Ακολουθεί μια παρουσίαση και ανάλυση των συγκεντρωτικών στοιχείων του ηπειρωτικού διασυνδεδεμένου συστήματος ηλεκτρισμού της Ελλάδας για το 2011. Δεν συμπεριλαμβάνονται δηλαδή στοιχεία από την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου.
Από την ανάλυση των στοιχείων αυτών και τη σύγκρισή τους με τα αντίστοιχα όλων των ετών από το 2004 προκύπτουν τα παρακάτω: Continue reading »
Η παρακάτω είδηση είναι λίγο παλιά, αλλά διατηρεί την τοπική επικαιρότητά της λόγω «παράλληλων βίων»: Η Ελλάδα προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να MHN εισπράξει 15 εκ. € από την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός». Το πρωτοφανές γεγονός αναγράφεται στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUR-Lex – – EL).
Η ιστορία έχει περιληπτικά ως εξής: Η «Ελληνικός Χρυσός» το 2003 αγόρασε από το κράτος τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στη Χαλκιδική σε πολύ χαμηλή τιμή, κατώτερη της πραγματικής αξίας, γεγονός που θεωρείται κρυφή επιδότηση της εταιρείας κατά παράβαση των κανόνων της EE περί κρατικών ενισχύσεων.
Δεν πλήρωσε επίσης δραχμή για τα μεταλλευτικά δικαιώματα στο Ελληνικό Δημόσιο, με σύμφωνη μάλιστα γνώμη του τελευταίου ! (Σάμπως ήταν η πρώτη αποικιακή σύμβαση που υπέγραφαν οι κυβερνώντες κάθε χρώματος…).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λοιπόν προχώρησε στην απόφαση αυτή, κρίνοντας ότι το τίμημα των 11 εκ. ευρώ που δόθηκε στο ελληνικό κράτος για την αγορά των μεταλλείων ήταν εξαιρετικά χαμηλό και ισοδυναμούσε με παράνομη κρατική ενίσχυση. Μάλιστα τα 11 εκ. δεν πήγαν καν στα κρατικά ταμεία, αλλά στην προηγούμενη εταιρεία, την TVX !! Continue reading »
Από το 1992 που έγινε η παγκόσμια συνδιάσκεψη για το κλίμα στο Ρίο της Βραζιλίας ήχησαν και επίσημα τα πρώτα καμπανάκια για όλα τα ορυκτά καύσιμα, και φυσικά το λιγνίτη.
Το κάρβουνο, το πετρέλαιο κλπ ως βασικοί ένοχοι για το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπαίνουν από τότε δικαίως στο μάτι του κυκλώνα και αρχίζουν να χάνουν πόντους, αφού τα περιβαλλοντικά μειονεκτήματα κοστίζουν πλέον ακριβά και υπερβαίνουν τα οικονομικά πλεονεκτήματα. Πράσινοι φόροι, εξωτερικό κόστος, καταβολή δικαιωμάτων CO2 ανεβάζουν όλο και περισσότερο το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόστος των ορυκτών καυσίμων και αναγκάζουν πολλές χώρες να αλλάξουν την ενεργειακή τους πολιτική.
Σύμφωνα με τα παραπάνω θα έπρεπε το 1992 να αποτελεί και την αφετηρία αυτού που αποκαλούμε στην περιοχή μας «μεταλιγνιτική εποχή», αφού η αντίστροφη μέτρηση για το λιγνίτη ξεκινά το έτος αυτό. Δυστυχώς η πλειοψηφία των τοπικών φορέων και η Αυτοδιοίκηση θεώρησε ότι η μεταλιγνιτική εποχή αρχίζει μετά την εξάντληση (ή τη δραστική μείωση) των λιγνιτικών αποθεμάτων. Για αυτό και δεν έκανε καμιά ουσιαστική προετοιμασία την εικοσαετία 1990 -2010, πιστεύοντας ότι υπάρχει χρόνος για την επόμενη μέρα. Πέρα από φραστικές αναφορές στη μεταλιγνιτκή περίοδο και αποσπασματικά σενάρια (ή μάλλον καταγραφές επιθυμιών, πχ «Ενεργόπολις»), τα οποία σενάρια χρονολογούνται την τελευταία μόλις πενταετία, η Πολιτεία και η Αυτοδιοίκηση δεν συνέταξαν ένα μακρόπνοο επεξεργασμένο και κοστολογημένο master plan εικοσαετίας, σχεδιασμένο από μελετητικούς οίκους διεθνούς αναγνώρισης, με ενδιάμεσους στόχους, με μελέτες εφαρμογής, με καθορισμό χρήσεων γης και διακριτούς ρόλους Κράτους – Αυτοδιοίκησης – Ιδιωτών. Continue reading »
Ρεκόρ στην αύξηση εκπομπών CO2 το 2010
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature / Climate Change, τα τελευταία 20 χρόνια οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 έχουν αυξηθεί κατά 49%. Το 2010 η αύξηση των εκπομπών έφτασε το 5,9%, ποσοστό σημαντικά ψηλότερο από τον ετήσιο μέσο όρο αύξησης της περασμένης 20ετίας 3,1%.
