Το 2009, πρώτη χρονιά της οικονομικής κρίσης, το διασυνδεδεμένο Σύστημα Ηλεκτρισμού της Ελλάδας χαρακτηρίστηκε από σημαντική μείωση της κατανάλωσης κατά 6,9% σε σχέση με το 2008. Η μείωση αυτή οφειλόταν κατά κύριο λόγο στη μείωση κατά 20,2% της κατανάλωσης των πελατών Υψηλής Τάσης, δηλαδή των 30 πιο ενεργοβόρων βιομηχανιών της χώρας.
Το δεύτερο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό για το 2009 ήταν η αύξηση της παραγωγής ηλεκτρισμού από καύση λιγνίτη κατά 2,5%, παρά τη σημαντική μείωση της ζήτησης. Μείωση είχαμε στην ηλεκτροπαραγωγή από πετρέλαιο (-51,5%), από φυσικό αέριο (-29,5%) και στις εισαγωγές (-22%). Οι αυξημένες βροχοπτώσεις οδήγησαν σε αύξηση της υδροηλεκτρικής παραγωγής κατά 67% σε σχέση με το –ξηρό- 2008 ενώ η παραγωγή από ΑΠΕ αυξήθηκε κατά 20,4%.
Τα μερίδια παραγωγής ηλεκτρισμού ανά τεχνολογία για το διασυνδεδεμένο σύστημα το 2009 φαίνονται στο συνημμένο γράφημα.
Ένα τρίτο σημείο που ξεχωρίζει, είναι πως το 2009 για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μειώθηκε η νέα εγκατεστημένη ισχύς αιολικών πάρκων (125MW το 2007, 114MW το 2008 και 104MW το 2009).
Το 2009 εγκαταστάθηκαν επίσης 31,9 MW φωτοβολταϊκών, 12,5 MW μικρών υδροηλεκτρικών και 4,3 MW βιομάζας. Ως μέτρο σύγκρισης, ας σημειώσουμε πως όλο το 2009 εγκαταστήσαμε λιγότερα αιολικά από όσα εγκατέστησαν οι ΗΠΑ σε 4 ημέρες (σύνολο έτους 9900MW) και λίγο περισσότερα φωτοβολταϊκά από όσα εγκαθιστούσε σε 4 ημέρες η Ισπανία το 2008 (σύνολο έτους 2700MW).
Κάνοντας τις αισιόδοξες υποθέσεις πως η τελική κατανάλωση θα παραμείνει το 2020 στα σημερινά χαμηλά επίπεδα και πως η παραγωγή των υδροηλεκτρικών θα παραμείνει στα αρκετά ευνοϊκά σημερινά επίπεδα, προκύπτει πως για να επιτευχθεί ο εθνικός στόχος για μερίδιο ΑΠΕ 40% στην κατανάλωση ηλεκτρισμού το 2020 θα πρέπει η παραγωγή από “νέες” ΑΠΕ στο διασυνδεδεμένο Σύστημα σχεδόν να 8πλασιαστεί τα επόμενα 11 χρόνια. (στα μη διασυνδεδεμένα νησιά η παραγωγή από ΑΠΕ θα πρέπει να τριπλασιαστεί)