Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στη Φυλακή Φελλίου των Γρεβενών, όπου πραγματοποιήθηκε αιφνιδιαστικός έλεγχος από το Διευθυντή των Φυλακών, σωφρονιστικούς υπαλλήλους και προσωπικό της Αστυνομικής Διεύθυνσης Γρεβενών, με τη συνδρομή ανδρών της Ειδικής Κατασταλτικής Αντιτρομοκρατικής Μονάδας (Ε.Κ.Α.Μ) και ομάδας εξουδετέρωσης εκρηκτικών μηχανισμών, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για τη νομιμότητα των ενεργειών εκ μέρους των κρατικών οργάνων. Από μαρτυρίες κρατουμένων, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν και από σωφρονιστικούς υπαλλήλους, προκύπτει ότι άνδρες της ομάδας ΕΚΑΜ εισήλθαν στα κελιά και στους κοινόχρηστους χώρους κάνοντας χρήση βίας με γκλοπ και αλλά και με ηλεκτρικούς εκκενωτές (taser) και υπέβαλλαν τους κρατούμενους σε σειρά βασανιστηρίων (εξανάγκασαν κρατούμενους να κινούνται στα τέσσερα, τους έδεσαν και τους μετέφεραν γυμνούς στο γυμναστήριο της φυλακής). Αξίζει να σημειωθεί, ότι η επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων του ΟΗΕ έχει κρίνει ότι η χρήση ηλεκτρικών εκκενωτών τύπου taser αποτελεί μορφή βασανισμού βάσει των επιπτώσεων που εκ φύσεως έχει σε διανοητικό και σωματικό επίπεδο, καθώς προκαλεί οξύ πόνο και ενδεχομένως θάνατο. Περαιτέρω, σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι άνδρες των ΕΚΑΜ έσκιζαν οικογενειακές φωτογραφίες, έσπαγαν προσωπικά αντικείμενα, λέρωναν τα ρούχα των κρατουμένων, χλεύαζαν ηλικιωμένους κρατούμενους ενώ έκαναν και ταπεινωτικά και ρατσιστικά σχόλια.

Όπως αποδεικνύεται, τα ανωτέρω περιστατικά δεν είναι ούτε πρωτοφανή ούτε μεμονωμένα, δεδομένου ότι ανάλογες εφόδους από την ομάδα των ΕΚΑΜ, υπέστησαν και οι κρατούμενοι άλλων φυλακών. Η υποβολή κρατουμένων σε βασανιστήρια είναι αδιανόητη σε μία δημοκρατική Πολιτεία και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις που αφορούν στο σεβασμό της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2 Σ.), αλλά και στην απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας του καθένα χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων (άρθρο 5.2 Σ.) Επιπλέον απαγορεύεται ρητά από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σύμβαση την οποία έχει κυρώσει η Ελλάδα και έχει υπερνομοθετική ισχύ, καθώς  και από το άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, όπως κυρώθηκε με το Ν. 2462/1997, καθώς και τη Σύμβασης του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων και Άλλων Τρόπων Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας.

Η διενέργεια πειθαρχικής προκαταρκτικής εξέτασης μετά το περιστατικό, με τον τρόπο με τον οποίο οι τελευταίες διεξάγονται, σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται επαρκές μέτρο, αλλά καλύπτει μόνο επικοινωνιακούς σκοπούς. Άλλωστε, όπως προκύπτει από την προηγούμενη εμπειρία, ουδέποτε  αποδίδονται ουσιαστικές ευθύνες στους υπαίτιους. Όσο οι συνθήκες στις φυλακές θα παραμένουν απάνθρωπες, οι έλεγχοι, τακτικοί και έκτακτοι από την ομάδα ΕΚΑΜ, με τη βαναυσότητα που διεξάγονται, θα έρχονται να συμπληρώσουν αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα αυτή όμως πρέπει να μας βρει όλους απέναντι. Ζητούμε το αυτονόητο: Να μην υπάρξει καμία ανοχή στην ανομία και να εξασφαλισθούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης σε όλους τους κρατούμενους! Άραγε η συντεταγμένη Πολιτεία τι κάνει γι΄ αυτό;

