Το κλασσικό έργο «Νέφος πέρα από τα όρια» ανέβηκε και φέτος το καλοκαίρι στην αμφιθεατρική λεκάνη Κοζάνης Πτολεμαίδας που φιλοξένησε το γνωστό θίασο ΔΕΗ – Πολιτείας- Αυτοδιοίκησης. Βγήκαν Δελτία τύπου, ζητήθηκε μείωση παραγωγής στα ορυχεία, δόθηκαν υποσχέσεις, κατονομάστηκαν οι συνήθεις βολικοί ένοχοι (καύσωνες και αλλαγή του κλίματος, που κι ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ με το CO2 της ΔΕΗ) κι όλα μέλι – γάλα.
Οι πιο επεισοδιακές σκηνές του έργου παίχτηκαν και πάλι στα ίδια σημεία: Άγιοι Ανάργυροι και Προάστιο. Εκεί η ποιότητα αέρα ήταν πολύ κακή (10 στα 10) και κακή (8 στα 10) στις 12, 13,14 και 15 Αυγούστου. Επισημαίνουμε ότι ο οικισμός των Αναργύρων (βόρεια της Πτολεμαίδας) καταγράφει τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αιωρουμένων σωματιδίων σε όλο το λεκανοπέδιο τα τελευταία χρόνια. Οι κάτοικοι του ζουν αγκαλιά με το νέφος και ο εναγκαλισμός το καλοκαίρι γίνεται ασφυκτικός.
Αποδεικνύεται λοιπόν και πάλι ότι το «εθνικό μας καύσιμο» θα μας ταλαιπωρεί πολλά χρόνια ακόμη. Οι νέες αντιρρυπαντικές τεχνολογίες καύσης και οι αντικαταστάσεις παλαιών μονάδων ελάχιστα μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση και να δικαιώσουν τους φανατικούς υποστηρικτές του λιγνίτη που διαφημίζουν ως λύτρωση τις νέες τεχνολογίες. Πράγματι αυτές αφορούν τους σταθμούς και όχι τα ορυχεία, όπου η σκόνη και η τέφρα ζουν και βασιλεύουν, παρά τις – οριακές – βελτιώσεις. Για το λόγο αυτό και τα μέτρα αντιρρύπανσης σε ορισμένους σταθμούς την τελευταία διετία δεν έφεραν το ποθούμενο. Έτσι ούτε οι υψηλές αποδόσεις (99,996 %) των καινούριων φίλτρων του ΑΗΣ ΔΕΗ Αγίου Δημητρίου, ούτε το πρόσφατο κλείσιμο της πιο ρυπογόνας μονάδας (ΑΗΣ Πτολεμαίδας Ι) έλυσαν το πρόβλημα. Δεν βελτίωσαν ριζικά τη συνολική ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα.
Είναι λοιπόν οξύμωρο η Νομαρχία και οι Δήμοι κάθε φορά που το νέφος θρονιάζεται να ζητούν περιορισμό της εξορυκτικής δραστηριότητας και από την άλλη να συμφωνούν στις διανοίξεις νέων ορυχείων (Ποντοκώμη), τα οποία θα οξύνουν το πρόβλημα και μάλιστα προς τα νότια όπου βρίσκεται και ο μεγαλύτερος οικισμός της Δυτικής Μακεδονίας, η Κοζάνη.
Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση και φέτος το καλοκαίρι : «βουτιές» μέσα στο νέφος !
Κατά τα άλλα ο τοπικός τύπος βρίθει από … πολεμικές ανακοινώσεις σωματείων, φορέων και κομμάτων που θέτουν κάθε τόσο «κόκκινες γραμμές» σε διάφορα θέματα της ΔΕΗ: από τα μισθολογικά – ασφαλιστικά έως τις απαιτήσεις για νέες παρατάσεις λειτουργίας των παλιών ρυπογόνων μονάδων που μας … οφείλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε ένας τους όμως δεν ζητά ένα χρονοδιάγραμμα για τη δραστική μείωση της λιγνιτικής ισχύος μέχρι το 2020, όπως επιβάλλουν οι διεθνείς μας δεσμεύσεις για την προστασία του κλίματος, η στροφή στις ΑΠΕ και την πράσινη οικονομία. Αντιθέτως ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και κυβερνητικοί βουλευτές, αποδεικνύονται λιγνιτικότεροι όλων (και ασυνεπείς με τις κυβερνητικές εξαγγελίες), αφού ζητούν νέες λιγνιτικές μονάδες στη θέση των παλιών «ώστε να μη χαθεί ούτε ένα λιγνιτικό μεγαβάτ», δηλαδή προτείνουν ουσιαστικά να περάσουμε στη μεταλιγντική περίοδο με εφόδιο και πάλι το …λιγνίτη!
Και βέβαια οι άρχοντες του τόπου και εκ νέου υποψήφιοι διαχειριστές των Καλλικρατικών Δήμων και Περιφερειών κάνουν τη δουλειά τους. Χρησιμοποιούν δοκιμασμένες συνταγές για να τζιράρουν πολιτικά ποντάροντας στην αγωνία των νέων για δουλειά, ενώ παράλληλα μετέρχονται λαϊκιστικές και τοπικιστικές λογικές για να συντηρήσουν ένα βρώμικο ενεργειακό μοντέλο.
Το θέμα είναι εμείς τι θα κάνουμε.
Θα τους αφήσουμε και πάλι να προωθήσουν τις επιλογές τους και να συνεχίσουν τις πολιτικές που μας οδήγησαν στην σημερινή οικονομική περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση ; Θα συνεχίζουμε το δρόμο της υποκρισίας, δηλαδή από τη μια να γκρινιάζουμε για τη ρύπανση και το περιβάλλον κι από την άλλη να στηρίζουμε πολιτικά όσους μας οδήγησαν εδώ και μας ετοιμάζουν τα χειρότερα ;
Θα συνεχίσουμε να …εμπνεόμαστε από εικόνες σαν αυτές ;
Ίδωμεν….
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