Η έρευνα διαπιστώνει επίσης πως αν οι παγκόσμιες εκπομπές δεν αρχίσουν να μειώνονται δραστικά το αργότερο το 2020, η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη θα είναι με βεβαιότητα μεγαλύτερη των 2oC.
Η αύξηση αυτή των παγκόσμιων εκπομπών το 2010 ήρθε σε συνέχεια μιας μικρής μείωσης κατά 1,4% το 2009 ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης της περιόδου. Το γεγονός αυτό κάνει διπλά ανησυχητικά τα δεδομένα της έρευνας καθώς το αποτέλεσμα μιας τόσο σημαντικής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν ήταν παρά μια προσωρινή λακκούβα στην έντονα ανοδική τροχιά των παγκόσμιων εκπομπών. Continue reading »
Αυτό ήταν το κοινό συμπέρασμα στο στρογγυλό τραπέζι για την ενεργειακή πολιτική που διοργάνωσε το Πράσινο Ινστιτούτο Τεκμηρίωσης και Επιμόρφωσης την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου. Οι εκπρόσωποι των φορέων που συμμετείχαν (ΚΑΠΕ, ΙΕΝΕ, ΔΕΗ Ανανεώσιμες, ΕΛΕΤΑΕΝ, Greenpeace, WWF) καθώς και ο Γερμανός βουλευτής των Πρασίνων Hans Josef Fellεπισήμαναν τα πλεονεκτήματα, αλλά και τις δυσκολίες και τις προκλήσεις μιας τέτοιας επιλογής. Ειδικά για το πρόγραμμα «ΗΛΙΟΣ» αναφέρθηκε ότι παρά το γενικά θετικό του προσανατολισμό, υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την τεχνική και οικονομική του βασιμότητα καθώς τα βασικά στοιχεία σχεδιασμού του παραμένουν ακόμα άγνωστα. Τέλος έγινε ιδιαίτερη αναφορά σε ζητήματα χωροθέτησης των έργων ΑΠΕ και συμφωνήθηκε ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί αναλυτικότερα λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις τοπικές όσο και τις συνολικές παραμέτρους.
Αναλυτικά:
Το Πράσινο Ινστιτούτο Τεκμηρίωσης και Επιμόρφωσης με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ινστιτούτου «GreenEuropean Foundation» και του Γερμανικού Πράσινου Ινστιτούτου «Heinrich Böll Stiftung» διοργάνωσε την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011 στρογγυλό τραπέζι με θέμα: «Οδικός Χάρτης Ενέργεια 2050: Ο δρόμος για ένα πράσινο μέλλον;».
Στην αρχή της συζήτησης, η Marina Barbalata απηύθυνε χαιρετισμό εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ινστιτούτου περιγράφοντας την κεντρική ιδέα της συζήτησης γύρω από τον οδικό χάρτη για το ενεργειακό μίγμα του 2050 που διεξάγεται ταυτόχρονα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ινστιτούτου. Στην πρώτη ενότητα έγιναν οι βασικές τοποθετήσεις από τους προσκεκλημένους ομιλητές. Αναλυτικότερα: Continue reading »
Επικίνδυνη θεωρούν οι Οικολόγοι Πράσινοι την απόφαση της Συνόδου του Ντέρμπαν για το κλίμα, που ουσιαστικά αναβάλλει μέχρι το 2020 μια παγκόσμια συμφωνία μείωσης εκπομπών. Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, θα πρέπει οι παγκόσμιες εκπομπές να αρχίσουν να μειώνονται το αργότερο το 2015, απαίτηση που οι κυβερνήσεις απέτυχαν να αντιμετωπίσουν σοβαρά.
