Οικολόγοι Πράσινοι - Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Επιτακτικά τα ερωτήματα για την Αμυγδαλέζα

Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες, Κρατούμενοι, Μετανάστες, Πρόσφυγες, Ρατσισμός/Διακρίσεις No Responses »

Aug 122013

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη οφείλει σαφέστατες εξηγήσεις για τη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση που έλαβε χώρα στην Αμυγδαλέζα και δε μπορεί να κρύβεται πίσω από “τεχνικές” ανακοινώσεις της ΕΛΑΣ. Απαιτείται να διευκρινίσει:

-Ποια είναι τα κριτήρια της σύνθεσης των κρατουμένων εκεί; Υπάρχουν ανάμεσα τους άνθρωποι που έχουν κάνει αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου, όπως ήδη καταγγέλλεται;

-Υπάρχει διαφάνεια στη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων ; το ερώτημα γίνεται ακόμη επιτακτικότερο μετά τις αναφορές του δημάρχου Αχαρνών ότι τα διατιθέμενα κονδύλια θα ήταν αρκετά για να εξασφαλίσουν στους φιλοξενούμενους εκεί ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και όχι να «ξεροσταλιάζουν» σε κοντέινερ που «βράζουν» εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών.

Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Επίδειξη πυγμής στους μετανάστες μήπως κρυφτεί το πρόβλημα

Ανακοινώσεις, Δελτία Τύπου, Θύματα βίας, Κρατούμενοι, Μετανάστες, Πρόσφυγες, Ρατσισμός/Διακρίσεις No Responses »

Aug 112013

Σχολιάζοντας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών Αμυγδαλέζας, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, δήλωσε:
«Η ελληνική Αστυνομία έδειξε “πυγμή” απέναντι στους μετανάστες που κρατούνται στην Αμυγδαλέζα, αδιαφορώντας πλήρως τόσο για τα αιτήματά τους όσο και για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην εκεί διαμονή τους. Στους συλληφθέντες -ή και “καταζητούμενους”- αποδόθηκε πολύ βαρύ κατηγορητήριο, ικανό να επιτρέψει άμεσες διαδικασίες απέλασης τους.
Δυστυχώς, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας, αντί οποιασδήποτε διάθεσης επίλυσης των προβλημάτων, το μόνο που κάνει είναι η επίδειξη αυταρχισμού απέναντι στους μετανάστες. Στάση, που έντονα έχει καυτηριασθεί από τα μεγάλα διεθνή Μέσα όσο και από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Απεναντίας, αδιαφορεί ή και ανέχεται συμβαίνοντα στους χώρους που “κρατούνται” οι …διάφοροι VIP, τα καμώματα των οποίων αποτελούν ήδη γελοιογραφικό υλικό.

Αύγουστος: Ο μήνας της σιωπηλής καταστολής

Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες, Ελεύθεροι Δημόσιοι Χώροι/Ελεύθερη Κατασκήνωση No Responses »

Aug 052013

Ο φετινός Αύγουστος επαληθεύει την κοινή σε όλους πεποίθηση ότι το καλοκαίρι ενδείκνυται ιδιαίτερα, τόσο για να περάσουν εν κρυπτώ κυβερνητικά μέτρα που οδηγούν στην περαιτέρω εμβάθυνση της οικονομικής και κοινωνικής ύφεσης, όσο και για την όξυνση της αστυνομικής καταστολής. Μετά την επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής στον καταυλισμό προσφύγων του Λαυρίου, που κατέστη άπρακτη, η εβδομάδα ξεκίνησε με εισβολή σε τρεις καταλήψεις στην Πάτρα, 16 προσαγωγές και 5 συλλήψεις. Η σημερινή στάση της Αστυνομίας εγείρει σοβαρά ερωτήματα καθώς οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι στην Πάτρα δέχονται την απροκάλυπτη επίθεση της αστυνομίας λίγες μέρες μετά από την επεισοδιακή συμπλοκή των χρυσαυγιτών με αντιεξουσιαστές.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι οι καταλήψεις στέγης αποτελούν ελεύθερους κοινωνικούς χώρους που συχνά εξυπηρετούν κοινωνικές, εκπαιδευτικές πολιτιστικές και άλλες ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, ενώ παράγουν πολιτικό λόγο που αν και δεν είναι ευχάριστος για την καθεστηκυία τάξη, είναι εντούτοις απαραίτητος για την κοινωνία, διότι προάγει τον πλουραλισμό και την ελευθερία. Ταυτόχρονα, σε μία εποχή που οι πολίτες αντιμετωπίζουν οξύ στεγαστικό πρόβλημα, το φαινόμενο ύπαρξης άδειων χώρων χωρίς κανένα πρόγραμμα αξιοποίησής τους είναι τουλάχιστον προκλητικό και κοινωνικά άδικο. Η επιλογή της καταστολής ενάντια στις καταλήψεις στέγης, υποκρύπτει ένα κράτος φοβικό απέναντι στα κινήματα και ταυτόχρονα αποδεικνύει όχι μόνο την παντελή απουσία κοινωνικής πολιτικής, αλλά και την εχθρικότητα της Πολιτείας απέναντι σε κάθε προσπάθεια αυτό-οργάνωσης των πολιτών που στόχο, μεταξύ άλλων, έχει να καλύψει αυτό το κενό.

Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και η αξιοποίηση των άδειων χώρων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου αποτελούν αυτονόητα αιτήματα μιας ελεύθερης κοινωνίας. Κάθε προσπάθεια καταστολής τους επιβεβαιώνει την έλλειψη δημοκρατίας που όλο και αυξάνεται ως παρακολούθημα των μνημονίων και συνακόλουθο της υιοθέτησης ακροδεξιάς ατζέντας από την Κυβέρνηση.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Solidarity in Europe, Solidarity in the World

Άρθρα No Responses »

Aug 022013

31/07/2013

Vera Koronaki is a Member of the National Council of Oikologoi Prasinoi (Greek Green Party)

Using examples from her own home, Corfu, Vera Koronaki describes the reasons why we need solidarity, both in Europe as well as beyond, and the steps that we can take to achieve it.

This article is part of GEJ’s special ‘print edition’ which you can download or order from www.gef.eu. This print edition maps green debates in four topics that are crucial to Europe’s future: sustainability, solidarity, hospitality and federalism. This article discusses solidarity: how we define it beyond the national and utilitarian limits ?

Origins of solidarity

The term solidarity owes its existence to the current weakness of welfare society. In a welfare society a decent standard of living is taken for granted by all people regardless of their abilities or disabilities. In other words, fair taxation and wise management of the state’s revenues are the conditions which will guarantee the needs of certain groups of people, who for various reasons cannot support themselves.

The term solidarity owes its existence, furthermore, to the lack of democracy and peace. In a peaceful, democratic world everybody can be creative and can give and receive on equal terms. All this sounds utopian: our world is far from perfect and neither are the centers of authority. As a result, the most sensitive of us must care fοr those who are not as lucky, as healthy or as rich as we are and this is where solidarity comes in.

Solidarity in practice

Taking all this into consideration, I would say that movements for solidarity should be effective and fruitful and, as people’s needs are permanent, not merely serve as temporary relief. This can be illustrated with an example from our island: Corfu is a stopover station for immigrants and refugees who wish to travel to other European countries. Unfortunately, the Dublin II treaty prevents these poor people from travelling to their destination and forces them either to stay in Greece or return to their countries. As neither the former nor the latter is possible, they are trapped, homeless and jobless, in a stalemate. Some kind-hearted ladies cook for them three or four times a week, other kind people would offer them some fruit and drinks but these people need food every day.

Moreover, some countries in southern Europe are afflicted by austerity measures imposed by the troika and more and more people are unable to satisfy their basic needs. The consequences are often tragic as a number of people decide to put an end to their misery by committing suicide. In these countries the people who are not that poor care for the people in need and are showing solidarity by organising soup kitchens or offering clothes and other goods. Every kind of help is certainly welcome but it would be more effective if social entities pressed governments to take measures to strengthen the local economy by encouraging investments which would create new jobs.

How can the people of northern Europe show their solidarity?

On the other hand the more fortunate people of northern Europe can (while their fortune lasts) show their solidarity with their fellow Europeans by urging their governments to react to the unpopular policies of the EU/IMF/ECB troika which have turned people into slaves in their own countries. Going even further, if the governments are not responsive to their pleas, the democratic citizens of the developed European countries should send them a strong message by voting against their policies. Crucial issues, such as the recession and immigration should be urgently tackled, aiming at the root of the problem.

What kind of solidarity can we have when there is detention and exclusion? Copyright Creative Commons Svetla Encheva

Let’s go back to the first example mentioned above; the Dublin II treaty. Greece, as the state of first-entry for many asylum seekers, bears disproportionate responsibility for asylum claims and, as if this was not enough, these desperate people, who have been forced to leave their homes, find themselves in detention centres or in the streets because this treaty forbids them to travel to their final destinations. European civil society can show their support by urging their MEPs to amend the treaty to stop the problems it causes.

Where do we go from here?

The next step of effective solidarity would be to tackle the root of the emigration problem by making a persistent effort to eliminate the conditions which drive people from Asia and Africa to leave their homes. Europeans have their share of responsibility for the exploitation of the wealth of these countries, for the terrible working conditions and child labour and for the wars that devastate these places. A film star visiting a hospital for child amputees is not enough; it does not solve the problem and even perpetuates it.

In my opinion the gradual steps that we Europeans should take to make the world a better place are the following: promoting awareness of what is really happening to the less fortunate peoples on our planet, fostering sympathy for their predicament and ensuring persistent efforts to urge politicians to improve the standard of living in developing countries. We, as Greens, dream of a Europe of the people, not a Europe of markets. In the age of globalisation we cannot see ourselves as isolated from the rest of the world; we should strive for a better Europe in a better world where peace and justice prevail, a world in which solidarity as it currently exists will be a thing of the past!

Η Ελλάδα γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ρομά με πογκρόμ στην Πελοπόννησο

Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες, Παγκόσμιες/Διεθνείς Ημέρες, Ρατσισμός/Διακρίσεις, Ρομά No Responses »

Aug 022013

Τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησε και πάλι ένα κυνήγι μαγισσών σε ολόκληρη την Πελοπόννησο με τους Ρομά στο στόχαστρο. Μελιγαλάς, Πύλος, Δυτική Μεσσηνία, Αργολίδα και Αρκαδία είναι οι περιοχές που έβαλε η Αστυνομία στο στόχαστρο με ελέγχους σε εκατοντάδες πολίτες και αυτοκίνητα. Οι Ρομά διώκονται για μία ακόμη φορά. Από την Πολιτεία, που έχει αντικαταστήσει πλήρως την κοινωνική πολιτική με την καταστολή, χωρίς να δίνει ουσιαστικές λύσεις και, κυρίως, οδηγώντας ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στο περιθώριο και την ανέχεια.

Αυτή την πολιτική της «μηδενικής ανοχής» απέναντι στους Ρομά, έρχεται να συμπληρώσει μία συνολικότερη, ζοφερή εικόνα ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντι τους. Έτσι, πέρα από την εκδίωξή των Ρομά από τους καταυλισμούς τους, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί εκ νέου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τη δημιουργία σχολείων «γκέτο» για τους Ρομά. Περαιτέρω, τουλάχιστον αμήχανη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η στάση της Ελληνικής Πολιτείας, που αποφεύγοντας να λάβει ξεκάθαρη θέση απέναντι στο χρόνιο πρόβλημα αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων των Ρομά, αρνείται να συμβάλει θετικά σε μία διαπραγμάτευση με τις τράπεζες σχετικά με τη δυνατότητα υπαγωγής των Ρομά σε ευνοϊκή ρύθμιση, όπως ισχύει για όλους τους υπόλοιπους πολίτες. Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η εκκωφαντική σιωπή των αρμόδιων αρχών, σε μία παλαιότερη, ανατριχιαστική υπόθεση, που είδε πάλι το φως της δημοσιότητας και αφορά στην «εξαφάνιση» 500 παιδιών Ρομά από την παιδόπολη «Αγία Βαρβάρα».

Απέναντι σε όλες αυτές τις «πληγές», η απάντηση της επίσημης Πολιτείας είναι είτε η πλήρης αδιαφορία, είτε η καταστολή. Αλήθεια, οι Ρομά είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας για το Ελληνικό κράτος; Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε, αντιθέτως, ότι υφίσταται υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει οργανωμένους χώρους για τη δημιουργία καταυλισμών. Η εκδίωξη των Ρομά από τους καταυλισμούς τους, χωρίς να ληφθεί μέριμνα για τη μετεγκατάστασή τους σε χώρους που πληρούν τις ουσιώδεις προϋποθέσεις για μια ανθρώπινη διαβίωση και η δίωξή τους για κλοπή ρεύματος, την στιγμή όπου η πολιτεία δεν τους παρέχει τις υποδομές που οφείλει, αποτελεί κατάφορη παραβίαση των υποχρεώσεων της Πολιτείας προς αυτούς και θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε νέες καταδίκες της από το ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Για εμάς τους Οικολόγους Πράσινους ο διαχωρισμός των πολιτών με βάση εθνοτικά ή άλλα κριτήρια είναι ρατσιστικός και εν τέλει επικίνδυνος για μία δημοκρατική κοινωνία. Η κοινωνική δικαιοσύνη, η ισότητα, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής και η ευαισθητοποίηση του πληθυσμού με στόχο την εξάλειψη των στερεοτυπικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα της Ελληνικής Πολιτείας. Δυστυχώς, έως σήμερα, δεν είναι ορατό κάποιο φως στο τούνελ της πολιτικής μας ζωής …

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων αποτελεί πληγή για τη Δημοκρατία

Αυθαιρεσία αρχών/οργάνων τάξης, Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες, Θύματα βίας, Ρατσισμός/Διακρίσεις No Responses »

Jul 312013

Μετά την Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας[1] για την έξαρση της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα 2008 έως 2012, αλλά και τη γενικότερη απάθεια (ξεκινά από την παράλειψη πραγματοποίησης αμερόληπτων, έγκαιρων και διεξοδικών ερευνών και καταλήγει σε γενικευμένη ατιμωρησία), η υπόθεση του Νίκου Σακελλίων, ήρθε για να μας θυμίσει με κατηγορηματικό τρόπο ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Τη Δευτέρα, το τριμελές πλημμελειοδικείο της Αθήνας απάλλαξε από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια τέσσερις αστυνομικούς, οι οποίοι κατηγορούνταν ότι τον Μάιο του 2008 ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 24χρονο φοιτητή της Αρχιτεκτονικής, αγνοώντας μάλιστα κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα, που διαβεβαίωσε ότι είδε τους αστυνομικούς να χτυπούν με γροθιές στο κεφάλι τον άτυχο νέο μέχρι να καταρρεύσει, όσο και το σχετικό βίντεο που είχε τραβήξει περίοικος. Εντυπωσιάζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι το δικαστήριο κατέληξε σ’ αυτή την απόφαση χωρίς να προβάλει αιτιολόγηση στο ακροατήριο. Είχε προηγηθεί η αθωωτική εισήγηση του εισαγγελέα, που όμως αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι οι απολογίες των κατηγορουμένων «δεν πείθουν ούτε ένα μικρό παιδί».

Οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε να δοθεί οριστικό τέλος στη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχεται από την αστυνομική βία. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, η εκτελεστική εξουσία οφείλει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα που ξεκινούν από τον αυτονόητο εκδημοκρατισμό της αστυνομίας και τη διεξαγωγή άμεσων και αμερόληπτων ερευνών και καταλήγει στη δικαστική εξουσία, η οποία οφείλει να απονέμει δικαιοσύνη σε εύλογο χρονικό διάστημα, να μην εξαντλεί, όλως τυχαίως, την επιείκεια της σε υποθέσεις που εμπλέκονται αστυνομικά όργανα και κυρίως να λειτουργεί ανεξάρτητα, αμερόληπτα και αντικειμενικά.

Διότι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες της δίκαιης δίκης είναι να μην υπάρχει καταπάτηση της θεμελιώδους «αρχής της αμεροληψίας του δικαστή». Σε κάθε άλλη περίπτωση, η συνεχιζόμενη ατιμωρησία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην επανάληψη του εγκλήματος.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

[1] http://www.amnesty.org.gr/wp-content/uploads/2012/07/Police-Violence-in-Greece_REPORT.pdf

ΕΡΤ: Ποιος είναι τελικά ο παράνομος;

Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες No Responses »

Jul 302013

Με κατηγορίες για διακεκριμένες φθορές κατά της δημοσίας περιουσίας, διατάραξη ασφαλείας επικοινωνιών, απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής και απειλές κατά αστυνομικών οργάνων, προσπαθεί η Κυβέρνηση να αναχαιτίσει το κίνημα αντίστασης που έχει δημιουργηθεί ενάντια στην προσπάθεια φίμωσης της ΕΡΤ. Μετά τις τελευταίες συλλήψεις εργαζομένων και αλληλέγγυων (που συνοδεύτηκε από την άσκηση ποινικής δίωξης σ’ έναν εξ αυτών) στο χώρο εκπομπής του σήματος της ΕΡΤ στον Υμηττό, οι οποίοι αποκατέστησαν το σήμα του σταθμού με αποτέλεσμα να εκπέμψει η ΕΡΤ σε ολόκληρη την Αττική, οι μάσκες έχουν πέσει και η κατά μέτωπο επίθεση απέναντι στο κίνημα είναι περισσότερο από εμφανής.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θυμίζουμε ότι πρώτη η Κυβέρνηση έσυρε το χορό της ανομίας. Όσοι επικαλούνται σήμερα φθορά δημόσιας περιουσίας, είναι οι ίδιοι που την απαξιώνουν, δίνοντας χώρο σε γνωστούς επιχειρηματίες που ορέγονται τις συχνότητες της ΕΡΤ ΑΕ.

Είναι οι ίδιοι που αποφασίζουν και διατάσσουν, κάνοντας αφειδώς χρήση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, παρά το γεγονός ότι το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει (παρ. 1 αρθ. 44) ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δικαιολογείται μόνο «όταν συντρέχει εξαιρετικώς επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη». Είναι οι ίδιοι που δεν εφαρμόζουν την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Είναι οι ίδιοι, τέλος, που στέλνουν στο δρόμο 2.500 εργαζομένους και στερούν από όλους μας την πρόσβαση στο αγαθό της ενημέρωσης και του πολιτισμού.

Απέναντι τους βρίσκονται όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, ενωμένοι και αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ. Διότι στη σημερινή λαίλαπα η ελευθερία της έκφρασης, η ιστορική μνήμη, ο πολιτισμός και ο ανένδοτος αγώνας γι΄ αυτά, αποτελούν τη μοναδική διέξοδο.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Δολοφονικές συνθήκες κράτησης στις φυλακές, στα κρατητήρια Α.Τ. και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών

Ασθενείς, Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες, Κρατούμενοι, Μετανάστες, Πρόσφυγες, Ρατσισμός/Διακρίσεις No Responses »

Jul 302013

Ο Ιούλιος κλείνει με δύο άδικους θανάτους κρατουμένων που έρχονται να μας θυμίσουν με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι οι συνθήκες κράτησης στην Ελλάδα, είτε πρόκειται για φυλακές, είτε για κρατητήρια Αστυνομικών Τμημάτων, είτε για στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, είναι απάνθρωπες και ενίοτε δολοφονικές. Ο θάνατος στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο Αφγανού πρόσφυγα από λοίμωξη αναπνευστικού, δεν ήταν τυχαίος. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί 11 μήνες ο εκλιπών ήταν κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου, όπου δεν έλαβε ούτε τη στοιχειώδη θεραπεία για την σοβαρή λοίμωξη που είχε και μόνο μετά από την ομαδική διαμαρτυρία των συγκρατουμένων του διεκομίσθει, καθυστερημένα, στο νοσοκομείο. Ταυτόχρονα, έχασε τη ζωή της στην απομόνωση των φυλακών Κορυδαλλού μία 37χρονη κοπέλα, παρά το γεγονός ότι λίγες ημέρες πριν είχε διαγνωστεί με πρόβλημα καρδιάς και είχε μεταφερθεί τότε στο νοσοκομείο.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε από καιρό επισημάνει την κρισιμότητα της κατάστασης, ιδίως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, με επανειλημμένες επισκέψεις στην Αμυγδαλέζα και επιστολές τόσο στην αρμόδια Επίτροπο για τις Εσωτερικές Υποθέσεις της ΕΕ, κυρία Cecilia Malmström, όσο και στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Ν. Δένδια. Περαιτέρω, για το ίδιο θέμα πραγματοποιήθηκε συνάντηση με την Επίτροπο και ευρωβουλευτές/ ευρωβουλευτίνες (Rebecca Harms, Ska Keller, Νίκος Χρυσόγελος) των Ευρωπαίων Πρασίνων στις Βρυξέλλες[1], ενώ μετά την πρόσφατη επίσκεψη της Rebecca Harms στην Ελλάδα, ο Ευρωβουλευτής Ν. Χρυσόγελος υπέβαλε ερώτηση προς τον Ν. Δένδια στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων με βάση στοιχεία που προέκυψαν από την εν λόγω επίσκεψη.

Η ελληνική κυβέρνηση από την άλλη πλευρά, όπως αποδεικνύεται, ουδέποτε έλαβε τα απαραίτητα μέτρα, με αποτέλεσμα σήμερα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης να αποτελούν «υγειονομικές βόμβες» και οι κρατούμενοι – «ζωντανοί νεκροί» – να φθάνουν ακόμα και σε απόπειρες αυτοκτονίας για να ξεφύγουν από τις συνθήκες εξόντωσης που τους επιφυλάσσονται. Οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους των δύο θανάτων, να κλείσουν άμεσα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να εξανθρωπισθούν οι συνθήκες κράτησης στα κρατητήρια των Αστυνομικών Τμημάτων και στα σωφρονιστικά ιδρύματα, με την απαραίτητη αποσυμφόρηση των τελευταίων. Η σημερινή κατάσταση δεν είναι παρά όνειδος για μία κοινωνία που θέλει να θεωρείται πολιτισμένη και δημοκρατική και δεν μπορεί να συνεχισθεί. Κάθε αμφισβήτηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, θα μας βρει όλους- μαχητικά- απέναντι.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

[1] http://www.greens-efa.eu/amygdaleza-the-five-star-detention-centre-8705.html

Η κάνναβη, το AIDS και οι νόμοι

Άρθρα No Responses »

Jul 262013

Πρωτοσυνάντησα τον Χρήστο Ριγανά το 2010, ως εισηγήτρια της Συμμαχίας «Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά» στο αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ της Αθήνας. Τότε, ο Χρήστος κατέθεσε τη δική του εμπειρία από τη χρήση κάνναβης, καταλήγοντας ότι «είμαστε πολλοί, για να χωρέσουμε στις φυλακές τους». Κι όμως, ο ίδιος έχει χωρέσει πολλές φορές σ’ αυτές τις φυλακές, αν και το μόνο του «έγκλημα» είναι πως δεν κρύβει ότι είναι χρήστης, άρα και εύκολος στόχος, κάθε φορά που η τοπική αστυνομία στην Κέρκυρα καλείται να δείξει έργο στην πάταξη των ναρκωτικών. Ο Χρήστος, όμως, δεν είναι απλώς ένας ακόμα χρήστης. Είναι μια ζωντανή απόδειξη πως η κάνναβη έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. Τόσο «ζωντανή», που βοά. Πρώτη φορά μπήκε στη φυλακή τη δεκαετία του ’90. Τότε η χρήση σε έβαζε από μόνη της μέσα. Εκεί διαπίστωσε πως είναι φορέας του AIDS. Διάλεξε, όμως, άλλη θεραπεία από αυτήν που του συνέστησαν επισήμως οι γιατροί: αντί για αντιρετροϊκή αγωγή, καταναλώνει ινδική κάνναβη, κατόπιν ιατρικής σύστασης που του δόθηκε ανεπίσημα. Γι’ αυτήν την ινδική κάνναβη, για το φάρμακό του, έκανε τέσσερις φορές από τότε φυλακή. Κάθε φορά που έμπαινε, έβγαινε με κλονισμένη την υγεία του, αλλά αμέσως συνέχιζε την κάνναβη. Και πήγαινε καλύτερα. Και παρ’ όλα αυτά, γνωστά στην τοπική κοινωνία της Κέρκυρας, τον συνελάμβαναν και πάλι. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Χρήστος είναι και πάλι κρατούμενος. Για πέμπτη φορά. Ίσως φταίει η ποσότητα των δενδρυλλίων του: χρειάζεται δέκα γραμμάρια την ημέρα. Ίσως, πάλι, φταίει η γενικότερη κατάσταση στην πολιτική για τα ναρκωτικά: οι σκέψεις για μείωση της βλάβης και ριζοσπαστικές αλλαγές στο νόμο έμειναν στα συρτάρια. Ποιος νοιάζεται για τον χρήστη στην κοινωνία της δημοσιονομικής εκτροπής;

Όμως, τα πράγματα έχουν πια αλλάξει. Ο νόμος για τα ναρκωτικά, όπως έχει πρόσφατα τροποποιηθεί, στην πρώτη εφαρμογή του ερμηνεύεται ορθά και η ποσότητα της κάνναβης δεν αποτελεί επαρκή λόγο για την κακουργηματική μορφή της κατοχής της. Ιδίως, σε περιπτώσεις ασθενών που κάνουν χρήση για φαρμακευτικούς λόγους, η ποσότητα που καλλιεργείται δικαιολογείται να είναι αντίστοιχη των ημερησίων αναγκών του χρήστη. Επίσης, με δεδομένο ότι πρόκειται για οροθετικό άτομο, είναι αυτονόητο ότι, υπό το πρίσμα της νομολογίας του ευρωπαϊκού δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου, δεν μπορεί να προφυλακιστεί. Το κυριότερο, όμως, είναι πως η ινδική κάνναβη σήμερα όχι μόνο αποτελεί αναγνωρισμένο και εγκεκριμένο φάρμακο για την αντιμετώπιση της ναυτίας και της ανορεξίας για τους ασθενείς με AIDS και καρκίνο σε πολλές χώρες του κόσμου, αλλά, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, φαίνεται πως δρα ανασταλτικά και στην επέκταση του ιού.

Στην περίπτωση του Χρήστου Ριγανά δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης στο να ερμηνεύσει τη νέα νομοθεσία, αλλά και τη γενικότερη στάση της επιστημονικής κοινότητας διεθνώς- για το θέμα των απαγορευμένων ουσιών.

* Η Ελεάννα Ιωαννίδου είναι δικηγόρος

Μας παίρνετε τις δουλειές, μας κόβετε τους μισθούς, μας αφαιρείτε δικαιώματα. Δεν θα μας απαγορεύστε τον ύπνο κάτω από τα αστέρια

Δικαιώματα των πολιτών/Πολιτικές ελυθερίες, Ελεύθεροι Δημόσιοι Χώροι/Ελεύθερη Κατασκήνωση No Responses »

Jul 262013

Η ελληνική κυβέρνηση σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, για την οποία ευθύνεται άμεσα η πολιτική που εφαρμόζει, αποφασίζει να υπερδιπλασιάσει το ύψος του διοικητικού προστίμου που επιβάλλεται στους ελεύθερους κατασκηνωτές. Με την απόφασή της αυτή δείχνει να αγνοεί τόσο το γεγονός ότι φέτος, βάσει των στοιχείων του Ινστιτούτου Καταναλωτών, το 73% των Ελλήνων αδυνατεί ουσιαστικά να κάνει διακοπές, όσο και τον αντίκτυπο της απόφασής της στους πολίτες που γνωρίζουν ότι την ίδια στιγμή νομιμοποιούνται με συνοπτικές διαδικασίες και χαμηλό κόστος οι πολεοδομικές αυθαιρεσίες σε ολόκληρη τη χώρα.

Δείχνει επομένως ξεκάθαρα και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η κοινωνική ευαισθησία και η δικαιοσύνη, αποτελούν άγνωστες λέξεις για την κυβερνητική πολιτική. Πρώτος στόχος για φέτος εναντίον των ελεύθερων κατασκηνωτών ήταν οι παραλίες της Κρήτης (Πρέβελη και νήσος Χρυσή). Για τους προσαχθέντες απ’ αυτές σχηματίστηκε ήδη δικογραφία για παραβάσεις της νομοθεσίας περί ίδρυσης και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκήνωσης. Η αποφασιστικότητα αυτή δεν στοχεύει σε τίποτα άλλο παρά σε εκφοβισμό και αποθάρρυνση των ελεύθερων κατασκηνωτών.

Τι ισχύει όμως στην πραγματικότητα; Οι ελεύθεροι κατασκηνωτές προωθούν ένα είδος φυσιολατρικού τουρισμού χαμηλής όχλησης που αποτελεί ουσιαστικά τον θεματοφύλακα των παραλιών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πανέμορφου φοινικοδάσους της Πρέβελης Ρεθύμνου, όπου μέρος του καταστράφηκε από τις πυρκαγιές που μπήκαν αφού αποχώρησαν οι κατασκηνωτές. Η ρύπανση στις παραλίες κατά κανόνα άλλωστε προέρχεται από ασυνείδητους λουόμενους και όχι από τους κατασκηνωτές.

Η απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης αποσκοπεί στην πραγματικότητα σε εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων τοπικών παραγόντων για την «αξιοποίηση» παραλιών (οικοδόμηση ξενοδοχειακών μονάδων, αναψυκτήρια, ενοικίαση ομπρελών κοκ), αλλά και σε μία «κοντόφθαλμη» αντίληψη περί τουριστικής «ανάπτυξης». Η αντίληψη αυτή έχει οδηγήσει και στην προώθηση του μοντέλου «all inclusive» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις τοπικές οικονομίες και την αλλοίωση του φυσικού τοπίου και του παραδοσιακού χαρακτήρα των περιοχών που επιλέγονται. Αντίθετα η ελεύθερη κατασκήνωση μπορεί να συμβάλει στην προώθηση εναλλακτικού τουρισμού που – αν προωθηθεί κατάλληλα- ενισχύει την τοπική οικονομία και κυρίως τις επιχειρήσεις μικρού μεγέθους, προάγοντας τη βιωσιμότητα.

Ακόμα όμως και όταν αυτό το μοντέλο «ανάπτυξης» δεν επιλέγεται, η αντίληψη του γρήγορου πλουτισμού από τουρίστες που θα «τα ακουμπήσουν χοντρά» είναι μονοδιάστατη, ρατσίζουσα και τελικά οικονομικά ασύμφορη. Η πραγματικότητα έχει δείξει ότι σε περιοχές όπου το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύθηκε, ο τουρισμός μειώθηκε αισθητά, ενώ το φυσικό περιβάλλον αλλοιώθηκε ανεπανόρθωτα από επιτήδειους καταπατητές και οργανωμένα τουριστικά συμφέροντα.

Είναι γεγονός ότι η ελληνική νομοθεσία αντανακλά την πλέον συντηρητική και φοβική άποψη για το δημόσιο χώρο. Έρχεται σε αντίθεση με συνταγματικές διατάξεις που αφορούν στο δικαίωμα για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ.1), εκδήλωση του οποίου αποτελεί το δικαίωμα απόλαυσης των περιβαλλοντικών αγαθών. Δικαίωμα που απορρέει επίσης από το άρθρο 24 παρ. 1 Σ. για την προστασία του περιβάλλοντος. Επιπλέον ας ληφθεί υπόψη είναι ότι η σκηνή θεωρείται κατοικία και συνεπώς καλύπτεται από άσυλο (άρθρο 9 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος), ενώ επιτρέπεται η είσοδος αστυνομικού οργάνου μόνο παρουσία δικαστικού λειτουργού. Άλλωστε η ελεύθερη κατασκήνωση αποτελεί μοναδική επιλογή διακοπών για όσους πλήττονται οικονομικά και η απαγόρευσή της έρχεται σε αντίθεση με τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή της ατομικής ελευθερίας και της ισότητας στην απόλαυση των συλλογικών αγαθών. Συνεπώς, η πλήρης αναθεώρηση της ισχύουσας νομοθεσίας, αποτελεί ενδεδειγμένο μέτρο σύμφωνο με τις επιταγές του Συντάγματος.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουμε ότι ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα επέτρεπε την ελεύθερη κατασκήνωση θέτοντας συγκεκριμένους περιορισμούς (σχετικά με τις συνθήκες υγιεινής, την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος) θα ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσαν να υποχρεωθούν θεσμικά οι Ο.Τ.Α. εντός χρονικού διαστήματος όχι μεγαλύτερου από έξι μήνες) να καθορίσουν οι ίδιοι περιοχές ελεύθερης κατασκήνωσης εντός της επικράτειας τους, στις οποίες θα εξασφαλίσουν στοιχειώδεις υποδομές.

Σε κάθε περίπτωση, όλοι έχουμε θέση κάτω από τ΄ αστέρια…

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Older Entries Newer Entries

Origins of solidarity

Solidarity in practice

How can the people of northern Europe show their solidarity?

Where do we go from here?

ΘΕΜΑΤΑ

Tags