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι χαιρετίζουν την απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Δημήτρη Καλογερόπουλου που αναρτήθηκε στις 23 Απριλίου στη «Διαύγεια»[1] για τη «μετεγκατάσταση του συνόλου του καταυλισμού Ρομά της περιοχής Νομισματοκοπείου του Δήμου Χαλανδρίου που σήμερα στεγάζεται στην ιδιωτική έκταση επί της οδού Σαρανταπόρου και Ίριδας στην ελεύθερη αδόμητη δημόσια έκταση με εμβαδόν εγγύς του σημερινού καταυλισμού στη περιοχή Νομισματοκοπείου/Πεύκου Πολίτη στη Διεύθυνση Λευκωσίας και Σαρανταπόρου στα Διοικητικά όρια του Δήμου Χαλανδρίου όπως αυτή αποτυπώνεται στο Ενιαίο Μητρώο Ακίνητης Περιουσίας με Αριθμό Βιβλίου Καταχώρησης 1168 και σύμφωνα με την εισήγηση της από 14ης Δεκεμβρίου 2012 Συνεδρίας της Επιτροπής του άρθρου 2».

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, με τη μετεγκατάσταση αυτή είχαν ρητά συμφωνήσει οι ενδιαφερόμενοι Ρομά, οι οποίοι τονίζουν σε ανακοίνωσή τους πως πρόκειται για ιστορική απόφαση αφού για πρώτη φορά στην Ελλάδα εγκρίνεται μετεγκατάσταση μέσα στον αστικό ιστό. Έτσι, δημιουργείται η δυνατότητα νομιμοποίησης μιας κοινότητας Ρομά (περίπου 65 οικογένειες σήμερα) που έχει εγκατασταθεί στο Χαλάνδρι εδώ και 40 χρόνια.

Την ανησυχία τους εκφράζουν οι Οικολόγοι-Πράσινοι γιατί ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής δεν ανέστειλε μέχρι σήμερα την απόφαση κατεδάφισης των σημερινών αυθαίρετων κατοικιών των Ρομά που είναι προγραμματισμένη για τις 14 Μαΐου 2013, παρ’ ότι προφανώς δεν μπορεί μέχρι τότε να έχουν δημιουργηθεί οι υποδομές για τη μετεγκατάσταση των οικογενειών Ρομά. Καλούν γι’ αυτό το Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής να αναστείλει αμέσως την απόφαση κατεδάφισης και όλα τα εμπλεκόμενα Υπουργεία να ανακοινώσουν δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για την κατά προτεραιότητα υλοποίηση της απόφασης μετεγκατάστασης αφού προηγηθούν τα έργα υποδομής που προβλέπονται σε αυτή.

Η μετεγκατάσταση των Ρομά του Χαλανδρίου αποτελεί την πρώτη ευκαιρία πρότυπης αντιμετώπισης του στεγαστικού προβλήματος των Ρομά στην Ελλάδα: ας μη χαθεί!

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

H επιλογή της ΠΟΑΣΥ για βράβευση των αστυνομικών οι οποίοι συμμετείχαν στη βασανισμό των  συλληφθέντων στο Βελβεντό, που θα γίνει στο πλαίσιο της ημερίδας «Και οι Αστυνομικοί έχουν μάνες», έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά ενεργειών και συμβάντων που επιβεβαιώνουν την ολισθηρή  και επικίνδυνη πορεία της  ΕΛ.ΑΣ. Όμως αυτή τη φορά δε μιλάμε απλώς για ατιμωρησία ή συγκάλυψη  πράξεων έκνομης βίας αστυνομικών οργάνων αλλά για επιβράβευση  της κατάχρησης εξουσίας και της βάναυσης συμπεριφοράς, ανοίγοντας έτσι διάπλατα το δρόμο για συνέχιση και κλιμάκωση τέτοιων πρακτικών.  Και έχουμε έτσι το παράδοξο σχήμα της καταδίκης, από τη μια,  της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για αδικαιολόγητη χρήση βίας από τα αστυνομικά όργανα που έχει οδηγήσει επανειλημμένα σε επιβολή μεγάλων χρηματικών προστίμων και της  επίσημης, θεσμικής νομιμοποίησης και επιδοκιμασίας των ίδιων ακριβώς πράξεων από την άλλη.

 Η επιλογή αυτή της ΠΟΑΣΥ, η οποία συνιστά μία επίδειξη δύναμης και  έκφραση της απόλυτης  στήριξης των δραστών,  επιφέρει ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα στην ήδη καταρρακωμένη δημοκρατία μας. Επιπλέον σηματοδοτεί  την οπισθοδρόμηση, την κλιμάκωση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και  σφραγίζει με έναν επίσημο τρόπο το καθεστώς ασυλίας που απολαμβάνουν οι δράστες τέτοιων ενεργειών.  Επιλογές σαν αυτή, είναι ιδιαίτερα προκλητικές και δημιουργούν συνθήκες βεντέτας μεταξύ ΕΛΑΣ και πολιτών που δεν ανέχονται την φασιστική αυθαιρεσία, καθώς  η ΕΛΑΣ αντί να εφαρμόζει τον νόμο τον παραβιάζει και επιβραβεύει τον εαυτό της γι΄ αυτό!

Τα συνεχιζόμενα και συνεχώς κλιμακούμενα δείγματα γραφής της ΕΛ.ΑΣ. μας ανησυχούν. Με αυτές τις πρακτικές οι καταγγελίες για θύλακες της Χρυσής Αυγής μέσα στην ΕΛΑΣ  μόνο ανυπόστατες  δεν μπορούν να θεωρηθούν. Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο κ. Δένδιας δεν μπορεί να συνεχίζει να προστατεύει εκείνους που λειτουργούν εκτός νόμου και ενάντια στους πολίτες. Οι ΟΠ έχουμε ζητήσει επανειλημμένα τη διενέργεια ανεξάρτητων ερευνών για τα πολλαπλά κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας στην θέση των  ΕΔΕ, οι οποίες όλες ανεξαιρέτως καταλήγουν στην αθώωση των δραστών. Παράλληλα αναγνωρίζουμε ότι στις τάξεις των αστυνομικών υπάρχουν ευσυνείδητοι δημόσιοι λειτουργοί, που σέβονται τη νομιμότητα και απέχουν από φασίζουσες νοοτροπίες. Τους αστυνομικούς αυτούς οφείλει να αναδείξει και να βραβεύσει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.        

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Μεγάλη νίκη στην πορεία για την διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου σημειώθηκε στη Γαλλία. Η γαλλική Εθνοσυνέλευση ψήφισε υπέρ του νόμου που επιτρέπει γάμους ομόφυλων ζευγαριών. Ανάλογη απόφαση έχει λάβει και η Βρετανία.
Στην Ελλάδα, αν και το Σύνταγμα κατοχυρώνει τις  αρχές  της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ίσης μεταχείρισης, του δικαιώματος αυτοκαθορισμού του ατόμου και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, έκφραση του οποίου αποτελεί η σεξουαλική ελευθερία, εντούτοις σε επίπεδο νομοθεσίας η κατάσταση  είναι αρκετά διαφορετική. Η έκφραση αυτής της συντηρητικής θέσης αντανακλάται  στην απόφαση να μη συμπεριληφθούν τα ομόφυλα ζευγάρια στο νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης (ν.3719/2008). Περαιτέρω, αν και οι διατάξεις των άρθρων 1350 του Α.Κ. δεν ορίζουν ρητά ότι γάμο μπορούν να συνάψουν μεταξύ τους μόνο άτομα διαφορετικού φύλου, γεγονός που οδήγησε στην τέλεση δύο πολιτικών γάμων ομόφυλων ζευγαριών από το Δήμαρχο της Τήλου, οι γάμοι αυτοί κρίθηκαν τελικώς ανυπόστατοι από το  Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου.
Αντιθέτως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα του γάμου δεν περιορίζεται μόνο σε πρόσωπα του αντίθετου φύλου, καθώς και ότι  η σταθερή συμβίωση μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου εμπίπτει στην έννοια της οικογενειακής ζωής, όπως ακριβώς η συμβίωση μεταξύ μιας γυναίκας με έναν άνδρα[1]. Αντιστοίχως από την αρχή της ισότητας, η οποία αποτελεί βασική αρχή της Δημοκρατίας, συνάγεται η αποδοχή των διαφορετικών ερωτικών επιλογών. Στο πνεύμα αυτό, τόσο η ελληνική Πολιτεία όσο και η ελληνική κοινωνία, οφείλουν να απορρίψουν το σκοταδισμό και τον εκφασισμό της καθημερινής ζωής που τείνουν να κυριαρχήσουν, ώστε να γίνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Η προστασία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μέσω της αναμόρφωσης της νομοθεσίας που αφορά στα θέματα οικογενειακού δικαίου που θα περιλαμβάνει τόσο τη  δυνατότητα σύναψης γάμου μεταξύ ομοφύλων, όσο και την προστασία της οικογένειας υπό μία ευρύτερη έννοια στην οποία εντάσσεται μεταξύ άλλων και η ομογονεϊκότητα, αποτελεί βάση για τη νέα κοινωνία που οραματιζόμαστε. Την κοινωνία της ισότητας και της ισονομίας, όλων, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας, θρησκείας και σεξουαλικού προσανατολισμού.

Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Σχεδόν 40 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και ο φασισμός δηλητηριάζει ξανά την πολιτική και κοινωνική μας ζωή. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δηλώνουν πως δεν αρκούνται σε επετειακές ανακοινώσεις αλλά παλεύουν καθημερινά απέναντι στο φασισμό και τις αιτίες που τον γεννούν.

Η παρουσία κόμματος στη Βουλή που υποστηρίζει αυτούς που πυροβόλησαν τη Δημοκρατία, βασάνισαν και εξευτέλισαν τον ελληνικό λαό, αποδεικνύει ότι το πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να προστατεύσει τις δημοκρατικές αξίες και την ιστορική μνήμη.

Η 21η Απριλίου 1967, πέρα από το πραξικόπημα της χούντας και την κατάλυση της αναιμικής προδικτατορικής δημοκρατίας, σηματοδοτεί και μας θυμίζει σειρά άλλων παραμέτρων, που δυστυχώς και σήμερα είναι παρούσες. Προήλθε από την απαξίωση θεσμών, δικαιωμάτων και της ίδιας της πολιτικής ελευθερίας, στα οποία πρωταγωνίστησε ένα φαύλο πολιτικό πελατειακό σκηνικό. Έτσι, οι κερκόπορτες άνοιξαν εύκολα ακόμα και από συνωμοσίες φαιδρών ανθρώπων, οι οποίοι παρέμειναν στην εξουσία επτά και πλέον χρόνια.

Δυστυχώς η μεταπολιτευτική περίοδος, παρά τις σημαντικές διαφορές από την προδικτατορική και παρά τις ελπίδες των πρώτων χρόνων, εξελίχτηκε από αποτυχία σε αποτυχία. Η αποτυχία των ασκούμενων πολιτικών και η απουσία από την κεντρική σκηνή ενός γνήσιου εναλλακτικού λόγου, έφερε στην επιφάνεια όλο και εντονότερα εκφυλιστικά φαινόμενα. Και κοντά σ’ αυτά έφερε στο προσκήνιο έναν παρείσακτο εχθρό των θεσμών και του δημοκρατικού πολιτεύματος, που επιδιώκει τη νομιμοποίηση του εκφυλισμού και του χάους.

Σήμερα, περισσότερο επίκαιρη από ποτέ είναι η άρθρωση ενός εναλλακτικού λόγου, με στόχο τη βιωσιμότητα της κοινωνίας και της οικονομίας και τις προοπτικές της ίδιας της χώρας. Κάθε μέρα που περνάει, με τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των νυν κυβερνητικών εταίρων, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή παρούσες, τις έντονες ανισότητες και τον προσανατολισμό της οικονομίας, σε τομείς που αφήνουν έξω την κοινωνία και τις θέσεις απασχόλησης και την περιορίζουν απλώς στο να “πληρώνει τα σπασμένα”, οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε παρόντες. Με λόγο διεξόδου. Για μια οικονομία με μεγάλο κοινωνικό και ελάχιστο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Για τα παιδιά μας…

Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

16^ηΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Φτάνει πια η υποκρισία. Ναι στην Ελευθερία

 Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του επικεφαλής της «Αττικής Οικολογικής Απάντησης» π εριφερειακού Συμβούλου Αττικής Κώστα Διάκου:

Κ.ΔΙΑΚΟΣ:

 Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Να τελειώσουμε καταρχήν με το θέμα του ψηφίσματος που έθεσε ο κ. Περιφερειάρχης. Είμαστε προφανώς υπέρ του ψηφίσματος αυτού, τονίζοντας πολύ απλά ότι οποιαδήποτε ιδεολογία έχει την εκτίμηση ότι μπορεί να στηρίζεται στην τυφλή βία, προκειμένου να επιβάλει πολιτικά γεγονότα, είναι κενή περιεχομένου και άνευ αποτελέσματος. Νομίζω ότι αυτό τα περιλαμβάνει όλα. (σ.σ.: Επρόκειτο για άλλο ένα ψήφισμα που τέθηκε από τον Περιφερειάρχη για τρομοκρατική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης)

 Ως προς το δεύτερο θέμα (σ.σ.: Για την Ανέγερση του Τεμένους), που τέθηκε από την «Αττική Οδό» (σ.σ.: η παράταξη που συγκροτήθηκε από το ΛΑΟΣ και σήμερα έχει ουσιαστικά προσχωρήσει στην παράταξη της ΝΔ), διερωτώμαι τι σχέση έχουν οι Νεοέλληνες με τους Αρχαίους Έλληνες, διότι όταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Αθήνα, διαπίστωσε ένα βωμό μόνο εδώ, που έλεγε «τω αγνώστω θεώ».

Είχαν τέτοια δημοκρατικότητα στην ανεξιθρησκία τους οι Αρχαίοι Έλληνες, ώστε δίνανε τη δυνατότητα σε όποιον δεν είχε καν δηλώσει θρησκεία, να έχει την ευχέρεια κάπου να ασκεί τη λατρεία τους.

Οι Νεοέλληνες λοιπόν, οι φοβικοί Νεοέλληνες, που δεν έχουν τον κοσμοπολιτισμό, δεν έχουν την πολυπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδας, κινούνται με κριτήρια φόβου, μίσους και υποκρισίας. Κριτήρια που μας οδήγησαν σε ένα νόθο αρχαιολάγνο πολιτισμό και επιλογές σαν την εκστρατεία στο Σαγγάριο, που ήταν η αιτία για το διωγμό των Ελλήνων από την Μικρά Ασία ή το πραξικόπημα της Κύπρου για την ανατροπή του Μακαρίου, που οδήγησε στην κατοχή του 40% του νησιού από τους Τούρκους.

Αυτές οι πολιτικές εθνικιστικές λογικές, που υπερβάλλουν κάποια πράγματα και δεν αντιμετωπίζουν τις πραγματικές καταστάσεις ως έχουν, είναι λογικές που οδηγούν τη χώρα μας συνέχεια σε αποτελέσματα, μη αναστρέψιμα και αρνητικά.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και από το Ελληνικό Σύνταγμα. Η ελευθερία της άσκησης της θρησκείας κατοχυρώνεται στο εδάφιο 2 της παραγράφου 1 του άρθρου 13 του Συντάγματος, όπου ορίζεται :

«Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με την λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα , υπό την προστασία των νόμων».

Ο συνταγματικός νομοθέτης δηλαδή θέλησε να επιφορτίσει τον κοινό νομοθέτη, με την υποχρέωση να λάβει όλα εκείνα τα απαραίτητα νομοθετικά μέτρα, θετικού περιεχομένου, προκειμένου να είναι δυνα-τή η απόλαυση του εξωτερικού δικαιώματος στην θρησκευτική ελευθερία.

Επομένως, το ακώλυτο της λατρείας τελεί υπό την προστασία των νόμων, ενώ η διακήρυξη της «ελευθερίας στο θρησκεύεσθαι» απαιτεί όχι μόνο αποχή του κράτους αλλά και επιταγή προστασίας για την παροχή όχι μόνο του δικαιώματος «έχειν» θρησκεία  αλλά και «ασκείν» το σχετικό δικαίωμα.

Αντίστοιχα, με το άρθρο 9 η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατοχυρώνει την ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Στο άρθρο 9 συμπεριλαμβάνεται και η ελευθερία άσκησης της θρησκείας (forum externum, όπως λέγεται λατινιστί).  

          Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί πολλές φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την παραβίαση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας. Συγκεκριμένα από τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προκύπτει ότι στην Ελλάδα για τα έτη 1959 – 2011 αντιστοιχούν δέκα καταδικαστικές αποφάσεις έναντι 40 που αντιστοιχούν στο σύνολο των κρατών που έχουν προσχωρήσει στην ΕΣΔΑ, ήτοι οι ελληνικές καταδικαστικές αποφάσεις αντιστοιχούν σε ποσοστό 25% του συνόλου ( Πηγή : European Court of Human Rights).

Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε και ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  (το έτος 2002) Gil Robles, ο οποίος εξέφρασε την επιθυμία να μπορέσουν οι Μουσουλμάνοι , ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί σήμερα λόγω των σημαντικών μεταναστευτικών ροών, να αποκτή-σουν άδεια ίδρυσης τζαμιού στην Αθήνα και νεκροταφείου για την ταφή των νεκρών, σύμφωνα με την θρησκευτική τους παράδοση. 

Σημείωσε δε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ε.Ε. στην οποία η καύση των νεκρών απαγορεύεται βλ. Έκθεση σχετικά με την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή ¨Ένωση (2002)-(2002 /2013(ΙΝΙ )).

          Όταν, λοιπόν, βασικό χαρακτηριστικό είναι αυτός  ο αριθμός καταδικαστικών αποφάσεων αυξάνεται τότε και η καταδίκη της Ελλάδας συνεπάγεται αυξανόμενα αποζημιωτικά πρόστιμα.

Τα πρόστιμα είναι μεγαλύτερα από το κόστος της κατασκευής ενός τεμένους, για το οποίο επικαλούνται ότι δεν πρέπει να πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος. Άρα είναι υποκριτικό, όταν λένε ότι ο έλληνας  φορολογούμενος δεν θα πληρώσει το τζαμί. Αντίθετα θα υποχρεωθεί να πληρώσει τον περιορισμό του δημοσιονομικού κόστους εκ των προστίμων αυτών.

Μιλήσανε οι συνάδελφοι επιτιμητικά για όσους έχουν την  ριζοσπαστική αντίληψη, και είμαστε και μεις στην αντίληψη αυτή, για το χωρισμό «κράτους από την ορθόδοξη εκκλησία». Ναι, είμαστε με την άποψη αυτή. Όχι μόνο γιατί διαχωρίζει τις κοσμικές επιλογές της κοινωνίας μας από την κυριαρχούσα θρησκευτική πεποίθηση, αλλά και γιατί αυτό θάναι και προς το συμφέρον της ορθόδοξης θρησκείας, κοινωνικά αλληλέγγυας με τους πιστούς της, ελεύθερης να δραστηριο-ποιηθεί νόμιμα στα πλαίσια του οικονομικού συστήματος για να καλύ-πτει όχι μόνο τις λειτουργικές της ανάγκες αλλά και το ανθρωπιστικό της έργο. Έτσι θα είναι αδέσμευτη στο έργο της και μακριά από το πελατει-ακό, κομματικό, κρατικό δημόσιο.

Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα, πιστεύοντας στην θεσμικά κατοχυρωμένη ανεξιθρησκεία, πιστεύοντας στην πολυπολιτισμικότητα, πιστεύοντας ότι το δικαίωμα στο θρησκεύεσθαι δεν περιορίζεται μόνο στο «έχειν» αλλά εμπεριέχει και το «ασκείν», έχω την εκτίμηση ότι είναι εντελώς υποκριτικό σήμερα να αρνούμαστε να ασκείται η λατρεία της μουσουλμανικής θρησκείας, όπου αυτό είναι αναγκαίο και χρήσιμο. Και εν προκειμένω και στην Αθήνα, που, εκτός από τους μετανάστες, έχει σήμερα και 10.000 περίπου μουσουλμάνους, κατοίκους Αττικής και έλληνες υπηκόους.

Και θέλουμε να συμφωνούμε με τον κ. Μανουσογιαννάκη (σ.σ.: επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» – ΚΚΕ), εκτιμώντας και μεις ότι δεν αρκεί ένα μόνο τζαμί, διότι διαμορφώνει συγκεντρωτικές διαδικασίες και γκετοποιήσεις. Αν η λατρεία αυτή διαχυθεί σε τρεις – τέσσερεις μεριές, όχι μόνο οι μετανάστες αλλά και οι 10.000 Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, που κατοικούν στην Αττική, θα έχουν το δικαίωμα να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, όπως έχουν όλοι οι άλλοι. Και οι καθολικοί και οι διαμαρτυρόμενου και οι ευαγγελιστές και οι μάρτυρες του Ιεχωβά.

Είναι, λοιπόν,  υποκριτικό να συνδέεται με μία διαδικασία ρατσι-στική, με μία διαδικασία αντιπαράθεσης, όχι σε επίπεδο παραβατικό-τητας, που εμείς επιμένουμε όπου και από όποιον διαπραχθεί να εφαρμόζεται αυστηρά ο Νόμος, αλλά σε επίπεδο «χρώμα–θρησκεία– καταγωγή». Και, επαναλαμβάνω, εμείς οι Έλληνες, από τότε που βρεθήκαμε σε τούτο τον γεωγραφικό χώρο, δεν το εφαρμόσαμε ποτέ ως επιλογή. Γι αυτό και διώξαμε τον Χίτλερ, γι αυτό και κάναμε αντίσταση, γι αυτό, γι αυτό, ….. γατί εμείς πιστεύουμε σε άλλες αξίες. Πιστεύουμε στον ανθρωπιστικό πολιτισμό και όχι στις άριες….(!!!) φυλές.

Και να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα συμπληρωματικά: παρά τις περί αντιθέτου «οικολογικές» αιτιάσεις της «Αττικής Οδού», ναι η ύπαρξη ενός εμπορικού κέντρου που προβλέπεται για τον Ελαιώνα από τον κ. Βωβό αποτελεί αλλοίωση του περιβαλλοντικού στοιχείου του χώρου αφού η λειτουργία του προϋποθέτει διαφορετική και οχλούσα κίνηση στο οικολογικό αποτύπωμα του χώρου και καθίσταται φαιδρός ο κ. Πλεύρης, χλευάζοντας για τους Οικολόγους που ανακαλύψανε κορμοράνους εκεί. Έτσι είναι. Το μουσουλμανικό τζαμί αποτελεί μια κοινωνική λειτουργία που συνδέει την ανθρώπινη δραστηριότητα ήπια με το περιβάλλον, όπως συμβαίνει και με τις ορθόδοξες εκκλησίες ακόμα και σε περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές δένοντας το φυσικό με το κοινωνικό. Και οι Οικολόγοι δεν έθεσαν ποτέ θέμα γι’ αυτό.

Συμπληρωματικά, και λόγω περιορισμένου χρόνου στην ομιλία, σας καταθέτω και το παρακάτω μικρό υπόμνημα, για να ενταχθεί στα Πρακτικά της συνεδρίασης.