Στο Ντέρμπαν τα ισχυρά κράτη αρνήθηκαν να δεσμευτούν σε μειώσεις εκπομπών ή σε συγκεκριμένη χρηματοδότηση προς τις φτωχότερες χώρες. Πολύ φοβόμαστε όμως πως τέτοιες πρακτικές μας καταδικάζουν όλους να ζήσουμε σε έναν πλανήτη με επικίνδυνα αποσταθεροποιημένο κλίμα.
Είναι ελπιδοφόρο το ότι η ΕΕ επανέκτησε τουλάχιστον έναν ηγετικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις και συντάχθηκε με τη συμμαχία των πιο ευάλωτων κρατών. Οφείλει όμως τώρα να πείσει όλους για τις προθέσεις της και να διευκολύνει την επίτευξη μιας συμφωνίας, αναβαθμίζοντας μονομερώς το στόχο της για μειώσεις εκπομπών το 2020 στο 30%. Με τον τρόπο αυτό θα βοηθήσει ταυτόχρονα και τη δική της οικονομία εξοικονομώντας τεράστιους πόρους από την αιμορραγία για εισαγωγές ενέργειας και επενδύοντας στη δημιουργία εκατομμυρίων νέων πράσινων θέσεων εργασίας που θα τονώσουν και την οικονομία της. Continue reading »
Σύμφωνα με έκθεση του Worldwatch Institute, το 2011 παρατηρήθηκε μείωση της παγκόσμιας εγκατεστημένης ισχύος πυρηνικών μονάδων στα 366.5 GW,σε σχέση με 375.5 GW στα τέλη του 2010. Αυτό αποδίδεται στον απόηχο της καταστροφής στη Fukushima αλλά και σε αύξηση του κόστους παραγωγής και στην επιβράδυνση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας.
Πιο συγκεκριμένα, τη διετία 2010-11 έκλεισαν πυρηνικοί σταθμοί συνολικής ισχύος 11.5 GW. Μόνο στη Γερμανία έκλεισαν φέτος σταθμοί ισχύος 8,4 GW, ενώ οι υπόλοιποι σταθμοί που έκλεισαν βρίσκονταν στη Γαλλία, την Ιαπωνία και τη Βρετανία. Ο μέσος όρος ηλικίας των σταθμών που έχουν αποσυρθεί έφτασε τα 23 χρόνια. Το ίδιο διάστημα τέθηκαν σε λειτουργία σταθμοί συνολικής ισχύος 5 GW στην Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, το Πακιστάν, τη Ρωσία και τη Ν. Κορέα.
Το 2011 ξεκίνησε η κατασκευή 2 νέων πυρηνικών σταθμών (σε Ινδία και Πακιστάν) ενώ το 2010 είχε ξεκινήσει η κατασκευή 16 σταθμών, 10 εκ των οποίων στην Κίνα. Αυτή τη στιγμή κατασκευάζονται συνολικά 65 πυρηνικοί σταθμοί. Η κατασκευή όμως 20 από αυτούς ξεκίνησε πριν τουλάχιστον 20 χρόνια.
ΤΚ
Αναγκαία μια νέα παγκόσμια στρατηγική για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής. Οι προτεραιότητες των Πράσινων ενόψει της Συνδιάσκεψης
Από τις 28 Νοεμβρίου μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται στο Durban της Ν. Αφρικής η ετήσια Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα. Μετά την απογοητευτική έκβαση της Κοπεγχάγης το 2009, στο Κανκούν το 2010 έγιναν μικρά βήματα για την αναθέρμανση των διεθνών διαπραγματεύσεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Φέτος στο Ντέρμπαν η διεθνής κοινότητα πρέπει επιτέλους να δεσμευτεί σε μια ξεκάθαρη πορεία που θα εξασφαλίζει μια παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα το συντομότερο δυνατό. Απαραίτητη είναι η επέκταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο και μετά το 2012, με τη συμμετοχή περισσότερων χωρών και χωρίς «παράθυρα» που υπονομεύουν την περιβαλλοντική ακεραιότητα των στόχων.
Η ΕΕ οφείλει να επιδείξει έναν ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή και να πάψει να κρύβεται πίσω από τη δικαιολογία πως όλες οι χώρες πρέπει να κάνουν ταυτόχρονα το πρώτο βήμα. Ελάχιστο δείγμα γραφής στην κατεύθυνση αυτή είναι η μονομερής αναβάθμιση του στόχου της ΕΕ για μειώσεις εκπομπών το 2020 από 20% σε 30%.
Ακολουθεί μια συνοπτική καταγραφή των οπτικών και των προτεραιοτήτων των Πράσινων για τα κρίσιμα ζητήματα που εκκρεμούν ενόψει της Συνδιάσκεψης. Continue reading »
Ερώτηση του Μ. Τρεμόπουλου για τα κενά ασφαλείας – Καταπέλτης οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο
Το ζήτημα των κενών ασφαλείας σε ευρωπαϊκούς πυρηνικούς σταθμούς φέρνουν στο Ευρωκοινοβούλιο οι Οικολόγοι Πράσινοι. Με ερώτησή του ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος, υπογραμμίζει τα ελλιπή δεδομένα, τις σοβαρές απειλές και την απουσία σχεδίων εκκένωσης πόλεων που προέκυψαν μετά τις πρόσφατες δοκιμές αντοχής (stresstests) και ζητά ανάληψη πρωτοβουλιών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Δεν είναι μόνον ότι οι δοκιμές αντοχές είναι ελλιπώς σχεδιασμένες. Αρκετές από τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές που συμφώνησαν στις προδιαγραφές τους, δε δημοσίευσαν κανένα αποτέλεσμα, ενώ τα αποτελέσματα, όπου έγιναν διαθέσιμα, έδειξαν ποικιλία αξεπέραστων προβλημάτων όπως όπως απειλές από πλημμύρες των κοντινών ποταμών, πιθανή γεωλογική αστάθεια, σεισμούς, ανεπαρκείς ποσότητες νερού ψύξης σε περιόδους ξηρασίας και άλλα. Μετά την καταστροφή της Φουκοσίμα, δεν είναι πλέον δυνατόν τέτοια κενά ασφαλείας να κρύβονται κάτω από το χαλί. Χρειάζονται αποφασιστικές πολιτικές αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα οδηγήσουν στην οριστική απεξάρτηση από την πυρηνική ενέργεια».
Αποτελεσματικά, βιώσιμα και δίκαια εργαλεία οικονομικής ενίσχυσης των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι με αφορμή τη σχετική διαβούλευση του ΥΠΕΚΑ και καλούν όλα τα κόμματα να τοποθετηθούν σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα.
Κρίνοντας θετική την πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ -έστω και καθυστερημένα και αφού το έλλειμμα του Λογαριασμού ΑΠΕ του ΔΕΣΜΗΕ έχει διογκωθεί επικίνδυνα- να συγκαλέσει σύσκεψη των φορέων ΑΠΕ και να προχωρήσει σε δημόσια διαβούλευση, θεωρούμε προβληματική την προθεσμία των τριών (!) ημερών. Παρότι η συζήτηση έχει κυρίως να κάνει με το τεχνικό θέμα των αναγκαίων αλλαγών στον τρόπο υπολογισμού του Ειδικού Τέλους ΑΠΕ που πληρώνουν οι καταναλωτές, πιστεύουμε πως είναι κομβική για το κεντρικό ζήτημα της πολιτικής στήριξης της ανάπτυξης των ΑΠΕ στα πλαίσια της προσπάθειας περιορισμού της κλιματικής αλλαγής. Ακριβώς για αυτό οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν ήδη αναδείξει το θέμα με ερώτησή τους στο Ευρωκοινοβούλιο από τον Ιούλιο (1).
Με την αφορμή αυτή, οι Οικολόγοι Πράσινοι επισημαίνουν πως: