Η Ελλάδα -και γενικότερα η ανατολική Μεσόγειος- είναι από τις περιοχές οι οποίες σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις θα πληγούν εντονότερα από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Οι καθοριστικότερες επιπτώσεις θα έχουν να κάνουν με τη μείωση των βροχοπτώσεων η οποία αναμένεται να φτάσει το 25-30% μέχρι τα μέσα του αιώνα. Ως αποτέλεσμα θα έχουμε ερημοποίηση περιοχών, μείωση της γεωργικής παραγωγής, μειωμένη ροή ποταμών και διαθεσιμότητα υδάτινων πόρων ενώ τα πια ξερά δάση θα είναι ευάλωτα σε καταστροφικές μεγα-πυρκαγιές.
Η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας θα συνοδευτεί από συχνότερα και εντονότερα κύματα καύσωνα. Μέσα στον αιώνα μας αναμένεται οι ημέρες με θερμοκρασία άνω των 40oC να φτάσουν τις 30 ετησίως.
Η Ελλάδα, με το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμών στην Ευρώπη, θα πληγεί έντονα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Μια άνοδος κατά ένα μέτρο μπορεί να οδηγήσει σε κατακλυσμό παράκτιων εκτάσεων συνολικού εμβαδού 800 χιλιάδων στρεμμάτων. Ταυτόχρονα θα έχουμε καταστροφές υποδομών, αυξημένη διάβρωση και τεράστια κόστη για έργα προστασίας.
Όλα τα παραπάνω θα κάνουν τη χώρα μας λιγότερο ελκυστική με σημαντικές επιπτώσεις και στον τουρισμό, τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας.
Παράλληλα με τις δράσεις μείωσης εκπομπών προκειμένου να αποτραπεί η κλιματική αλλαγή, είναι σημαντικό να πάρουμε άμεσα μέτρα προσαρμογής σε εκείνες τις επιπτώσεις που θα συμβούν ούτως ή άλλως επαναπροσδιορίζοντας και τη θέση μας σε σχέση με τη φύση. Χρειαζόμαστε μηχανισμούς παρακολούθησης των μεταβολών, να εντοπίσουμε τις πιο ευάλωτες περιοχές, να εμπλέξουμε και ενημερώσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση και τους εμπλεκόμενους φορείς, να εκπονήσουμε συγκεκριμένα Σχέδια Δράσης για κάθε κατηγορία απειλής.