«Υπάρχει άλλος δρόμος αλλά δε θα είναι εύκολος» ήταν η βασική απάντηση στο κεντρικό ερώτημα, όπως προέκυψε από τη συζήτηση που διοργάνωσε η Θεματική Ομάδα για την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή των Οικολόγων Πράσινων και ο ευρωβουλευτής τους Νίκος Χρυσόγελος στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου.
Η δυσκολία οφείλεται κυρίως στην οικονομική κρίση και ειδικά στην ενεργειακή φτώχεια που προσλαμβάνει πλέον διαστάσεις επιδημίας οδηγώντας πολλούς πολίτες σε απόγνωση. Ο βασικός λόγος που οι συνέπειές της δεν είναι ακόμα πιο τραγικές είναι η ηπιότητα του φετινού χειμώνα. Οφείλεται επίσης στον προβληματικό συντονισμό που συχνά προκαλεί κρίσιμες καθυστερήσεις. Οφείλεται όμως και στην έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης των πολιτών που οδηγεί όχι μόνο σε σύγχυση αλλά και σε λανθασμένες επιλογές που επιβαρύνουν και το περιβάλλον και τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Όμως, το 95% των ελληνικών κτηρίων που κατασκευάστηκαν πριν το 1980 είναι ενεργειακής κατηγορίας Δ και το 54% αυτών που κατασκευάστηκαν πριν το 1955, ενεργειακής κατηγορίας Η, πράγμα το οποίο δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες εξοικονόμησης ενέργειας μέσα από την ενεργειακή αναβάθμιση των κτηρίων στην Ελλάδα. Η υλοποίηση ενός πραγματικά φιλόδοξου τέτοιου προγράμματος δε θα έχει μόνο οφέλη για τα νοικοκυριά αλλά και για την εθνική οικονομία αφού μπορεί να δημιουργήσει ή να διατηρήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό αλλά και άλλους τομείς. Continue reading »
Ερώτηση του Ν. Χρυσόγελου στο Ευρωκοινοβούλιο για τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον από την αυξημένη χρήση συσκευών θέρμανσης χαμηλής ενεργειακής απόδοσης
Η αιθαλομίχλη των πόλεων είναι απόρροια μιας παρωχημένης ενεργειακής πολιτικής και αποτελεί απλώς το καπάκι που τινάχτηκε και δεν μπορεί να κρύψει άλλο την ενεργειακή φτώχεια.
Η ενεργειακή φτώχεια ήταν ήδη το 2011 η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μορφή φτώχειας και πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις τη χρονιά που φεύγει. Η αψυχολόγητη και βεβιασμένη αύξηση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης δημιουργεί αλυσιδωτές παρενέργειες τις οποίες η κυβέρνηση παρακολουθεί με απάθεια. Από τη μια, σημαντικότατη μερίδα του πληθυσμού αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στο κόστος του πετρελαίου θέρμανσης, καταφεύγοντας έτσι σε ημιτελείς ενέργειες αναπλήρωσής του με άλλα καύσιμα ή μεθόδους. Από την άλλη, ο εν πολλοίς χρησιμοποιούμενος εξοπλισμός δεν εξασφαλίζει σε ικανοποιητικό βαθμό ούτε την προσδοκώμενη ενεργειακή απόδοση, ούτε την αποφυγή ρύπων και την αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί η παρουσία μικροσωματιδίων στις αέριες μάζες γύρω από τα αστικά κυρίως κέντρα και τα συνακόλουθα προβλήματα στην υγεία των κατοίκων.