κάλεσμα που εξέδωσε το ΕΕΚ για το αντιφασιστικό συλλαλητήριο το Μάιο του 2009 και ο δεύτερος γιατί δεν «κατέστειλε» τη λειτουργία του κόμβου ανεξάρτητης πληροφόρησης Indymedia εντός του ΕΜΠ.

Παραμένει πάντα όμως το ζήτημα της παραπομπής σε δίκη που αποφάσισε η εισαγγελέας, στέλνοντας στο εδώλιο του κατηγορούμενου δύο ανθρώπους του πνεύματος, ένας εκ των οποίων-πόσο ειρωνικό ακούγεται- Εβραίος, θύμα της ναζιστικής θηριωδίας και ο ίδιος αφού έχασε τη μισή οικογένειά του στο Άουσβιτς, με ένα έωλο κατηγορητήριο που προέκυψε μετά από μήνυση των Χρυσαυγιτών (Σκορδέλη, Παναγιώταρος) και του δικηγόρου της Χ.Α. Ι.Ανδριόπουλου. Οι πρώτοι δύο βέβαια ούτε καν εμφανίστηκαν να καταθέσουν στη δίκη. Διόλου τυχαίο. Οι σύγχρονοι νοσταλγοί του Χίτλερ μηνύουν έναν πανεπιστημιακό και έναν Εβραίο διανοούμενο και η Ελληνική Δικαιοσύνη τους παραπέμπει σε δίκη. Ο συμβολισμός είναι ανατριχιαστικός.

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταδικάζουμε απερίφραστα τις δίκες-παρωδία που στήνει η Χρυσή Αυγή προσπαθώντας να επιβάλει το νόμο της σιωπής σε όσους αντιδρούν στο «έργο» της. Θυμίζουμε χαρακτηριστικά, ότι την ημέρα που πραγματοποιήθηκε το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει η Χ.Α. υπήρξαν τέσσερις αιματηρές επιθέσεις σε μετανάστες. Εντούτοις δεν ασκήθηκαν διώξεις για αυτές τις κακουργηματικές πράξεις, αλλά  παραπέμφθηκε σε δίκη για το αντιφασιστικό κάλεσμα ο Σ.Μιχαήλ. Η Δικαιοσύνη αποδείχθηκε όντως «τυφλή».

 Σήμερα όμως ήταν μία άλλη μέρα. Σε ένα κατάμεστο δικαστήριο με αλληλέγγυους πολίτες,  φωνάξαμε όλοι, ενωμένοι, ότι δεν θα δείξουμε καμία ανοχή στο φασισμό. Η αθωωτική απόφαση, η συσπείρωση και η συγκίνηση που υπήρχε σε όλους μας, δίνει ένα και μοναδικό μήνυμα: Το φως θα νικήσει το σκοτάδι. Είναι νομοτέλεια.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Με αφορμή την εξέγερση των μαύρων δούλων στον  Άγιο Δομίνικο το 1791, που αποτέλεσε την απαρχή της κατάργησης του υπερατλαντικού εμπορίου σκλάβων, καθιερώθηκε το 1998, η 23^η  Αυγούστου ως η παγκόσμια ημέρα θύμησης του εμπορίου σκλάβων και της απαγόρευσής του. Ο εξαναγκασμός σε έργο χωρίς πληρωμή με την απειλή σωματικής ή ψυχολογικής βίας και αδυναμία απελευθέρωσης, η δουλεία με άλλα λόγια, εξακολουθεί να μαστίζει και σήμερα ακόμα τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Υπό την έννοια αυτή, η 23^η Αυγούστου δεν αποτελεί απλά και μόνο υπενθύμιση ενός θλιβερού παρελθόντος, αλλά ανατριχιαστική πραγματικότητα, που συνεχίζει να υφίσταται σιωπηλά αλλά σταθερά, στην σκιά της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ η ίδια. Ξένοι μετανάστες, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να προσεγγίσουν το «ευρωπαϊκό όνειρο», πέφτουν στα δίχτυα μαφιόζικων δικτύων που τους εξαναγκάζουν να εργάζονται κάτω από συνθήκες που δεν διαφέρουν σε τίποτα από το πάλαι ποτέ δουλεμπόριο. Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το φαινόμενο παίρνει τεράστιες διαστάσεις: trafficking, παιδική εργασία, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στον αγροτικό τομέα. Έτσι, το εμπόριο ανθρώπων (trafficking in human beings), που αφορά κυρίως τη «σεξουαλική δουλεία», τη γενετήσια δηλαδή εκμετάλλευση που σχετίζεται με την υποχρεωτική εκπόρνευση, αποτελεί την πλέον βάναυση εκμετάλλευση των γυναικών, αποδίδοντας ταυτόχρονα τεράστια κέρδη στους διακινητές, οι οποίοι απολαμβάνουν μία ιδιότυπη «ασυλία», αφού ελάχιστοι εξ΄ αυτών παραπέμπονται στη Ελληνική Δικαιοσύνη και ακόμα λιγότεροι καταδικάζονται.

Η «παιδική εργασία» αποτελεί επίσης μεγάλη πληγή που αποφέρει υψηλό κέρδος. Στην Ελλάδα, καθημερινά ανήλικα παιδιά εξαναγκάζονται σε εργασία, συχνά χωρίς αμοιβή και κάτω από συνθήκες ακατάλληλες για την ηλικία τους, αποστερούμενα του δικαιώματος στη μόρφωση και την ψυχαγωγία. Τη «λύση» θέλησε να δώσει πριν μερικά χρόνια η Πολιτεία προσφέροντας εφήμερη φιλοξενία στα «παιδιά των φαναριών» στην παιδόπολη «Αγία Βαρβάρα». Αποτέλεσμα ήταν η μαζική, σκανδαλώδης εξαφάνιση 500 παιδιών Ρομά, χωρίς μέχρι σήμερα να γνωρίζει ουδείς κάτι για την τύχη τους και η συνεπακόλουθη εκκωφαντική σιωπή των αρμόδιων Υπηρεσιών.

Αλλά και στον αγροτικό τομέα, το «φαινόμενο της Μανωλάδας»- και όχι μόνο- αποτελεί το «νέο μοντέλο αγροτικής παραγωγής»: Εξοντωτικά ωράρια εργασίας, άθλια ημερομίσθια, ανασφάλιστη εργασία, διαβίωση σε χώρους που θυμίζουν  στρατόπεδα συγκέντρωσης με επίβλεψη από ιδιωτικές πολιτοφυλακές. Το φαινόμενο επεκτείνεται και στους άλλους τομείς παραγωγής, καθώς και στην οικιακή εργασία, όπου ακόμα και όταν δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συνθήκες δουλείας, εντούτοις υπάρχει κατάφωρη παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, με απώτερη συνέπεια την αποσταθεροποίηση της αγοράς εργασίας και τη γενικότερη υποβάθμιση των μισθών και των κοινωνικών κεκτημένων των εργαζόμενων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θλιβόμαστε που είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε σήμερα, στις απαρχές του 21^ου αιώνα το αυτονόητο: Ότι η δουλεία αποτελεί την πλέον βάναυση  καταπάτηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ατιμωρησία των ενόχων, που οδηγεί στη διαιώνιση του φαινομένου, δεν συνιστά μόνο καταπάτηση του άρθρου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που απαγορεύει την δουλεία και τα καταναγκαστικά έργα, αλλά αποτελεί όνειδος και πρόκληση για την Ελληνική Δημοκρατία. Στη σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών, στην εργασία των παιδιών και στη βάρβαρη εργασιακή εκμετάλλευση των μεταναστών, οι Οικολόγοι Πράσινοι δίνουμε μία και μοναδική απάντηση:Τέλος.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Επιβεβαιώνονται οι φόβοι που εκφράσαμε σε παλαιότερο Δελτίο Τύπου[1] ότι η Κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως τη θερινή ραστώνη εντείνοντας, μεταξύ άλλων,  την αστυνομική καταστολή. Έτσι, την Τετάρτη τα ξημερώματα αστυνομικοί εισέβαλαν στους χώρους του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα καταγγελίες για διακίνηση ναρκωτικών στον περιβάλλοντα χώρο. Μάλιστα η ΕΛ.ΑΣ. εξέδωσε μια, όχι τυχαία, ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι «παραδόθηκαν προς χρήση στην Πρυτανεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου χώροι, οι οποίοι τελούσαν υπό κατάληψη εδώ και τριάντα χρόνια».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει ότι η τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο, δεν είχε κύριο στόχο την αντιμετώπιση των βίαιων συγκρούσεων με την αστυνομία, δεδομένου ότι αν αυτός ήταν ο στόχος, τότε το προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο ήταν επαρκές. Αντιθέτως, όπως αποδεικνύεται ξεκάθαρα από τη χθεσινή επέμβαση της αστυνομίας χωρίς να έχουν προηγηθεί βίαια επεισόδια, απώτερος στόχος είναι τα ίδια τα φοιτητικά στέκια. Τα φοιτητικά στέκια που λειτουργούν ως χώροι αυτοοργάνωσης, προάγοντας τόσο την ελεύθερη έκφραση και την πολυφωνία, όσο και τη διάδοση των ιδεών και της πληροφορίας. Αντιθέτως, τα «ευρήματα» και οι «καταγγελίες» που επικαλέστηκαν οι Αρχές δεν είναι τίποτα  περισσότερο από προφάσεις εν αμαρτίαις που δεν πείθουν κανέναν συνειδητοποιημένο πολίτη για τις πραγματικές προθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτή την επέμβαση.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι οι νέοι άνθρωποι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι αποτελούν την ελπίδα για την ανασυγκρότηση μιας χώρας που φαίνεται να έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Τα Πανεπιστήμια, ως το κατεξοχήν σύμβολο της ελευθερίας του στοχασμού και της διακίνησης ιδεών, που δεν είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία αλλά βρίσκεται  σε συνεχή αλληλεπίδραση με αυτή, αποτελούν τον καταλληλότερο χώρο για να ανθίσει η ελπίδα αυτή. Από την άλλη πλευρά η αναθεώρηση του θεσμού και η απαξίωσή του, που μοιραία οδηγούν στην καταστολή και την κατάλυση του ακαδημαϊκού ασύλου, δεν υποδηλώνει πάρα μόνο ένα πράγμα: το φόβο για την ελευθερία…

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων