28, 29, 30 Ιουνίου 2013

Ποδηλατοδρόμιο ΟΑΚΑ

(Στάση ΗΣΑΠ Ειρήνη)

Ζοφεροί καιροί για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλλά και για τους ντόπιους εργαζόμενους και εργαζόμενες, οι μέρες δεν είναι λιγότερο άγριες. Οι «από κάτω» στο σύνολό τους πιέζονται μέχρι συνθλίψεως απ’ τους «από πάνω» για να πληρώσουν μια βαθιά κρίση που δε δημιούργησαν οι ίδιο. Παράλληλα, βλέπουν το «κράτος έκτακτης ανάγκης» να περιστέλλει ταχύτατα δημοκρατικές κατακτήσεις και δικαιώματα σε όλο τους το φάσμα. Μαζί με τη λεηλασία της ζωής μας, γινόμαστε μάρτυρες μιας σειράς καθημερινών εικόνων που άλλοτε θυμίζουν Μεσαίωνα, άλλοτε ναζιστική Γερμανία κι άλλοτε αμερικανικό Νότο της εποχής των σκλάβων. Μετανάστες πυροβολούνται στο ψαχνό από τσιφλικάδες ενώ διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, πρόσφυγες κυριολεκτικά απάγονται και παραδίδονται στους κυνηγούς τους τη στιγμή που ζητούν άσυλο, άνθρωποι που πέρασαν απ’ τα σαράντα κύματα για να ζήσουν μια καλύτερη, πιο ασφαλή, ζωή βλέπουν τα μαγαζιά τους να καίγονται από ρατσιστικούς εμπρησμούς, άλλοι οδηγούνται στο νοσοκομείο τραυματισμένοι από φασίστες, ενώ στα παιδιά τους η πολιτεία αρνείται την Ιθαγένεια –και μαζί μια ισότιμη θέση στον αγώνα για ζωή… Ζούμε το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά και των αδιανόητων συνθηκών διαβίωσης στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων της χώρας, που έχουν μετατραπεί παράνομα σε φυλακές για εκατοντάδες μετανάστες και όχι μόνον. Βιώνουμε τη βαρβαρότητα της φασιστικής/ρατσιστικής βίας που εκτός απ’ τους «ξένους», απειλεί και τους ντόπιους που έχουν «ενοχλητική» ιδεολογία ή «ενοχλητικό» σεξουαλικό προσανατολισμό. Μπροστά μας εκτυλίσσεται η νομιμοποίηση της ναζιστικής Ακροδεξιάς, οι ρητορείες και τα εγκλήματα μισανθρωπισμού τείνουν να γίνουν ρουτίνα. Την ίδια στιγμή το ζήτημα ενός «αντιρατσιστικού νόμου» εξελίσσεται σε φιάσκο.

Το 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, η μεγαλύτερη αντιρατσιστική γιορτή της πόλης, υψώνει τη σημαία της ισότητας, σηκώνει το όπλο της αλληλεγγύης και καλεί για μαζικά, ηχηρά, δυνατά «όχι» στη ρατσιστική βία, «όχι» στην περιστολή των δικαιωμάτων Ελλήνων και Μεταναστών, «όχι» στην απαξίωση της κοινωνίας. Αντλεί τη δύναμη και την ελπίδα του από τους όλο και περισσότερους χώρους και ανθρώπους που αυτοργανώνονται και αντιστέκονται –πολλές φορές με τρόπους ιδιαίτερα αποτελεσματικούς και απολύτως φρέσκους. Απ’ τις εκατοντάδες δομές Αλληλεγγύης που ανθίζουν στις γειτονιές προσφέροντας τροφή, φάρμακα και ενισχυτική διδασκαλία σε όσους έχουν ανάγκη μέχρι τα αυτοδιαχειριστικά εργατικά/εργασιακά εγχειρήματα των τελευταίων χρόνων και από την πανσπερμία των αυτοργανωμένων Στεκιών των Συνοικιών μέχρι τις Λαϊκές Συνελεύσεις και τις Αντιφασιστικές Πρωτοβουλίες που στήνονται καθημερινά κατά τόπους απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα, είναι αμέτρητοι οι άνθρωποι εκείνοι που δείχνουν αποφασισμένοι να μη συναινέσουν παθητικά στην εδραίωση του τοπίου της μνημονιακής καταστροφής.
Με μια τριήμερη γιορτή στην καρδιά της Αθήνας γεμάτη μουσικές, ιστορίες και γεύσεις από όλες τις γωνιές της γης, θα έχουμε και φέτος την ευκαιρία για παράλληλη κουβέντα, ανταλλαγή απόψεων και ιδεών. Θα συζητήσουμε για το τι σημαίνει να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα των μνημονίων, της φασιστικής βίας και της καταστολής, θα διεκδικήσουμε Ιθαγένεια για όλα τα παιδιά, νομιμοποίηση για τους μετανάστες και άσυλο για τους πρόσφυγες, θα προβληματιστούμε για την εργασιακή επισφάλεια, την κατάργηση των συμβάσεων, τις πολιτικές επιστρατεύσεις, θα προβάλουμε την ανάγκη συντονισμού των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, θα κουβεντιάσουμε το παράδειγμα της Χαλκιδικής με τον ηρωικό αγώνα της ενάντια στις εξορύξεις χρυσού και το ξεπούλημα των κοινών δημόσιων αγαθών και θα αναζητήσουμε τρόπους αντιμετώπισης του σεξισμού και της αυξανόμενης ομοφοβίας. Τέλος, στο τριήμερο αυτό, θα λειτουργήσουν και αρκετοί αυτοργανωμένοι χώροι.

Συζητήσεις

  Διαβάστε περισσότερα… »

Την ώρα που σύσσωμος ελληνικός και διεθνής τύπος στηλιτεύει την αιφνίδια «δολοφονία» της ΕΡΤ με την εφημερίδα  Le Monde να  αναφέρει ότι «αντίστοιχα δεν είδαμε ούτε στη δικτατορία» και γερμανικό κανάλι να μεταδίδει ειδήσεις στα ελληνικά προς ένδειξη αλληλεγγύης, η κυβέρνηση εμμένει στη  στάση του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».

Παράλληλα αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι αγνοεί τόσο το Ελληνικό Σύνταγμα, που ορίζει (παρ. 1 αρθ. 44)  ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δικαιολογείται μόνο «όταν συντρέχει εξαιρετικώς επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη», όσο και διεθνείς συνθήκες. Αγνοεί σκόπιμα τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Κοινωνικών Δικαιωμάτων που προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης, στην οποία περιλαμβάνεται και η διάδοση πληροφοριών μέσω της ραδιοτηλεόρασης, αλλά και την  Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Παράλληλα η μη υπογραφή της ΠΝΠ από τον καθ’ ύλη αρμόδιο Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης εγείρει ζητήματα νομιμότητας.

Βέβαια, η τήρηση της νομιμότητας δεν ήταν πάντα προτεραιότητα της ελληνικής Κυβέρνησης. Τί και αν ένα χρόνο πριν ο κ. Κεδίκογλου, ο οποίος στο παρελθόν είχε επίσης εργαστεί στην ΕΡΤ, μιλούσε για επιδιωκόμενη συρρίκνωση και απαξίωση της ΕΡΤ, που δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο παρά ιδιωτικά και διεθνή συμφέροντα. Ο ίδιος ήταν εκείνος που χαρακτήρισε την ΕΡΤ την περασμένη Τρίτη «άντρο διαφθοράς και διαπλοκής». Αλήθεια ποιους εξυπηρετεί αυτή η απαξία; Ακριβώς αυτούς που υπονόησε ένα χρόνο πριν με τη δήλωσή του. Τους γνωστούς επιχειρηματίες που ορέγονται τις συχνότητες της ΕΡΤ ΑΕ.

Πέραν τούτου, τίθεται το εύλογο ερώτημα κατά πόσο ευθύνονται οι εργαζόμενοι ή οι εκάστοτε διοικήσεις της ΕΡΤ –και μαζί τους οι εκάστοτε κυβερνήσεις- για τις όποιες δυσλειτουργίες της. Αναρωτιέται επίσης κανείς, καλόπιστα, κατά πόσο οι ίδιοι που συκοφαντούν με ισοπεδωτικό τρόπο τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, δεν είναι αυτοί που έβαλαν στην ΕΡΤ τους δικούς τους ανθρώπους, ειδικούς συμβούλους, ιδιαιτέρες γενικών διευθυντών και κάθε λογής παρατρεχάμενους με αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς. Και πάνω απ΄ όλα όμως είναι  τουλάχιστον ειρωνικό να αναφέρεται η Νέα Δημοκρατία στην εξυγίανση, αγνοώντας την παρακαταθήκη της ΕΡΤ στη μαχητική δημοσιογραφία, στον πολιτισμό και εν τέλει στην ιστορία αυτού του τόπου.

Η επίσημη κυνική στάση πάντως της κυβέρνησης φέρνει σε αμηχανία τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους, το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουμε ότι η στήριξη προς την κυβέρνηση δεν μπορεί να δίδεται a priori. Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στις εξελίξεις και τα κροκοδείλια δάκρυά τους, αν δε μετουσιωθούν σε πράξεις, με την αναδρομική ακύρωση της ΠΝΠ, δε συγκινούν κανέναν.

Η ΕΡΤ δεν ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μπορεί η τελευταία με τέτοια ευκολία να την καταργεί. Ο συνταγματικά κατοχυρωμένος έλεγχος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που απορρέει από το άρθρο 15Σ., δε συνεπάγεται σε καμία περίπτωση ηγεμονία στο φορέα. Η ΕΡΤ αποτελεί βασικό πυλώνα τόσο της Δημοκρατίας, όσο και του Πολιτισμού αυτού του τόπου και δεν ανήκει σε κανέναν άλλο εκτός από την ελληνική κοινωνία.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Σήμερα το πρωί έπεσαν οι μάσκες από πλευράς τουρκικής κυβέρνησης στην πλατεία Ταξίμ. Η υποκριτική πρόσκληση του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν προς τους διαδηλωτές για την εξεύρεση λύσης, δεν ήταν παρά ένα ακόμη επικοινωνιακό πυροτέχνημα χωρίς καμία άλλη στόχευση πέραν της δημιουργίας εντυπώσεων. Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα το πρωί  εκατοντάδες μέλη των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας επενέβησαν στην πλατεία Ταξίμ, χρησιμοποιώντας αντλίες νερού και δακρυγόνα για να διαλύσουν τους διαδηλωτές που βρίσκονταν στην πλατεία.

Στη δήλωση του Ερντογάν πως δεν θα ανεχτεί τις «παράνομες» διαδηλώσεις, αλλά και του κυβερνήτη της Κωνσταντινούπολης Αβνί Μουτλού ότι «το θέαμα  των διαδηλωτών ενοχλούσε τον πληθυσμό και αμαύρωνε την εικόνα της χώρας στον κόσμο», η απάντηση από πλευράς αστυνομικής καταστολής είναι ανατριχιαστική: Τρεις νεκροί και περίπου 5.000 τραυματίες, μέχρι τώρα. Με τα δεδομένα αυτά αναρωτιέται κανείς ποιος πραγματικά κινείται πέραν των ορίων της νομιμότητας και πόσο αίολα είναι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης σύμφωνα με τα οποία πίσω από την εξέγερση κρύβεται μία ομάδα περιθωριακών. Επιχειρήματα γνωστά, διαχρονικά θα λέγαμε, όπλο των εκάστοτε απολυταρχικών κυβερνήσεων. 

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε δίπλα στον αγώνα του τουρκικού λαού, αλλά και κάθε λαού που αγωνίζεται ενάντια στις αυταρχικές δομές  εξουσίας. Η ιστορία θα πρέπει να διδάξει  στην τουρκική κυβέρνηση, και όχι μόνο, ότι η απαίτηση ενός λαού για ελευθερία και δημοκρατία δεν καταστέλλεται. Ο αγώνας του τουρκικού λαού θα συνεχιστεί έως την τελική νίκη. Γιατί το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η βίαιη απαγωγή του Τούρκου Αγωνιστή Bulut Yayla στο κέντρο της Αθήνας, από αυτοκίνητο που έφερε πινακίδες της Ελληνικής Αστυνομίας, ο βασανισμός και η μυστική παράδοσή του στην Τουρκία, θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα σενάριο ταινίας κατασκοπείας της ψυχροπολεμικής περιόδου. Δυστυχώς όμως αποτελεί την ωμή πραγματικότητα και, πιθανότατα, απόρροια των συμφωνιών «κάτω από το τραπέζι» μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Τούρκου ομόλογού του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σε αυτή την απίστευτη υπόθεση καταπάτησης κάθε έννοιας εθνικού και διεθνούς δικαίου, η Κυβέρνηση αλλά και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σιωπούν εκκωφαντικά. Ο αρχηγός της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα. Όπως τίποτα δεν γνωρίζει και ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Αττικής. Μέσα σε όλη αυτή τη γενικευμένη «άγνοια», η υποδιεύθυνση Ασφαλείας Αθηνών  διεξάγει μία προκαταρτική εξέταση «για τα μάτια του κόσμου» παίρνοντας μία-δύο καταθέσεις και στέλνει την υπόθεση στη Δικαιοσύνη.

Για κακή τύχη όλων όσων επιθυμούν τη συγκάλυψη, στην υπόθεση αυτή υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες. Και κυρίως υπάρχουν πολίτες που απαιτούν σεβασμό στη νομιμότητα, στα ατομικά δικαιώματα και στην αρχή του κράτους Δικαίου.

Για τους παραπάνω λόγους οι Οικολόγοι Πράσινοι συμμετέχουμε δυναμικά στην πορεία διαμαρτυρίας που διοργανώνεται Τρίτη 11 Ιουνίου στις 18.30 στα Προπύλαια και απαιτούμε να χυθεί άπλετο φως σε μια υπόθεση απαγωγής και κατασκοπείας- σε μία υπόθεση ντροπής-  που φέρει καίριο πλήγμα στην ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας και στο κύρος των θεσμών που την υπηρετούν.

Αύριο, Τρίτη 11 Ιουνίου, στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, δικάζονται 8 επαγγελματίες υγείας και 71 γονείς που επέλεξαν να δώσουν ζωή με φυσικό τρόπο στο σπίτι τους.  

Με ένα πρωτοφανές κατηγορητήριο που αντιμετωπίζει τον γυναικείο πλακούντα ως τοξικό κατάλοιπο του τοκετού, αγνοώντας επιστημονικά δεδομένα και βασισμένο σε αστήρικτες εικασίες ότι κατέληξε σε κάποια αποχέτευση, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μια τέτοια δίκη φτάνει στο ακροατήριο, δήθεν για περιβαλλοντικούς λόγους, σε μια πόλη, όπου καθημερινά το περιβάλλον, η δημόσια υγεία και η ποιότητα ζωής πλήττονται βάναυσα και ατιμώρητα.

Επίσης, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η κατηγορία αφορά σε όλους ανεξαιρέτως τους τοκετούς στο σπίτι που έλαβαν χώρα στην περιοχή αρμοδιότητας της εισαγγελίας Θεσσαλονίκης σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, χωρίς οι γονείς καν να ερωτηθούν τι έκανε ο καθένας τον πλακούντα,  με αποτέλεσμα να δίνεται η  εντύπωση πως κάθε τοκετός στο σπίτι είναι κατά τεκμήριο μια υγειονομική βόμβα. Προκαλεί, τέλος, εύλογα ερωτήματα η ύπαρξη κατηγορίας για ψευδή δήλωση στοιχείων στα ληξιαρχεία, την στιγμή, που ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα παιδιά γεννήθηκαν από τους συγκεκριμένους γονείς.

Για τους παραπάνω λόγους, οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η δίκη των 79 είναι κατ’ ουσίαν μια πολιτική δίκη, ενάντια σε ανθρώπους που άσκησαν το δικαίωμα τους στην αυτοδιάθεση, στο να ζήσουν την ιερότερη στιγμή της ζωής τους με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν και να διαχειριστούν τον πλακούντα του τοκετού τους, όχι ως απόβλητο, αλλά ως λίκνο της ζωής, σύμφωνα με τις αρχές της βιοηθικής και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

 Για τον λόγο αυτό ο ευρωβουλευτής μας, Νίκος Χρυσόγελος,  κατέθεσε και σχετική ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τονίζοντας ότι  “αν η πολιτεία γνησίως ενδιαφέρεται για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και δε στοχοποιεί τους τοκετούς στο σπίτι συνολικά, δεν χρειάζεται να ξανα-ανακαλύψει τον τροχό. Ας ακολουθήσει δοκιμασμένα παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών.”

Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμπαραστεκόμαστε στους άδικα διωκόμενους γονείς και λειτουργούς υγείας που επέλεξαν τον τοκετό κατ’ οίκον και υποστηρίζουμε σθεναρά το δικαίωμα τους να αντιμετωπίζουν τον τοκετό όχι ως ιατρική, αλλά ως φυσική πράξη. Ρόλος του κράτους δεν είναι να στοχοποιεί τον τοκετό στο σπίτι αλλά να ενθαρρύνει τις επίτοκες με στοχευμένες πολιτικές, ακόμα κι αν συγκρούονται με τα συμφέροντα που θέλουν τον τοκετό εμπόρευμα..  

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

H Θεματική Ομάδα Υγείας

Οι ξεκάθαρες απειλές που εκτόξευσε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος για 20.000 άτομα που “δεν εγγυώνται τι θα γίνει” την ημέρα του 2oυ Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης (Thessaloniki Pride) δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κάμψουν την απόφασή μας να το στηρίξουμε ή να συμμετέχουμε σε αυτό, θα έπρεπε, όμως, να απασχολήσουν, επιτέλους, τις αρμόδιες Αρχές και κυρίως τη Δικαιοσύνη, καθώς ο ρατσιστικός λόγος που, μάλιστα, προέρχεται από θρησκευτικό λειτουργό και υποκινεί σε εγκλήματα μίσους αποτελεί ακόμα ποινικό αδίκημα στην ελληνική έννομη τάξη.

Παράλληλα, οι αθρόες προσαγωγές διεμφυλικών ατόμων από αστυνομικούς τις τελευταίες ημέρες αποτελούν ξεκάθαρη στοχοποίηση των ανθρώπων αυτών και προσπάθεια εκφοβισμού τους από όργανα του κράτους που δεν έχουν καμία τέτοια αρμοδιότητα. Η αστυνομία καλό θα είναι να κάνει την δουλειά της που, σε σχέση με το pride, είναι πρωτίστως η προστασία του απέναντι στα άτομα που ήδη απειλούν την ασφαλή διεξαγωγή του.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα είμαστε παρόντες στο gay pride σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, γιατί στην αγάπη δεν χωράει ανισότητα.

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων